Αυστηρότατη μηνιάτικη τριπλή επιτήρηση: Κομισιόν – ΕΚΤ – ΔΝΤ

«άνθρακες ο θησαυρός» των χαμηλών επιτοκίων  δανεισμού

στη δίνη των κερδοσκόπων και των τοκογλύφων η χώρα  

Η χρεοκοπημένη ελληνική οικονομία εξακολουθεί  να βρίσκεται και θα βρεθεί και  στο μέλλον για μεγάλο ακόμα χρονικό διάστημα στο έλεος των διεθνών κερδοσκόπων και τοκογλύφων, διάστημα που δεν είναι καθόλου εύκολο να προσδιοριστεί, επειδή επηρεάζεται από σειρά εσωτερικούς παράγοντες που σχετίζονται με τη βελτίωση ή μη των βασικών δεικτών της οικονομίας αλλά και εξωτερικούς, ιδιαίτερα της ΕΕ και της Ευρωζώνης, και επιπλέον προφανώς και της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας.

Σίγουρο είναι ότι το χρονικό αυτό διάστημα, πέραν των παραπάνω παραγόντων, θα επιμηκυνθεί και λόγω της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης υπερπαραγωγής που πλήττει και την ελληνική οικονομία στο σύνολό της, μ’ αποτέλεσμα τη μεγάλη μείωση της παραγωγής, τον υψηλό πληθωρισμό και τα απανωτά κύματα ακρίβειας αλλά και την αλματώδη αύξηση της μαζικής ανεργίας που πλησιάζει και αναμένεται να ξεπεράσει το 20%, προβλήματα που θα οξυνθούν και λόγω των οικονομικών, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, μέτρων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. 

Όσοι  ανέμεναν ότι θα αποκλιμακώνονταν το επιτόκιο δανεισμού της χώρας, μετά την απόφαση των Βρυξελών «στήριξης» (=ουσιαστικά ανύπαρκτη) της Ελλάδας, δεν μπορούσαν παρά να διαψευστούν και να απογοητευτούν, διότι λίγες μέρες μετά την απόφαση αποδείχθηκε «άνθρακες ο θησαυρός» των χαμηλών επιτοκίων, αφού για το νέο δανεισμό των 5 δισ. το επιτόκιο διαμορφώθηκε στο 6% (5,9%) δηλ. διατηρήθηκε ουσιαστικά στα ίδια επίπεδα που ήταν πριν την απόφαση των Βρυξελών (η Γερμανία δανείζεται με 3%).

Και δε θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, αφού οι διεθνείς κερδοσκόποι και τοκογλύφοι γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας αλλά και την ανύπαρκτη «στήριξή» της απ’ την ΕΕ, που τους αφήνουν ανοιχτό το δρόμο σ’ αυτές τις τεράστιες πιέσεις και στην πρωτοφανή λεηλασία της χώρας που πληρώνει καθημερινά η εργατική τάξη και ολόκληρος ο ελληνικός λαός.

Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι ότι το «πρόβλημα» Ελλάδα που την οικονομία  της οδήγησε σε χρεοκοπία η  κυβέρνηση Καραμανλή και την  κατέστησε «αδύναμο κρίκο» της ιμπεριαλιστικής  ΕΕ, βρίσκεται επιπλέον στη δίνη του ανταγωνισμού μεταξύ των ισχυρών  ιμπεριαλιστικών χωρών της ΕΕ, ιδιαίτερα μεταξύ Γερμανίας-Γαλλίας, με τη Γερμανία, και ισχυρότερη οικονομικά χώρα, να αρνείται κάθε «βοήθεια» προς την Ελλάδα, φοβούμενη μήπως αποτελέσει «κακό προηγούμενο» και για άλλες χώρες της ΕΕ, αλλά και πιέζοντας ασφυκτικά τον ντόπιο καπιταλισμό να «νοικοκυρευτεί».

Και το τρίτο ζήτημα είναι ότι χρεοκοπημένη η οικονομία της χώρας βρίσκεται  στη δίνη του ανταγωνισμού μεταξύ των ΕΕ – ΗΠΑ, ανταγωνισμός, που, πέραν τον άλλων, συνδέεται με τη σχέση Δολαρίου–Ευρώ, τη μεγάλη πίεση του Δολαρίου στο Ευρώ και τις προσπάθειες των ΗΠΑ υπονόμευσης της ΕΕ και αύξηση της επιρροής της στους «αδύναμους κρίκους» της ΕΕ.

Το πλέγμα αυτών των παραγόντων δυσχεραίνει  ακόμα περισσότερο την ήδη  δεινή οικονομική κατάσταση της  χώρας, εντείνει ακόμα περισσότερο την εξάρτησή της απ’ τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αυξάνει την εκμετάλλευσή της απ’ αυτές και έχει δημιουργήσει μια πρωτοφανή νεοαποικιακού χαρακτήρα κατάσταση με την τριπλή μόνιμη αυστηρή, κάθε μήνα, επιτήρηση των Κομισιόν – ΕΚΤ – ΔΝΤ  και την παράδοση των «κλειδιών» της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς αυτούς Οργανισμούς απ’ την κυρίαρχη αντιδραστική τάξη και τους πολιτικούς της εκπροσώπους. Αυτή η νεοαποικιακή κατάσταση έχει οδηγήσει σε δυσκολίες και συγχύσεις και τη σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα που τώρα συνεχίζει κάθιδρη, εντατικά και με γοργούς ρυθμούς τις «ανασκαφές» στο χώρο των Βαλκανίων και της Μεσογείου για να «ξεθάψει» την ανύπαρκτη «ιμπεριαλιστική Ελλάδα» (η άρνηση της εξάρτησης της χώρας οδηγεί και σε εξωραϊσμό της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης εκ μέρους της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ).

Όμως  και παρά τη μεγαλύτερη εξάρτησης  της χώρας και τις δυσκολίες  της οικονομίας, τα κέρδη των ντόπιων  καπιταλιστών, βιομηχάνων και τραπεζών, συνεχίζουν να κινούνται σε δυσθεώρητα ύψη, ενώ τα εξοντωτικά μέτρα της  κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που ρίχνουν όλα τα βάρη στους εργαζόμενους, χειροτερεύουν καθημερινά την κατάσταση της εργατικής τάξης, εντείνοντας παραπέρα το προτσές της απόλυτης εξαθλίωσης του προλεταριάτου.