ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ 100 χρόνια από τη γέννησή του

Φέτος στις 16 Οχτώβρη συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου επαναστάτη σύντροφου Ενβερ Χότζα.
Ο Ενβερ Χότζα γεννήθηκε στο Αργυρόκαστρο της Αλβανίας στις 16 Οχτώβρη 1908 και επηρεάστηκε σε νεαρή ηλικία από τις επαναστατικές ιδέες του μαρξισμού.
Έδρασε δραστήρια σαν επαναστάτης κομμουνιστής και συνέβαλε αποφασιστικά στην ενότητα των Αλβανών κομμουνιστών κατά τη διάρκεια της φασιστικής κατοχής της χώρας του που οδήγησε στην ίδρυση του Κομμουνιστικό Κόμμα Αλβανίας, μετέπειτα Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, στις 8 Νοέμβρη του ΄41 – τη μεγαλύτερη και σημαντικότερη κατάκτηση του Αλβανικού λαού – γεγονός που βοήθησε στη γρήγορη ανάπτυξη της αντιφασιστικής πάλης του Αλβανικού λαού κατά των ιταλο-γερμανών ναζι-φασιστών κατακτητών.
Αναδείχθηκε αναμφισβήτητος ηγέτης του ΚΚΑ και αρχηγός του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του αλβανικού λαού και του Εθνικοαπελευθερωτικού Στρατού, που πολέμησε τόσο τους ναζιφασίστες κατακτητές όσο και τους συνεργάτες τους και απελευθέρωσε τη χώρα συμβάλλοντας έτσι και στη μεγάλη αντιφασιστική Νίκη των λαών που καθοδηγήθηκε από τον Ιωσήφ Στάλιν.
Μετά την απελευθέρωση της Αλβανίας και την εγκαθίδρυση της Λαϊκής Εξουσίας καταπιάστηκε με την ανοικοδόμηση της χώρας, έχοντας και τη διεθνιστική αλληλεγγύη της σοσιαλιστικής Σοβιετικής Ένωσης του Στάλιν, σημειώνοντας σύντομα μεγάλες επιτυχίες σ’ αυτή την κατεύθυνση. Σε ελάχιστα χρόνια η καθυστερημένη Αλβανία άλλαξε εντελώς όψη. Δεν σημείωσε μόνο μεγάλες επιτυχίες στον οικονομικό τομέα αλλά και στους υπόλοιπους τομείς και πρώτα απ’ όλα στον πολιτιστικό τομές.
Κατά τη διάρκεια του ηρωϊκού αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) κατά του ντόπιου μοναρχοφασισμού και του αγγλο-αμερικάνικου ιμπεριαλισμού πρόσφερε μεγάλη βοήθεια στο ελληνικό αντάρτικο στο μέτρο των δυνάμεών του, εκπληρώνοντας με το παραπάνω το διεθνιστικό του καθήκον.
Σ’ ολόκληρη τη διάρκεια της επαναστατικής του δράσης καταπολέμησε με σφοδρότητα τα διάφορα ρεβιζιονιστικά ρεύματα, όπως τιτοϊσμό, ευρωκομμουνισμό, κινέζικο ρεβιζιονισμό και προπαντός το χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό, το πιο επικίνδυνο και καταστροφικότερο ρεύμα του εργατικού κινήματος.
Ιστορικά η έναρξη της πάλης ενάντια στο χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό εγκαινιάστηκε απ’ το ΚΚΕ μ’ επικεφαλής το ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ (με πρώτη ανοιχτή σύγκρουση τα γεγονότα της Τασκέντης, αρχές Σεπτέμβρη του ΄55). Ακολούθησαν, παρά τις όποιες ταλαντεύσεις και ασυνέπειες στη διεξαγωγή αυτού του μεγάλου αγώνα κατά του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας, το Κόμμα Εργασίας Κορέας και το Κόμμα Εργαζομένων του Βιετνάμ.
Η συμβολή του Ενβέρ Χότζα στο ξεσκέπασμα του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, ξεσκέπασμα που συμπεριλάμβανε όλα τα ζητήματα του κινήματος από εκείνα της προλεταριακής επανάστασης ως εκείνα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, αλλά και εκείνο της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες ρεβιζιονιστικές χώρες.
Ο Ενβέρ Χότζα υπεράσπισε με συνέπεια το μαρξισμό-λενινισμό και τον προλεταριακό διεθνισμό. Ανάλυσε στην εποχή του τις τάσεις ανάπτυξης του καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού, καταδεικνύοντας πάντα το αναπόφευκτο της αντικατάστασης του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος απ’ το σοσιαλισμό-κομμουνισμό.
Τα έργα του «Ιμπεριαλισμός και Επανάσταση», «Ο ευρωκομμουνισμός είναι αντικομμουνισμός», «Οι υπερδυνάμεις», και πολλά άλλα θα μείνουν για πάντα στο θησαυροφυλάκιο του μαρξισμού-λενινισμού και θα μελετούνται από τις μελλοντικές γενιές των διαφόρων χωρών.
Στην εποχή του η Αλβανία έγινε μια πραγματικά ανεξάρτητη σοσιαλιστική χώρα που ακολούθησε πάντα εξωτερική πολιτική φιλίας προς τους γειτονικούς λαούς και κράτη και εκπλήρωσε πάντα τη διεθνιστική της αλληλεγγύη απέναντι στην εργατική τάξη και τους λαούς των άλλων χωρών.
Η περήφανη αυτή χώρα που είχε το σεβασμό όλων των λαών των διαφόρων χωρών είχε τη μεγάλη ατυχία οι διάδοχοί του Ενβέρ Χότζα με επικεφαλής τον αποστάτη Ραμίζ Αλία να την παραδώσουν αμαχητί στους ξένους ιμπεριαλιστές, καταστρέφοντας το σοσιαλισμό και τα μεγάλα επιτεύγματά της, μ’ αποτέλεσμα την καπιταλιστική σκλαβιά των εργαζομένων και την ερήμωση της Αλβανίας με τη μετανάστευση του νεανικού εργατικού δυναμικού στα σκλαβοπάζαρα της Δυτικής Ευρώπης.