Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΚΑΙ Η ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ

ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ που γεννιέται σ’ όσους διαβάζουν την Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, και ιδιαίτερα σχετικά με τον παγκόσμιο φιλελληνισμού, είναι το παρακάτω:
Υπήρξε φιλελληνισμός Βαλκανικός; Και ήρθαν εδώ στην Ελλάδα να πολεμήσουν το 21, φιλελεύθεροι άνδρες από τα Βαλκάνια;
Γιατί, βέβαια, μαθαίνουμε πως ο ελληνικός αγώνας για την Ελευθερία και την Ανεξαρτησία, συγκίνησε όλους τους Λαούς του κόσμου, από τα Σκανδιναβικά κράτη μέχρι τους Μουσουλμάνους της Αφρικής και από τη Ρωσία μέχρι την απέναντι όχθη του Ατλαντικού στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Και γιατί άραγε δεν θα έπρεπε να συγκινήσει τους γείτονές μας, τους Αλβανούς, τους Σέρβους, τους Μαυροβούνιους, τους Βουλγάρους, τους Βλάχους και τους Μολδαυούς, οι οποίοι στο τέλος-τέλος σκλάβοι ήταν κι’ εκείνοι σαν κι εμάς, στον ίδιο απαίσιο τύραννο;
Μήπως, όμως, οι «Σλάβοι» (ο αγγλοσαξονικός αυτός νεώτερος μετεπαναστατικός «μπαμπούλας) ήθελαν να «φάνε» από τότε «την καημένη την Ελλάδα» και την μισούσαν τόσο, ώστε όχι μόνο να μην την βοηθούν, αλλά και να εύχονται την καταστροφή της; Κι’ όταν πάρεις να διαβάσεις όλες τις «ελληνικές Ιστορίες», που είναι συντεταγμένες «χωρίς την επίδραση της πολιτικής» κι’ είναι όλες τους «αμερόληπτες» και συναγωνίζονται τους σημερινούς «εθνικόφρονας καλάμους» (βλέπε Άλκη Θρύλο και Πέτρο Χάρη!) τότε έκπληκτος θα ιδείς ότι πραγματικά «οι βόρειοι γείτονες μας» αγνόησαν τον Αγώνα μας! Κι’ αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα επιχειρήματα των λεγομένων «εθνικοφρόνων» που λένε:
Ορίστε κύριοι! Απ’ όλα τα κράτη του κόσμου μας ενίσχυσαν και μόνο οι Σλάβοι της Βαλκανικής δεν θέλησαν να μας βοηθήσουν ! Πως μπορούμε, λοιπόν, να έχουμε εμπιστοσύνη στους Σλάβους και πώς να συνεννοηθούμε μ’ αυτούς; Αφού και χριστιανοί είναι, σου λένε, κι’ ορθόδοξοι σαν κι’ εμάς κι’ όμως ούτε θέλουν να μας ξέρουν!…
Κι’ έχει όλο το δίκιο του ο «εθνικόφρων πατριώτης» στην Ιερή του αγανάκτηση! Γιατί ούτε στο σχολείο του έμαθε ποτέ την «πραγματική ιστορία», ούτε από τους ιστορικούς μας πολύ δε λιγότερο από τις εφημερίδες μας!
Η Ελλάδα μας, πιασμένη στα δίχτυα του αγγλικού ιμπεριαλισμού, μόλις πήγε να ιδεί την Λευτεριά της, Μεγαλο- Ιδεάτισσα κι’ η ίδια, σύμφωνα με τις συνταγές, που δίνουν οι ξένοι στους πολιτικούς της, κι’ εγωίστρια μετά την απελευθέρωσή της, ξέχασε τι όφειλε στους «βορείους γείτονας»! 
Από τα ίδια τα χρόνια του Αγώνα οι Έλληνες δεν έκαναν καμιά διάκριση στους συναγωνιστές τους άνδρες των Βαλκανικών χωρών. Έτσι Άρβανίτες, Σέρβοι, Μαυροβουνιώτες και Βούλγαροι ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΚΑΤΑ ΔΕΚΑΔΕΣ ΚΑΙ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΤΑΚΤΑ ΚΑΙ ΤΑΚΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ, ντυμένοι τις ίδιες στολές και πολλές φορές μιλώντας την ίδια γλώσσα. Κι’ οι ίδιοι οι ξένοι αυτοί αγωνιστές δεν θέλουν να ξεχωρίζουν. Αγωνιζόντουσαν για ένα κοινό σκοπό. Για την Ελευθερία! Κι’ όταν η επιθυμητή αυτή θεά θα φτερούγιζε και θα στέργιωνε κάπου στα Βαλκάνια, τότε υπήρχε η ελπίδα να πατήσει το πόδι της και στα άλλα Βαλκανικά χώματα!
Και το τραγούδι του Ρήγα Φεραίου, μη δα και κείνο δεν έδινε τις ίδιες ελπίδες και δεν ξεσήκωνε όλους τους Λαούς των Βαλκανίων, για μια κοινή Ελευθερία:
«Βουλγάροι κι’ Αρβανίτες
και Σέρβοι και Ρωμηοί.
Του Σάβου του Δουνάβου
αδέρφια χριστιανοί.
Με τ’ άρματα στο χέρι
καθένας ας φανεί ….»
Μετά την Απελευθέρωση, όσοι Βαλκάνιοι αγωνιστές μείναν εδώ πολιτογραφήθηκαν Έλληνες, αφού δεν θελαν να ξαναγυρίσουν στο ζυγό των σκλαβωμένων πατρίδων τους και, σαν Έλληνες πήραν βαθμούς και αποζημιώσεις.
Από το άλλο μέρος, όταν κι’ οι Βαλκανικοί Λαοί ελευθερώθηκαν, η ιμπεριαλιστική πολιτική των Μεγάλων Δυνάμεων ήθελε πάντοτε να έχει ανοιχτή την «πληγή της Βαλκανικής». (όπως και σήμερα ή Αγγλία και η Αμερική) για να εκμεταλλεύονται για τα συμφέροντα τους οι Μεγάλοι τις αντιθέσεις των μικρών κρατών.
Έτσι οι «αστράτευτοι της ιστορίας» (σ’ αντίθεση με τους «στρατευμένους» διανοούμενους …. της  αριστεράς!) ουδέποτε ασχολήθηκαν ν’ ανακινήσουν το τόσο σημαντικό θέμα των Ελληνοβαλκανικών σχέσεων κατά την Επανάσταση του 1821, γιατί τούτο ήταν όχι μόνο ασύμφορο αλλά κι’ επιζήμιο στα συμφέροντα των αφεντικών τους!
Αλλ’ από μέσα από τα ίδια τα γραφτά τους, μπορεί κανένας να βρει την αλήθεια …  Κι’ η αληθινή Ιστορία θα γράφει κάποτε, όταν ο ελληνικός Λαός  ελευθερωμένος από τις ξένες επεμβάσεις και «προστασίες», χωρίς τις τεχνητές βαλκανικές αντιθέσεις, θ’ ανοικοδομεί την χώρα και θ’ αποτίσει τον φόρο της τιμής στους συναγωνιστές του.
Και τότε θα θυμηθούν οι Έλληνες πως ο στρατηγός Βάσος Μαυροβουνιώτης ήταν Μαυροβούνιος, οι στρατηγοί Χατζή-Χρήστος και Χατζή-Στεφανής ήσαν Βούλγαροι, ο καπετάν Στέφος Νιβίτσας ήταν Σέρβος και εκατοντάδες άλλες αγωνιστών, που διέθεταν τη ζωή τους για την Ελευθερία και για την Ελλάδα, ήσαν άνδρες των Βαλκανικών χωρών.
Σ’ αυτό το σημαντικό θέμα θα ξαναγυρίσουμε κι’ άλλοτε με σημειώματά μας και με πληροφορίες, που δίνουν άθελά τους οι ιστορικοί του Αγώνα.
Β. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
«ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ» 26/7/1947, Αθήνα