Οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ

Τις τελευταίες δεκαετίες η σοσιαλδημοκρατική  ηγεσία του «Κ»ΚΕ ισχυρίζονταν κάπου-κάπου  ότι ήταν τάχα κατά της παραμονής  της χώρας στην ιμπεριαλιστική ΕΕ και υπέρ της «εξόδου» της απ’ αυτήν.

Πρόβαλε δημαγωγικά τη λεγόμενη «αποδέσμευση»  απ’ την ΕΕ ως το μόνο σημείο «διαφοροποίησης» απ’ τη δίδυμη χρουστσοφική αδελφή της, την ηγεσία του ΣΥΝ που  ήταν και είναι ανοιχτά υπέρ της  παραμονής της χώρας στην ΕΕ, για να δείξει πως τάχα κινείται «αριστερότερα» από αυτήν.

Είναι όμως γνωστό ότι και τα δύο κόμματα, «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, είναι αστικά κόμματα σοσιαλδημοκρατικού τύπου. Είναι τα πασίγνωστα δίδυμα του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού δηλ. παιδιά του 20^ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ (Φλεβάρης 1956) και της διαβόητης παρασυναγωγής της «6^ης Ολομέλειας» (Μάρτης 1956) με γραμμή τον κακόφημο «ειρηνικό κοινοβουλευτικό δρόμο» και το «πέρασμα στο σοσιαλισμό» με τη βοήθεια του «εκδημοκρατισμένου» αστικού κράτους, σε ένα «σοσιαλισμό» χωρίς Διχτατορία του Προλεταριάτου, έχουν μια αντιμαρξιστική σοσιαλδημοκρατική αντίληψη του σοσιαλισμού και προβάλλουν ως «σοσιαλισμό-κομμουνισμό» τον «ανεπτυγμένο σοσιαλισμό» δηλ. τον παλινορθωμένο καπιταλισμό της χρουστσο-Μπρεζνιεφικής περιόδου, αφού κατ’ αυτούς, και μετά το ΄53 ως το 1990-91 υπήρχε τάχα «σοσιαλισμός» στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες Ανατολικές χώρες, παρόλο που η Διχτατορία του Προλεταριάτου είχε ανατραπεί και αντικατασταθεί απ’ το αστικό «κράτος όλου του λαού».

Βέβαια, πέρα απ’ τα ζητήματα της επανάστασης-σοσιαλισμού που και τα δυο κόμματα έχουν τις ίδιες σοσιαλδημοκρατικές θέσεις, οι ηγέτες του ΣΥΝ βγαίνουν απ’ τα αριστερά (στα πλαίσια της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας) στα συντρόφια τους του «Κ»ΚΕ σε σειρά ζητήματα όπως εκκλησίας-θρησκείας, εθνικισμού, ρατσισμού, κλπ. στα οποία η ηγεσία του «Κ»ΚΕ τον τελευταίο καιρό δεν στέκεται μόνο δεξιότερα του ΣΥΝ αλλά διεκδικεί ακόμα και την πρωτοπορία των εθνικιστικών-ρατσιστικών δυνάμεων της χώρας (Σλαβομακεδόνες, Τουρκία, ΠΓΔΜ, κλπ., άρνηση ψήφισης του νομοσχεδίου για το «μεταναστευτικό» που τους βγήκε απ’ τα αριστερά όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το μεγαλοαστικό ΠΑΣΟΚ).

Σε «αντιπαραθέσεις» (=κοκορομαχίες χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών) με το ΣΥΝ η ηγεσία του «Κ»ΚΕ  συνεχίζει ακόμα και τελευταία  να επικαλείται δημαγωγικά ότι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει την Ελλάδα στην ΕΕ: «στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θέλουν την Ελλάδα να είναι μέλος της ιμπεριαλιστικής ΕΕ» («Ρ» 24/2/2010, σελ. 8).

Όμως  μια προσεκτική ματιά στις τοποθετήσεις του «Κ»ΚΕ δίνει τη δυνατότητα να διαπιστωθεί εύκολα ότι η ηγεσία του «Κ»ΚΕ έχει εγκαταλείψει τη θέση για «έξοδο της χώρας απ’ την ΕΕ» και έχει οριστικά μεταθέσει τη διαβόητη «αποδέσμευση» της χώρας απ’ την ΕΕ στις ελληνικές καλένδες δηλ. στην περίοδο της «Λαϊκής Εξουσίας και Λαϊκής Οικονομίας» («Ρ» 4/4/2009, σελ. 6) δηλ. όταν πραγματοποιήσει τον πολυκομματικό «σοσιαλισμό» της μέσω του «ειρηνικού κοινοβουλευτικού δρόμου» και με τη βοήθεια του αστικού «δημοκρατικού» κράτους ή αλλιώς χωρίς βίαιη-ένοπλη επανάσταση, συντριβή της καπιταλιστικής μηχανής και εγκαθίδρυση Διχτατορίας του Προλεταριάτου ή όπως δήλωνε, σε κατάσταση ρεφορμιστικής ευφορίας, η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα: «το ΚΚΕ έχει την πιο νέα και ριζοσπαστική πρόταση για το κράτος. Προτείνουμε και παλεύουμε για τη ριζική αλλαγή του» («Ρ» 13/5/2008, σελ. 13) δηλ. δεν παλεύουν για τη βίαιη ανατροπή και συντριβή του αστικού κράτους αλλά για τη δήθεν «ριζική αλλαγή» του à la Χρουστσόφ: η εργατική τάξη «να καταχτήσει σταθερή πλειοψηφία στη Βουλή και να τη μετατρέψει από όργανο της αστικής δημοκρατίας σε όργανο της πραγματικής λαϊκής θέλησης. Σ’ αυτή την περίπτωση ο θεσμός τούτος, ο πατροπαράδοτος για πολλές πολυαναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες μπορεί να γίνει όργανο πραγματικής δημοκρατίας, δημοκρατίας για τους εργαζόμενους» (Ν.Χρουστσόφ: Λογοδοσία στο 20^ο Συνέδριο, σελ.47), προφανώς δι’ επιφοιτήσεως του αγίου Πνεύματος.

Τελευταία η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα έγινε  περισσότερο αποκαλυπτική όταν σε ερώτηση  δημοσιογράφων αν η αποχώρηση  της Ελλάδας απ’ την ΕΕ, αυτή τη στιγμή, είναι «λύση» για τη χώρα, απάντησε χωρίς περιστροφές: «από μόνο του δεν είναι λύση» («Ρ» 5/3/2010, σελ. 10). Η ηγεσία, λοιπόν, του «Κ»ΚΕ, αποβάλλοντας κάθε δημαγωγικό προσωπείο, τάσσεται σαφέστατα και κατηγορηματικά υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ.