ANGINE DE POITRINE
|
Αν ειν' εδώ η καρδιά μου η μισή Η άλλη μισή, γιατρέ, είναι στην Κίνα Και ορμάει Με το στρατό Που ροβολάει Στον Κίτρινο τον ποταμό. Κάθε πρωί, γιατρέ, κάθε πρωί, Την ώρα που χαράζει Στον τοίχο στήνουν την καρδιά μου Που σπαράζει Κει στην Αθήνα -στο σκοτωμό.Κι όταν βραδιάσει Στη φυλακή Κι όταν ο ύπνος Απλωθεί Στους διαδρόμους Η δόλια μου η καρδιά Παίρνει τους δρόμους Και πάει κονάκι να ζητήσει Να κρυφτεί Σ' ένα σπιτάκι της Σταμπούλ Να ξενυχτήσει |
Μες απ' τα σίδερα,
γιατρέ, Βλέπω τη νύχτα Και η καρδιά μου ας σφίγγεται Και η καρδιά μου ας θλίβεται Πάνω στο ξύλο Με τ' άστρο θα χτυπάει το μακρυνό Γεμάτη πίστη. Και ύστερα Εδώ στ' αριστερά μου Δέκα χρονάκια πια, γιατρέ Δέκα χρονάκια Στο χέρι μου κρατώ ένα μήλο Κρατώ ένα μήλο πορφυρό Που λαχταρώ Να το χαρίσω Στο δύστυχο λαό μου...Έτσι γιατρέ, όπως και νάχει, Δε φταίει η νικοτίνη, Δε φταίει η φυλακή! Να γιατί μ' έπιασε στηθάγχη 1948 |
Εφημερίδα Ανασύνταξη Αρ.
Φύλ. 143 1-15 Οχτώβρη 2002.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου