Η σοσιαλδημοκρατικο-τροτσκιστική ηγεσία του «Κ»ΚΕ(΄56) μόνιμα κρεμασμένη απ’ τις «χρυσές» ρεφορμιστικές αλυσίδες του αντεπαναστατικού 20ου Συνέδριου του ΚΚΣΕ (1956) και σφιχτά δεμένη με τη χοντρή ατσαλένια αλυσίδα της επαίσχυντης ΔΗΛΩΣΗΣ στον Άρειο Πάγο ότι «αι αρχαί του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος αντιτίθενται προς πάσαν ενέργειαν σκοπούσαν εις την βίαιαν κατάληψιν της εξουσίας ή την ανατροπήν του Ελεύθερου Δημοκρατικού Πολιτεύματος» (2 Οκτωβρίου 1974)
Α. Η ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΚΗ-ΑΝΤΙΖΑΧΑΡΙΑΔΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ «Κ»ΚΕ: ολοένα και ΔΕΞΙΟΤΕΡΑ ως το οριστικό της ΠΕΡΑΣΜΑ στις θέσεις των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με την ΑΡΝΗΣΗ, συγκάλυψη, εξωραϊσμό και ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ της ιμπεριαλιστικής ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ της Ελλάδας και τη δήθεν «ισότιμη» συμμετοχή σε ΕΕ
Η σχεδόν 60χρονη ιστορία της ύπαρξης (Μάρτης 1956) και δράσης του αστικού σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ χαρακτηρίζεται από μια ΟΛΟΕΝΑ και ΔΕΞΙΟΤΕΡΗ πορεία – στα πλαίσια της αντεπαναστατικής ρεφορμιστικής σοσιαλδημοκρατικής γραμμής του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ (Φλεβάρης 1956) – των εκάστοτε δεξιών οπορτουνιστικών ηγεσιών του με κατάληξη το ανοιχτό και οριστικό πλέον ΠΕΡΑΣΜΑ της σημερινής σοσιαλδημοκρατικο-τροτσκιστικής ηγεσίας στις θέσεις των δυο μεγαλοαστικών κομμάτων, της μοναρχοφασιστικής ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ: δηλ. ΑΡΝΗΣΗ της ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ και συνάμα συγκάλυψη, εξωραϊσμό και ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ της οικονομικο-πολιτικο-στρατιωτικής ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ της χώρας απ’ τις διάφορες ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (ΗΠΑ, ΕΕ, κλπ.) αλλά και η δήθεν «ισότιμη»(!) συμμετοχή στο «λάκκο των λεόντων» των μεγάλων μονοπωλίων της ιμπεριαλιστικής ΕΕ ή αλλιώς η ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ της «αλληλεξάρτησης» Ελλάδας–ΕΕ ως «ιμπεριαλιστικής»(!) πλέον χώρας, προχωρώντας επιπλέον ως ΚΑΙ την ΑΡΝΗΣΗ του ΞΕΝΟΔΟΥΛΟΥ-ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΟΥ χαρακτήρα της ντόπιας αντιδραστικής αστικής τάξης που συνοδεύτηκε απ’ την εξαπόλυση μιας σφοδρότατης και προκλητικότατης ΕΠΙΘΕΣΗΣ στην ορθότατη επαναστατική γραμμή των ΚΚΕ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, επειδή η αστική τάξη στην εποχή τους «χαρακτηρίστηκε ξενόδουλη από γεννησιμιού της»(«Ρ» 7-8/1/2012, σελ. 13) απ’ το κομμουνιστικό κίνημα.
Μια ΟΛΟΕΝΑ και ΔΕΞΙΟΤΕΡΗ πορεία που τις τελευταίες δεκαετίες πέρασε, στα χρόνια της «μεταπολίτευσης», απ’ τη συνεργασία με το μεγαλοαστικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ με σημαία τη διαβόητη «αλλαγή», πιο συγκεκριμένα το «όραμα της Μεγάλης Αλλαγής» (ΠΑΣΟΚ) ή την «πραγματική αλλαγή»(«Κ»ΚΕ) δηλ. μια συνειδητή δημαγωγική πολιτική ΑΠΑΤΗ που θ’ «άνοιγε» ΔΗΘΕΝ «ειρηνικά κοινοβουλευτικά»(!) το δρόμο προς το «σοσιαλισμό» τους (= ένας μεταρρυθμισμένος καπιταλισμός), τη συνεργασία με το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ αργότερα και τη συμμετοχή μαζί του στην κυβέρνηση Τζανετάκη (ΝΔ-ΣΥΝ-«Κ»ΚΕ) το 1989 και ύστερα με τα δυο μεγαλοαστικά κόμματα στην κυβέρνηση Ζολώτα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ-«Κ»ΚΕ), φτάνοντας στους ΚΟΙΝΟΥΣ υποψηφίους «Κ»ΚΕ-ΝΔ στις Δημοτικές Εκλογές (Χρ. Τέγος Καρδίτσα, κλπ.) – παράλληλα με την κυριαρχία στις γραμμές της ηγεσίας θρησκευτικών, εθνικιστικών και ρατσιστικών απόψεων – για να περάσει ανοιχτά με το μέρος της αντιδραστικής αστικής τάξης καταγγέλλοντας, το 2008, τη μεγαλειώδη εξέγερση της Νεολαίας και να καταλήξει στην επαίσχυντη ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗ του αστικού κοινοβουλίου και τη μετατροπή των δυνάμεων των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ, κατά τη διάρκεια της απεργίας 20-21 Οκτώβρη 2011, σε δύναμη κρούσης του ντόπιου κεφαλαίου, ενώ σε διεθνή ζητήματα, πέραν των άλλων, πέρασε απ’ την υπεράσπιση της φασιστικής δικτατορίας του αιμοσταγούς αρχιεγκληματία στρατηγού Βιντέλα στην Αργεντινή (δολοφόνησε πάνω από 30.000 αντιφασίστες και κομμουνιστές), στην υπεράσπιση-στήριξη της ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ απ’ τα αμερικανο-αγγλικά ιμπεριαλιστικά στρατεύματα Κατοχής κυβέρνησης ΔΟΣΙΛΟΓΩΝ στο ΙΡΑΚ με τη συμμετοχή του αδελφού χρουστσοφικού ρεφορμιστικού «Κ»Κ Ιράκ που επανειλημμένα προσκάλεσαν στις διεθνείς συναντήσεις των κομμάτων του αντεπαναστατικού ρεύματος της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας στην Αθήνα, για να καταλήξουν στην εντελώς πρόσφατη, στα μέσα του περασμένου χρόνου (τελευταίο 10ήμερο Αυγούστου 2012), ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ της μεγάλης και πρωτοφανούς μαζικής ΣΦΑΓΗΣ των νοτιοαφρικανών μεταλλωρύχων απ’ την κυβέρνηση της «Νότιας Αφρικής που συμμετέχουν το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο ANC, το Νοτιοαφρικάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα και τα συνδικάτα COSATU»(«Ρ» 26/8/2012, σελ. 17) δηλ. το ANC, το χρουστσοφικό σοσιαλδημοκρατικό Ν«Κ»Κ (αδελφό κόμμα του «Κ»ΚΕ) και τα ρεφορμιστικά συνδικάτα COSATU (αδελφό συνδικάτο του ΠΑΜΕ), μετατρεπόμενοι έτσι οι σοσιαλδημοκράτες χρουστσοφικοί ηγέτες, για πρώτη φορά, σε ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ-ΔΗΜΙΟΥΣ του διεθνούς προλεταριάτου.
Ας υπενθυμιστεί ακόμα ότι η παραπάνω αντεπαναστατική πορεία εγκαινιάστηκε στη «μεταπολίτευση» με την επαίσχυντη ΔΗΛΩΣΗ υποταγής στην αντιδραστική αστική τάξη και τη ΔΕΣΜΕΥΣΗ απέναντί της, ότι «αι αρχαί του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος αντιτίθενται προς πάσαν ενέργειαν σκοπούσαν εις την βίαιαν κατάληψιν της εξουσίας ή την ανατροπήν του Ελεύθερου Δημοκρατικού Πολιτεύματος» (Δήλωση στον Άρειο Πάγο 2 Οκτωβρίου 1974) – ΔΗΛΩΣΗ που ισχύει ακόμα και ΣΗΜΕΡΑ και με την οποία το ρεφορμιστικό «Κ»ΚΕ(΄56) διασφάλισε τη νομιμοποίησή του και όχι όπως ψευδέστατα ισχυρίζεται ο αρχιγκαιμπελίσκος σοσιαλδημοκράτης τροτσκιστής Μ.Μαϊλης που υποστηρίζει πως τάχα αυτή «επιβλήθηκε ντε φάκτο» («Ρ» 16-17/3/2013, σελ.13).
Πριν τη σύντομη αναφορά στο ανοιχτό ΠΕΡΑΣΜΑ στις θέσεις των δυο μεγαλοαστικών κομμάτων, δηλ. εκείνες της ΑΡΝΗΣΗΣ και ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ της ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ της χώρας με πρόσχημα ότι η σημερινή Ελλάδα έχει τάχα μετατραπεί σε μια «ιμπεριαλιστική» (!) χώρα, είναι απαραίτητη η απαρίθμηση μιας σειράς τοποθετήσεων-θέσεων των δεξιών οπορτουνιστικών ηγεσιών του «Κ»ΚΕ σε ορισμένα μόνο αλλά καίρια διεθνή και εσωτερικά ζητήματα, επειδή αυτό επιτρέπει σ’ όλους, πρωτίστως στο χώρο της Νεολαίας, τη διαμόρφωση μιας πολύ πιο ολοκληρωμένης εικόνας της ΟΛΟΕΝΑ προς τα ΔΕΞΙΑ αντεπαναστατικής πορείας του «Κ»ΚΕ. Οι τοποθετήσεις-θέσεις αυτές στα παρακάτω αναφερόμενα ζητήματα δε δείχνουν μόνο τη σαφέστατη και ΟΛΟΕΝΑ ΔΕΞΙΟΤΕΡΗ πορεία του «Κ»ΚΕ αλλά αποτέλεσαν-αποτελούν και ΣΗΜΕΡΑ τη βάση της γενικής αντεπαναστατικής πολιτικής γραμμής και δράσης του στην υπηρεσία της ντόπιας αστικής τάξης και της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης.
1.ΔΙΕΘΝΗ ΖΗΤΗΜΑΤΑ
Οι εκάστοτε ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΚΟΙ-ΑΝΤΙΖΑΧΑΡΙΑΔΙΚΟΙ σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ(΄56):
§ χειροκρότησαν και υπεράσπισαν τη μετά το θάνατο-δολοφονια του ΣΤΑΛΙΝ χρουστσοφική ρεβιζιονιστική αντεπανάσταση στη Σοβιετική Ένωση που επίσημα επικυρώθηκε με τις αποφάσεις του σοσιαλδημοκρατικού 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ (Φλεβάρης 1956).
§ υπεράσπισαν όλες τις αντιμαρξιστικές θέσεις του 20ου Συνεδρίου («ειρηνικός δρόμος», κλπ.) αλλά και των επόμενων Συνεδρίων 21ο, 22ο, κλπ (22ο : «κόμμα όλου του λαού», «κράτος όλου του λαού», κλπ.) και γενικά την προδοτική σοσιαλδημοκρατική γραμμή του – γραμμή προδοσίας της Προλεταριακής Επανάστασης και του Κομμουνισμού, εξάλειψης του σοσιαλισμού-παλινόρθωσης του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση κλπ. και καταστροφής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.
§ υπεράσπισαν την κατασυκοφάντηση του σοσιαλισμού της περιόδου των ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ, παρουσιάζοντάς τον ως «ανώμαλο και εγκληματικό καθεστώς», ως καθεστώς «ωμής παραβίασης της σοσιαλιστικής νομιμότητας» και των διαβόητων – ανύπαρκτων βέβαια – «εγκλημάτων» του ΣΤΑΛΙΝ.
§ Υπεράσπισαν, πρόβαλαν και συμμετείχαν δραστήρια στην κατασυκοφάντηση όχι μόνο του επαναστατικού κομμουνιστικού έργου του ΣΤΑΛΙΝ αλλά και του αντιφασιστικού του έργου, διαγράφοντας όχι μόνο την τεράστια και αποφασιστική του συμβολή στην ήττα του χιτλεροφασισμού, μα επικρότησαν ακόμα και τη φιλοΧιτλερική ΠΡΑΞΗ της φασιστικής φιλοΧιτλερικής κλίκας των ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ μετονομασίας του ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΝΤ σε «ΒΟΛΓΟΓΡΑΝΤ» που ξεπερνάει και τους δυτικούς ιμπεριαλιστές που δεν έπραξαν κάτι ανάλογο, με τους Γάλλους να διατηρούν ακόμα ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ τη στάση «ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ» στο Μετρό του Παρισιού μα και μεγάλη πλατεία στο κέντρο της πόλης με την ονομασία «Πλατεία της μάχης του Στάλινγκραντ»: «place de la bataille de Stalingrad Septembre 1942-Janvier 1943».
§ διέγραψαν τον ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ από ΚΛΑΣΙΚΟ του μαρξισμού, όπως ο δάσκαλός τους, πράκτορας του ιμπεριαλισμού, ΤΙΤΟ.
§ υπεράσπισαν και συμμετείχαν δραστήρια στη λεγόμενη «αποσταλινοποίηση» δηλ. την εξάλειψη του μαρξισμού απ’ το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα στο όνομα καταπολέμησης της διαβόητης «προσωπολατρίας» (ανόητη-γελοία αστική έννοια και ιδεαλιστική αντίληψη της Ιστορίας).
§ εξαπέλυσαν από κοινού μ’ όλα τα χρουστσοφικά-σοσιαλδημοκρατικά κόμματα μια χωρίς προηγούμενο συκοφαντική εκστρατεία – ξεπερνώντας ακόμα και τους ιμπεριαλιστές και τις μυστικές τους υπηρεσίες – ενάντια στο μεγάλο προλετάριο επαναστάτη και ΚΛΑΣΙΚΟ του μαρξισμού ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ.
§ χειροκρότησαν τη φασιστική απαγόρευση των έργων του ΣΤΑΛΙΝ* και την καταστροφή εκατομμυρίων τόμων (κάψιμο-πολτοποίηση à la ΧΙΤΛΕΡ), αλλά και έργα άλλων επαναστατών κομμουνιστών ηγετών, ενώ μερικά υποβλήθηκαν σε φασιστική λογοκρισία (Γκ. Ντιμιτρόφ, κλπ.)
§ χειροκρότησαν και υπεράσπισαν την εξαγωγή της χρουστσοφικής ρεβιζιονιστικής αντεπανάστασης στις άλλες Λαϊκές Δημοκρατίες (Ουγγαρία, Πολωνία, Βουλγαρία, Τσεχοσλοβακία, κλπ.) και την ωμή ανάμιξη-επέμβαση στα εσωτερικά των κομμουνιστικών κομμάτων αλλά και την εξόντωση-δολοφονία των προλετάριων ηγετών K.Gottwald, B.Bierut, M.Rakosi, Ν.Ζαχαριάδη, κλπ. (οι επεμβάσεις άρχισαν την ίδια μέρα της κηδείας του ΣΤΑΛΙΝ, όπως αναφέρει ο μεγάλος Ούγγρος επαναστάτης κομμουνιστής M.Rakosi στις «Αναμνήσεις» του).
§ υπεράσπισαν και στήριξαν δραστήρια τις, μετά τα μέσα του 1953, καπιταλιστικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις στην Σοβιετική Ένωση απ’ τη χρουστσο-μπρεζνιεφική κλίκα που εξάλειψαν το σοσιαλισμό και οδήγησαν σε πλήρη ΠΑΛΙΝΟΡΘΩΣΗ του καπιταλισμού στα μέσα της 10ετίας του ΄60 με την εφαρμογή της πιο ολοκληρωμένης μεταρρύθμισης του Σεπτέμβρη-Οκτώβρη 1965 και την οριστική διαμόρφωση της λεγόμενης «σοσιαλιστικής εμπορευματικής οικονομίας» του «αναπτυγμένου σοσιαλισμού» (!), ενώ προπαγάνδισαν-προπαγανδίζουν – ακόμα και ΣΗΜΕΡΑ – τον παλινορθωμένο καπιταλισμό ως «σοσιαλισμό» (!), αφού ισχυρίζονται, ότι και κατά τη διάρκεια της χρουστσο-μπρεζνιεφο-γκορμπατσοφικής περίοδο (1953-1991), παρά την ανατροπή της Διχτατορίας του Προλεταριάτου, μετά το θάνατο-δολοφονία του ΣΤΑΛΙΝ, υπήρχε τάχα και «οικοδομούνταν σοσιαλισμός στη Σοβιετική Ένωση» ως το 1990-91.
§ επικρότησαν και στήριξαν δραστήρια τη ρεβιζιονιστική φασιστική καταπίεση σ’ όλες της χώρες του παλινορθωμένου καπιταλισμού, μαζί και τα φασιστικά μέτρα απαγόρευσης έργων του επαναστατικού μαρξισμού, με πρώτα εκείνα του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ που απαγορεύτηκε οριστικά η έκδοσή τους ως τη διάλυση της καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής Σοβιετικής Ένωσης το 1991 (τα ίδια ίσχυαν σ’ όλες τις τότε ρεβιζιονιστικές χώρες του παλινορθωμένου καπιταλισμού.)
§ στήριξαν και υπεράσπισαν τη στρατιωτική επέμβαση της καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής Σοβιετικής Ένωσης στην καπιταλιστική Τσεχοσλοβακία (και στις δυο χώρες το 1968 είχε ήδη παλινορθωθεί ο καπιταλισμός).
§ στήριξαν και υπεράσπισαν τη στρατιωτική ιμπεριαλιστική επέμβαση της καπιταλιστικής Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν.
§ στήριξαν και υπεράσπισαν τη φασιστική δικτατορία του εγκληματία στρατηγού Χ. Βιντέλα (δολοφόνησε πάνω από 30.000 αντιφασίστες και κομμουνιστές), στην Αργεντινή, παρουσιάζοντάς την μάλιστα ως «κεντρώο» καθεστώς.
§ στήριξαν την κυβέρνηση των ΔΟΣΙΛΟΓΩΝ του ΙΡΑΚ – συγκροτημένη απ’ τα ιμπεριαλιστικά αμερικανο-βρετανικά στρατεύματα Κατοχής – στην οποία συμμετείχε και το αδελφό τους κόμμα, το χρουστσοφικό «Κ»Κ ΙΡΑΚ που επανειλημμένα παραβρέθηκε, μετά από πρόσκλησή τους, στις συναντήσεις των χρουστσοφικών κομμάτων στην Αθήνας.
§ αρνήθηκαν να καταδικάσουν και επιδοκίμασαν τη μαζική ΣΦΑΓΗ των νοτιοαφρικανών ανθρακωρύχων απ’ την κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής στην οποία «συμμετέχουν το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο ANC, το Νοτιοαφρικάνικο Κομμουνιστικό Κόμμα και τα συνδικάτα COSATU»(«Ρ» 26/8/2012, σελ. 17) δηλ. το ANC, το χρουστσοφικό σοσιαλδημοκρατικό Ν«Κ»Κ (αδελφό κόμμα του «Κ»ΚΕ) και τα ρεφορμιστικά συνδικάτα COSATU (αδελφό συνδικάτο του ΠΑΜΕ). Μ’ αυτή τους την προδοτική στάση οι σοσιαλδημοκράτες χρουστσοφικοί ηγέτες μετατράπηκαν, για πρώτη φορά, σε ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ-ΔΗΜΙΟΥΣ του διεθνούς προλεταριάτου. Όχι μόνο δεν κατάγγειλαν το ANC και τα Ν«Κ»Κ-COSATU, μα αντίθετα επέκτειναν τις σχέσεις τους με την προσχώρηση του COSATU στη ρεφορμιστική ΠΣΟ (με πρωτοβουλία του προδότη ρεφορμιστή γραμματέα της ΠΣΟ Γ.Μαυρίκου, «Ρ» 26/9/2012, σελ. 26).
2.ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ
§ στελέχη της ολιγάριθμης φραξιονιστικής δεξιάς οπορτουνιστικής ομάδας κάλεσαν το 1955 τη σοβιετική προδοτική κλίκα των Χρουστσοφ-Μπρέζνιεφ να επέμβει στο ΚΚΕ για να αντικαταστήσει την επαναστατική ηγεσία ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και οργάνωσαν το Σεπτέμβρη του ΄55 με την καθοδήγηση των σοβιετικών την επίθεση στα γραφεία της ΚΟΤασκένδης με σκοπό να δολοφονήσουν το σύντροφο ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ (βιβλία: Κ.Καρανικόλα, Π.Τουλούδη, Α.Παπαϊωάννου, κλπ.).
§ στελέχη της ίδιας ομάδας υπέδειχναν και ζητούσαν απ’ τους σοβιετικούς τη σύλληψη επαναστατικών στελεχών του Κόμματος, ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ.
§ στελέχη της ίδιας ομάδας επικρότησαν τις πρώτες φασιστικές χρουστσοφικές δίκες του Φλεβάρη του ΄56 (αλλά και τις άλλες που ακολούθησαν) και κάποια από αυτά κατέθεσαν σ’ αυτές ως ψευδομάρτυρες, δίκες στις οποίες καταδικάστηκαν έλληνες κομμουνιστές, στελέχη και μαχητές του ΔΣΕ, ως «αλήτες» με νόμους για χούλιγκανς (Γ.Καλιανέσης, στρατηγός του ΔΣΕ, Δ.Βύσιος, πολιτικός επίτροπος Ταξιαρχίας, Ν.Φράγκος, ταγματάρχης, κλπ.). και εξορίστηκαν στη Σιβηρία, και μάλιστα επίτηδες κοντά σε στρατόπεδα γερμανών αιχμαλώτων.
§ Τα ίδια στελέχη ζήτησαν απ’ τους σοβιετικούς χρουστσοφικούς προδότες να συγκληθεί η παρασυναγωγή της λεγόμενης «6ης πλατιάς Ολομέλειας» (Μάρτης 1956) που διέλυσε το επαναστατικό ΚΚΕ που αντικαταστάθηκε απ’ το αστικό σοσιαλδημοκρατικό έκτρωμα «Κ»ΚΕ (΄56) – συγκροτημένο απ’ τους σοβιετικούς που συνάμα οι ίδιοι διόρισαν στην ηγεσία του τα γνωστά δεξιά οπορτουνιστικά στελέχη.
§ η δεξιά οπορτουνιστική ηγεσία του «Κ»ΚΕ (‘56) υιοθέτησε, ως νέα γραμμή, την αντεπαναστατική σοσιαλδημοκρατική γραμμή του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ («ειρηνικός δρόμος», «σοσιαλισμός» χωρίς Διχτατορία του Προλεταριάτου, «ειρηνική συνύπαρξη», κλπ.).
§ η διορισμένη, ενωμένη τότε, ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΚΗ-ΑΝΤΙΖΑΧΑΡΙΑΔΙΚΗ ηγεσία του «Κ»ΚΕ(’56) των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη-Γκρόζου-Βαφειάδη-Δημητρίου-Φλωράκη, κλπ. απαίτησε από τους σοβιετικούς τη σύλληψη και εξορία του μεγάλου κομμουνιστή ηγέτη ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και πολλών άλλων κομμουνιστών.
§ χαρακτήρισε τον επαναστατικό ένοπλο αγώνα του τρισένδοξου ΔΣΕ ως «τυχοδιωκτικό» («7η Ολομέλεια»: «αριστερίστικη τυχοδιωκτική γραμμή του Ζαχαριάδη στην περίοδο του ένοπλο αγώνα 1946-1949»).
§ εξαπέλυσε, σε συνεργασία με τη χρουστσοφική φασιστική KGB, πρωτοφανές μαζικό φασιστικό πογκρόμ σε βάρος πολλών χιλιάδων ελλήνων κομμουνιστών στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες του παλινορθωμένου καπιταλισμού (μαζικές διώξεις, αστυνομική τρομοκρατία, φυλακίσεις, δίκες, συλλήψεις, εξορίες στη Σιβηρία και σ’ άλλα μέρη, μαζικές απολύσεις απ’ τη δουλειά, διώξιμο παιδιών απ’ τα σχολεία κλπ., κλπ.), πρωτοστατούντος του «μικρού Παττακού της Τασκένδης» (Ν.Ζαχαριάδης) Κώστα Τσολάκη (ο θρασύδειλος διαβόητος «Ταρζαν», που στις συγκρούσεις της Τασκένδης, το Σεπτέμβρης του ΄55, «τρύπωσε»-κρύφτηκε σε καμινάδα για να γλυτώσει απ’ την ταξική οργή των ελλήνων επαναστατών κομμουνιστών).
§ η σοσιαλφασιστική αντεπαναστατική προδοτική κλίκα των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΦΛΩΡΑΚΗ δολοφόνησε, μετά 17 χρόνια εξορία, τον Αύγουστο του ΄73 τον εξόριστο στη Σιβηρία ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ γιατί έτρεμαν την επιστροφή του στην Ελλάδα (Ν.Κεπέσης: «Προβληματισμοί γύρω από γεγονότα και πρόσωπα», σελ.45-46, Αθήνα 2006), ενώ τον κράτησαν άλλα 18 χρόνια και ΠΕΘΑΜΕΝΟ στην εξορία απαγορεύοντας τη μεταφορά της σορού του στην Ελλάδα. Οι ΔΙΩΚΤΕΣ και ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ του ΝΙΚΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ αντί να ΑΠΟΛΟΓΗΘΟΥΝ στην εργατική τάξη, το λαό και τους κομμουνιστές για το μεγάλο ΕΓΚΛΗΜΑ που διέπραξαν – «ένα έγκλημα που δεν τόλμησαν ούτε οι χιτλερικοί κατακτητές», όπως ορθότατα σημειώνει ο σύντροφος ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ ΚΕΠΕΣΗΣ – κατέφυγαν, για να σκεπάσουν αυτό το ΜΕΓΑΛΟ έγκλημα σε βάρος της εργατικής τάξης, του λαού και του κομμουνιστικού κινήματος, στην πιο ακραία ενέργεια και τη βαναυσότερη προσβολή της ΜΝΗΜΗΣ του ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ με τη φαρσο-κωμωδία της διαβόητης υποτιθέμενης «αποκατάστασης» – ΜΟΝΑΔΙΚΗ περίπτωση στην ως τώρα παγκόσμια Ιστορία – συνεχίζοντας βέβαια όχι μόνο την κατασυκοφάντισή του μα επιπλέον και μια πρωτοφανή ΛΑΣΠΟΛΟΓΙΑ με τον ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΟ ισχυρισμό: «δεν υπάρχει αμφιβολία πως στο σημείο αυτό ο Ν.Ζαχαριάδης έκανε ένα συμβιβασμό» (μπροσούρα «Ριζοσπάστη» «28η Οκτώβρη του 1940, Τα τρία γράμματα του Νίκου Ζαχαριάδη», σελ.13, εκδ. «Ριζοσπάστη» 29-30 Οκτώβρη 2011) χωρίς καν να κατονομάζεται το σημείο του «Γράμματος» που εκφράζει «συμβιβασμό», γιατί απλούστατα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
§ όλες οι ηγεσίες του «Κ»ΚΕ(’56) εξαπέλυσαν μια χωρίς προηγούμενο στην ιστορία συκοφαντική εκστρατεία λάσπης, κατηγορώντας το ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, πέραν των πολλών άλλων, και ως «συνεργάτη» των Χιτλερο-φασιστών στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του ΝΤΑΧΑΟΥ. Τον κρατούν ακόμα και ΣΗΜΕΡΑ σε πολιτική ομηρία οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ αρνούμενοι να δώσουν στη δημοσιότητα ολόκληρες τις καταθέσεις των αντιφασιστών και κομμουνιστών κρατουμένων των διαφόρων χωρών στο ΝΤΑΧΑΟΥ, που συγκέντρωσε η διαβόητη «Επιτροπή» τους.
§ η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ(΄56) (Φλωράκης-Λουλές-Τσολάκης, κλπ.) τάχθηκε, όπως και τα άλλα κόμματα, κατά της ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ του Πολυτεχνείου.
§ απ’ τα πρώτα χρόνια της «μεταπολίτευσης» εγκατέλειψε κάθε αντιφασιστική πάλη συγκροτώντας στις Δημοτικές Εκλογές, ιδιαίτερα στην επαρχία, εκλογικούς συνδυασμούς στους οποίους συμμετείχαν «μετανοημένοι» υποτίθεται φασίστες τρομοκράτες της περιόδου των δεκαετιών 1945-1963, «δημοκράτες» χαφιέδες και καταδότες της Αστυνομίας, ακόμα και συνταξιούχοι ένοπλοι τρομοκράτες φασίστες Αγροφύλακες της ίδιας περιόδου.
§ η ηγεσία του «Κ»ΚΕ συνεργάστηκε στα πρώτα χρόνια με το μεγαλοαστικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ για να προωθήσουν από κοινού την ΑΠΑΤΗ της λεγόμενης «μεγάλης αλλαγής»(ΠΑΣΟΚ) ή της «πραγματικής αλλαγής»(«Κ»ΚΕ) και το «σοσιαλισμό» τους, βαφτίζοντας το μεγαλοαστικό ΠΑΣΟΚ πότε «σοσιαλιστικό» και πότε «σοσιαλδημοκρατικό» (η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα βαφτίζει και τώρα τη μεγαλοαστική μοναρχοφασιστική ΝΔ απλά «φιλελεύθερο κόμμα (ΝΔ)» και το μεγαλοαστικό ΠΑΣΟΚ «σοσιαλδημοκρατία (ΠΑΣΟΚ)» («ΚΟΜΕΠ 2/2013 σελ.16). Οι επαναστάτες μαρξιστές λενινιστές-σταλινιστές σημείωναν τότε για τη συνειδητή πολιτική ΑΠΑΤΗ των ΠΑΣΟΚ-«Κ»ΚΕ: «η εφαρμογή των εκλογικών προγραμμάτων του ΠΑΣΟΚ και του «Κ»ΚΕ, που είναι ίδια στο περιεχόμενο, από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να οδηγήσει απολύτως σε καμιά «αλλαγή» προς όφελος των εργαζομένων, πολύ περισσότερο αυτά τα προγράμματα δεν «ανοίγουν το δρόμο στο σοσιαλισμό», δεν αποτελούν «αφετηρία για μια αντιμονοπωλιακή δημοκρατική ανάπτυξη με κατεύθυνση το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της χώρας» («ΚΟΜΕΠ», 10-11/1981, σελ. 10) («ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ», Φλεβάρης 1982, σελ.2).
Τίποτε βέβαια το περίεργο δεν υπάρχει στα παραπάνω, αφού αυτή ήταν και η γραμμή της διεθνούς χρουστσο-μπρεζνιεφικής σοσιαλδημοκρατίας που κι’ αυτή θα «έχτιζε», μαζί με την παλιά προδοτική σοσιαλδημοκρατία, τον υποτιθέμενο «σοσιαλισμό» της (!): «οι κομμουνιστές (=οι χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές σ. «Α»), που αποδίδουν αποφασιστική σημασία στην ενότητα της εργατικής τάξης, τάσσονται υπέρ της συνεργασίας με τους σοσιαλιστές και τους σοσιαλδημοκράτες, για να εγκαθιδρύσουν σήμερα ένα προοδευτικό δημοκρατικό καθεστώς και στο μέλλον τη σοσιαλιστική κοινωνία» («Διεθνής Σύσκεψη των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, 5-17 Ιούνη 1969, Μόσχα», σελ. 29, «Verlag Frieden und Sozialismus», Prag 1969).
§ το 1989 το «Κ»ΚΕ συνεργάστηκε μαζί με το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ συμμετέχοντας στην κυβέρνηση Τζανετάκη (ΝΔ-Συνασπισμός) – μια δεύτερη μεγάλη ΠΡΟΔΟΣΙΑ, μετά από εκείνη του ΄56 που ΟΡΘΟΤΑΤΑ και εντελώς δικαιολογημένα αποδοκιμάστηκε απ’ τους κομμουνιστές και αντιφασίστες μα και από μεγάλο μέρος στελεχών και μελών του «Κ»ΚΕ. Σ’ εκείνη την περίοδο η ηγεσία του «Κ»ΚΕ διέπραξε, μεταξύ άλλων, ένα πρωτάκουστο έγκλημα σε βάρος των αγωνιστών αλλά και της Ιστορίας του τόπου γενικά, καταστρέφοντας, κατ’ εντολή της αντιδραστικής αστικής τάξης, τους «Φακέλους Κοινωνικών Φρονημάτων» για να εξαφανιστεί κάθε πειστήριο φασιστικής καταπίεσης και διώξεων των λαϊκών μαζών ενός και πλέον αιώνα απ’ την αστική τάξη, παρά τις τότε διαμαρτυρίες των ιστορικών (οι «Φάκελοι» ήταν τίτλος ΤΙΜΗΣ των αντιφασιστών-κομμουνιστών). Λίγο αργότερα το «Κ»ΚΕ συμμετείχε στην κυβέρνηση Ζολώτα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ).
§ μετά το ΄89 συνεχίζεται μονιμότερα η συνεργασία του «Κ»ΚΕ με το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ στις Δημοτικές Εκλογές ακόμα και με τη μορφή κοινών υποψηφίων σ’ αυτές (Χρ. Τέγος Καρδίτσα κλπ., κλπ.).
§ αρχές της δεκαετίας του ΄80 δυναμώνει η κυριαρχία θρησκευτικών-εθνικιστικών-σοβινιστικών και ρατσιστικών απόψεων στις γραμμές της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ και ενισχύονται οι «ειδικές» σχέσεις Φλωράκη με τον παλιό ΕΔΕΣίτη φασίστα αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ Τίκα και αργότερα εκείνες της αντιδραστικής και φανατικής νέο-ορθόδοξης εθνικίστριας και μέλους του εθνικιστικού «Δικτύου 21» Λ.Κανέλλη με το χουντοΧριστόδουλο.
§ διάφορες αντιδραστικές θρησκευτικές αντιλήψεις, μετά από εκείνο το «περίφημο» «ο Χριστός προχωρά πάνω ση Γη υψώνοντας παντού την κόκκινη σημαία» («Ρ» 27/6/1999,σελ.18), προπαγανδίζονται απ’ τις στήλες του «Ριζοσπάστη», μεταξύ των οποίων και φαιδρότητες σύμφωνα με τις οποίες «το λαϊκό κίνημα» μπορεί με «ενοποιητικό στοιχείο τη θρησκεία να εναντιώνεται στη «νέα τάξη»»(!), ότι η θρησκεία «μπορεί να ωριμάζει συνειδήσεις αντιιμπεριαλιστικές» («Ρ» 8/6/2000).
§ ο εθνικισμός-σοβινισμός, πέρα απ’ τα εθνικιστικά άσματα: «Πατριδογνωμόνιο» και «Χάρτη της Ελλάδας» της Λ.Κανέλλη που κοσμούν το «Ριζοσπάστη», είναι μόνιμα ζωντανός στην ηγεσία του «Κ»ΚΕ με τα κατά καιρούς εθνικιστικά παραληρήματα του δίδυμου Παπαρήγα-Κανέλλη απέναντι σε Τουρκία, ΠΓΔ Μακεδονίας και Αλβανία, και έχει δυναμώσει με το πέρασμα στο «Κ»ΚΕ της ΟΝΝΕΔίτισας και «φανταχτερής δημοσιογραφίνας που πολλά χρόνια υπηρέτησε με φλογερό πάθος τη Δεξιά και την αντίδραση» (ΒΑΣΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ) Λ.Κανέλλη, που πλέον βρίσκεται υπό την «υψηλή προστασία» της εθνικίστριας σοσιαλδημοκράτισσας Α.Παπαρήγας: «η ρετσινιά του εθνικιστή δεν κολλάει ούτε στο ΚΚΕ ούτε, αν θέλετε, στους συμμάχους ούτε στους ανθρώπους που συμπορεύονται με το ΚΚΕ» («Ρ» 17/3/2000).Ο εθνικισμός κορυφώνεται με την ανοιχτή άρνηση αναγνώρισης της ύπαρξης Σλαβομακεδόνικης μειονότητας στη δυτική Μακεδονία (Χ.Φλωράκης: «για το ΚΚΕ μακεδονική μειονότητα δεν υπάρχει», «Ρ» 16/9/1988,σελ.3, Παπαρήγα: «δεν υπάρχει μακεδονική μειονότητα», «REAL FM» 26/2/2011, κλπ.), με υπόδειξη και κατ’ εντολή της αντιδραστικής αστικής τάξης, και την ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ επιστροφής των Σλαβομακεδόνων ανταρτών του ΔΣΕ στην Ελλάδα που πολέμησαν τους Ιταλούς, Γερμανούς και Βούλγαρους φασίστες κατακτητές αλλά και τους ντόπιους μοναρχοφασίστες και αγγλο-αμερικάνους ιμπεριαλιστές – η χειρότερη προδοσία στην ιστορία της δράσης της ντόπιας χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας – μετά από συμφωνία με τα αστικά κόμματα, όπως αποκαλύπτει ο αντιδραστικός Κ.Μητσοτάκης: «όλα τα ελληνικά κόμματα (συμπεριλαμβανομένου και του ορθόδοξου Κομμουνιστικού Κόμματος) έχουν εδώ και πολλά χρόνια συμφωνήσει ότι δεν πρόκειται να γυρίσουν» οι Σλαβομακεδόνες, αντάρτες του ΔΣΕ (Θόδωρος Σκυλακάκης: «Στο όνομα της Μακεδονίας», σελ. 3, «ελληνική ευρωεκδοτική», Αθήνα 1995).
§ ο ρατσισμός της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ εκδηλώνεται σαφέστατα, πέραν των άλλων, και στην άρνησή της να ψηφίσει το νόμο Ραγκούση (3838/2010) – και μάλιστα με την πρωτάκουστη δικαιολογία-«επιχείρημα» πως μελλοντικά θα δημιουργούσε «θέμα μειονότητας και για τους μετανάστες» («Ρ» 9/2/2010, σελ.15) ή ακόμα σαφέστερα λόγω «δημιουργίας και ανακίνησης μειονοτικών και εθνικιστικών ζητημάτων, μέχρι και την αλλαγή συνόρων» (7/3/2010, σελ. 7) – συμπαρατασσόμενη με τα ρατσιστικά-εθνικιστικά κόμματα, τη μοναρχοφασιστική ΝΔ και το ναζι-φασιστικό ΛΑΟΣ (και μάλιστα βγαίνοντάς τους απ’ τα δεξιά) και όχι επειδή δεν «έλυνε» τα προβλήματα των μεταναστών, όπως ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΑ τώρα ισχυρίζεται («ΚΟΜΕΠ» 3/2012, σελ. 66, «Ρ» 5/3/2003, σελ.2, κλπ.).
§ το Δεκέμβρη του 2008 η ηγεσία του «Κ»ΚΕ πέρασε ανοιχτά στο στρατόπεδο της αντιδραστικής αστικής τάξης, καταγγέλλοντας με ιδιαίτερη σφοδρότητα – ως εκπρόσωπό της – τη μεγαλειώδη εξέγερση της Νεολαίας και κατασυκοφαντώντας την με τον πιο αισχρό τρόπο.
§ Πέρα απ’ τη γενικότερη ρεφορμιστική γραμμή της ταξικής συνεργασίας και τη μόνιμη ΥΠΟΤΑΓΗ στην αστική νομιμότητα έφτασε, μετά την περιφρούρηση της Πρεσβείας των αμερικανών ιμπεριαλιστών, να καταλήξει στην επαίσχυντη ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗ του αστικού κοινοβουλίου και τη μετατροπή-ανάδειξη των δυνάμεων των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ, κατά τη διάρκεια της απεργίας 20-21 Οκτώβρη 2011, σε δύναμη ΚΡΟΥΣΗΣ του ντόπιου κεφαλαίου.
3.Ο μύθος της «ιμπεριαλιστικής» Ελλάδας και η εκ μέρους της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ, μαζί με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ΣΤΗΡΙΞΗ και ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ της ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ της χώρας απ’ τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις
Ο μύθος περί «ιμπεριαλιστικής» Ελλάδας που στις γραμμές της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ στοίχειωσε για μια και πλέον 15ετία και που επιτέλους τώρα διακηρύσσεται ανοιχτά στις «ΘΕΣΕΙΣ» για το 19 Συνέδριο: «ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται στο ιμπεριαλιστικό στάδιο ανάπτυξής του» (σελ.55) δηλ. ότι οι σημερινές ΣΧΕΣΕΙΣ της Ελλάδας με την ΕΕ δεν χαρακτηρίζονται πλέον από ΕΞΑΡΤΗΣΗ και ΥΠΟΤΑΓΗ αλλά από «αλληλεξάρτηση»(!) δηλ. είναι ΤΑΧΑ σχέσεις «ισότιμης συμμετοχής»(!) σ’ αυτή την ιμπεριαλιστική Ένωση, αποτελεί μια πελώρια γιγαντιαίων διαστάσεων ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ, τέτοιου μεγέθους ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ όσο είναι και το μέγεθος-επίπεδο των διαφόρων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ΗΠΑ-Γερμανίας, κλπ. με τις οποίες η Ελλάδα εξομοιώνεται.
Ο ισχυρισμός της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ περί «ιμπεριαλιστικής» Ελλάδας είναι εντελώς ατεκμηρίωτος, αφού ως τώρα οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες δεν έχουν να παρουσιάσουν καμιά απολύτως σχετική ανάλυση, και επομένως είναι ολωσδιόλου αυθαίρετος και πολιτικά άκρως επιζήμιος, επειδή πρώτα απ’ όλα βρίσκεται ευθέως στην υπηρεσία της ντόπιας αντιδραστικής αστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού και υπηρετεί τα συμφέροντά τους, γιατί στηρίζει τη ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ της ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ της χώρας (υποτίθεται ότι η εξάρτηση έχει ήδη προ πολλού αποτιναχτεί) απ’ τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και συμβάλλει στη διαιώνισή της. Και ΔΕΝ μπορεί να «τεκμηριωθεί» ο μύθος περί «ιμπεριαλιστικής» Ελλάδας, όχι τόσο και κυρίως από αδυναμία και ανικανότητα – που κι αυτά υπάρχουν και κυριαρχούν στο χώρο της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ – αλλά πρωτίστως από παντελή απουσία-έλλειψη ανάλογων στοιχείων στη σημερινή οικονομικο-κοινωνικο-πολιτικο-στρατιωτική, κλπ. πραγματικότητα της χώρας.
Η μόνη υπαρκτή «ΑΠΟΔΕΙΞΗ»-στοιχείο στήριξης-«τεκμηρίωσης» των γελοίων μύθων περί «ιμπεριαλιστικής Ελλάδας»(!) και «αλληλεξάρτησης» Ελλάδας–ΗΠΑ-ΕΕ, κλπ. που θα μπορούσε να προβληθεί στον οικονομικό τομέα – και ουσιαστικά σιωπηρά προβάλλεται – εκ μέρους της σοσιαλδημοκρατικής-τροτσκιστικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ, είναι η «εξάρτηση»(!) αυτών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων απ’ τα ελληνικά «ισχυρά μονοπώλια»(!) των λεμονο-πορτοκαλιών, σταφιδο-ελαιολάδου, καρπουζο-πεπονιών, κλπ., και φυσικά η «εξάρτησή» τους (!) απ’ την πολυθρύλητη «βαριά βιομηχανία» του Τουρισμού (!!!).
Αν στην περίπτωση της οικονομικής «αλληλεξάρτησης» Ελλάδας – ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ-ΕΕ, κλπ.) παρουσιάζει η ανάλογη τεκμηρίωση δυσκολίες, αυτή η έλλειψη τεκμηρίωσης «μάλλον» υπερκαλύπτεται, συμπληρώνεται και «εξισορροπείται» απ’ την «ύπαρξη αλληλεξάρτησης»(!!!) στο στρατιωτικό τομέα (περιορίζοντας το πρόβλημα μόνο στις στρατιωτικές βάσεις και αφήνοντας κατά μέρος τη συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ) εξαιτίας της «ριζικής αλλαγής» και της «τεράστιας προόδου» που έχει ως τώρα σημειωθεί. Κι αυτό φαίνεται πως θα αποτελέσει τη «μεγάλη έκπληξη» του 19ου Συνεδρίου, κατά «διαρροές» (!) των οργανωτών του: κατά την έναρξη των εργασιών του αναμένεται να ανακοινωθεί πανηγυρικά, για πρώτη φορά, ότι ένα μέρος των αμερικάνικων στρατιωτικών βάσεων στο έδαφος της Ελλάδας «καταργήθηκε»(!) απ’ το συναγωνιστή-σύμμαχο της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ «σοσιαλιστή» Α.Παπανδρέου κατά την περίοδο της εφαρμογής του Προγράμματος της «Αλλαγής»-«Σοσιαλισμού» των ΠΑΣΟΚ-«Κ»ΚΕ τη δεκαετία του ΄80, ενώ για όσες ακόμα απέμειναν-λειτουργούν συμφωνήθηκε τότε η «εγκατάσταση» ανάλογου αριθμού «ελληνικών» στρατιωτικών βάσεων στο έδαφος των ΗΠΑ, την εγκατάσταση των οποίων έχει αναλάβει, προφανώς με «άκρα μυστικότητα», ειδικό περί τα «στρατιωτικά» κλιμάκιο της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ που «βρίσκεται και δουλεύει» εκεί εδώ και μια 25ετία. Έτσι με την «επιτυχία της εγκατάστασης» στρατιωτικών «ελληνικών» βάσεων στις ΗΠΑ «τεκμηριώνεται» πλέον ο εκ μέρους της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ μύθος της «στρατιωτικής αλληλεξάρτησης» (!) Ελλάδας-ΗΠΑ, τον οποίο θα κληθούν να επικυρώσουν η αντιπρόσωποι του 19ου Συνεδρίου.
Με όλα αυτά, πέρα απ’ το ότι έχουν ξεπεράσει κάθε όριο γελοιότητας, οι σημερινοί σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ μετατρέπονται από πράκτορες της αστικής τάξης στις γραμμές του εργατικού κινήματος και σε ανοιχτούς και ξετσίπωτους πλέον λακέδες του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού μα και ΕΠΙΠΛΕΟΝ σε προκλητικούς ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ και ΑΠΟΛΟΓΗΤΕΣ της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της Ελλάδας.
Αφήνοντας όμως τώρα κατά μέρος τις φαιδρότητες και τις ουρανομήκεις αστικές, προς όφελος του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, κοτσάνες της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ ας σημειωθούν σύντομα τα παρακάτω:
Πρώτο, η ηγεσία του «Κ»ΚΕ εγκατέλειψε συνειδητά τη μαρξιστική ανάλυση-θέση του παλιού επαναστατικού ΚΚΕ και της Γ΄ Κομμουνιστικής Διεθνούς για το ζήτημα των ΣΧΕΣΕΩΝ Ελλάδας-ιμπεριαλιστικών δυνάμεων – αρνούμενη την ΕΞΑΡΤΗΣΗ της χώρας – και ΧΩΡΙΣ ανάλυση υιοθέτησε τα γνωστά μυθεύματα των αντεπαναστατών τροτσκιστών που κι αυτοί παρόλο που πέρασε σχεδόν ένας αιώνας ΔΕΝ διαθέτουν επιστημονική μαρξιστική ανάλυση, την οποία υποκαθιστούν με διάφορες αντιμαρξιστικές φλυαρίες που δεν έχουν καμία σχέση με τη σημερινή οικονομικο-κοινωνικο-πολιτικο-στρατιωτική, κλπ. πραγματικότητα της χώρας.
Δεύτερο, η δήθεν «νέα» θέση περί «ιμπεριαλιστικής Ελλάδας» (!) που βρίσκεται ΤΑΧΑ σε σχέση «αλληλεξάρτησης»(!) με τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις Γερμανία-Γαλλία κλπ., και γενικά με την ιμπεριαλιστική ΕΕ, αλλά και τις ΗΠΑ, κλπ. ΔΕΝ είναι ούτε νέα μα ούτε και παρουσιάζει καμιά πρωτοτυπία: είναι πολύ παλιά. Πέρα απ’ το ότι η ηγεσία του «Κ»ΚΕ αναμασά τους γνωστούς ξαναζεσταμένους απ’ την ίδια παμπάλαιους τροτσκιστικούς μύθους, και η διαβόητη «αλληλεξάρτηση» ως θεωρία είναι κατευθείαν δανεισμένη απ’ τους απολογητές της παλιάς αποικιοκρατίας αλλά και εκείνης της ιμπεριαλιστικής περιόδου του καπιταλισμού, με την οποία δικαιολογούσαν-δικαιολογούν την άγρια εκμετάλλευση των λαών αλλά και την πρωτοφανή ΛΕΗΛΑΣΙΑ των αποικιών μα και όλων των ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΩΝ απ’ τον ιμπεριαλισμό χωρών, όπως η Ελλάδα.
Τρίτο, η θεωρία περί «ιμπεριαλιστικής Ελλάδας» δεν είναι μόνο δανεισμένη απ’ τους αντεπαναστάτες τροτσκιστές (παλιούς-νέους) αλλά και απ’ τους χρουστσο-τροτσκίζοντες του ΝΑΡ μα και απ’ τη σοσιαλδημοκρατική χρουστσο-«ευρωκομμουνιστική» Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που συσπειρώνεται γύρω απ’ το περιοδικό «ΘΕΣΕΙΣ» του οικονομολόγου Γιάννη Μηλιού.
Τέταρτο, οι απόψεις της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ που παρουσιάζουν τον σημερινό καπιταλιστικο-ιμπεριαλιστικό κόσμο σαν ένα «περιβόλι» αποτελούμενο ΜΟΝΟ από ιμπεριαλιστικές χώρες συνιστούν ευθέως ΑΡΝΗΣΗ της μαρξιστικής θεωρίας του ΛΕΝΙΝ για τον ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ (όλα τα βασικά του χαρακτηριστικά αποτελούν αδιάσπαστη ενότητα), στην οποία, πέραν των πολλών άλλων σημαντικών θέσεων, εμπεριέχεται και η γνωστή αλλά πολύ σπουδαία θέση – διατυπωμένη μετά τη γνωστή συγκεκριμένη ανάλυση – του ΧΩΡΙΣΜΟΥ του κόσμου στην ιμπεριαλιστική περίοδο του καπιταλισμού «σε μια χούφτα κράτη-τοφογλύφους και σε μια τεράστια πλειοψηφία κράτη οφειλέτες» και αυτή «η χούφτα» ιμπεριαλιστικών δυνάμεων μοιράζουν-ξαναμοιράζουν τον κόσμο και υποβάλλουν σε άγρια ΛΕΗΛΑΣΙΑ όλες τις ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΕΣ χώρες, και ΑΚΡΙΒΩΣ εξαιτίας των σχέσεων ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ αποσπούνται «υψηλά μονοπωλιακά κέρδη για μια χούφτα πλουσιότατες χώρες» (ΛΕΝΙΝ).
Πέμπτο, οι «νέες» ρεφορμιστικές απόψεις της σοσιαλδημοκρατικο-τροτσκιστικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ για τον ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ είναι καουτσκικής-σοσιαλδημοκρατικής προέλευσης, παραλλαγή των περί «υπεριμπεριαλισμού» απόψεων του αποστάτη K.Kautsky και άλλων αντιμαρξιστών θεωρητικών (Trotsky, Bucharin, κλπ.), αποτελούν μείγμα αντιμαρξιστικών-αντιλενινιστικών απόψεων και τυπική περίπτωση – από πλευράς προσέγγισης – χωρισμού της Πολιτικής από την Οικονομία.
Έκτο, ΑΡΝΗΣΗ της ύπαρξης ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ της Ελλάδας (ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ, κλπ.) απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σημαίνει οριστική εγκατάλειψη της αντιιμπεριαλιστικής πάλης για την αποτίναξη του ιμπεριαλιστικού ζυγού της χώρας, αφού η Ελλάδα, κατά τους χρουστσοφικούς σοσιαλδημοκράτες-τροτσκιστές ηγέτες του «Κ»ΚΕ, έχει ΔΗΘΕΝ ήδη «απαλλαγεί»(!) απ’ την ιμπεριαλιστική εξάρτηση και είναι πλέον μια «ιμπεριαλιστική» δύναμη που βρίσκεται σε ΣΧΕΣΗ «αλληλεξάρτησης»(αντί ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ-ΥΠΟΤΑΓΗΣ) με ΗΠΑ-Γερμανία-Γαλλία, κλπ.
Έβδομο, ΑΡΝΗΣΗ της ύπαρξης ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ της Ελλάδας απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ σημαίνει αποδοχή και δικαιολόγηση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων της ΕΕ στα εσωτερικά της χώρας, οι οποίες παρουσιάζονται ως «αλληλοεκβιασμοί» Ελλάδας-ΕΕ δηλ. «αλληλοεξαρτώμενων»(!) ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως συνέβηκε με την ωμή επέμβαση των ΜΕΡΚΕΛ-ΣΑΡΚΟΖΙ (πρώτο δεκαήμερο του Νοέμβρη 2011,) η οποία ΔΕΝ καταγγέλθηκε από ΚΑΝΕΝΑ πολιτικό κόμμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, κρατώντας ΟΛΑ, μαζί και το χρουστσοφικό «Κ»ΚΕ, μια επαίσχυντη και προκλητικά, για τις αντιιμπεριαλιστικές παραδόσεις του λαού μας, ΞΕΝΟΔΟΥΛΗ στάση και επιδεικνύοντας μια ακραία ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΕΙΑ που έχει ακόμα και τα «αφεντικά» τους, εκπροσώπους των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, καταπλήξει, μεταξύ άλλων, και το Σόϊμπλε: «Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΣΚΛΗΡΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ ΣΤΕΝΗ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ. ΕΚΧΩΡΕΙ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ. ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ ΘΑ ΔΕΧΟΝΤΑΝ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ» («Αυγή» 6/11/2011, σελ. 63).
Όγδοο, ΑΡΝΗΣΗ της ύπαρξης ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ της Ελλάδας απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εκ μέρους των ηγετών του «Κ»ΚΕ και των άλλων τροτσκιστικών-τροτσκιζόντων δυνάμεων σημαίνει παραπέρα ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ, εξωραϊσμό, ΣΤΗΡΙΞΗ αντικειμενικά, μα και ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ και διαιώνιση της ιμπεριαλιστικής ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ της χώρας.
Ένατο, ΑΡΝΗΣΗ της ύπαρξης ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ της Ελλάδας απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ σημαίνει δικαιολόγηση της ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ του πλούτου της απ’ τις διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και ΕΠΙΠΛΕΟΝ «ξέπλυμα»-εξωραϊσμό της προδοτικής πολιτικής της υποτέλειας της κυρίαρχης ΞΕΝΟΔΟΥΛΗΣ-ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΗΣ αντιδραστικής αστικής τάξης δυο και πλέον αιώνων. Το τελευταίο επανεπιβεβαιώνεται και από ένα άρθρο-επίθεση σφοδρότατη σε ΚΚΕ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ του σοσιαλδημοκράτη τροτσκιστή Μ.Μαϊλη, το πρώτο 10ήμερο του Γενάρη του περασμένου χρόνου («Ρ»7-8/1/2012, σελ.13) που διαμαρτύρεται οργισμένα, ανοιχτά και προκλητικά – εκ μέρους της αστικής τάξης και ως εκπρόσωπό της – επειδή η ντόπια αστική τάξη «χαρακτηρίστηκε ξενόδουλη από γεννησιμιού της» απ’ το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα.
Έτσι η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ με την ΑΡΝΗΣΗ του ΞΕΝΟΔΟΥΛΟΥ-ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΟΥ χαρακτήρα της αντιδραστικής αστικής τάξης ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙ και συγκαλύπτει όχι μόνο τις μεγάλες προδοσίες του παρελθόντος αλλά και τις σημερινές με πρώτη το ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ του πλούτου της χώρας απ’ την αστική τάξη στο ξένο κεφάλαιο, κλπ.
Όμως το κύριο και πρωταρχικό σχετικά με την ΑΛΛΑΓΗ θέσης του «Κ»ΚΕ (από «εξάρτηση» σε «αλληλεξάρτηση») πάνω στο ζήτημα της ΣΧΕΣΗΣ Ελλάδας – ιμπεριαλιστικών χωρών, ειδικότερα της ΕΕ, δεν είναι τόσο το πέρασμα της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ σε τροτσκιστικές θέσεις όσο το ΑΝΟΙΧΤΟ πέρασμά της στις θέσεις των δυο μεγαλοαστικών κομμάτων, της μοναρχοφασιστικής ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που κι αυτά ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ την ύπαρξη ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ της χώρας απ’ τον ιμπεριαλισμό και κάνουν ανέκαθεν και κατά κόρον λόγο για «ισότιμη συμμετοχή» (!) της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ, κάτι που είχε ήδη διακηρύξει, εξαπατώντας το λαό, ο υπεραντιδραστικός «εθνάρχης»(!) φασίστας Κ.Καραμανλής, ο οποίος το 1978 παρουσίασε τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΟΚ-ΕΕ όχι μόνο ως «ισότιμη συμμετοχή» αλλά και ΕΠΙΠΛΕΟΝ ως «κατοχύρωση της εθνικής μας ανεξαρτησίας»(!),(«Μήνυμα Κων. Καραμανλή από Ελληνική τηλεόραση για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, 22/12/1978»), για να ακολουθήσει μετά από 16 χρόνια η Α. Παπαρήγα δηλώνοντας ότι «ο όρος σήμερα "εθνική ανεξαρτησία" δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες» (ομιλία της Α. Παπαρήγα στην ΚΟΑ του ΚΚΕ , "Ρ" 1/2/2005, σελ.15), εναρμονίζοντας έτσι πλήρως την πολιτική γραμμή και στάση της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ, σ’ αυτό το καίριας και ζωτικής σημασίας ζήτημα, με τη στάση-θέση των ντόπιων μεγαλοαστικών κομμάτων, εκφραστών και υπερασπιστών των ταξικών συμφερόντων του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου.
Τη γενικότερη εναρμόνιση εκφράζει και η ΠΛΗΡΗΣ ευθυγράμμιση της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ με την τωρινή στρατηγική ΕΠΙΛΟΓΗ του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου και των εκπροσώπων της ιμπεριαλιστικής ΕΕ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ της Ελλάδας στην ΕΕ, όπως αυτή έχει εκφραστεί με τη δήλωση της Παπαρήγα: «η λύση έξω από το Ευρώ και Δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφή» («Ρ» 31/5/2011, σελ.6) – θέση που επανέλαβε, παραμονές εκλογών, με ιδιαίτερη έμφαση και ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ.Δασκαλόπουλος: «ΕΥΡΩΠΗ ή ΧΑΟΣ» ( δήλωση 20/3/2012).
Ακριβώς αυτός είναι ο κύριος λόγος – δηλ. η υπεράσπιση των συμφερόντων ντόπιου κεφαλαίου-ιμπεριαλιστών ΕΕ – που η ηγεσία του «Κ»ΚΕ εγκατέλειψε οριστικά το αντιμπεριαλιστικό σύνθημα-θέση: «ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠ ΤΗΝ ΕΕ» και ΔΕΝ διεξάγει αντιιμπεριαλιστικό αγώνα μα ούτε θέτει ζήτημα: ΕΞΟΔΟΥ-ΑΠΟΧΩΡΗΣΗΣ, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, της Ελλάδας απ’ την ΕΕ, παραπέμποντας τη διαβόητη «αποδέσμευση» (που δε σημαίνει οπωσδήποτε «αποχώρηση») στο μακρινό μέλλον δηλ. στη Δευτέρα Παρουσία της «εργατικής-λαϊκής εξουσίας». Μάλιστα τώρα τελευταία το «ξέχασε» κι αυτό εντελώς. ΔΕΝ το θέτει καθόλου ούτε καν στο μακρινό μέλλον, όπως εύκολα διαπιστώνεται διαβάζοντας κανείς το πρόσφατο 12σέλιδο «Ένθετο»-μπροσούρα του «Ριζοσπάστη» για την «Επανάσταση του 1821». Στο «Ένθετο» – ένας παραληρηματικού χαρακτήρα ΥΜΝΟΣ και πρωτοφανής εγκωμιασμός της «επαναστατικότητας» της αστικής τάξης και της δήθεν «εκπλήρωσης της ιστορικής της αποστολής» (προκλητική διαστρέβλωση της Ιστορίας στην υπηρεσία της αστικής τάξης) που ξεπερνά κατά πολύ και τα εγκώμια στην αστική τάξη «του «μαρξιστή» ιστορικού της μπουρζουαζίας» (Γ.Ζεύγος) τροτσκιστή Γιάννη Κορδάτου – δεν γίνεται λόγος πουθενά για αποδέσμευση της Ελλάδας απ’ την ΕΕ παρά για «πολιτική πάλη, δηλαδή, για ρήξη και ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, για κατάκτηση της εργατικής-λαϊκής εξουσίας …» («Η Επανάσταση του 1821 το νόημα και η σημασία της στο σήμερα», σελ. 12, «Ρ» 23-24 Μάρτη 2013).
Τέλος, πρέπει ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ να υπογραμμιστεί, ότι η ηγεσία του «Κ»ΚΕ κηρύσσει ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ την ΕΞΑΡΤΗΣΗ (οικονομική-πολιτική-στρατιωτική κλπ.) της χώρας ΑΚΡΙΒΩΣ τη στιγμή που η ντόπια καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται σε πλήρη ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ και υπό διεθνή οικονομικό ΕΛΕΓΧΟ και σε μια περίοδο που έχει εξόφθαλμα δυναμώσει και βαθύνει παραπέρα τόσο η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ με το νέο τεράστιο δανεισμό και τα τοκογλυφικά επιτόκια αλλά και το εν εξελίξει ξεπούλημα-ΛΕΗΛΑΣΙΑ του πλούτου της χώρας απ’ το ξένο κεφάλαιο όσο και η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ με την μόνιμη εγκατάσταση των εκπροσώπων των ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΚΟΜΙΣΙΟΝ στα διάφορα υπουργεία και τους διάφορους Reichenbach, Fuchtel, κλπ., κλπ.. Όσον αφορά τη ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ (ΝΑΤΟ, αμερικάνικες στρατιωτικές βάσεις, κλπ.), αυτή «εξαφανίστηκε» ως δια μαγείας απ’ τους φακίρηδες της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας, όπως επί A.Παπανδρέου οι αμερικάνικες στρατιωτικές βάσεις.
Έτσι η λυσσαλέα ΑΡΝΗΣΗ της ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ της χώρας (ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΣΤΡΑΤΩΤΙΚΗ, κλπ.) εκ μέρους του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ απ’ τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, μετατρέπει τους σημερινούς σοσιαλδημοκράτες ηγέτες σε προκλητικότατους – ίδιου επιπέδου μ’ εκείνους των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, κλπ. – ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ της σημερινής υπαρκτής ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ της χώρας αλλά και σε θλιβερούς απολογητές της ΣΤΗΡΙΞΗΣ, ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ και ΔΙΑΙΩΝΙΣΗΣ της ιμπεριαλιστικής ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ της Ελλάδας.
-------
*Παρόλα αυτά το θράσος των γκεμπελίσκων του «Ριζοσπάστη» και το μέγεθος των ψευδών τους δεν γνωρίζουν όρια όταν κάνουν λόγο για «Άγνωστα κείμενα του Στάλιν» («Ρ» 26/9/2004, σελ.4) και επιπλέον ισχυρίζονται:
Πρώτο, ότι το εκδοτικό τους «Σύγχρονη Εποχή» κυκλοφορεί «το άγνωστο μέχρι τώρα μέρος των «Απάντων» του Στάλιν», ενώ ολόκληρο το έργο του Στάλιν ήταν-είναι πασίγνωστο, αλλά διακόπηκε η έκδοσή του μετά τη φασιστική ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ απ’ τις φασιστικές χρουστσο-μπρεζνιεφικές κλίκες όλων των τότε ρεβιζιονιστικών χωρών του παλινορθωμένου καπιταλισμού αλλά και απ’ τα σοσιαλφασιστικά χρουστσοφικά κόμματα των δυτικών καπιταλιστικών χωρών (χρουστσο-μπρεζνιεφικής και ευρω«κομμουνιστικής» κατεύθυνσης), προφανώς και απ’ το χρουστσο-μπρεζνιεφικό «Κ»ΚΕ (΄56). Είναι γνωστο ότι η έκδοση των «Απάντων» του Στάλιν διακόπηκε σ’ όλες τις χώρες μάλλον στο 13ο τόμο (τουλάχιστον αυτό ισχύει για την ελληνική και γερμανική έκδοση-DDR).
Δεύτερο, ότι τάχα οι «αναγνώστες της στήλης – από χρόνια – έχουν αγοράσει σε έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής», τους 13 τόμους των «Απάντων» του Ι.Β. Στάλιν», ενώ είναι πασίγνωστο ότι οι 13 τόμοι εκδόθηκαν επί ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ με απόφαση της «2η Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής και της Κεντρικής Επιτροπής Ελέγχου του ΚΚΕ (Οχτώβρης 1951)» απ’ το «Εκδοτικό της ΚΕ του ΚΚΕ» με χρονολογία έκδοσης του 1ου τόμου 1952, και οι πράκτορες της αστικής τάξης και λακέδες του κεφαλαίου χρουστσοφικοί ηγέτες του «Κ»ΚΕ(΄56) σταμάτησαν την έκδοση των «Απάντων» στο 13ο τόμο, απαγορεύοντας-διακόπτοντας την έκδοση των υπόλοιπων τόμων.
Τρίτο, ότι τάχα η «ανακάλυψη των τελευταίων τεσσάρων τόμων έγινε το 1996», ενώ το σύνολο των τόμων ήταν-είναι γνωστό από τότε που άρχισε η έκδοση των «Απάντων» του Στάλιν στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες τότε σοσιαλιστικές χώρες αλλά και στα εκδοτικά των κομμουνιστικών κομμάτων της Δύσης (αυτό αναφέρεται και στον 1ο τόμο της ελληνικής έκδοσης στον οποίο περιέχεται ο «Πρόλογος στη Ρωσική Έκδοση» απ’ το «Ινστιτούτο Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν της ΚΕ του ΚΚ(μπ) της ΕΣΣΔ», ενώ ο πρόλογος του Στάλιν στον 1ο τόμο έχει ημερομηνία: «Γενάρης του 1946».
Ακολουθεί σε επόμενο φύλλο η συνέχεια:
Β. ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ «Κ»ΚΕ: ένα τυπικό ρεφορμιστικό χρουστσοφικής-σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης Πρόγραμμα που δεν οδηγεί στην ανατροπή και κατάργηση του καπιταλισμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου