Η αποτυχημένη προσπάθεια στρατιωτικού πραξικοπήματος που ενορχηστρώθηκε από το αποκαλούμενο “Κίνημα Gülen” - την φιλο-Αμερικάνικη Ισλαμική οργάνωση που μοιράστηκε την εξουσία μαζί με την κυβέρνηση του ΑΚΠ για 10 χρόνια – ονομάστηκε “δώρο από τον θεό” από τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογιάν.Αμέσως μετά το τσάκισμα του πραξικοπήματος ακολουθήθηκε κήρυξη του κράτους έκτακτης ανάγκης. (OHAL). Το OHAL έδωσε την δυνατότητα στην κυβέρνηση να παίρνει διοικητικές και πολιτικές αποφάσεις και να εισηγείται ρυθμιστικές νομοθεσίες χωρίς την ανάγκη δικαστικής και/ή κοινοβουλευτικής έγκρισης.
Υπό την ηγεσία του Προέδρου Ταγίπ Ερντογιάν, η κυβέρνηση εξέδωσε έκτακτα διατάγματα (KHKs) τον ένα μετά το άλλο· οδηγώντας σε διαθεσιμότητα και απόλυση δεκάδες χιλιάδες αξιωματικούς του στρατού και της αστυνομίας, δικαστές, εισαγγελείς και δημοσίους υπαλλήλους. Περίπου 40.000 κόσμος, συμπεριλαμβανομένης επίσης της σύλληψης ακαδημαϊκών και δασκάλων. Ο αριθμός των φυλακισμένων δημοσιογράφων ανέβηκε σε επίπεδο ρεκόρ των 140. Ταυτόχρονα, απελευθερώθηκαν 37 χιλιάδες μικροεγκληματίες επειδή δεν υπήρχε αρκετός χώρος στις φυλακές. Ενώ η κυβέρνηση αρχικά ισχυρίστηκε ότι οι απολύσεις και οι συλλήψεις έγιναν μόνο ενάντια στους συνωμότες του πραξικοπήματος του κινήματος Gülen, αμέσως έγινε καθαρό ότι στόχος ήταν επίσης οι δημοκράτες και οι σοσιαλιστές. Με ένα μόνο διάταγμα, απολυθήκαν πάνω από 10 χιλιάδες εκπαιδευτικοί, όλοι μέλη του Eğitim-Sen (Συνδικάτο Εργαζομένων στην Εκπαίδευση και την Επιστήμη). Η μεγάλη πλειοψηφία τους ήταν δημοκράτες, σοσιαλιστές και υποστηρικτές του εθνικού κινήματος των Κούρδων.
Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, οι παραβιάσεις των δικαιωμάτων και των ελευθεριών – παραδοσιακά ανεπαρκή στην Τούρκικη πολιτική δημοκρατία – αυξήθηκαν· αναστάλθηκαν οι αστικοί νόμοι και αντικαταστάθηκαν από την αυθαίρετη συμπεριφορά της εκτελεστικής εξουσίας της κυβέρνησης. Αντικαθιστώντας την νομιμότητα με το κράτος έκτακτης ανάγκης και του καθεστώτος διαταγμάτων έκτακτης ανάγκης και υποβιβάζοντας την δικαιοσύνη σε εκτελεστικό όργανο μέσω ειδικών δικαστηρίων και με διορισμό νέων δικαστών και εισαγγελέων, ο Ερντογιάν και το ΑΚΠ προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν μια φασιστική διχτατορία ενός προσώπου, ενός κόμματος.
Η κυβέρνηση έκδωσε αντισυνταγματικά και παράνομα διατάγματα, ενώ σύμφωνα με τον νόμο μπορούσε να εκδώσει τέτοια που είναι συνταγματικά και σχετίζονταν με τα γεγονότα που οδήγησαν στην κήρυξη κράτους έκτακτης ανάγκης. Με την βοήθεια αυτών των διαταγμάτων που στόχευαν στους επικριτές του ΑΚΠ, απαγορευτήκαν οι διαδηλώσεις, έκλεισαν οι αντικαθεστωτικές εφημερίδες, τα περιοδικά, οι ραδιοφωνικοί σταθμοί και τα τηλεοπτικά κανάλια· κατασχεθήκαν τα περιουσιακά στοιχεία τους και ο εξοπλισμός τους.
Εισέβαλε η αστυνομία στους δήμους που έχουν επικεφαλής το HDP, το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα στο κοινοβούλιο με 40 βουλευτές και εκπροσωπώντας το Κουρδικό Δημοκρατικό Κίνημα και συνελήφθησαν πάνω από 20 δήμαρχοι. Διορίστηκαν διοικητικά συμβούλια στις θέσεις τους χωρίς δημόσια ψηφοφορία.
Τελικά, ένα σύνολο 10 βουλευτών του HDP – συμπεριλαμβανομένων των προέδρων του κόμματος – φυλακίστηκαν. Την ίδια στιγμή, συνελήφθησαν επίσης 10 ανώτερα στελέχη της εφημερίδας Τζουμχουριέτ – που ιδρύθηκε 93 χρόνια πριν, με την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας και πολιτικά προσκείμενη τα τελευταία χρόνια με την σοσιαλδημοκρατία.
Έντυπα που υπεράσπιζαν την επαναστατική γραμμή της εργατικής τάξης – όπως τα Hayatın Sesi TV, Evrensel Kültür (περιοδικό πολιτισμού και τέχνης), Özgürlük Dünyası (περιοδικό πολιτικής θεωρίας), Tiroj (δίγλωσσο Κουρδο-Τουρκικό περιοδικό πολιτισμού) ήταν ανάμεσα στους τηλεοπτικούς σταθμούς και στα έντυπα που έκλεισαν από την κυβέρνηση.
Αντισυνταγματικά, χωρίς να σπάει την συνεργασία του με το ΑΚΠ για περίπου δυο χρόνια και συγκεντρώνοντας όλη την εκτελεστική εξουσία στα χέρια του, ο ντεφάκτο πρόεδρος Ερντογιάν προσπαθεί να αλλάξει το σύνταγμα σύμφωνα με την προαναφερθείσα κατάσταση και πιέζοντας για προεδρικό σύστημα.
Επί πλέον, ενώ επιμένει σε εξωτερική πολιτική βασισμένη στον επεκτατισμό και τον φανατικό πόλεμο, φιλικός με τις Ισλαμικές τρομοκρατικές ομάδες, η υπό τον Ερντογιάν κυβέρνηση κάνει παραπέρα βήματα. Τα τελευταία πέντε χρόνια, υποστήριξε ακραίες Ισλαμικές συμμορίες στην Συρία και τις οργανώσεις τους, για την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ. Σε μια νέα προσπάθεια, η Τουρκιά εξαπέλυσε στρατιωτική επιχείρηση στην Βόρεια Συρία στα τέλη του καλοκαιριού, προχωρώντας αρχικά στην υποστήριξη μερικών χιλιάδων Ισλαμιστών τρομοκρατών ενόπλων. Η επέμβαση έγινε με πρόσχημα τον αγώνα ενάντια στον ΙΣΙΣ, αλλά ο κύριος στόχος της ήταν οι Σύριοι Κούρδοι. Η Τουρκία, μαζί με τις Ισλαμικές συμμορίες, ελέγχει / εισβάλει σε μια έκταση περίπου 2000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που εκτείνεται από τον Ευφράτη ποταμό μέχρι το Κουρδικό καντόνι της Αφρίν, περιλαμβάνοντας πόλεις και κωμοπόλεις όπως την Γιαραμπλούς. Σήμερα, η κυβέρνηση ακολουθεί την προπαγάνδα κατάχτησης της al-Bab. Όμως, μπήχτηκε ένα καρφί στον Τούρκικο τροχό λόγω της υποστήριξης των ΗΠΑ στις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις – ο στυλοβάτης των οποίων είναι οι Κουρδικές Μονάδες Λαϊκής Προστασίας ( YPG) – στην επιχείρηση για την απελευθέρωση της “πρωτεύουσας” του ΙΣΙΣ, Ράκα· και η υποστήριξη της Ρωσίας στο καθεστώς Άσαντ, στην προσπάθειά της να καταλάβει το al-Bab λόγω της στρατηγικής του σημασίας ως πύλης για το Χαλέπι.
Η κυβέρνηση ΑΚΠ, ενώ πολεμά τα PYD (Δημοκρατικό Ενιαίο Κόμμα Συρίας) συγκρούεται επίσης με την Ιρακινή κυβέρνηση λόγω της στρατιωτικής της παρουσίας στην Ιρακινή πόλη Μπασίκα· το Ιράκ ζητά την απόσυρση των Τουρκικών δυνάμεων. Η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία βομβαρδίζει τακτικά το Βόρειο Ιράκ, ισχυριζόμενη ότι επιτίθεται σε στρατόπεδα του ΠΚΚ.
Τα τελευταία χρόνια, η πολιτική της Τουρκίας σε σχέση με την Συρία και του Ιράκ άλλαξε πάρα πολύ· όπως επίσης είναι παγωμένες οι σχέσεις με τις ΗΠΑ και την ΕΕ, λόγω της πεποίθησης της Τουρκίας ότι υποστήριξαν την προσπάθεια πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου.
Μετά την συμφωνία της Τουρκίας να σταματήσει την μετανάστευση από την Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν και η ΕΕ να πληρώσει στην Τουρκία τρία δισεκατομμύρια Ευρώ, όπως επίσης να δώσει στους Τούρκους πολίτες βίζα ελεύθερων μετακινήσεων μέσα στην ΕΕ, και οι δυο πλευρές δεν κατάφεραν να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους και οι σχέσεις ανάμεσα στην Τουρκία και την ΕΕ είναι τεταμένες. Η κυβέρνηση του ΑΚΠ ισχυρίζεται ότι θα περιμένει δυο μήνες παραπάνω πριν να ακυρώσει την συμφωνία και ότι θα προχωρήσει σε δημοψήφισμα για το αν θα γίνει μέλος της ΕΕ λόγω της κριτικής της στην Τουρκιά· η ΕΕ, επικαλούμενη την φυλάκιση δημοσιογράφων και άλλων, άρχισε να μιλά για σταμάτημα των συνομιλιών για την ιδιότητα μέλους της Τουρκίας.
Από την ίδρυσή της, η Τουρκία είχε στενές οικονομικές, εμπορικές και χρηματοπιστωτικές σχέσεις με την Δύση και πολύ ισχυρούς στρατιωτικούς δεσμούς με τις ΗΠΑ· για αυτό ακριβώς είναι αναμφίβολα πολύ δύσκολο για την Τουρκία ως μέλος του ΝΑΤΟ να αλλάξει τον “άξονά” της ή το “αφεντικό” της. Όμως, ο Πρόεδρος Ερντογιάν, έχοντας επισκεφτεί πρόσφατα το Πακιστάν, δήλωσε ” ... γιατί όχι; Θα βοηθήσει την Τουρκιά να μην έχει πρόβλημα” με το ζήτημα να γίνει μέλος της Οργάνωσης Συνεργασίας της Σαγκάης.
Εκτός από την πολιτική και τα βήματα που έγιναν από την κυβέρνηση του ΑΚΠ, ούτε η Τουρκική οικονομία δεν προχωρά στην σωστή κατεύθυνση. Ο ρυθμός ανάπτυξης μειώθηκε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αυξάνοντας το έλλειμμα και την ανεργία. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία η ανεργία είναι στο 11% αλλά ο πραγματικός αριθμός είναι μεγαλύτερος· Πρόσφατα το δολάριο αυξήθηκε 10 % έναντι της Τουρκικής Λίρας· σαν να υποτιμήθηκε η Τούρκικη Λίρα και έχασε 10 % της άξιας της. Η κυβέρνηση μειώνει τα επιτόκια και αυξάνει την διαθέσιμη πίστωση σε μια προσπάθεια να τονώσει την οικονομία αλλά σε όλους τους τομείς βασιλεύει η αποτελμάτωση – κυρίως στους τομείς της οικοδομής και της κλωστοϋφαντουργίας. Σηκώνει το “κεφάλι” της η οικονομική κρίση που δεν περιορίζεται και δεν αρχίζει αναγκαστικά από τον χρηματοπιστωτικό τομέα και αυτό είναι το μαλακό υπογάστριο του ΑΚΠ.
Παρά όλες τις απαγορεύσεις και την αστυνομική καταπίεση, συνεχίζονται οι απεργίες σε επίπεδα χώρων δουλειάς. Οι δυνάμεις της εκτελεστικής εξουσίας συνεχώς αυξάνονται· οι σπουδαστές διαδηλώνουν ενάντια στην απόφαση να διορίζονται οι πανεπιστημιακοί πρυτάνεις από τον Πρόεδρο. Οι δικηγόροι και οι διανοούμενοι διαδηλώνουν για να καταδικάσουν την φυλάκιση των συναδέλφων τους. Προχωρά η ενότητα για την Δημοκρατία με τις συνιστώσες των δημοκρατικών, σοσιαλιστικών, σοσιαλδημοκρατικών και Κουρδικών κινημάτων, συμπεριλαμβανομένου του κόμματός μας για την οργάνωση στη συνέχεια μιας σειράς συναντήσεων.
Εκδίδονται νέα περιοδικά στην θέση των άλλων.
Είναι το μέλλον της Τουρκίας να προχωρήσει σε μια φασιστική διχτατορία ενός ανθρώπου; O αγώνας για την δημοκρατία και την λευτεριά θα πλατύνει και θα δυναμώσει για να πραγματοποιήσει νέες επιτυχίες; αυτό θα το καθορίσουν οι διαστάσεις του αγώνα και το επίπεδο οργάνωσης. Φυσικά η διεθνής υποστήριξη και αλληλεγγύη θα είναι μεγάλη βοήθεια για το τελική έκβαση του αγώνα.
Κόμμα Εργασίας (ΕΜΕΠ) Τουρκίας
Διεθνές Γραφείο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου