Θλίψη και μεγάλο λαϊκό πένθος για το θάνατο του Ούγκο Τσάβες
Ο θάνατος του πρόεδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες σκόρπισε μεγάλη θλίψη στις πλατιές λαϊκές μάζες της Βενεζουέλας που αγωνίζονται κατά της εκμετάλλευσης, της φτώχειας και της εξαθλίωσης αλλά και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Η θλίψη αυτή είναι δικαιολογημένη γιατί κυβέρνηση Τσάβες εφάρμοσε, πέρα από κάποιο αστικό εκδημοκρατισμό, διάφορες αστικο-δημοκρατικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις, όπως «το δικαίωμα και η δυνατότητα της υγείας, της εκπαίδευσης, της κοινωνικής ασφάλισης», κλπ., απ’ τις οποίες επωφελήθηκαν φτωχά στρώματα των λαϊκών μαζών και αντιστάθηκε στις πιέσεις και ωμές αναμίξεις στα εσωτερικά της Βενεζουέλας του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Όμως οι αναγκαίες αυτές αστικές μεταρρυθμίσεις παραμένουν στα πλαίσια του καπιταλισμού, δε σπάνε το πλαίσιό του μα ούτε και καταργούν την καπιταλιστική εκμετάλλευση, πολύ περισσότερο δεν ανατρέπουν την εξουσία της κυρίαρχης αντιδραστικής αστικής τάξης και δεν απαλλάσσουν τη χώρα απ’ την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, όπως ισχυρίζονται οι διάφοροι, παλιοί και νέοι ρεφορμιστές (παλιά παραδοσιακή και νέα χρουστσοφική σοσιαλδημοκρατία, ρεφορμιστικό ρεύμα «σοσιαλισμός του 21ου αιώνα», κλπ. κλπ.).
Οι υπαρκτές αντιστάσεις της κυβέρνησης Τσάβες και άλλων κυβερνήσεων στη Λατινική Αμερική απέναντι στους αμερικανούς ιμπεριαλιστές είναι σαφώς θετικές, στο βαθμό που είναι συνεπείς, για κάθε χώρα ξεχωριστά αλλά και για ολόκληρο το χώρο της Λατινικής Αμερικής, όμως ο πολυδιαφημισμένος «αντιιμπεριαλισμός» τους περιορίζεται, εξαντλείται και τελειώνει ακριβώς σ’ αυτόν τον αντιαμερικανισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου