Ανακεφαλαίωση της υπόθεσης προδοσίας

Ανακεφαλαίωση της υπόθεσης προδοσίας

Andrey Vyshinsky

Οι εγκληματικές δραστηριότητες του Μπουχάριν και των προδοτών συνεργατών του, όπως συνοψίζονται από τη Σοβιετική εισαγγελία κατά τη σύνοδο του στρατιωτικού σώματος του Ανώτατου Δικαστηρίου της ΕΣΣΔ στις 11 Μαρτίου.

«Σοβιετική Ρωσία Σήμερα», Απρίλης 1938, τόμος 7, Νο. 2

Αυτή είναι η πρώτη φορά που το δικαστήριό μας αντιμετωπίζει μια περίπτωση τέτοιων εγκλημάτων, όπως και αδικημάτων, όπως αυτά που παρέλασαν σε αυτό το δικαστήριο, από τέτοιους εγκληματίες όπως οι εν λόγω κατηγορούμενοι.

Μπροστά μας εκτυλίχθηκε μια αλυσίδα αδικημάτων που επισκιάζουν ακόμα και τα πιο πρόστυχα, τα πιο απεχθή εγκλήματα. Πετύχαμε να αφαιρεθούν οι μάσκες από αυτούς τους ποταπούς και δείξαμε στο λαό μας, στους τίμιους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, το κτηνώδες πρόσωπο των διεθνών ληστών, το χέρι που κατεύθυνε τους συνωμότες κακοποιούς εναντίον του ειρηνικού σοσιαλιστικού μας κράτους.

Η ιστορική σημασία της δίκης αυτής συνίσταται στο ότι έχει αποδείξει πως οι Δεξιοί, οι Τροτσκιστές, οι Μενσεβίκοι, οι Σοσιαλεπαναστάτες (Εσέροι), οι Αστοί Εθνικιστές αποτελούν μία ομάδα από δολοφόνους, κατασκόπους, δολιοφθορείς, χωρίς ιδεολογία ή αρχές. Είναι μια ομάδα από εγκληματίες οι οποίοι έθεσαν τους εαυτούς τους στην υπηρεσία των εχθρών μας.

Το λεγόμενο «Μπλοκ των Δεξιών και Τροτσκιστών» είναι μια οργάνωση που έχει ως στόχο την κατασκοπεία, εκτροπές, καταστροφικές δραστηριότητες και πολιτικές δολοφονίες, ένα μπλοκ προδοσίας της Πατρίδας.

Πράκτορες του φασισμού

Αυτό το αντισοβιετικό «Μπλοκ των Δεξιών και Τροτσκιστών» αποτελεί πρακτορείο των ξένων μυστικών υπηρεσιών. Τα μέλη του Μπλοκ και οι ηγέτες τους όπως οι Τρότσκι, Μπουχάριν, Ρίκοφ, Γιαγκόντα, Κρεστίνσκι, Ρόσενχολτζ και σία όπως και άλλα σημαντικά στελέχη όπως οι Zubarev, Maximov-Dikovsky και άλλοι, είναι δούλοι αυτών των ξένων υπηρεσιών, είναι σκλάβοι των αφεντικών τους.

Ποια ιδεολογία, τότε, ποια «προβληματική» ή ποια «πρόγνωση», όπως το εξέφρασε ο ίδιος ο Μπουχάριν, ποια θεωρία ή ποια φιλοσοφία θα μπορούσε να βρεθεί εδώ; Η θεωρία και η φιλοσοφία πίσω από την θολή εικόνα που προσπάθησε να κρύψει ο Μπουχάριν τον εαυτό του είναι μία μάσκα για να αποκρύψει την κατασκοπεία.

Το «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροσκιστών» κάθεται στο εδώλιο στη Μόσχα ως εμπροσθοφυλακή του διεθνούς φασισμού, ως μία ομάδα δημίων και σκοτεινών δολοφόνων που με τη βοήθεια του διεθνούς φασισμού δραστηριοποιείται σε διάφορες χώρες. Πρώτα-πρώτα δραστηριοποιείται σε Κίνα και Ισπανία. Αυτό δείχνει γιατί το «Μπλοκ των Δεξιών και Τροτσκιστών» ως συμμορία κατασκόπων έχει τεράστια σημασία όχι μόνο για την Σοσιαλιστική μας Επανάσταση αλλά και για την υπόθεση του Σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ. Είναι επίσης τεράστιας σημασίας για το διεθνές προλεταριάτο. Είναι τεράστιας σημασίας για την ειρήνη σε όλο τον κόσμο. Είναι τεράστιας σημασίας για την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό, για την πάλη για πραγματική δημοκρατία και ελευθερία των λαών, για τον αγώνα εναντίον των πολεμοκάπηλων, των προκλήσεων και προβοκατόρων.

Κατασκόπευαν για Ξένες Δυνάμεις

Στο εδώλιο του κατηγορουμένου δεν κάθεται απλά μία αντισοβιετική ομάδα, εδώ κάθονται όχι απλά κάποιοι εκπρόσωποι ξένων μυστικών υπηρεσιών αλλά ένας αριθμός αντισοβιετικών ομάδων, εκπρόσωποι ξένων μυστικών υπηρεσιών μίας σειράς ξένων χωρών εχθρικών στην ΕΣΣΔ. Στην «υπόθεση» αυτή έχουν εμπλακεί απομεινάρια όλων των αντισοβιετικών δυνάμεων, όλων των αντισοβιετικών ομάδων και οργανώσεων. Εδώ είναι μπλεγμένες τουλάχιστον τέσσερις ξένες μυστικές υπηρεσίες: Ιαπωνίας, Γερμανίας, Πολωνίας και Βρετανίας, και φυσικά, αυτές οι ξένες μυστικές υπηρεσίες διατηρούν φιλική επαφή με αυτούς που εργάζονται στο έδαφός τους στις υπηρεσίες των ξένων μυστικών υπηρεσιών.

Το σύνολο του Μπλοκ αποτελείται από ξένους κατασκόπους και πράκτορες της τσαρικής μυστικής αστυνομίας. Ο Τρότσκι συνδέεται με τη γερμανική υπηρεσία από το 1921 και με την βρετανική υπηρεσία πληροφοριών από το 1926. Ο Μπουχάριν και ο Ρίκοφ, μέσω συνεργατών τους, συνδέονται με έναν αριθμό ξένων μυστικών υπηρεσιών τις οποίες υπηρετούσαν τακτικά. Τον Γιαγκόντα, τον έχουν κυκλώσει γερμανοί και πολωνοί κατάσκοποι σαν τις μύγες. Αυτός μέσω των τελευταίων διηύθυνε την κατασκοπεία και μετέδιδε κρατικά μυστικά στις υπηρεσίες, πουλώντας και προδίδοντας την χώρα μας σε αυτές τις υπηρεσίες πληροφοριών. Ο Κρεστίνσκι σύμφωνα με την δική του ομολογία/παραδοχή ήταν γερμανός κατάσκοπός από το 1921.

O Ρόζενχολτζ, ένας από τους ηγέτες των τροτσκιστικών μυστικών οργανώσεων, άρχισε το έργο της κατασκοπείας για το γερμανικό γενικό επιτελείο το 1923 και για την βρετανική υπηρεσία πληροφοριών το 1926. Ο Ρακόφσκι, ένας από τους πιο στενούς άνδρες του Τρότσκι και ιδιαίτερα αξιόπιστους, ήταν πράκτορας των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών από το 1924 και της ιαπωνικής υπηρεσίας πληροφοριών από το 1934. Ο Τσερνόφ, γερμανός κατάσκοπος από το 1928, δημιούργησε δίαυλο επικοινωνίας με τις γερμανικές υπηρεσίες πληροφοριών με πρωτοβουλία και την βοήθεια του περιβόητου μενσεβίκου εμιγκρέ Νταν. Ο Σαράνγκοβιτς είχε προσληφθεί από την πολωνική υπηρεσία πληροφοριών και είχε σταλεί στην ΕΣΣΔ για κατασκοπεία από το 1921. Ο Grinko έγινε κατάσκοπος για τη γερμανική και πολωνική υπηρεσία πληροφοριών το 1932. Οι Ικράμοφ και Κοτζάεφ συνδέθηκαν με παράγοντες της Βρετανικής υπηρεσίας πληροφοριών η οποία με τον περιβόητο τυχοδιώκτη Lawrence έκανε πολλά για να ενισχύσει τις θέσεις της κατά μήκος των κεντρικών ασιατικών συνόρων της ΕΣΣΔ. Στην συνέχεια προβοκάτορες και παράγοντες της τσαρικής μυστικής υπηρεσίας οι Ζελένσκι, Ζουβάρεφ και Ιβάνοφ με τον τελευταίο να είναι παράλληλα βρετανός κατάσκοπος. Προσθέστε στην συμμορία αυτή και την ομάδα κρατουμένων, τους δολοφόνους Levin, Pletnev, Kazakov, Kriuchkov και Maximov-Dikovsky και η ηθική και πολιτική ουσία αυτού του Μπλοκ και όσων συμμετέχουν θα γίνει απολύτως σαφής. Πρόκειται για συμμορία δολοφόνων χωρίς αρχές, που δε διστάζουν μπροστά σε τίποτα, που δεν έχουν ενδοιασμούς, οι οποίοι είναι έτοιμοι για τα πάντα, να βάλουν εκρηκτικά, να καταστρέψουν τρένα, να καταστρέψουν βοοειδή, σιτηρά, να οργανώσουν δολοφονίες, κατασκοπεία και προδοσία.

Έκαναν ότι μπορούσαν για να βάλουν φωτιά στο σπίτι μας και στις τέσσερις γωνίες του, έσπευσαν να ανοίξουν τις πύλες στους εχθρούς, με εντολή να τους οδηγήσουν προς την εξουσία, ακόμα και με τίμημα την προδοσία a la Ιούδα. Είναι ακριβώς αυτά τα εγκλήματα που εξηγούν την πορεία των γεγονότων, την πραγματική λογική των γεγονότων και ότι ο αγώνας γίνεται πρόσωπο με πρόσωπο μεταξύ δύο κόσμων και δύο μπλοκ, το μπλοκ των προδοτών και των πληρωμένων οργάνων του ξένου κεφαλαίου, το μπλοκ των προδοτών που στιγματίστηκε από την αιώνια ντροπή, με απαξίωση και καταδίκη από εκατομμύρια εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο και τους οποίους αντιμετωπίζει το μπλοκ των σοβιετικών πατριωτών που δηλώνουν την αγάπη τους για την πατρίδα, άνθρωποι που άντεξαν στην δοκιμασία της ιστορικής μάχης εναντίον όλων των εχθρών, άνθρωποι έτοιμοι, υπό την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος και του μεγάλου Στάλιν να προσφέρουν μια συντριπτική νίκη απέναντι σε οποιοδήποτε εχθρό κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Δύο Κόσμοι

Μέσα σε είκοσι χρόνια ολόκληρος ο προσανατολισμός της χώρας μας έχει αλλάξει ολοκληρωτικά, έχει μετατραπεί στην πιο πλούσια και ισχυρή προλεταριακή εξουσία. Ο Σοσιαλισμός έχει διεισδύσει στην καθημερινή ζωή του λαού μας, ο Σοσιαλισμός στη χώρα μας έχει κερδίσει οριστικά και αμετάκλητα. Από τις πρώτες ημέρες της μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης ως τις λαμπρές ημέρες της εποχής του Σταλινικού Συντάγματος, η νεαρή δημοκρατία των Σοβιέτ δεν υπήρξε ποτέ έξω από τα πυρά της επίθεσης των εκμεταλλευτών και των αμέτρητων πρακτόρων τους, όπως οι τροτσκιστές, οι μενσεβίκοι, οι Σοσιαλεπαναστάτες (Εσέροι), οι Μπουχαρινικοί, οι Ζηνοβιεφικοί, οι Ουζμπεκιστανοί, οι Γεωργιανοί και άλλοι εθνικιστές, οι αντιδραστικοί, μαυροεκατονταρχίτες, οι λευκοφρουροί, οι συνταγματικοί δημοκράτες (Καντέτοι), ιερείς, κουλάκοι, κ.λ.π. κλπ.

Αυτή η δίκη μας θύμισε για άλλη μια φορά ότι οι δύο κόσμοι, του παγκόσμιου καπιταλισμού και του Σοσιαλιστικού κόσμου, αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον ως ασυμβίβαστο και θανάσιμο εχθρό.

Το 1921 ο Λένιν μας έδωσε αυτή την προειδοποίηση: «Είμαστε περικυκλωμένοι από την παγκόσμια μπουρζουαζία που παρακολουθεί κάθε στιγμή τις ταλαντεύσεις μας για να φέρει πίσω την δική της εξουσία, προκειμένου να αποκατασταθούν οι γαιοκτήμονες και η αστική τάξη».

Καθ’ όλη την ύπαρξη της Σοβιετικής εξουσίας, ορισμένοι κύκλοι του εξωτερικού της αστικής τάξης ποτέ δεν σταμάτησαν τις προσπάθειες για την αποκατάσταση του καπιταλισμού και της εξουσίας των τσιφλικάδων και των καπιταλιστών. Υποστηρίζουν τα απομεινάρια τους, τους πράκτορές τους μέσα στη χώρα μας. Δεν φαίνεται το διαβολικό έργο των ξένων μυστικών υπηρεσιών από την δίκη των βρετανών μηχανικών Θόρτον, Μακ Ντόναλντ και άλλων που εκτέθηκαν το 1933 ως πράκτορες μιας εκ των μυστικών υπηρεσιών; Δεν φαίνεται αυτό και με την γνωστή δίκη του «Βιομηχανικού Κόμματος» (σ.τ.μ. αναφέρεται στη δίκη που διεξήχθη Νοέμβρη-Δεκέμβρη 1930 στην Σοβ. Ένωση), στην πλευρά του οποίου ανήκαν οι Ramzin και Chernovsky, με το πρώτο βιολί να το παίζουν ο Λευκός εμιγκρέδες Riabushinsky και ο στρατηγός Lukomsky, από την βρετανική κατασκοπεία, ο συνταγματάρχης Lawrence και ο Γάλλος στρατηγός Joinville;

Η σημασία αυτής της Δίκης ξεπερνάει τα όρια μιας απλής ποινικής δίκης. Αποκτά μέγιστη ιστορική σημασία. Αυτή η δίκη συνοψίζει τα αποτελέσματα της πάλης ενάντια στο σοβιετικό κράτος και το κόμμα των Λένιν-Στάλιν από άτομα που σε όλη τους τη ζωή φορούσαν μάσκες και τα οποία δεν ξεκίνησαν αυτόν τον αγώνα σήμερα αλλά πολύ πιο πριν, όταν υπό την κάλυψη μεγαλοστομιών ενεργούσαν ως προβοκάτορες, δεν υπηρέτησαν την Επανάσταση και το προλεταριάτο, αλλά την αντεπανάσταση και την αστική τάξη.

Η συνωμοσία του Μπουχάριν εναντίον του Λένιν

Ο Μπουχάριν, ο οποίος εξύφαινε σχέδιο συνωμοσίας εναντίον του Λένιν ως επικεφαλή του Σοβιετικού Κράτους από το 1918, θα μπορούσε να έχει διαφορετική κατάληξη από αυτή που έχει τώρα, σε αυτό το ατιμωτικό εδώλιο, αναμένοντας τη συντριπτική ετυμηγορία του Σοβιετικού λαού ο οποίος τώρα καταριέται το μισητό όνομά του; Θα μπορούσε ο Μπουχάριν, ο οποίος ξεκίνησε το 1928 με την κομπογιαννίτικη «θεωρία» της ειρηνικής συνεργασίας με τους κουλάκους στο σοσιαλισμό, οι οποίοι, κατά την διάρκεια αυτών των δέκα χρόνων διεξάγουν έναν υπόγειο αγώνα εναντίον του Κόμματος και εναντίον του σοβιετικού λαού, να τελειώσει την πολιτική του καριέρα διαφορετικά από ότι κάνει τώρα;

Η συγγένεια των θέσεων των Τροτσκιστών και των Δεξιών, η σταθερή σύγκλιση του ενός προς τον άλλο, η συνεχής τους αναζήτηση για μπλοκ, καθώς και η ύπαρξη αυτών των μπλοκ στα διάφορα στάδια της πάλης τους ενάντια στο Κόμμα και το Σοβιετικό Κράτος, μπορούν να εξηγηθούν σε πρώτο επίπεδο από την κοινή κοινωνική βάση των Τροτσκιστών και των Δεξιών.

Τόσο οι Τροτσκιστές όσο και οι Δεξιοί αντανακλούν την πίεση των καπιταλιστικών στοιχείων, τα οποία αντιστέκονται στις επιτυχίες του Σοσιαλισμού και δεν έχουν πρόθεση να φύγουν από την ιστορική αρένα ήσυχα και ειρηνικά. Και οι δύο ενεργούν υπό τις εντολές των ίδιων καθοδηγητών, των Γενικών Επιτελείων και των Μυστικών Υπηρεσιών ξένων χωρών εχθρικών προς την ΕΣΣΔ. Οι Τροτσκιστές και οι Δεξιοί για χρόνια έγιναν εκτελεστές της αστικής αντεπανάστασης. Και οι δύο, Τροτσκιστές και Δεξιοί, ασχολούνται με το ίδιο έργο της μαύρης προδοσίας.

Πριν από την Επανάσταση, το 1909, ο Μπουχάριν διεξήγαγε αγώνα εναντίον του Λένιν σχετικά με τα θεμελιώδη ζητήματα της τακτικής του Κόμματος. Στα χρόνια του ιμπεριαλιστικού πολέμου, ο Μπουχάριν έθεσε τον εαυτό του εναντίον του συνθήματος του Λένιν για εμφύλιο πόλεμο και τάχθηκε υπέρ της ενότητας με τους Τροτσκιστές.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Μπουχάριν ανέπτυξε αναρχικές απόψεις σχετικά με το ζήτημα του κράτους, ο ίδιος αποκήρυξε τη Δικτατορία του Προλεταριάτου και δημοσίευσε διατριβή απορρίπτοντας την αρχή της Αυτοδιάθεσης των εθνών. Όπως όλοι οι Τροτσκιστές, ο Μπουχάριν αρνείται τη δυνατότητα της νίκης του Σοσιαλισμού σε μία χώρα. Διεξήγαγε αγώνα εναντίον της θέσης αυτής, στην τροτσκιστική εφημερίδα Novy Mir (Νέος Κόσμος) στην οποία είχε τη σύνταξη από κοινού με τον Τρότσκι. Στο 6ο Συνέδριο του Κόμματος στα 1917, μίλησε κατά της γραμμής των Λένιν και Στάλιν, και ανέπτυξε την ίδια τροτσκιστική θεωρία του αδύνατου της νίκης του Σοσιαλισμού στη Ρωσία. Το 1918 ως αρχηγός των «Αριστερών Κομμουνιστών» ο Μπουχάριν στράφηκε στην τρομοκρατία εναντίον του Λένιν. Το 1919, στο 8ο συνέδριο του Κόμματος, διεξήγαγε πάλη ενάντια στον Λένιν σε θεμελιώδη ζητήματα του προγράμματος του Μπολσεβίκικου Κόμματος. Το 1921, μαζί με τον Τρότσκι, ο Μπουχάριν εξαπέλυσε έναν αγώνα εναντίον του κόμματος για τα ζητήματα του ρόλου και των καθηκόντων των συνδικάτων. Το 1922, ο Μπουχάριν, προσπάθησε να διαταράξει το μονοπώλιο του εξωτερικού εμπορίου και εμφανίστηκε ως υπερασπιστής των κερδοσκόπων, της μικροαστικής τάξης και των κουλάκων. Το 1923-1924, ο Μπουχάριν συνέστησε μπλοκ με τους Καμένεφ και Ζηνόβιεφ εναντίον του συντρόφου Στάλιν. Το 1928, ο Μπουχάριν ήταν ο ηγέτης της Δεξιάς Αντιπολίτευσης. Αργότερα, ενώ επίσημα αναγνώρισε τα λάθη του, στην πράξη ακολούθησε το δρόμο της αντίφασης και των ψεμάτων. Έφτιαξε μπλοκ με τους Τροτσκιστές, τους Μενσεβίκους και τους εσέρους (σοσιαλεπαναστάτες). Στο 17ο συνέδριο του Κόμματος απαίτησε μια ανελέητη συντριβή όλων των αντιπολιτεύσεων και κυρίως της Δεξιάς Αντιπολίτευσης ως της πιο επικίνδυνης. Και το έκανε αυτό την στιγμή που Δεξιοί και Τροτσκιστές διεξήγαγαν στην πραγματικότητα έναν αγώνα υπονόμευσης και κατασκοπείας, για την εκτροπή του Κόμματος και της χώρας.

Το ιστορικό της προδοσίας του Ρίκοφ

Οι άλλοι «ήρωες» δεν ήταν καλύτεροι από τον Μπουχάριν. Στο Σαράτοφ, πριν την ένταξη στους Μπολσεβίκους, ο Ρίκοφ ήταν μέλος των εσέρων (σοσιαλεπαναστατών) και των σοσιαλ-δημοκρατών. Από το 1909 έως το 1911, ο Ρίκοφ ήταν ημι-τροτσκιστής, ημι-λικβινταριστής. Κατά την Διάσκεψη του κόμματος τον Απρίλη του 1917, υποστήριξε μια συμμαχία με τους σοσιαλεπαναστάτες και τους μενσεβίκους. Τον Οκτώβριο 1917, ο Ρίκοφ από κοινού με τον Κάμενεφ και τον Ζηνόβιεφ μετατράπηκε σε λιποτάκτη. Τον Δεκέμβρη του 1917, δήλωσε ότι η σοβιετική εξουσία δεν ήταν σταθερή και πώς ο σοσιαλισμός δεν θα μπορούσε να κερδίσει στη Ρωσία. Το 1920, ο Ρίκοφ διαμόρφωσε μπλοκ με τους χειρότερους εχθρούς της Επανάστασης, τους Σαπρονοβίτες. (σ.τ.μ. οπορτουνιστική ομάδα με επικεφαλής των Σαπρόνοβ αποτελούμενη από τους Bubnov, Boguslavsky, Kamensky, Maximovsky, Osinsky, Rafail, Sapronov κ.α.) Αργότερα ο Ρίκοφ ήρθε σε αντίθεση με το λενινιστικό σχέδιο για την ηλεκτροδότηση της χώρας. Το 1928 ήταν ο ηγέτης της Δεξιάς Αντιπολίτευσης και στη συνέχεια εντάχθηκε σε περισσότερα μπλοκ, κέντρα και προδοτικές ομάδες.

Παρ’ όλες τις προσπάθειες να αποφύγει και να παρακάμψει την ευθύνη γι’ αυτό το τερατώδες έγκλημα, ο Μπουχάριν έχει πλήρως καταδικαστεί για την προσπάθεια διατάραξης της ειρήνης του Μπρεστ-Λίτοφσκ, να συλλάβει και να δολοφονήσει τους αρχηγούς του κόμματος και της κυβέρνησης, Λένιν, Στάλιν και Σβερντόλφ και να ανατρέψει τη σοβιετική εξουσία από κοινού με τον Τρότσκι, τους «Αριστερούς» και Δεξιούς εσέρους (σοσιαλεπαναστάτες). Ο Μπουχάριν, μαζί με τους υποστηρικτές του έκανε τα πάντα για να διαταράξει την ειρήνη του Μπρεστ-Λίτοφσκ, με πλήρη συνείδηση πώς εκείνες τις μέρες το ζήτημα του πολέμου και της ειρήνης ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου για τη Σοβιετική εξουσία και το Σοβιετικό λαό.

Με τις προκλητικές τους ομιλίες και συνθήματα, οι μπουχαρινικοί και οι τροτσκιστές προσπάθησαν να οδηγήσουν το Κόμμα στην παραπλάνηση από το λενινιστικό δρόμο. Ήταν μόνο για καμουφλάζ το ότι ονομάστηκαν «Αριστεροί» κομμουνιστές. Στην πραγματικότητα, όπως αποδεικνύεται αναντίρρητα από την προκαταρκτική έρευνα και τις μαρτυρίες στο δικαστήριο, ζητούσαν τη βίαιη ανατροπή της Σοβιετικής εξουσίας, να δολοφονήσουν τον Λένιν, τον Στάλιν και το Σβερντόλφ και να σχηματίσουν νέα κυβέρνηση οι μπουχαρινικοί, οι τροτσκιστές και οι σοσιαλεπαναστάτες. Όλα αυτά είχαν αποδειχθεί και διαπιστωθεί.

Ο Μπουχάριν παραδέχεται την εμπλοκή του μπλοκ των «Αριστερών Κομμουνιστών», με τους τροτσκιστές, τους «αριστερούς», τους δεξιούς σοσιαλεπαναστάτες το 1918 και το σχέδιο για σύλληψη του Λένιν, του Στάλιν και του Σβερντόλφ, αλλά κάνει τα πάντα για να αρνηθεί το σχέδιο δολοφονίας των ηγετών μας. Αλλά αυτό μαρτυρείται-ομολογείται από τους Karelin, Yakovleva, Ossinsky και Mantsev, άνθρωποι, για τους οποίους η αποδοχή ενός τέτοιου επαίσχυντου και τρομερού γεγονότος, όπως ένα τερατώδες έγκλημα κατά της Πατρίδας, δεν ήταν πλεονέκτημα. Αυτοί οι άνθρωποι συμμετείχαν στο εν λόγω σχέδιο.

Ο Μπουχάριν παραδέχεται το σχέδιο δολοφονίας

Όταν στριμώχτηκε ο Μπουχάριν παραδέχτηκε το σχέδιο για τις συλλήψεις. Δεν αρνήθηκε ακόμη και αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι η δολοφονία των ηγετών μας ήταν αποφασισμένη και σχεδιασμένη.

Ωστόσο, τα εγκλήματα του Μπουχάριν κατά της Πατρίδας και των σοβιετικών λαών, ωστόσο, δεν περιορίζεται σε αυτό το τρομερό έγκλημα. Η συμμετοχή σε ένα τέτοιο τερατώδες έγκλημα όπως η απόπειρα κατά της ζωής του Λένιν, από την Καπλάν, μια σοσιαλεπαναστάτρια-τρομοκράτη, στις 13 Αυγούστου 1918, έχει πλέον πλήρως αποκαλυφθεί. Ο Καρέλιν, πρώην ηγέτης των «Αριστερών» σοσιαλεπαναστατών κατέθεσε ότι «το ζήτημα της τρομοκρατικής ενέργειας εναντίον του Λένιν τέθηκε από τον Μπουχάριν κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου του 1918» και ότι το ζήτημα αυτό «έπαιξε ρόλο στην επισπευσμένη τρομοκρατική ενέργεια κατά του Λένιν που διαπράχθηκε από την Κεντρική Επιτροπή των Δεξιών σοσιαλεπαναστατών».

Ο μάρτυρας, Οσσίνσκι, μίλησε επίσης γι' αυτό στο Δικαστήριο.

Η υποκρισία και η δολιότητα του Μπουχάριν ξεπέρασε και τα κατώτερα πλάσματα που γνώρισε ποτέ η ανθρώπινη ιστορία. Πόσες φορές ο Μπουχάριν ορκίστηκε στο όνομα του Λένιν για να παραπλανήσει και να προδώσει τον Λένιν και το Κόμμα; Πόσες φορές προσέφερε το φιλί του προδότη Ιούδα στον μεγάλο δάσκαλό του;

Η έρευνα του Δικαστηρίου τεκμηρίωσε με εξαντλητική πληρότητα, ότι το «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών», ως πρακτόρων των υπηρεσιών πληροφοριών ορισμένων κρατών, εργάστηκε για να υπονομεύσει τη στρατιωτική δύναμη της ΕΣΣΔ, στόχευε στην ανατροπή της σοβιετικής εξουσίας και την αποκατάσταση του καπιταλισμού και του κράτους της αστικής τάξης, τον διαμελισμό της ΕΣΣΔ, τον διαχωρισμό της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας, των κεντρικών Ασιατικών δημοκρατιών, της Γεωργίας, της Αρμενίας, του Αζερμπαϊτζάν , των παραθαλάσσιων επαρχιών.

Ο Τρότσκι ηγήθηκε αυτού του μπλοκ και εργάστηκε σύμφωνα με τα σχέδια των γενικών επιτελείων Ιαπωνίας, Γερμανίας και Πολωνίας. Ο συνταγματάρχης Oberhaus με τον οποίο ήταν συνδεδεμένος ο Chernov, δήλωσε, «αν θέλετε να καταλάβετε την εξουσία δεν θα πρέπει να είστε σχολαστικοί με τις μεθόδους της πάλης».

Αυτή η συμβουλή βρήκε γόνιμο έδαφος. Ολόκληρος ο οργανισμός των Δεξιών τέθηκε στην υπηρεσία της Γερμανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Όπως παραδέχθηκε ο Ρίκοφ, το «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών» ήταν ένας οργανισμός συγκεκριμένων μυστικών υπηρεσιών συγκεκριμένων ξένων κρατών. Ο Sharangovich κατέθεσε ότι η εθνικοφασισιτική οργάνωση της Λευκορωσίας θα αποτελούσε την «Πέμπτη φάλαγγα» του πολωνικού γενικού επιτελείου σε περίπτωση επίθεσης εναντίον της ΕΣΣΔ.

Ο Ρίκοφ παραδέχτηκε ότι γνώριζε για τις διαπραγματεύσεις που διεξήγαγε ο Καρακάν με τους γερμανούς φασίστες το 1933. Επίσης, ο ίδιος παραδέχτηκε ότι το «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών» προετοίμαζε ένα σχέδιο επίθεσης στην ΕΣΣΔ από τον γερμανικό φασισμό.

Με τη λήψη δανείου 250.000 μάρκων από την General Seeckt, οι προδότες πίσω στα 1920-1921, κατέληξαν σε συμφωνία με το Γερμανικό Γενικό Επιτελείο, με την κάλυψη του οποίου παρείχαν μυστικές πληροφορίες με αντάλλαγμα αυτά τα χρήματα.

Ο γερμανικός φασισμός, όμως, δεν χρειάζεται μόνο πληροφορίες για κατασκοπεία. Ο Χίτλερ έχει ανάγκη αποικίες και, αντί να διεξάγει πόλεμο με την Αμερική ή τη Βρετανία, ο ίδιος είναι έτοιμος να ικανοποιήσει τον εαυτό του με το έδαφος της ΕΣΣΔ. Όπως παραδέχτηκε ο Μπουχάριν, υπάλληλοι των Γερμανικών Μυστικών Υπηρεσιών που κατέχουν τα κλειδιά για τις πύλες των συνόρων μας, θέλουν να τα δώσουν στο Γερμανικό Φασισμό. Όλα τα χαρτιά των προδοτών είναι στο τραπέζι αλλά πρόκειται για σημαδεμένα χαρτιά.

Στο ξεκίνημα αυτής της ανάκρισης, ο Ρίκοφ κατέθεσε ότι οι εθνικοφασιστικές οργανώσεις των Λευκορώσων, οδήγησαν στην εξαγορά των Goloded, Chervyakov και Sharangovich και σχηματίζοντας τμήμα του μπλοκ, συντονίζοντας σημαντικές συναντήσεις με την πολωνική υπηρεσία πληροφοριών. Το γεγονός αυτό δείχνει με σαφή επάρκεια τη φύση των συνδέσεων. Είναι σαφές ότι οι πραγματικοί κυρίαρχοι του μπλοκ βρίσκονταν στις υπηρεσίες των ξένων κρατών.

Θα αναφέρω επίσης την μαρτυρία του κατηγορούμενου Ιβάνοφ, ο οποίος δήλωσε «ορισμένες φορές δεν ξέραμε ότι ενεργούσαμε για τις ξένες υπηρεσίες πληροφοριών». Σύμφωνα με τον Ιβάνοφ, ο Μπουχάριν τον συμβούλευσε να έρθει σε επαφή με την Βρετανική υπηρεσία πληροφοριών. Οι στενές συνδέσεις του μπλοκ με τις ξένες μυστικές υπηρεσίες ομολογήθηκαν από τον Ρακόφσκυ, ο οποίος ταυτόχρονα εξυπηρετούσε τις αγγλικές και ιαπωνικές υπηρεσίες πληροφοριών και ως εκ τούτου βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Ο Ρακόφσκυ κατέθεσε «Εμείς δεν ξέραμε πώς να συμπεριφερθούμε ώστε να μην προσβάλλουμε τη μια ή την άλλη πλευρά».

«Να Ανοίξουν τις Πύλες στον Εχθρό»

Το μπλοκ ετοιμαζόταν να ανοίξει τις πύλες στον εχθρό, όπως επιβεβαίωσε ο Ρίκοφ και αναγκάστηκε να παραδεχτεί ο Μπουχάριν. Το σχέδιό τους περιελάμβανε προετοιμασία μιας ένοπλης επίθεσης ενάντια στην ΕΣΣΔ. Ωστόσο, ο Μπουχάριν, προσπάθησε πολύ να ξεπεράσει τον εαυτό του στην ερμηνεία ορισμένων λέξεων και φράσεων. Είναι γεγονός ότι από κοινού με τους Ρίκοφ και Τόμσκι, προετοίμαζαν επίθεση από τους επιτιθέμενους στην ΕΣΣΔ με την υποστήριξη κρατών εχθρικών απέναντι στην ΕΣΣΔ και διαπραγματεύονταν την καταστροφή του Σοβιετικού κράτους, προκειμένου να αναλάβουν την εξουσία με μαύρη προδοσία και ήθελαν να μετατρέψουν την εξουσία αυτή σε εξουσία για τους φασίστες, τα πραγματικά αφεντικά τους.

Οι συνωμότες έθεσαν ως στόχο το άνοιγμα των συνόρων και την εξασφάλιση της ήττας της ΕΣΣΔ. Όλες οι ενέργειες κατασκοπείας του «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών» και οι διασυνδέσεις με άτομα που συμμετέχουν στο μπλοκ αλλά και με το σύνολο των ξένων μυστικών υπηρεσιών ήταν δουλειά του Μπουχάριν και του Ρίκοφ. Αυτό αποδείχθηκε αναντίρρητα. Όλες οι κατασκοπευτικές εκθέσεις παραδόθηκαν στις ξένες μυστικές υπηρεσίες μέσω καναλιών και επαφών που βρίσκονταν στα χέρια των Μπουχάριν, Ρίκοφ και Γιάκοντα. Τέτοια ήταν η επαφή του Ρίκοφ μέσω του Νταν, μέσω του περιοδικού Socialistichesky Viestnik, μέσω των μενσεβίκων και των σοσιαλεπαναστατών και όλων των λευκοφρουρήτικων αποβρασμάτων, τα οποία, μαζί με τους Μπουχάριν, Ρίκοφ και Γιάκοντα και άλλων, ονειρεύονταν, όχι μόνο κάποιου είδους νέα κυβέρνηση, αλλά μια πραγματική επιστροφή στον καπιταλισμό, μια πραγματική κυριαρχία των φεουδαρχών και των καπιταλιστών.

Οι Κρεστίνσκι, Ρακόφσκι, Ιβάνοφ, Γκρίνκο, Γιάκοντα, Σαρανγκόβιτς και άλλοι πρωτεργάτες του μπλοκ, σε τακτική βάση παρείχαν μυστικές πληροφορίες σε ξένες μυστικές υπηρεσίες καθώς και στα γενικά επιτελεία ορισμένων ξένων χωρών σχετικά με την ΕΣΣΔ και τα πιο σημαντικά κρατικά μυστικά. Οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι το είχαν παραδεχτεί αυτό. Από το κατασκοπευτικό τους έργο, έχουν αποδειχτεί στοιχεία που προσκόμισαν στα αφεντικά αυτών των προδοτών και κατασκόπων. Οι Μπουχάριν και Ρίκοφ, προέβλεπαν το άνοιγμα των συνόρων στην περίπτωση επίθεσης των φασιστών επιδρομέων στο σοβιετικό μας έδαφος. Ο Μπουχάριν ήξερε καλά, κάτι που κατέθεσε στην ανάκριση, ότι ο τεράστιος πατριωτισμός των σοβιετικών ανθρώπων δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να διαπράξει προδοσία στο σπίτι του, ότι οι προδότες θα έπρεπε να την πληρώσουν με το κεφάλι τους. Δεν έλαβαν υπόψη τους τον πατριωτισμό αυτό. Δεν έλαβαν υπόψη τους πόσο βαθιά αγαπά ο λαός την Πατρίδα του. Ήθελαν να δώσουν την εντύπωση ότι το άνοιγμα των συνόρων ήταν διαβολικό σχέδιο κάποιου άλλου και ότι οι ίδιοι δεν είχαν σχέση με αυτό.

Οι συμφωνίες του Τρότσκι με Ιάπωνες και Γερμανούς

Όπως διαπιστώθηκε σε προηγούμενες δίκες και τώρα επιβεβαιώνεται, ο Τρότσκι έκανε συμφωνίες με τις γερμανικές και ιαπωνικές μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών για να ενωθούν στον αγώνα τους εναντίον της ΕΣΣΔ. Σε εκτέλεση αυτής της συμφωνίας, οι συνωμότες - οι οποίοι κατείχαν υπεύθυνες θέσεις, ώστε να διαταραχθεί η κανονικότητα των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ ΕΣΣΔ και Γερμανίας - κανόνιζαν υπόγειες επαφές μεταξύ των τροτσκιστικών παράνομων οργανώσεων στην ΕΣΣΔ και των γερμανικών οργανώσεων κατασκοπείας και των πρακτόρων τους, προκειμένου να οργανώσουν την ήττα της ΕΣΣΔ και την προετοιμασία της ξένης επέμβασης με στόχο την απόσπαση της Ουκρανίας, των παραθαλάσσιων περιοχών, της Λευκορωσίας κ.α. από την ΕΣΣΔ. Το «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών» προετοίμαζε το διαχωρισμό των εθνικών Δημοκρατιών μέσω των αντεπαναστατικών αστικών-εθνικιστικών ομάδων των Grinko, Khodjaev και Ikranvov, Sharganovich, Goloded και Chervyakov. Το «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών» και οι ξένες μυστικές υπηρεσίες προσπάθησαν να διαχωρίσουν τις ενωμένες Δημοκρατίες με στόχο την αποδυνάμωση της ΕΣΣΔ και την αντικατάσταση της αδελφικής ενότητας των Δημοκρατιών με τη σκλαβιά του καπιταλισμού.

Αυτή η συμμορία των προδοτών χρησιμοποίησε μεθόδους όπως η δολιοφθορά, η εκτροπή, η κατασκοπεία και η τρομοκρατία. Οι Μπουχάριν, Ρίκοφ, Ικράμοφ οργάνωναν εξεγέρσεις των κουλάκων. Οι Τσερνόφ, Γκρίνκο, Rosenholtz και Zelensky, έχοντας καταλάβει υπεύθυνες θέσεις, είχαν τεράστιες δυνατότητες για δολιοφθορές. Οι δολιοφθορείς είχαν ως στόχο την υπονόμευση της οικονομικής δύναμης της ΕΣΣΔ και την άμυνα της χώρας, να προξενήσουν ζημιές στην γεωργία και τις μεταφορές, προκειμένου να συμπέσουν οι συνέπειες αυτών των πράξεων με την στιγμή της επίθεσης στην ΕΣΣΔ και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την καταστροφή της σοβιετικής εξουσίας. Το «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών» δεν έμεινε μόνο στις προβοκάτσιες προκειμένου να διεγείρει τη δυσαρέσκεια του λαού. Ο Τσερνόφ, στρατολογημένος από τις Γερμανικές Μυστικές Υπηρεσίες, είχε οδηγίες να στερήσει στον Κόκκινο στρατό τα άλογα και να δηλητηριάσει και να μολύνει τα βοοειδή. 25.000 άλογα χάθηκαν μόνο στη Δυτική Σιβηρία. Ο Ρόσενχολτζ στην σύναψη συμβάσεων για την εξαγωγή του πετρελαίου, του χρυσού και του χυτοσιδήρου, προστάτευε τα συμφέροντα των Γερμανών και των Ιαπώνων και καθυστερούσε την εισαγωγή υλικών για τον σκοπό της άμυνας, σύμφωνα με τις εντολές των ξένων μυστικών υπηρεσιών. Οι Ικράμοφ και Κοντιάεφ, παρεμπόδιζαν την καλλιέργεια του βαμβακιού ενώ ο Ζελένσκι, μέσω των πρακτόρων του, έβαζε καρφιά και γυαλί σε προϊόντα τροφίμων και προκαλούσε τεχνική έλλειψη τροφίμων. Οι Σαράγκοβιτς και Ιβάνοφ συμμετείχαν κι αυτοί σε ενέργειες δολιοφθοράς. Κοινός στόχος όλων αυτών των ενεργειών ήταν η προσπάθεια να στραγγαλίσουν την Σοσιαλιστική Επανάσταση με το οστεώδες χέρι του λιμού.

Τρομοκρατία ενάντια στους Σοβιετικούς ηγέτες

Η τρομοκρατία που στρέφονταν ενάντια στους ηγέτες του Κόμματος και της Κυβέρνησης ήταν μία από τις αγαπημένες μεθόδους της πάλης του μπλοκ. Ο Ρίκοφ δήλωσε ανοιχτά ότι, σύμφωνα με τις συνθήκες της παράνομης φύσης της συνωμοτικής οργάνωσης και της έλλειψης ερείσματος στις μάζες αλλά και της απουσίας άλλων μεθόδων, η τρομοκρατία παρέμενε η μόνη διέξοδος γι' αυτούς. Κάτω από τις οδηγίες του Τρότσκι, ολόκληρο το μπλοκ συστηματικά ασχολούνταν με τέτοιες δραστηριότητες, ο καθένας στον δικό του τομέα στη βάση ενός γενικού σχεδίου. Τώρα πλέον είναι αποδεδειγμένο ότι ο Κίροφ, δολοφονήθηκε σύμφωνα με απόφαση του «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών». Αυτό επιβεβαιώθηκε από τον κατηγορούμενο Γιάγκοντα, ο οποίος είχε ενεργό ρόλο στην οργάνωση της δολοφονίας. Ο Γιάγκοντα κατέθεσε ότι οι Ρίκοφ και Μπουχάριν συμμετείχαν στην απόφαση να διαπραχθεί αυτή η δολοφονία. Οι Ρίκοφ και Μπουχάριν παραδέχτηκαν ότι το σχέδιό τους περιλάμβανε τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον των ηγετών του Κόμματος και της κυβέρνησης.

Από την έρευνα διαπιστώθηκε ότι η δολοφονία των Menzhinsky, Kuibyshev, Γκόρκι και Peshkov πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με τις οδηγίες του κέντρου αυτού του μπλοκ. Αυτό έγινε άμεσα δεκτό από τους κατηγορούμενους οι οποίοι πήραν ενεργό μέρος σε αυτές τις αχρείες πράξεις. Μέσα σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα, τρείς εξέχουσες προσωπικότητες τους Σοβιετικού κράτους μεταξύ των οποίων και ο μεγάλος ρώσος συγγραφέας, Γκόρκι, βρήκαν το θάνατο.

Κάθε γραμμή που γράφτηκε από τον Γκόρκι εμφυσούσε τον ενθουσιασμό της επαναστατικής δράσης. Δεν ήταν τυχαίο ότι σε όλη του την ζωή ο συγγραφέας ήταν συνδεδεμένος με τους ηγέτες της Σοσιαλιστικής Επανάστασης, τους Λένιν-Στάλιν, οι οποίοι ήταν οι καλύτεροι φίλοι του. Οι εγκληματίες του «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών» έσβησαν ένα από τα πιο λαμπρά και όμορφα φώτα ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Η δολοφονία του Γκόρκι

Τώρα όλα έχουν αποκαλυφθεί, όχι μόνο τα κίνητρα για τη δολοφονία αλλά και οι δολοφόνοι. Η εντολή για την εξόντωση του Γκόρκι, ήρθε στην ΕΣΣΔ από τον αρχηγό των δολοφόνων, τον Τρότσκι, μέσω του Bessonov και παραδόθηκε στο μπλοκ, το οποίο υιοθέτησε την απόφαση για τη δολοφονία.

Στη δίκη έχει αποδειχτεί αδιαμφισβήτητα ότι οι Ρίκοφ και Μπουχάριν ήξεραν γι' αυτές τις τρομοκρατικές ενέργειες, γι' αυτά τα τερατώδη εγκλήματα. Ο Ρίκοφ παραδέχτηκε ότι ήδη ως το τέλος του 1935 μίλησε με τον Γιενουκίτζε για το γεγονός ότι ο Γκόρκι ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Στάλιν και οι τροτσκιστές και ο ζηνοβιεφικοί ανησυχούσαν για την τεράστια επιρροή του Γκόρκι στην κοινή γνώμη. Ο Ρίκοφ παραδέχτηκε ότι οι συνωμότες επέμεναν για το τέλος της πολιτικής δραστηριότητας του Γκόρκι και παραδέχτηκε επίσης ότι είχαν εξετάσει το ενδεχόμενο χρήσης βίας εναντίον του. Ο Ρίκοφ παραδέχτηκε επίσης ότι ο ίδιος και ο Γιενουκίτζε είχαν συζητήσει για τη δολοφονία του Γκόρκι.

Ο Μπουχάριν ο οποίος μίλησε με υπεκφυγές στη δίκη αναγκάστηκε να το παραδεχτεί. Το 1935, είχε παρόμοια συζήτηση με τον Τόμσκι για μία «εχθρική ενέργεια», όπως την χαρακτήρισε ο Μπουχάριν, η οποία ετοιμαζόταν σε βάρος του Γκόρκι.

Έχει αξία να αναφερθούν οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσαν για να πραγματοποιηθούν οι δολοφονίες. Αυτές συνίστατο σε σταδιακή θανάτωση μέσω ειδικών φαρμάκων και τη χρήση της ειδικών γνώσεων των δολοφόνων. Η ιστορία και τα χρονικά των ποινικών δολοφονιών στις τελευταίες δεκαετίες δείχνει ότι η δηλητηρίαση με την συνδρομή των επαγγελματιών δολοφόνων έχει εξαφανιστεί. Οι δηλητηριαστές έχουν πλέον αντικατασταθεί από εγκληματίες γιατρούς. Δεν ήταν τυχαίο ότι ο Γιάγκοντα επέλεξε τέτοια μέθοδο θανάτωσης για να δολοφονήσει τους καλύτερους άνδρες της χώρας. Πήρε υπόψη του το ιατρικό ιστορικό και σχεδίασε την δηλητηρίαση έτσι ώστε η δολοφονία να εμφανιστεί ως φυσικός θάνατος από ασθένεια.

Είναι γνωστό ότι ο Πάπας Κλήμης ο Β' σκοτώθηκε από τον καπνό ενός δηλητηριασμένου κεριού. Γνωρίζουμε την περίπτωση του Buturlin, ο οποίος σκοτώθηκε από τον Panchenko (σ.τ.μ. το 1911), ο οποίος έλεγχε στη Ρωσία την πώληση του «SERMIN-PEL». Κάτω από το πρόσχημα αυτού του φαρμάκου, ο Panchenko, εισήγαγε βακίλλους διφθερίτιδας σε έναν άρρωστο οργανισμό. Υπάρχουν πολυάριθμα παραδείγματα αυτών των δολοφονιών που διαπράχθηκαν από διάφορα ανθρωπόμορφα τέρατα.

Τα τερατώδη εγκλήματα του Γιάγκοντα

Έτσι έγιναν οι δολοφονίες των Menzhinsky, Kuibyshev και Γκόρκι. Σύμφωνα με αυτό το σχέδιο υπήρξε επίσης προγραμματισμένη τρομοκρατική ενέργεια εναντίον του εξαιρετικού σταλινικού, Γιέζοφ. Ο Γιάγκοντα έδωσε οδηγίες για να κανονιστούν θέματα με τέτοιον τρόπο ώστε να εισπνεύσει ο Γιέζοφ δηλητήριο και σταδιακά να πεθάνει. Αυτό έγινε εις γνώση και την έγκριση του «Μπλοκ των Δεξιών και των Τροτσκιστών».

Τα ευρήματα της ιατρικής πραγματογνωμοσύνης, η οποία συντάχτηκε από τους καλύτερους εκπροσώπους της σοβιετικής ιατρικής, μαρτυρούν ότι στις περιπτώσεις των Γκόρκι (σ.τ.μ το 1936), Kuibyshev (σ.τ.μ. το 1935), Menzhinsky (σ.τ.μ. το 1935) και Peshkov (σ.τ.μ πρόκειται για τον Μάξιμ Πέσκοφ, γιό του Μάξιμ Γκόρκι, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1934), οι εγκληματίες χρησιμοποίησαν μεθόδους για την επιτάχυνση των θανάτων τους.

Ο Γιάγκοντα, του οποίου καθήκον ήταν να εξασφαλίσει την ασφάλεια του κράτους, διέπραξε το απεχθέστερο των εγκλημάτων. Συγκάλυψε τον εαυτό του παίζοντας σε δυο ταμπλό. Αυτός ο προδότης μιμήθηκε τον Joseph Fouche. Αυτός ο εχθρός της σοβιετικής εξουσίας, ο έξαλλος προδότης, ο οποίος οργάνωσε ολόκληρη ομάδα γερμανών κατασκόπων και πρακτόρων των μυστικών υπηρεσιών, πρέπει να πεθάνει. Οι κατηγορούμενοι δεν συμμετέχουν στα εγκλήματα αυτά στον ίδιο βαθμό. Τα καθήκοντα, οι στόχοι και οι ποινικές δραστηριότητες ήταν γνωστές σε όλους, τις εγκρίνανε και τις υιοθετούσανε. Υπήρξε καταμερισμός της εργασίας μεταξύ των εγκληματιών. Τα εγκλήματα των κατηγορουμένων αποδεικνύονται από τις δικές τους μαρτυρίες, από τα στοιχεία των μαρτυριών, από τα πορίσματα των εμπειρογνωμόνων μαρτύρων καθώς και τα υλικά στοιχεία. Όλες αυτές οι αποδείξεις είναι στη διάθεση του δικαστηρίου.

Μιλώντας συγκεκριμένα, οι ενέργειες του κάθε κατηγορουμένου είναι μέρος ενός ενιαίου σχεδίου της εγκληματικής δραστηριότητας, η οποία αντανακλάται στις ενέργειες όλων των άλλων και καλύπτονται από το Άρθρο 58-11 του ποινικού κώδικα. Αυτό δεν σημαίνει πώς πρέπει να επιφυλαχτεί η ίδια τιμωρία σε όλους τους κατηγορούμενους.

Η Ποινή του Ανώτατου Δικαστηρίου

Από το σύνολο των κατηγορουμένων, δύο, οι Ρακόφσκι και Bessonov, αν και συνδέονται με τα πιο ειδεχθή εγκλήματα κατά της Σοβιετικής εξουσίας ήταν ωστόσο απομονωμένοι από το κέντρο της πλεκτάνης. Τα εγκλήματά τους διαφέρουν από τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τους Ρίκοφ, Μπουχάριν, Γκρίνκο και άλλους. Ως εκ τούτου, οι Ρακόφσκι και Bessonov, αξίζουν μικρότερη τιμωρία, δηλαδή 25 χρόνια φυλάκιση. Για τους υπόλοιπους, η εισαγγελία απαιτεί την ανώτατη ποινή, τον τουφεκισμό.

Ολόκληρος ο Σοβιετικός λαός και όλοι οι τίμιοι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο είναι εν αναμονή της ποινής. Οι αποφάσεις σας, Σύντροφοι Δικαστές, αντηχούν ως καμπάνα καλώντας σε νέες νίκες. Το σύνολο της χώρας απαιτεί ένα πράγμα: πυροβολήστε την συνωμοσία των σκυλιών, συντρίψτε τις καταραμένες οχιές. Τα χρόνια θα περάσουν και οι τάφοι των προδοτών θα είναι κατάφυτοι με άγρια ζιζάνια και αγκάθια, ενώ οι φωτεινές ακτίνες του ήλιου μας θα λάμψουν πάνω από την Πατρίδα μας πιο έντονα από ποτέ. Μόλις καθαριστεί ο δρόμος από αυτή τη βρωμιά, οι λαοί μας θα βαδίσουν προς τα μπρος με επικεφαλής τον μεγάλο δάσκαλο μας και ηγέτη, τον Στάλιν. Θα βαδίσουν προς την κατεύθυνση του Κομμουνισμού.

---

Η απόφαση του δικαστηρίου για τους 21 κατηγορούμενους, η οποία ανακοινώθηκε από τον προεδρεύοντα Δικαστή Ούλριχ (Μάρτης 1938) ήταν ποινή θανάτου για τους: Μπουχάριν, Ρίκοφ, Γιάκοντα, Κρεστίνσκυ, Ρόζενχολτς, Ιβάνοφ, Γκερνόφ, Γκρίνκο, Ζελένσκυ, Καζάκοφ, Λέβιν, Khodzhayev, Ikramov, Sharangovich, Zubarev, Bulanov, Kruchkov και ποινή φυλάκισης για τους: Μαξίμοφ, Ρακόφσκυ, Πλέτνεφ και Μπεσσόνοφ.