ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2018

Π Ο Λ Υ Τ Ε Χ Ν Ε Ι Ο 2018

Ζήτω η ηρωϊκή ΕΞΈΓΕΡΣΗ του Πολυτεχνείου - Ν Ο Ε Μ Β Ρ Η Σ 1973 κατά της φασιστικής δικτατορίας και των αμερικανων-ΝΑΤΟϊκων ιμπεριαλιστών και κόντρα στα σχέδια των αστικών και ρεβιζιονιστικών κομμάτων

200 χρόνια από τη γέννηση του KARL MARX και 170 από τη δημοσίευση του «Μανιφέστου του Κομουνιστικού Κόμματος»

Η αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική πάλη της φοιτητικής νεολαιας και του λαού που κορυφώθηκε με την ΚΑΤΑΛΗΨΗ του Πολυτεχνειου απ τους φοιτητές και εξελιχθηκε σε λαϊκή εξέγερση κατέληξε σε ανατροπή της φασιστικής διχτατοριας του ντόπιου κεφαλαιου και των αμερικανο-ΝΑΤΟϊκων ιμπεριαλιστών.

Στη μετωπική σύγκρουση με το φασιστικό καθεστώς και την ΚΑΤΑΛΗΨΗ του Πολυτεχνειου ΔΕΝ αντιτάχθηκαν μόνο τα γνωστά παραδοσιακά αστικά κόμματα αλλά ΚΑΙ τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα “Κ”ΚΕ-”Κ”ΚΕεσ.

Προκλητική υπήρξε η προδοτική στάση της ηγετικής χρουστσοφικής ομάδας των ΚΟΛΙΓΙΑΝΝΗ-ΦΛΩΡΑΚΗ, κλπ. (“Κ”ΚΕ) που δε διστασε, για να εξυπηρετήσει τα σχέδια της ντόπιας αντιδρασης, να καταγγειλει μέσω της “ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΉΣ” Νο 8 (αντιΕΦΕΕ-”Κ”ΝΕ) τους αντιφασιστες και κομμουνιστές φοιτητές ως «πράχτορες»(!) της ΚΥΠ και της CIA: «καταγγέλλουμε την προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνειου την Τετάρτη 14.11.73, 350 οργανωμένων πραχτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο Ρουφογάλη-Καραγιαννόπουλου, με βάση τις εντολές του παραμερισμένου τώρα τέως πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου και της αμερικάνικης CIA».

Η σοσιαλδημοκρατική ηγεσια του “Κ”ΚΕ ομολογεί, 3 χρόνια αργότερα, ότι ήταν ενάντια στην ΚΑΤΑΛΗΨΗ του Πολυτεχνειου και όταν αυτή πραγματοποιήθηκε αγωνιζονταν να τη ΔΙΑΛΥΣΕΙ με την “απαγκιστρωση των φοιτητών απ’ το Πολυτεχνειο”: ομολογούν ανοιχτά ότι ο βασικός σκοπός τους ήταν: “κυριως να πάρουν μέτρα για την απαγκιστρωση των φοιτητών από το Πολυτεχνειο... το Γραφειο της Σπουδάζουσας της ΚΝΕ θεώρησε ότι η κατάληψη, παρόλα που έπρεπε να αποφευχθεί...”(“ΚΟΜΕΠ”, 11/1976, σελ. 98). Και παρακάτω: “αν η ΚΝΕ ήταν σωστά προετοιμασμένη και τα στελέχη της δούλευαν έγκαιρα και επιτόπου μέσα στο Φ.Κ., μ’ αυτή την κατεύθυνση, θα ήταν δυνατό ή να μην επιλεγεί καθόλου η μορφή της κατάληψης, ή κι’ αν προσωρινά πραγματοποιούνταν, να στρέφονταν γρήγορα προς άλλες εξελιξεις» (στο ιδιο,σελ.112-113).Τα ΣΗΜΕΡΙΝΑ γραφόμενα των «Κ»ΚΕ-¨Κ¨ΚΝΕ είναι ΟΛΑ ΨΕΥΔΗ.

Άμεση ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ της Ελλάδας, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, απ’ την ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση (μαζί από ΕΥΡΩ-ΟΝΕ) και ΝΑΤΟ

ΟΧΙ στον εθνικισμό-ρατσισμό-αντισημιτισμό-φασισμό-Ναζι-φασισμό – ΝΑΙ στη φιλία των λαών και τον Προλεταριακό Διεθνισμό

ΕΞΩ απ’ τα ΒΑΛΚΑΝΙΑ οι ιμπεριαλιστές: Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκοί–ΕΕ–ΡΩΣΙΑΣ.

Η καταστροφική οικονομική πορεία της χώρας και η άγρια λεηλασία του πλούτου της απ’ τους ιμπεριαλιστές δανειστές συνεχίζεται. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εφαρμόζει τα αντιλαϊκά μέτρα της τελευταίας συμφωνίας τα οποία υπέγραψε η ίδια, τα οποία, μαζί με τα παλιότερα, συνέβαλαν στην ασφυκτικότερη πρόσδεση της χώρας στο ξένο κεφάλαιο και τη μεγαλύτερη εξάρτηση απ’ αυτό και συγχρόνως στην ισχυρότερη πρόσδεση στους ιμπεριαλιστές: Αμερικανο-ΝΑΤΟϊκούς–ΕΕ, με τις γνωστές αρνητικές συνέπειες για το λαό και τον τόπο.

«Συμφωνία των Πρεσπών». Η «Συμφωνία» αυτή – προϊόν εκατέρωθεν επωφελών και ανεκτών συμβιβασμών για το σημαντικό και δραστικό περιορισμό του αλυτρωτισμού απ’ τις δυο πλευρές – και ΠΡΩΤΗ προϋπόθεση για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών και την ανάπτυξη της φιλίας μεταξύ των δυο γειτονικών λαών, παρόλο που υπογράφτηκε απ’ τους δυο σοσιαλδημοκράτες πρωθυπουργούς ΤΣΙΠΡΑ-ΖΑΕΦ, συνάντησε τη λυσσαλέα αντίδραση και απορρίφθηκε απ’ τα υπερεθνικιστικά, ακραίου αλυτρωτισμού, κόμματα VMRO-DPMNE στην πΓΔΜακεδονίας και στην Ελλάδα από: τη φασιστική-εθνικιστική-ρατσιστική ΝΔ (με ισχυρή Ναζι-φασιστική πτέρυγα ΒΟΡΙΔΗ-ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ, κλπ.), τους εθνικιστές ΚΙΝΑΛ – Ένωση Κεντρώων, τον ακραίο εθνικιστή θρησκόληπτο φασιστοειδές Π. ΚΑΜΜΕΝΟ, τους Ναζι-φασίστες ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ- ΜΠΑΛ- ΤΑΚΟ-Δ.ΚΑΜΜΕΝΟ και τη Ναζι-φασιστική Χιτλερική συμμορία της «Χρυσής Αυγής», φθάνοντας ως την ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ σοσιαλδημοκρατική ηγεσία των ΠΑΠΑΡΗΓΑ-ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ και την Εκκλησιαστική Αντίδραση. Ο ψευτο-«αντιιμπεριαλισμός»(!) της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ, ΔΕΝ είναι παρά ένας μασκαρεμένος αντιδραστικός αστικός ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ της πιο ακραίας μορφής, τον οποίο προσπαθεί απεγνωσμένα να αποκρύψει προβάλλοντας ως «πρώτο λόγο»(!) απόρριψης της «Συμφωνίας» τη σχεδιαζόμενη ένταξη της πΓΔΜ σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, ενώ ο ΚΥΡΙΟΣ λόγος είναι ο ΔΗΘΕΝ «αλυτρωτισμός» της «Συμφωνίας» δηλ. τα ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ μυθεύματα «περί μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας» («Ρ» 27-28/10/2018,σελ.9).

Απέναντι στον έξαλλο αντιδραστικό αστικό ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ της ντόπιας εθνικιστικής Αντίδρασης και του «Κ»ΚΕ με αποκορύφωμα το ΔΗΘΕΝ «αλυτρωτισμό του ΙΛΙΝΤΕΝ»(!) («Ρ» 22/5/2018, σελ.5), οι αντιιμπεριαλιστικές και επαναστατικές δυνάμεις πρέπει να κινηθούν και να δράσουν εντελώς ΑΝΤΙΘΕΤΑ: δηλ. στην ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ μιας Πολιτικής φιλίας και καλής γειτονίας απέναντι στους γειτονικούς λαούς αλλά ΚΑΙ εξομάλυνσης των εκκρεμοτήτων με τις γειτονικές χώρες, Πολιτική Αλληλεγγύης και ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΟΥ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ – μοναδικά-ισχυρά και αποτελεσματικά ΟΠΛΑ πάλης κατά του αντιδραστικού αστικού ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ και του Ιμπεριαλισμού.

Οι αντιιμπεριαλιστές και σε πρώτη γραμμή οι επαναστάτες μαρξιστές κομμουνιστές, ακολουθώντας το ΛΕΝΙΝ, αντιπαρέθεταν πάντοτε και αντιπαραθέτουν και ΤΩΡΑ στον αντιδραστικό αστικό Εθνικισμό των παραδοσιακών αστικών κομμάτων αλλά και του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ (και όποιων άλλων), τον ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΟ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ: «ο μαρξισμός προβάλλει στη θέση του κάθε Εθνικισμού το Διεθνισμό» (ΛΕΝΙΝ: τομ. 24, σελ 121, Αθήνα 1981), δηλ. τον Προλεταριακό Διεθνισμό και την Πολιτική φιλίας και Αλληλεγγύης απέναντι σ’ όλους τους λαούς και προπαντός στους λαούς των γειτονικών χωρών, επειδή, όπως αλλού σημειώνει ο ΛΕΝΙΝ: «ο αστικός Εθνικισμός και ο Προλεταριακός Διεθνισμός – αυτά είναι δυο συνθήματα ανειρήνευτα εχθρικά, που αντιστοιχούν στα δυο μεγάλα ταξικά στρατόπεδα όλου του καπιταλιστικού κόσμου» (ΛΕΝΙΝ: τομ. 24, σελ 122, Αθήνα 1981), εφιστώντας συνάμα την προσοχή των κομμουνιστών: «Ο μαρξισμός είναι ανειρήνευτος απέναντι στον αστικό Εθνικισμό, ακόμα και στον πιο «δίκαιο», «καθαρούτσικο», ραφιναρισμένο και πολιτισμένο» (ΛΕΝΙΝ: τομ. 24, σελ 130, Αθήνα 1981).

Σ’ άλλο σημείο τονίζει: «το Κεφάλαιο είναι δύναμη διεθνής. Για να νικηθεί, χρειάζεται η διεθνής ένωση των εργατών, η διεθνής αδελφοσύνη τους. Είμαστε εχθροί του εθνικού μίσους, της εθνικής διχόνοιας, της εθνικής απομόνωσης. Είμαστε διεθνιστές» (LENIN: Ausgewählte Werke, Bd.II, s. 640, Verlag für fremdsprachige Literatur, Moskau 1947), για να συστήσει με τη μέγιστη δυνατή σαφήνεια: «όποιος θέλει να υπηρετήσει το προλεταριάτο, οφείλει να αγωνίζεται για την ενότητα των εργατών όλων των εθνών, οφείλει να αγωνίζεται χωρίς λιποψυχία και σταθερά ενάντια στον αστικό εθνικισμό, πρώτα-πρώτα ενάντια στο «δικό» του εθνικισμό και ύστερα ενάντια στον εθνικισμό του εξωτερικού» (κάπως διαφορετική απόδοση από εκείνη που υπάρχει στο: ΛΕΝΙΝ: τομ. 24, σελ 121, Αθήνα 1981).

200 χρόνια από τη γέννηση του KARL MARX (5 Μάη 1818) και 170 από τη δημοσιευση

του «Μανιφέστου του Κομουνιστικού Κόμματος»(1848) των Marx-Engels

Φέτος συμπληρώνονται 200 χρόνια από τη γέννηση του KARL MARX , θεμελιωτή της επαναστατικής κοσμοθεωρίας του Προλεταριάτου και συγγραφέα,μαζί με τον Engels, του πρώτου επαναστατικού Προγράμματος του διεθνούς προλεταριάτου δηλ. του «Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος» (1848) των MARX-ENGELS – το «Άσμα Ασμάτων του Μαρξισμού» (ΣΤΑΛΙΝ), που «εκθέτει με σαφήνεια και ακρίβεια μεγαλοφυή τη νέα αντίληψη του κόσμου, το συνεπή Υλισμό, ο οποίος αγκαλιάζει, επίσης, την περιοχή της κοινωνικής ζωής, τη Διαλεκτική, την πλατύτερη και βαθύτερη επιστήμη της εξέλιξης, τη θεωρία της Ταξικής Πάλης και του επαναστατικού ρόλου που παίζει στην παγκόσμια ιστορία το Προλεταριάτο δημιουργός μιας νέας κοινωνίας, της κομμουνιστικής κοινωνίας» (ΛΕΝΙΝ).

Ο MARX – μεταξύ πολλών άλλων – απέδειξε: «1) ότι η ύ π α ρ ξ η τ ω ν τ ά ξ ε ω ν συνδέεται απλώς με ο ρ ι σ μ έ ν ε ς ι σ τ ο ρ ι κ έ ς φ ά σ ε ι ς α ν ά π τ υ ξ η ς τ η ς π α ρ α γ ω γ ή ς, 2) ότι η ταξική πάλη οδηγεί αναγκαστικά στη Δ ι χ τ α τ ο ρ ί α τ ο υ Π ρ ο λ ε τ α ρ ι ά τ ο υ, 3), ότι η ίδια αυτή η διχτατορία αποτελεί μονάχα το πέρασμα στην κ α τ ά ρ γ η σ η ό λ ω ν τ ω ν τ ά ξ ε ω ν και σε μιαν α τ α ξ ι κ ή κ ο ι ν ω ν ί α…»(1852), ενώ στο «Μανιφέστο» είχε ήδη τεκμηριώσει το αναπόφευκτο του νόμου της βίαιης-ένοπλης επανάστασης, για να προχωρήσει αργότερα στην τεκμηρίωση του αναπόφευκτου του νόμου της πλήρους συντριβής της αστικής μηχανής (1871) : «ο νόμος της βίαιης επανάστασης του προλεταριάτου, ο νόμος της συντριβής της αστικής κρατικής μηχανής, σαν προκαταβολικός όρος για μια τέτοια επανάσταση είναι νόμος αναπόφευκτος» (ΣΤΑΛΙΝ) – ΔΥΟ ολωσδιόλου απαραίτητες ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ για την εγκαθίδρυση ΜΕΤΑ της Διχτατορίας του Προλεταριάτου ως απαρχής οικοδόμησης του Σοσιαλισμού-Κομμουνισμού, όπως συνέβηκε στη Σοβιετική Ένωση των ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ (1917-1953)