Διεθνής Σύσκεψη Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων – 14η Συνεδρίαση της Ολομέλειας
Τα τραγικά γεγονότα στην Ανατολική Ευρώπη με την κατάρρευση των χωρών του πρώην σοσιαλιστικού μπλοκ με επικεφαλής την Σ. Ένωση και την πτώση του τείχους του Βερολίνου, οι εκπρόσωποι του ιμπεριαλισμού και της αντίδρασης, φώναζαν παντού για νίκη και έψελναν το «Ρέκβιεμ» του μαρξισμού. Διακήρυτταν ότι η επανάσταση άνηκε στο παρελθόν, ότι η ανθρωπότητα είχε φτάσει στο «τέλος της ιστορίας» και ότι ο καπιταλισμός ήταν δυνατό να υπάρξει, να αναπτυχθεί χωρίς δυσκολίες και ότι αποτελούσε το αιώνιο κοινωνικό σύστημα.
Δεν χρειάστηκε να περιμένουμε πολύ για να διαψευσθεί ουσιαστικά όλη αυτή η προπαγάνδα. Θάφτηκε από την δυναμική του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Μέχρι σήμερα, οι κρίσεις και οι συγκρούσεις διαδέχονταν διαρκώς η μία την άλλη: 1993, 1997, 2001, 2003 συνοδευόμενες από το μαρασμό της ευρωπαϊκής και ιαπωνικής οικονομίας, μέχρι τη σημερινή κρίση η οποία εκφράζει όλα τα συσσωρευμένα προβλήματα του παρελθόντος.
Οι ίδιοι οι αστοί οικονομολόγοι αναγνωρίζουν ότι η παρούσα κρίση μπορεί να συγκριθεί με αυτή που εμφανίστηκε το 1929. Ένα χαρακτηριστικό αυτής της κρίσης, που την ξεχωρίζει από προηγούμενες, είναι ότι ξεκίνησε στις ΗΠΑ και από εκεί απλώθηκε σε κάθε γωνιά του κόσμου. Μια κρίση μεγάλων διαστάσεων που, αρχικά, εκδηλώθηκε στην σφαίρα της χρηματιστικής κυκλοφορίας αλλά έχει τις ρίζες της στην παραγωγική οικονομία. Είναι μια κρίση υπερπαραγωγής που συσσωρεύει μεγάλα αποθέματα εμπορευμάτων τα οποία δε μπορούν να πουληθούν λόγω της έλλειψης χρημάτων στα χέρια της εργατικής τάξης και του λαού γενικότερα, περιορίζοντας σε ακραίο βαθμό την κατανάλωση αγαθών και υπηρεσιών που το καπιταλιστικό σύστημα και ο ιμπεριαλισμός παράγει με αναρχικό τρόπο.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα παρατηρήθηκαν αρνητικοί ρυθμοί ανάπτυξης στην οικονομία, συμπεριλαμβανομένης και της βιομηχανικής παραγωγής, των ΗΠΑ, της Αγγλίας, της Γερμανίας και των άλλων δυνάμεων. Όλη αυτή η κατάσταση μειώνει τις πιθανότητες του καπιταλισμού να μετριάσει τα αποτελέσματα της κρίσης, όπως έκανε παλιότερα. Το 2001 είχαν την δυνατότητα να λύσουν την κρίση με οικονομικά μέτρα, κάτι που δεν είναι εφικτό σήμερα.
Πιστεύουμε ότι η κρίση θα διαρκέσει πολύ και θα βαθύνει ακόμη περισσότερο. Καμία χώρα δεν θα ξεφύγει από τις επιπτώσεις της. Αυτή η κρίση πηγάζει από την όξυνση των αξεπέραστων αντιφάσεων του καπιταλισμού: αναρχία στην παραγωγή, ανταγωνισμός του κοινωνικού χαρακτήρα της παραγωγής με ατομική συσσώρευση πλούτου. Αναδεικνύει την αποτυχία της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Η κρίση αυτή περιλαμβάνει την κρίση στην αγορά ακινήτων, στους τομείς της ενέργειας, των τροφίμων και του περιβάλλοντος οι οποίες επέτειναν τα καταστροφικά της αποτελέσματα.
Οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις
Τα μονοπώλια επιχειρούν να μετακυλήσουν το βάρος της κρίσης στους εργάτες όλων των χωρών, στους λαούς και τα εξαρτημένα έθνη. Οι θεμελιώδεις αντιφάσεις (κεφάλαιο-εργασία, ιμπεριαλισμός-λαός, μεταξύ των μονοπωλίων και μεταξύ των ιμπεριαλιστών) του καπιταλιστικού συστήματος και της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, συνεχώς οξύνονται.
Παρά τη σημαντική οικονομική υποστήριξη από τους δημόσιους πόρους των ιμπεριαλιστικών κρατών, οι μεγάλες τράπεζες και τα χρηματο-πιστωτικά ιδρύματα πτωχεύουν, οι μεγάλες και οι μεσαίες βιομηχανικές επιχειρήσεις κλείνουν ενώ γίνονται νέες ενώσεις τραπεζών και επιχειρήσεων προς όφελος λίγων μονοπωλλιστών και εις βάρος άλλων. Η κρίση χτυπάει τους εργάτες: εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες πετιούνται στο δρόμο σε όλες τις χώρες – στις ΗΠΑ, αυτό το χρόνο, απολύθηκαν περισσότεροι από 2 εκατομμύρια εργάτες – μειώνονται μισθοί και περικόπτονται, αν όχι εντελώς, κοινωνικά δικαιώματα και κατακτήσεις.
Η κρίση έκανε σαφές για μια ακόμη φορά ότι η ανάπτυξη και η κοινωνική πρόοδος των λαών δεν είναι δυνατή στον καπιταλισμό και επίσης έδειξε ότι η απελευθέρωση της εργατικής τάξης και των λαών μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την Σοσιαλιστική Επανάσταση.
Η πάλη
Ως μαρξιστές-λενινιστές κομμουνιστές, διακηρύσσουμε την καταδίκη μας όσων είναι υπεύθυνοι για την κρίση και όσων επωφελούνται από αυτή, των ιμπεριαλιστές και των μονοπωλίων, ιδιαίτερα των αμερικάνικών. Καταδικάζουμε την πολιτική μετακύλισης των βαρών της κρίσης στους εργάτες και αγωνιζόμαστε ώστε να πληρώσουν τα μονοπώλια και η πλουτοκρατία.
Καλούμε τους εργάτες να σχηματίσουν ένα πλατύ μέτωπο εναντίον των απολύσεων, περικοπών και της διάλυσης συνδικάτων. Απαιτούμε αυξημένους μισθούς. Είναι ανάγκη να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα των λαών εναντίον του ιμπεριαλισμού, της πληρωμής των εξωτερικών χρεών και της ιδιωτικοποίησης των βασικών υπηρεσιών.
Καλούμε την ενότητα των δημοκρατικών, πατριωτικών και επαναστατικών δυνάμεων για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης.
Μόνο ο αγώνας θα μας δώσει αυτά που μας αρνείται ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός.
Άγιος Δομίνικος
Δομινικανή Δημοκρατία
Νοέμβριος 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου