Ανταλλάσσουν τη Ζωή του Ινδικού Λαού με το Κέρδος των Πολυεθνικών

‘Νομοσχέδιο 2010 για την Πολιτική Ευθύνη σε Περίπτωση Πυρηνικής Καταστροφής’

Ανταλλάσσουν τη Ζωή του Ινδικού Λαού με το Κέρδος των Πολυεθνικών

-Ανακοίνωση του Janpaksh

Δείχνοντας για ακόμη μία φορά την αφοσίωση του στις πολυεθνικές και τους ιμπεριαλιστές αφέντες, η καθοδηγούμενη από το Κογκρέσο κυβέρνηση της UPA (Ενωμένη Προοδευτική Συμμαχία) προτίθεται να φέρει το ‘Νομοσχέδιο 2010 για την Πολιτική Ευθύνη σε Περίπτωση Πυρηνικής Καταστροφής’ στην ερχόμενη συνεδρίαση μουσώνα στο κοινοβούλιο. Το Νομοσχέδιο 2010 για την Πολιτική Ευθύνη σε Περίπτωση Πυρηνικής Καταστροφής προτάθηκε στο Λοκ Σαμπά (Βουλή των Λαϊκών Αντιπροσώπων) στις 7 Μαΐου 2010, η οποία συμπτωματικά ήταν η τελευταία μέρα εργασιών της Συνεδρίασης για τον Προϋπολογισμό. Ωστόσο, λόγω της κραυγαλέας αντίδρασης, εστάλη στην κοινοβουλευτική Ιστάμενη Επιτροπή Επιστήμης και Τεχνολογίας προς συζήτηση.

Ενώ ο ομολογημένος σκοπός αυτού του νομοσχεδίου είναι να «… ερμηνεύσει την έννοια «ευθύνη», όπως προκύπτει από οποιοδήποτε πυρηνικό ατύχημα, ενός «διαχείριστη» — ανεξάρτητου από (και μη σχετιζόμενου με) την Ινδική Κυβέρνηση». Αλλά ακόμα και μία βιαστική ανάγνωση αποκαλύπτει την ασύστολα φιλο-καπιταλιστική και αντιλαϊκή διάθεση του νομοσχεδίου.

Τα κύρια χαρακτηριστικά του Νομοσχεδίου είναι:

• Προσδιορίζει τα πυρηνικά ατυχήματα και την πυρηνική καταστροφή, τα πυρηνικά καύσιμα, υλικά και εγκαταστάσεις, καθώς και τους διαχειριστές των πυρηνικών εγκαταστάσεων.

• Καθορίζει ποιος θα έχει την ευθύνη μίας πυρηνικής καταστροφής, και το οικονομικό ύψος της ευθύνης για ένα πυρηνικό συμβάν.

• Θεσπίζει αρχές που θα εκτιμούν τις απαιτήσεις αποζημίωσης και θα διανέμουν τις αποζημιώσεις σε περιπτώσεις πυρηνικής καταστροφής. Ακόμη, ορίζει λεπτομερώς ποιος θα μπορεί να διεκδικεί αποζημίωση για πυρηνική καταστροφή, και πως η αποζημίωση θα απαιτείται και θα διανέμεται.

• Ορίζει λεπτομερώς πρόστιμα μη συμμόρφωσης με τις διατάξεις του Νομοσχεδίου ή όποιες κατευθύνσεις προκύπτουν από αυτό.

Αυτή η κυβέρνηση διαδίδει πολύ καιρό τώρα ότι το Νομοσχέδιο για την Πυρηνική Ευθύνη θα δώσει ώθηση στο να ξεκινήσει η διαδικασία της κατασκευής πυρηνικών αντιδραστήρων, επιλύοντας έτσι τις πολύ απαραίτητες ενεργειακές απαιτήσεις της «αναπτυσσόμενης Ινδίας». Πρέπει να γίνει στον πρωταγωνιστή της πυρηνικής ενέργειας η ερώτηση αν η πυρηνική ενέργεια είναι τόσο αποδοτική, τότε γιατί οι ΗΠΑ δεν έχουν εγκαταστήσει για πάνω από τρεις δεκαετίες νέους πυρηνικούς αντιδραστήρες!

Είναι η πυρηνική ενέργεια η πανάκεια για το ενεργειακό πρόβλημα της Ινδίας; Οι στατιστικές αποκαλύπτουν μία διαφορετική εικόνα. Μέχρι σήμερα, η παραγωγή ηλεκτρισμού από την πυρηνική ενέργεια είναι ύψους 4,120 MW (μεγαβάτ), κάτι λιγότερο από το 3% της συνολικής εγκατεστημένης ικανότητα των μονάδων παραγωγής ενέργειας. Ακόμα και να προσθέσουμε 100,000 MW τα επόμενα δέκα χρόνια, όπως αξιώνει το Υπουργείο Ενέργειας, ποιό θα είναι το καλύτερο σενάριο για την πυρηνική ενέργεια; Σύμφωνα με μία μελέτη του 2006 που εκπονήθηκε από την Επιτροπή Σχεδιασμού με τίτλο Ενοποιημένη Ενεργειακή Πολιτική, ισχυρίζεται ότι παίρνοντας το πιο αισιόδοξο σενάριο, η παραγωγή ηλεκτρισμού από πυρηνικά εργοστάσια θα είναι 15,000 MW το 2015 και 29,000 MW το 2021. Αυτό αντιπροσωπεύει περίπου το 7% της συνολικής παραχθείσας ενέργειας. Αυτό ακόμα και αν επιτευχθεί η πιο φιλόδοξη τιμή!

Ποιο θα ήταν το κόστος αυτής της εξέλιξης; Ένα πυρηνικό εργοστάσιο ανανεώσιμης ενέργειας κοστίζει περίπου 4 δισεκατομμύρια δολάρια. Η τεχνογνωσία θα έπρεπε να εισαχθεί από τις ΗΠΑ με αρκετές δεσμεύσεις και ένα τυπικό εργοστάσιο χρειάζεται 5 με 6 χρόνια να κατασκευαστεί, έτσι ο ισχυρισμός ότι η πυρηνική ενέργεια είναι η μοναδική βιώσιμη εναλλακτική που έχει απομείνει στην Ινδία ακούγεται ρηχή.

Η αληθινή πρόθεση του νομοσχεδίου είναι να βοηθήσει τις ιδιωτικές εταιρείες και το διεθνές πυρηνικό καρτέλ να παίζουν με τις ζωές των μαζών ενώ ταυτόχρονα θα συλλέγουν εκατομμύρια δολάρια ως μεγα-κέρδη χωρίς καμία δέσμευση, όπως απαιτούν η καπιταλιστική ομάδα άσκησης πολιτικής πίεσης FICCI στην αναφορά της του Ιουνίου 2009.

Ο μοναδικός λόγος ύπαρξης των ιδιωτικών παραγόντων που πιέζουν για τη θέσπιση αυτού του νόμου είναι ο πόθος τους για μεγιστοποίηση του κέρδους, καθώς και να μην τους επιβάλλεται καμία ευθύνη. Το Αμερικάνικο πυρηνικό καρτέλ, καθοδηγούμενο από τις GE και Westinghouse και με την ανοιχτή στήριξη της Αμερικάνικης κυβέρνησης, πιέζει συνεχώς την Ινδία να υιοθετήσει μία νομοθεσία που θα το απαλλάσσει από οποιαδήποτε νομική και οικονομική ευθύνη σε περίπτωση συμβάντων που θα προκληθούν από κάποιο πυρηνικό ατύχημα. Αυτό υποδεικνύει καθαρά το είδος των μέτρων και προτύπων ασφαλείας αυτές οι εταιρείες θα υιοθετούσαν ενόσω θα κατασκεύαζαν και θα συντηρούσαν τα εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας σε αυτήν τη χώρα.

Το πληρωτέο χρηματικό αντίκρισμα της ευθύνης των διαχειριστών πυρηνικών εργοστασίων (το ιδιωτικό κεφάλαιο, τόσο το πολυεθνικό όσο και το Ινδικό) έχει εσκεμμένα διατηρηθεί σε αβυσσαλέα χαμηλά επίπεδα, για να καθησυχαστούν τα συμφέροντα των «διαχειριστών».

Στην πραγματικότητα, το Άρθρο 6 (2) δηλώνει: Η ευθύνη ενός διαχειριστή γα κάθε πυρηνικό συμβάν θα είναι 5000 crore ρουπίες. Η συνολική ευθύνη για ένα πυρηνικό συμβάν έχει διατηρηθεί ως 300 εκατομμύρια Ειδικά Δικαιώματα Σχεδίων (περίπου 2100 crore ρουπίες με τις τρέχουσες συναλλαγματικές ισοτιμίες), από τα οποία η συνολική ευθύνη του διαχειριστή θα είναι το τιποτένιο ποσό των 500 crore ρουπιών, η περίπου 110 εκατομμύρια δολάρια. Με την προσπάθεια να μειώσουν ακόμα παραπέρα την ευθύνη, θα φτάνει το ακόμα πιο μηδαμινό ποσό των 100 crore ρουπιών.

Αν η ευθύνη ξεπερνάει τις 500 crore ρουπίες, η κεντρική κυβέρνηση θα ευθύνεται για το ποσό πλέον των 500 crore ρουπιών (μέχρι και 300 εκατομμύρια ΕΔΣ). Αν προκληθεί καταστροφή σε μία πυρηνική εγκατάσταση ιδιοκτησίας της κεντρικής κυβέρνησης, η κυβέρνησης θα είναι πλήρως υπεύθυνη.

Αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση οποιουδήποτε ατυχήματος, οι πραγματικοί ένοχοι θα είναι υπεύθυνοι μόνο κατά 500 crore ρουπίες, ενώ ο Ινδικός λαός θα πληρώσει το υπόλοιπο της αποζημίωσης για το συνολικό όριο των 300 εκατομμυρίων ΕΔΣ.

Πρώτον. Ένα πρόστιμο 110 εκατομμυρίων δολαρίων στο διαχειριστή, ή ακόμα και το υψηλότερο πρόστιμο 450 εκατομμυρίων συνολικά, δεν θα κάλυπτε ούτε το ένα δέκατο μίας paisa ανά ρουπία καταστροφής στη χειρότερη περίπτωση ατυχήματος.

Επιπλέον, αυτό το νομοσχέδιο παραβιάζει την αρχή του «Πληρώνει Αυτός που Μολύνει» και την «Προληπτική Αρχή», ή σύμφωνα με τα λόγια του πρώην υπουργού δικαιοσύνης της Ινδίας Soli Sorabjee, «το Δικαίωμα στη Ζωή όπως προστατεύεται ευλαβικά σύμφωνα με το Άρθρο 21 του Συντάγματος της Ινδίας». Το νομοσχέδιο επίσης αντιβαίνει σε σημαντικές αποφάσεις του Ανώτερου Δικαστηρίου, οι οποίες έχουν κρίνει ότι οι επικίνδυνες και επιβλαβείς βιομηχανίες οφείλουν να έχουν ένα ‘απόλυτο και μη μεταβιβάσιμο’ καθήκον προς την κοινότητα να εγγυώνται την ασφάλεια.

Μία συγκριτική ανάλυση παρόμοιων νόμων στις ΗΠΑ και τον Καναδά αποκαλύπτει τη σκληρή αντιμετώπιση των πολυεθνικών και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων προς τη ζωή και την ιδιοκτησία των Ινδών.

Στις ΗΠΑ κάθε πληρωτέα αποζημίωση σε περίπτωση πυρηνικού ατυχήματος διέπεται από το Νόμος Για Αποζημιώσεις Πυρηνικών Βιομηχανιών Price-Anderson (κοινότερα γνωστό ως Νόμος Price-Anderson). Στην περίπτωση ατυχήματος, τα πρώτα 375 εκ. δολάρια πληρώνονται από τον ασφαλιστή του εργοστασίου. Η ασφάλιση του εργοστασίου είναι υποχρεωτική. Πέρα από αυτό, μέχρι και 10 δις. Δολάρια πληρώνονται από ένα ταμείο δημιουργημένο κοινά από τους «διαχειριστές», όπως υποχρεώνονται από το Νόμο Για Αποζημιώσεις Πυρηνικών Βιομηχανιών Price-Anderson. Πέρα από αυτά, η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση πληρώνει τα υπόλοιπα.

Η Καναδική κυβέρνηση έχει φέρει σε συζήτηση από τις 16 Απριλίου 2010 ένα προσχέδιο νόμου γνωστό ως Νομοσχέδιο C-15, το οποίο προτείνει την αύξηση της ευθύνης ενός διαχειριστή πυρηνικού εργοστασίου σε 3,000 crore ρουπίες με την τρέχουσα ισοτιμία (η οποία όχι μόνο είναι έξι φορές το πρόστιμο των 500 crore ρουπιών στο Νομοσχέδιο 2010 για την Πολιτική Ευθύνη σε Περίπτωση Πυρηνικής Καταστροφής, αλλά επίσης εκτείνει το «μέγιστο ποσό ευθύνης» κατά 2,300 crore ρουπίες όπως απεικονίζεται στο νομοσχέδιο). Παραπέρα, το προσχέδιο νόμου προτείνει την αύξηση του προστίμου για πολιτική ευθύνη σε περίπτωση πυρηνικού ατυχήματος από το υπάρχον ποσό των 75 εκ. δολαρίων σε 650 εκ. δολάρια. Επιπλέον, το νομοσχέδιο προτείνει την αύξηση των ποσών που πρέπει να δίνει ο διαχειριστής για τη συντήρηση της περιουσίας του σε τουλάχιστον 650 εκ. δολάρια.

Συγκρίνετε αυτά με το νομοσχέδιο Πολιτικής Ευθύνης που η Ινδική Κυβέρνηση προετοίμασε, και η ιμπεριαλιστική άποψη ότι «οι Ινδοί είναι ένα αναλώσιμο εμπόρευμα» φαίνεται να βγαίνει αληθινή.

Δεν πρέπει να υπάρχει ένα συνολικό «καπέλο» για το ποσοστό της αποζημίωσης σε δυνάμει θύματα. Αυτό είναι υπερβολικά άδικο και απάνθρωπο. Το συνολικό «καπέλο» των 300 εκ. ΕΔΣ, το οποίο είναι περίπου 460 εκ. δολάρια Αμερικής, είναι χαμηλότερο ακόμα και από την αποζημίωση των 470 εκ. δολαρίων που επικύρωσε το Ινδικό Ανώτατο Δικαστήριο για τα θύματα της Τοξικής Καταστροφής του Μποπάλ, πίσω στα 1989.

Αυτό φανερώνει μέχρι ποιο βαθμό η Ινδική άρχουσα τάξη έχει υποθηκεύσει τα συμφέροντα των απλών ανθρώπων στις διεθνείς αστικές τάξεις και το Ινδικό ομόλογό της, την κομπραδόρικη μπουρζουαζία, μετατρέποντας τη χώρα σε μία νέο-αποικία του ιμπεριαλισμού.

Η κυβέρνηση της Ινδίας οφείλει να απαντήσει στο καίριο ερώτημα ποια ήταν η ανάγκη της κυβέρνησης για να έχει τέτοια βιασύνη να περάσει ένα νομοσχέδιο που εξυπηρετεί μονάχα τους διεθνείς καπιταλιστές και ιμπεριαλιστές, ενώ επιβαρύνει αδικαιολόγητα το λαό μιας χώρας. Μιας χώρας όπου 836 εκατομμύρια άνθρωποι (77% του συνολικού πληθυσμού) ζουν με 20 ή και λιγότερες ρουπίες την ημέρα.

Στην παρούσα μορφή του, το νομοσχέδιο είναι μία ανοιχτή πρόσκληση για καταστροφή, βοηθώντας τις πολυεθνικές εταιρείες εις βάρος της ζωής των λαϊκών μαζών ώστε να θερίσουν το μέγιστο κέρδος χωρίς κανένα ενδιαφέρον για την ασφάλεια του λαού. Ένα ακόμα Μποπάλ είναι στα σπάργνα.

Πρέπει να υπάρξει αντίσταση σε αυτό το νομοσχέδιο. Είναι καιρός οι προοδευτικές και Κομμουνιστικές Επαναστατικές δυνάμεις της χώρας να ενωθούν και να χαράξουν ένα ξεκάθαρο πλάνο δράσης για να νικήσουν αυτό το νόμο, όπως και τα μοχθηρά συμφέροντα των καπιταλιστών και των λακέδων τους. Μονάχα ένα ενιαίο μετώπων όλων των ριζοσπαστικών δυνάμεων σε αυτή τη χώρα, σε συμφωνία με το διεθνές προοδευτικό κίνημα, μπορεί να ματαιώσει αυτή την αισχρή πρακτική του διεθνούς κεφαλαίου.

Σημείωση: 1 crore = δέκα εκατομμύρια (10000000)

1 crore = ten million (10000000)

07/07/2010