Οι ξεχωριστές απεργοσπαστικές συγκεντρώσεις των ρεφορμιστών του ΠΑΜΕ είναι στην υπηρεσία της κυβέρνησης Καραμανλή
ΟΙ δυο μεγαλειώδεις και εντυπωσιακά πολύ μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη (12/12/2007) και Φλεβάρη (13/2/2008) με την πρωτόγνωρη συμμετοχή των εργαζομένων σε αυτές που εξασφάλισαν συγκεντρώσεις πρωτοφανούς μαζικότητας πανελλαδικά – παρά τις διασπαστικές ξεχωριστές, απεργοσπαστικές, προς όφελος του κεφαλαίου και στην υπηρεσία της κυβέρνησης, συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ – έδειξαν εκ νέου ότι η εργατική τάξη και τα εκατομμύρια των εργαζομένων είναι σε θέση και μπορούν να αποκρούσουν τη νέα σφοδρή επίθεση της αντιδραστικής κυβέρνησης Καραμανλή για το Ασφαλιστικό όπως συνέβηκε και με την περίπτωση της μεγαλοαστικής κυβέρνησης Σημίτη το 2001 (μια πρώτη νίκη και ταυτόχρονα πρώτη ήττα της κυβέρνησης είναι η εκπαραθύρωση, μετά την πρώτη απεργία, του τότε υπουργού Απασχόλησης Β. Μαγγίνα).
Το ότι η κυβέρνηση των «νταβατζήδων» φοβάται τις μεγάλες κινητοποιήσεις, αυτό φάνηκε και απ την τελευταία εμφάνιση του Καραμανλή στη Βουλή, εμφάνιση που δικαιολογημένα έδινε την εικόνα ενός σοβαροφανούς αλλά πανικόβλητου πρωθυπουργού που ανάλωσε το χρόνο της ομιλίας του σε φλυαρίες και γελοίες γενικότητες. Εναγωνίως προσπαθούσε να παραστήσει τον «ατρόμητο» και «ατάραχο» αλλά στην πραγματικότητα οι κάμερες έδειχναν μια τρεμάμενη φιγούρα που δεν μπορούσε να κρύψει την εμφανή ταραχή και νευρικότητά του. Παρά τις όποιες δημαγωγικού χαρακτήρα διαβεβαιώσεις για δήθεν διατήρηση των κατακτήσεων των εργαζομένων, η κατάσταση σε περίπτωση που τα αντεργατικά μέτρα περάσουν θα είναι εντελώς διαφορετική. Υλοποίηση των σχεδιαζόμενων αντιασφαλιστικών μέτρων σημαίνει πλήρης κατεδάφιση όλων των κατακτήσεων.
Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι η εργατική τάξη και τα εκατομμύρια των εργαζομένων όλης της χώρας μπορούν και πρέπει να αποκρούσουν την επίθεση της κυβέρνησης Καραμανλή στο Ασφαλιστικό, αρκεί να κινηθούν στις παρακάτω κατευθύνσεις:
Πρώτο, πρέπει να ασκήσουν πίεση στους ρεφορμιστές ηγέτες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για την κήρυξη νέων απεργιών.
Δεύτερο, δεν πρέπει να έχουν καμία εμπιστοσύνη στις προθέσεις και επιδιώξεις των ρεφορμιστών εργατοπατέρων των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ΠΑΣΚΕ, ΠΑΜΕ, ΑΥΤ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (για τους αντιδραστικούς της ΔΑΚΕ δεν χρειάζεται να γίνει λόγος, αυτοί βρίσκονται ανοιχτά στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου).
Τρίτο, πρέπει να δουλέψουν δραστήρια στα σωματεία για όσο το δυνατό μεγαλύτερη συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις ώστε αυτές να πάρουν μαζικό χαρακτήρα και να καταστούν έτσι μια ισχυρή και υπολογίσιμη δύναμη, τη μόνη που φοβάται και τρέμει η κυβέρνηση.
Τέταρτο, οι προσπάθειες κινητοποίησης πρέπει να έχουν ως αφετηρία και βάση την ενότητα που είναι η μόνη που μπορεί να εξασφαλίσει μεγάλη συμμετοχή και μαζικότητα των απεργιακών κινητοποιήσεων, εντελώς απαραίτητης για την επιτυχή απόκρουση της αντιασφαλιστικής κυβερνητικής επίθεσης.
Πέμπτο, να καταπολεμηθεί αποφασιστικά η συνειδητά απεργοσπαστική φιλοκυβερνητική στάση των ρεφορμιστών ηγετών του ΠΑΜΕ – που διασπά ευθύς εξαρχής το μέτωπο της ενότητας των εργαζομένων στις απεργιακές κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό, ματαιώνει τη μαζικότητα και υπονομεύει την πάλη τους, οδηγώντας την αναπόφευκτα σε αποτυχία – στάση που, πέρα απ΄ το λαθεμένο της χαρακτήρα, βρίσκεται, εκτός των άλλων, στην υπηρεσία των συμφερόντων του κεφαλαίου και είναι εναρμονισμένη με τα σχέδια της κυβέρνησης Καραμανλή και τα υπηρετεί (στα πλαίσια της συνεργασίας «Κ»ΚΕ-ΝΔ).
Η εξόφθαλμα και προκλητική φιλοκυβερνητική στάση των ρεφορμιστών του ΠΑΜΕ, που με τις απεργοσπαστικές ξεχωριστές συγκεντρώσεις εξυπηρετούν έτσι κι’ αλλιώς αντικειμενικά το κεφάλαιο γιατί υπονομεύουν-διασπούν την πάλη της εργατικής τάξης και γενικά όλων των εργαζομένων, κινούνται και υποκειμενικά στην προδοτική γραμμή της αντιδραστικής συνεργασίας «Κ»ΚΕ-ΝΔ δηλ. είναι συνειδητή επιλογή υλοποίησης αυτής της συνεργασίας που τελευταία διακηρύχθηκε εκ νέου απ’ το βήμα της Βουλής δια στόματος Παπαρήγα με την έκκλησή της προς την εργατική τάξη και όλους τους εργαζόμενους: «όχι το μέτωπο μόνο στη ΝΔ» («Ρ» 2/10/2007, σελ. 11), και γίνεται αυτή η ξετσίπωτη προδοτική δήλωση τη στιγμή που όλος ο λαός γνωρίζει ότι στην κυβέρνηση είναι μόνο το κόμμα της ΝΔ και μόνη της η κυβέρνηση Καραμανλή διαχειρίζεται σε κυβερνητικό επίπεδο τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Κλείνοντας ας επαναληφθεί ακόμα μια φορά: η εργατική τάξη και το σύνολο των εργαζομένων μπορεί μόνο με ΕΝΩΤΙΚΕΣ-ΜΑΖΙΚΕΣ απεργιακές κινητοποιήσεις να αποκρούσει τη νέα επίθεση του κεφαλαίου-κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό. Χωρίς ΕΝΟΤΗΤΑ και ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων είναι άσφαιρα πυρά και εκ των πρότερων καταδικασμένες σε αποτυχία λόγω της αναποτελεσματικότητας, θα υποστούν μια νέα ήττα οι εργαζόμενοι και θα θρηνήσουν την απώλεια των κατακτήσεών τους. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά και όλοι οι ρεφορμιστές εργατοπατέρες, μαζί τους και εκείνοι του ΠΑΜΕ, που όμως υπονομεύουν συνειδητά τη ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων και ενεργούν ως απεργοσπαστικός μηχανισμός της κυβέρνησης Καραμανλή για να περάσει τα μέτρα της.
Πάνω σ’ αυτή τη γραμμή δηλ. της ΕΝΟΤΗΤΑΣ-ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑΣ, σε πολλές χώρες του κόσμου το προλεταριάτο και όλοι οι εργαζόμενοι έχουν σημειώσει επιτυχίες και αποκρούσει νικηφόρα τις επιθέσεις του κεφαλαίου παρά την απουσία επαναστατικών συνδικάτων (δυστυχώς σήμερα ρεφορμιστικά είναι τα συνδικάτα σε όλες τις χώρες). Τα παραδείγματα είναι πολλά μεταξύ των οποίων το 2001 για το Ασφαλιστικό στη χώρα μας, και εκείνο της νεολαίας-εργατών στη Γαλλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου