Συνέχεια από το προηγούμενο
7. Η τάση των γυναικών να αγωνίζονται και η τρέχουσα προοπτική τους
Οι εργαζόμενες γυναίκες ήταν στην πρώτη γραμμή των κλιμακώσεων των αγώνων, μαζικών διαδηλώσεων και πορειών, σε απεργίες και πράξεις αντίστασης σε πολλές χώρες ενάντια στον σφετερισμό των δικαιωμάτων, των πολεμικών πολιτικών, την εντατικοποίηση της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης. Οι γυναίκες ενώθηκαν μαζικά στις λαϊκές εξεγέρσεις της Τυνησίας και της Αιγύπτου καθώς και σε γενικές απεργίες, διαδηλώσεις και πορείες ενάντια σε πακέτα λιτότητας που επιβλήθηκαν σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία, σε λαϊκές εξεγέρσεις που ξέσπασαν σε Τουρκία και Βραζιλία το 2013, σε δημοκρατικά εθνικά κινήματα στο Νεπάλ, στις Φιλιππίνες, στην Τουρκία και στο Συριακό Κουρδιστάν.
Σχεδόν σε όλες τις ηπείρους και σε πολλές χώρες, μεγάλος αριθμός γυναικείων μαζικών κινημάτων πάλεψε για πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες, για οικονομικά και κοινωνικά αιτήματα, για την προστασία της φύσης και του περιβάλλοντος, ενάντια στην αυξανόμενη βία κατά των γυναικών και στην υποταγή τους. Οι γυναίκες συμμετέχουν μαζικά στην εξελισσόμενη πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση των φυσικών πόρων από τα ιμπεριαλιστικά μονοπώλια και ενάντια στις καταστροφές που αυτά προκαλούν, για την αναγνώριση των δικαιωμάτων των γηγενών και των μεταναστών. Αυτό μαρτυρά τη συσσώρευση πλούτου εμπειριών στον αγώνα από τους εργάτες και εργαζόμενους γενικά και από τις εργαζόμενες γυναίκες ειδικότερα.
Οι αγώνες των γυναικών και οι οργανωμένες προσπάθειες τους ως το υπό καταπίεση φύλο, για δημοκρατικά δικαιώματα και άλλα άμεσα αιτήματα, διευρύνονται και εξαπλώνονται. Επιπλέον, οι εργαζόμενες γυναίκες συμμετέχουν σε αυτόν τον αγώνα σε όλο και μεγαλύτερους αριθμούς και έχουν μεγαλύτερη επιρροή. Αυτό διευρύνει την βάση για το γυναικείο αγώνα πρωταρχικά για ίσα δικαιώματα και άλλα δημοκρατικά δικαιώματα, και απαιτεί την ένωση με τον αγώνα των εργατών, ο οποίος ενδυναμώνεται από αυτή την ένωση και την υποστηρίζει. Παρά τις θετικές αυτές εξελίξεις, τα γυναικεία κινήματα και οι οργανώσεις τους σε παγκόσμια κλίμακα δείχνουν αδύναμα και σποραδικά.
Στις περισσότερες χώρες, τα γυναικεία κινήματα και οι οργανώσεις τους είναι ασύνδετα από τους αγώνες των εργατών και δεν έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν τα αστικά, μικροαστικά και διανοητικά τους όρια. Κάποια από αυτά δεν έχουν καμία πρόθεση να ενωθούν με τα κινήματα των εργαζόμενων γυναικών και στερούνται αυτής της προοπτικής. Μερικά προσπαθούν να υπάρξουν με χρηματοδότηση της άρχουσας καπιταλιστικής τάξης και από κρατικά και διεθνή ιδρύματα υπό τον έλεγχο των ιμπεριαλιστών. Η πλειονότητα των δραστηριοτήτων τους καθορίζεται από συνθήκες που αποδέχονται προκειμένου να εξασφαλίσουν αυτά τα κονδύλια. Σε πολλές χώρες, υπάρχουν άλλες γυναικείες οργανώσεις και κύκλοι που προσπαθούν να προσεγγίσουν, να οργανώσουν και να κινητοποιήσουν τις μάζες των γυναικών και το έχουν επιτύχει σε διάφορους βαθμούς. Παρόλα αυτά, η πραγματικότητα είναι ότι, με μερικές εξαιρέσεις, αυτές οι ομάδες ακόμη έχουν περιορισμένη επιρροή στις μάζες των γυναικών, έχοντας αποτύχει στην ενοποίηση τους και δεν τις αντιπροσωπεύουν πραγματικά.
Η κατάσταση του γυναικείου κινήματος, το επίπεδο της συνείδησής του, το επίπεδο της οργάνωσης του εργατικού κινήματος και η σύνδεσή του με το ταξικό του κόμμα που αντιπροσωπεύει αυτήν την συνείδηση, είναι απευθείας συνδεδεμένα με τη δράση τους ως κοινωνικής δύναμης ανεξάρτητης από και κατά της αστικής τάξης. Ξεκινώντας το 1990, τα κόμματα μέλη και οι οργανώσεις του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος – αναδομημένα στον αγώνα κατά του ιμπεριαλισμού, του ρεβιζιονισμού και του καιροσκοπισμού κάθε τύπου – αγωνίζονται ενάντια σε εντατικοποιημένες επιθέσεις. Παρόλο που νέοι συμμετέχοντες οδήγησαν στην ισχυροποίηση και αμοιβαία ανάπτυξη τους, αυτά τα κόμματα και οι οργανώσεις έχουν περιορισμένη επιρροή μέσα στο κίνημα των εργατών και των εργαζομένων. Συνεπώς, παρά την περισσότερο προηγμένη θέση μερικών κομμάτων, η εργασία τους μεταξύ των γυναικών και η επιρροή τους σε αυτές είναι επίσης αδύναμες. Για να ξεπεραστεί αυτή η κατάσταση, πρέπει να γίνει χρήση των εμπειριών του Διεθνούς Κομμουνιστικού κινήματος, πρέπει να επανεξετάσουμε την προσέγγιση και τις πρακτικές εργασίας μας μεταξύ των γυναικών ώστε να εξαλείψουμε γρήγορα όλες τις αδυναμίες.
8. Ενδυνάμωση του έργου ανάμεσα στις μάζες των γυναικών
Το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα και η αστική κοινωνία αναπαράγουν και αναπτύσσουν τις συνθήκες εξ’ αιτίας των οποίων οι γυναίκες προσχωρούν στον αγώνα για τα συγκεκριμένα αιτήματά τους και ενώνουν τον αγώνα τους με αυτόν των εργατών. Το γεγονός ότι γυναικείες μάζες εισέρχονται διαρκώς στην διαδικασία της κοινωνικής παραγωγής, αυξάνει τον αριθμό των γυναικών εντός της εργατικής τάξης και των εργατών. Το πρόβλημα της χειραφέτησης του καταπιεσμένου φύλου γίνεται έτσι το πρόβλημα της χειραφέτησης των εργαζόμενων γυναικών. Αυτό δείχνει την σπουδαιότητα του έργου των κομμάτων της εργατικής τάξης στη συνεργασία με τις γυναίκες και αναδεικνύει την ανάγκη για την επέκτασή του. Για να εκμεταλλευτούμε πλήρως αυτές τις ευκαιρίες χρειάζεται να:
α) Οργανώσουμε συνεχές έργο ανάμεσα στις γυναίκες ξεκινώντας με τις εργάτριες, ως μια επείγουσα και σημαντική ευθύνη των κομμάτων μας. Δεν μπορούμε για κανέναν λόγω να αναβάλουμε αυτήν την δουλειά. Πρέπει να ξεκινήσουμε χρησιμοποιώντας κάθε διαθέσιμο μέσο, με τους ηγετικούς φορείς να εγγυώνται τη διαρκή δουλειά παράλληλα με τις γυναίκες.
β) Παρόλο που το έργο ανάμεσα στις γυναίκες είναι ευθύνη όλων των κομματικών οργάνων, προϋπόθεση για την εγγύηση ενός συνεχούς και εν εξελίξει έργου είναι η δημιουργία από τις ηγετικές επιτροπές εντός του Κόμματος, ειδικών σωμάτων που θα οργανώσουν την δουλειά ανάμεσα στις γυναίκες. Στο βαθμό που οι κομματικές δομές δεν είναι επαρκώς ανεπτυγμένες ώστε να παράσχουν αυτά τα όργανα, θα πρέπει να διοριστούν άνθρωποι υπεύθυνοι γι’ αυτό το έργο. Άλλη κύρια προϋπόθεση είναι η αφιέρωση ειδικών εργαλείων προς τις γυναίκες όπως εφημερίδες, περιοδικά, φυλλάδια και άλλο υλικό αφύπνισης και προπαγάνδας. Αλλά η δουλειά του Κόμματος δεν θα πρέπει να περιορίζεται στην χρήση αυτών των εργαλείων: ολόκληρο το Κόμμα πρέπει να κινητοποιείται αποτελεσματικά και τα μέσα προπαγάνδας πρέπει να διαδίδονται ευρέως μεταξύ των γυναικών. Αυτό είναι απαραίτητο όχι μόνο για να εξασφαλισθεί το συνεχές έργο ανάμεσα στις γυναίκες, αλλά επίσης για να αναβαθμιστεί το επίπεδο δουλειάς του Κόμματος ώστε να μπορεί να προχωρήσει στην οργάνωση και τον αγώνα, με υπομονετική δουλειά που ποτέ δεν παίρνει το βλέμμα από την ιδιαίτερη κατάσταση των γυναικών. Έχουν καταπιεστεί για χιλιετίες, θεωρήθηκαν κατώτερο φύλο, πάντα αναγκασμένες να κάνουν τις κουραστικές εργασίες του νοικοκυριού που περιορίζουν τις ικανότητες τους, λόγω των δυσκολιών που προκαλούν στην διάθεση και στην επαναστατική δυνατότητα που κατέχουν. Η πρόοδος και η επιρροή των κομμάτων μας μεταξύ των γυναικών εξαρτάται κυρίως από αυτό.
γ) Ένα από τα κύρια καθήκοντα του επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης είναι να αναπτύξει εθνικά και διεθνώς ένα κομμουνιστικό κίνημα που θα αγωνίζεται για το χτίσιμο μιας δίχως τάξεις κοινωνίας, για την πλήρη χειραφέτηση των γυναικών, που βασίζεται κυρίως στις εργαζόμενες γυναίκες, που δεν θα ικανοποιείται με τα ίσα δικαιώματα και άλλα επείγοντα αιτήματα και δεν θα διχάζει το γυναικείο κίνημα. Εφόσον οι κομμουνιστές, άνδρες καθώς και γυναίκες, είναι οργανωμένοι στο Κόμμα, δεν μπορεί να υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους. Δεν χρειάζεται μια διακριτή οργάνωση κομμουνιστριών γυναικών ή ακόμα, το κίνημα των κομμουνιστριών γυναικών να εμφανίζεται ως ξεχωριστή οργάνωση. Για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του γυναικείου κινήματος, ιδιαίτερα του έργου του γυναικείου κομμουνιστικού κινήματος και των προβλημάτων του, για την ανταλλαγή εμπειριών κ.τ.λ., μπορούν να οργανωθούν συνέδρια κομμουνιστριών γυναικών με καλή προετοιμασία. Η ανάπτυξη ενός γυναικείου κομμουνιστικού κινήματος δεν είναι αντιφατική, ούτε αποδυναμώνει την οργάνωση και ανάπτυξη ενός γυναικείου κινήματος που φέρνει κοντά γυναίκες διαφορετικών τάξεων και στρωμάτων της κοινωνίας. Αντιθέτως, ενισχύει και διασφαλίζει την συνέχιση της ενότητας και της προόδου με μια συνεκτική γραμμή.
δ) Πρέπει να εκπαιδεύσουμε στελέχη μεταξύ των γυναικών στις ηγετικές οργανώσεις και επιτροπές του Κόμματος, βοηθώντας τες να αναλάβουν σημαντικές αρμοδιότητες και να πάρουν ηγετικές θέσεις στα κυβερνώντα όργανα. Πρέπει να πολεμήσουμε τις οπισθοδρομικές προκαταλήψεις και συνήθειες που παρεμποδίζουν την πραγματοποίηση αυτού του σκοπού.
ε) Το έργο του Κόμματος μεταξύ των νέων είναι αποφασιστικής σημασίας. Οι νέοι είναι πιο δεκτικοί σε επαναστατικά επιχειρήματα και έννοιες. Είναι ζωτικής σημασίας να συμμετέχουν οι νέοι στην υποστήριξη του γυναικείου κινήματος, να αναπτύξουν την ικανότητα τους να αγωνίζονται κτλ. Οι ιμπεριαλιστές και η άρχουσα τάξη λαμβάνουν υπόψη τα χαρακτηριστικά της νεολαίας και δίνουν ειδική βαρύτητα στο να την κερδίσουν. Η ιδεολογική τους επίθεση στην νεολαία είναι συνεχής. Ο αστικός τρόπος ζωής επηρεάζει πολλούς νέους ανθρώπους. Η συνεχής δουλειά που το Κόμμα πρέπει να πραγματοποιήσει, λαμβάνοντας υπόψη αυτή την πραγματικότητα, δεν πρέπει να διαχωριστεί από τις γενιές που πρέπει συνεχώς να ανανεώνονται.
στ) Πρέπει να πραγματοποιήσουμε μεγάλη προσπάθεια να προσελκύσουμε γυναίκες της διανόησης στο κίνημα εργαζόμενων γυναικών και να τις περιλάβουμε στο κίνημα μας. Πρέπει να πραγματοποιήσουμε ιδεολογικό έργο κατά των αστικών ιδεών και απόψεων, κατά των μικροαστικών και ιδιαίτερα των ρεβιζιονιστικών, ρεφορμιστικών και σοσιαλδημοκρατικών φεμινιστικών ρευμάτων που υπάρχουν στο γυναικείο κίνημα. Πρέπει να ενθαρρύνουμε τις γυναίκες και ειδικά τις νέες γυναίκες να κατανοήσουν την Μαρξιστική – Λενινιστική θεωρία, ειδικά τα προβλήματα της καταπίεσης των γυναικών, τον ρόλο της γυναίκας στην κοινωνική μεταμόρφωση και το γυναικείο κίνημα. Να διασφαλίσουμε εκπαιδευτικό έργο για να εξαλειφθούν οι αποκλείσεις γύρω από το πρόβλημα.
ζ) Παρόλο που ο καπιταλισμός αναπτύσσει πολλαπλούς δεσμούς μεταξύ των χωρών, ενωμένους σαν κρίκοι στην ίδια αλυσίδα της καπιταλιστικής παγκόσμιας οικονομίας, οι χώρες δεν είναι ίσες και δεν έχουν την ίδια θέση στην παγκόσμια οικονομία, στα επίπεδα ανάπτυξης τους ή στις κοινωνικές τους δομές. Είναι μια κατάσταση η οποία οδηγεί σε διαφοροποίηση των καθηκόντων των κομμάτων μας για την κοινωνική κατάσταση των γυναικών και των επειγόντων απαιτήσεων τους. Συνεπώς, τα επαναστατικά κόμματα της εργατικής τάξης πρέπει να λάβουν υπόψιν τις συγκεκριμένες συνθήκες στη χώρα τους στην εργασία μαζί με γυναίκες και πρέπει να φέρνουν σε πέρας συνεπές έργο. Επακόλουθο αυτού είναι ότι η διαδικασία δημιουργίας οργανώσεων ικανών να ενώσουν ευρέως τις γυναίκες, τις κοινωνικές ομάδες και τις πλατφόρμες και οι τρόποι με τους οποίους αυτό θα συμβαίνει, θα αλλάζουν ανάλογα με την χώρα και το χρόνο.
η) Για να επιτευχθεί η ευρύτερη δυνατή ενότητα γυναικών διαφορετικών τάξεων και στρωμάτων, είναι απαραίτητο το γυναικείο κίνημα να αναπτύξει μια ενιαία πλατφόρμα. Αυτή θα πρέπει να βασίζεται σε δημοκρατικά αιτήματα, ιδιαίτερα για ίσα δικαιώματα και άλλα επείγοντα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά αιτήματα. Μόνο με μία τέτοια πλατφόρμα μπορεί να δομηθεί μια οργάνωση ικανή να ενώσει τις γυναίκες.
θ) Η ανάπτυξη της διαδικασίας συγκέντρωσης του κεφαλαίου και της παραγωγής, αναπόφευκτα οδηγεί σε μεγαλύτερες δυνατότητες τον αγώνα των γυναικών για χειραφέτηση ώστε να προοδεύσει ως ένα διεθνές κίνημα. Επίσης αναπτύσσεται η τάση προώθησης διεθνών σχέσεων μεταξύ των γυναικείων οργανώσεων και κύκλων ώστε να παραχθεί συλλογικό έργο.
Η Σύνοδος μας, τα κόμματα μέλη και οι οργανισμοί, πρέπει να αυξήσουν το έργο μας στην ανάπτυξη του γυναικείου κινήματος διεθνώς με σωστό προσανατολισμό και πλατφόρμες, ως ένα ενιαίο κίνημα.
Το έγγραφο εγκρίθηκε από 21 κόμματα και οργανώσεις που συμμετείχαν στην 20η Ολομέλεια του ICMLPO
Τουρκία, Οκτώβριος 2014
1. H ερώτηση του πώς θα αντιμετωπισθεί το γεγονός ότι η αναπαραγωγή του εργατικού δυναμικού, η φροντίδα και η ανατροφή των παιδιών και άλλα οικιακά καθήκοντα πέφτουν, σε διαφορετικά σχετικά επίπεδα, στις γυναίκες (κατά πόσο μπορεί να θεωρηθεί ως ένας διαφορετικός τύπος εκμετάλλευσης, εκτός από την εκμετάλλευση στην παραγωγή αγαθών), συζητήθηκε στην Σύνοδο. Εκφράστηκαν διαφορετικές απόψεις και δεν επιτεύχθηκε συναίνεση. Το άρθρο μας χρειάζεται να είναι ξεκάθαρο σε αυτό το θέμα. Αυτό γίνεται εμφανές ιδίως αν ληφθεί υπόψιν ότι ορισμένες φεμινιστικές θεωρίες προκαλούν σύγχυση σε αυτό ακριβώς το θέμα.Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί το ότι οι γυναίκες που συμμετέχουν στην παραγωγική διαδικασία και αναγκάζονται σε διαφορετικό βαθμό να κάνουν και το νοικοκυριό, εργάζονται και στο σπίτι και στον τόπο εργασίας, κατά κάποιον τρόπο κάνοντας “διπλή βάρδια” και ότι αντιμετωπίζουν διπλή καταπίεση και ταλαιπωρία. Παρόλα αυτά, το βάρος των οικιακών εργασιών στους ώμους των γυναικών δεν μπορεί να προσεγγισθεί ως ένας δευτερεύον τύπος σχέσης εκμετάλλευσης, πέραν της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και πρέπει να αποφεύγουμε να χρησιμοποιούμε την έννοια της διπλής εκμετάλλευσης. Οπότε, θα είναι αρκετό να μιλάμε για τις οικιακές εργασίες ως ένα στοιχείο της αναπαραγωγής του εργατικού δυναμικού –καθώς επίσης περιλαμβάνει την αναπαραγωγή των εργατών– και ότι οι γυναίκες επιβαρύνονται με αυτό από το κεφάλαιο κάτι που αποτελεί μεγάλο μαρτύριο το οποίο είναι σπατάλη της σωματικής και πνευματικής τους ενέργειας. Το ζήτημα των γυναικών συζητάται κυρίως από φεμινίστριες αλλά και από αστικά και μικροαστικά ρεύματα και πολιτικούς κύκλους και ακαδημαϊκούς, όχι μόνο σε απευθείας συνάρτηση με τις απαιτήσεις και τους στόχους των γυναικείων κινημάτων αλλά επίσης και σε σχέση με τις επιστημονικές σοσιαλιστικές θέσεις, τις συμπεριφορές και τις εμπειρίες της οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Ένα θέμα έντονων συζητήσεων είναι το πώς θα πρέπει να προσεγγισθεί, παρά τις διαφορές μεταξύ των τάξεων, το θέμα των γυναικών που επωμίζονται την ευθύνη της φροντίδας των παιδιών, της ανατροφής τους και άλλων οικιακών καθηκόντων καθώς και της γυναικείας καθυπόταξης· και σε σχέση με αυτό, κατά πόσο οι εργαζόμενες γυναίκες αντιμετωπίζουν διπλή εκμετάλλευση καθώς και διπλή καταπίεση. Το συμπέρασμα της διπλής εκμετάλλευσης καθώς επίσης της διπλής καταπίεσης βασίζεται στην θέση ότι οι γυναίκες τελούν υπό εκμετάλλευση κατά την διαδικασία της ανθρώπινης αναπαραγωγής και ειδικότερα της αναπαραγωγής της εργατικής τάξης καθώς και μέσω της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.Κάποιοι από τους ανωτέρω αναφερθέντες κύκλους προβάλουν την θέση ότι –πέραν της ιστορικής εκμετάλλευσης από δουλεία, φεουδαρχισμό και καπιταλισμό– υπάρχει ένα άλλος τύπος εκμετάλλευσης, ανεπτυγμένος εκτός της σφαίρας της άμεσης παραγωγής (ή τομέων συνδεδεμένων με την παραγωγή), ένας τύπος που λαμβάνει χώρα στο σπίτι, όπου το ένα φύλο εκμεταλλεύεται το άλλο. Προσπαθούν να διαδώσουν την ιδέα ότι ο Μαρξισμός αντιμετωπίζει αυτή την ερώτηση με μονοδιάστατο τρόπο, έναν τρόπο που την “μειώνει” σε ταξική ή οικονομική ερώτηση, ότι ο Μαρξισμός δεν βλέπει ή δεν θέλει να δει αυτή την δεύτερη εκμετάλλευση. Προσπαθούν να διαδώσουν την ιδέα ότι η εμπειρία της οικοδόμησης του σοσιαλισμού δεν έλυσε και δεν μπορούσε να λύσει το γυναικείο ζήτημα. Κάποιοι άλλοι μη φεμινιστικοί κύκλοι χρησιμοποιούν την έννοια της “διπλής εκμετάλλευσης” σε σχέση με το ότι οι γυναίκες λαμβάνουν πολύ κατώτερους μισθούς από τους άνδρες. Αυτή η κατάσταση θα πρέπει να αναγνωριστεί ως η υπέρ-εκμετάλλευση των γυναικών.Είναι αλήθεια ότι μερικοί κύκλοι γυναικών πραγματικά αφιερωμένων στον Μαρξισμό και την απελευθέρωση της εργατικής τάξης επηρεάζονται από τις ανωτέρω προοπτικές. Μια ιδεολογική πάλη που αποφεύγει γενικόλογες και βάναυσες εκφράσεις, που είναι πειστική, επιστημονική και όχι ρητορική, αλλά βασισμένη σε στοιχεία που μπορούν να διαψεύσουν τα επιχειρήματά τους, ορθώνεται ως καθήκον των ταξικά συνειδητοποιημένων εργατών και των οργανώσεων τους.
2. Εταιρία Συμμετοχών: Είναι μια ομάδα επιχειρήσεων η οποία σχηματίζει έναν χρηματοοικονομικό όμιλο, ο οποίος οργανώνεται γύρω τους, και ελέγχει τις υπόλοιπες λόγω της μετοχικής συμμετοχής τους. (Λεξικό των Οικονομικών)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου