Άρθρο της En Marcha, όργανο της ΚΕ του Μαρξιστικού-Λενινιστικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ισημερινού (PCMLE)
Είναι γνωστό ότι η Αλβανία και το Κόμμα Εργασίας της Αλβανίας έχουν διεξάγει αγώνα κατά του χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού, του κινέζικου ρεβιζιονισμού και του τιτοϊκού ρεβιζιονισμού. Επίσης πολέμησαν τη Γιουγκοσλαβία, η οποία διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντεπαναστατική δράση προς όφελος του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Στόχος των τιτοϊκών ήταν να μετατρέψουν το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας (ΚΕΑ) από ένα μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα που ήταν σε ένα κόμμα οπορτουνιστικό και την Αλβανία σε τμήμα-μέλος του γιουγκοσλαβικού κράτους.
Οι Τιτοϊκοί ρεβιζιονιστές ήταν μια γκρούπα αποστατών που άρχισε την ανοιχτή αντεπαναστατική της δράση το 1948. Η ομάδα αυτή με επικεφαλής τον Ιωσήφ Τίτο εκδήλωσε, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, εθνικιστικά σοβινιστικά χαρακτηριστικά ακόμα από την εποχή του πολέμου. Οι Γιουγκοσλάβοι που αναδείχθηκαν σε δύναμη του αγώνα κατά του φασισμού εξέφρασαν αμέσως την παραίτησή τους από την μαρξιστική-λενινιστική ιδεολογία τόσο στο ζήτημα των σχέσεων με τη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν όσο και στη στάση τους απέναντι στην Αλβανία με τις σοβινιστικές πράξεις τους. Σύμφωνα με τον Ενβέρ Χότζα «οι τιτοϊκοί δεν ανταποκρίνονταν στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, δεν ανταποκρίνονταν επειδή το Κομμουνιστικό Κόμμα της Γιουγκοσλαβίας δεν καθοδηγούνταν από την μαρξιστική-λενινιστική θεωρία και δεν αποδέχονταν τη δικτατορία του προλεταριάτου. Αυτό φάνηκε στη σύγκρουση που ξέσπασε μεταξύ του Γραφείου Πληροφοριών των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γιουγκοσλαβίας».
Ο Γιουγκοσλαβικός ρεβιζιονισμός ήταν μία αναθεωρητική ιδεολογία που προέρχονταν από τις παλιές ιδεολογικές θεωρίες των Μπερνστάιν, Κάουτσκι, των αντι-μαρξιστικών θεωριών όλων των οπορτουνιστών και των εχθρών του σοσιαλισμού, των τροτσκιστών, των μπουχαρινικών και των σοσιαλδημοκρατών.
Οι Γιουγκοσλάβοι διαδραμάτισαν μεγάλο ρόλο στην εξάπλωση των αντι-μαρξιστικών θέσεων που εμφανίστηκαν κυρίως στο 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Λίγκας της Γιουγκοσλαβίας, όπου ισχυρίζονταν ότι ακολουθούσαν μια ανεξάρτητη πολιτική, ενώ στην πραγματικότητα η δραστηριότητά τους έδειξε μια υποταγή της πολιτικής τους σε κείνη του ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου.
Ο τιτοϊσμός χαρακτηρίζεται από «μια έντονη δραστηριότητα ενάντια στο μαρξισμό-λενινισμό, οργανώνοντας μια παγκόσμια εκστρατεία προπαγάνδας για να παρουσιάσουν το σύστημα στη Γιουγκοσλαβία με τη μορφή του ενός καθεστώτος «πραγματικά σοσιαλιστικού», ως «νέα κοινωνία» ως «σοσιαλισμού δρόμου», διαφορετικού από εκείνον που είχε προκύψει στην Σοβιετική Ένωση των Λένιν και Στάλιν, δηλαδή σοσιαλιστικό καθεστώς με «ανθρώπινο πρόσωπο», το οποία εφαρμόζονταν για πρώτη φορά στον κόσμο και δίνει «λαμπρά αποτελέσματα». Η προπαγάνδα αυτή χρησιμοποιήθηκε για να ριχτεί «στάχτη στα μάτια» του λαού και στις προοδευτικές δυνάμεις που πολέμησαν για την ελευθερία και την ανεξαρτησία στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη.»
Ο Τίτο και η ομάδα του στη Γιουγκοσλαβία υιοθέτησε μορφές διακυβέρνησης που καταπολεμήθηκαν έγκαιρα από το Λένιν και διαδίδονταν στη Σοβιετική Ένωση από τους τροτσκιστές και άλλους αναρχικούς, που είχαν ενθαρρυνθεί από την αστική τάξη για να σαμποτάρουν την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Η Γιουγκοσλαβία έντυσε το καπιταλιστικό σύστημα με τη λεγόμενη «Γιουγκοσλαβική αυτοδιαχείριση», η οποία ήταν ντυμένη με τη μάσκα του Μαρξισμού-Λενινισμού, προσπαθώντας να πείσει τους ανθρώπους ότι το σύστημα αυτό ήταν ο πιο αυθεντικός σοσιαλισμός.
Σύμφωνα με τον Ενβέρ Χότζα, «η «αυτοδιαχείριση» γεννήθηκε ως ένα οικονομικό σύστημα και στη συνέχεια επεκτάθηκε από το πεδίο της κρατικής οργάνωσης σε όλους τους τομείς της ζωής στη χώρα. Η θεωρία και η πρακτική της «Γιουγκοσλαβικής αυτοδιαχείρισης» αποτελεί ανοιχτή άρνηση της διδασκαλίας του μαρξισμού-λενινισμού και των γενικών νόμων της οικοδόμησης του Σοσιαλισμού. Το οικονομικό και πολιτικό σύστημα της αυτοδιαχείρισης, είναι μια μορφή της αναρχοσυνδικαλιστικής αστικής δικτατορίας».
Η εφαρμογή της «αυτοδιαχείρισης» έκανε μεγάλη ζημιά στους λαούς της Γιουγκοσλαβίας, όπως αναφέρεται στο έργο του ο Ενβέρ «το σύστημα της «αυτοδιαχείρισης» με όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, όπως η εξάλειψη του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, το μοναδικό ηγετικό ρόλο του κράτους, του φεντεραλισμού, του αναρχισμού, της αντικρατικής γενικότερα, έχει προκαλέσει αναταραχή στη Γιουγκοσλαβία τόσο στον οικονομικό τομέα όσο και πολιτικό και ιδεολογικό, μια αδύναμη και άνιση ανάπτυξη μεταξύ των δημοκρατιών και των περιοχών, μεγάλων κοινωνικών και ταξικών διαφορών, διχόνοια και εθνική καταπίεση και τον εκφύλισμό της πνευματικής ζωής. Έχει προκαλέσει μια απότομη διαίρεση της εργατικής τάξης, που προκαλεί αντιπαλότητα μεταξύ των διαφόρων τμημάτων της δηλητηριάζοντάς τα με αστικές αντιλήψεις».
Η Αλβανία υπήρξε ένα μεγάλο παράδειγμα στον αγώνα ενάντια στο ρεβιζιονισμό, ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει τις διάφορες πτυχές της αντεπανάστασης που νόθευαν τη μαρξιστική-λενινιστική θεωρία με στόχο την υπεράσπιση του ιμπεριαλισμού, ενώ αποτέλεσε ένα σημαντικό παράδειγμα αντίστασης και δύναμης για τους κομμουνιστές και τους εργαζομένους του κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου