Η θηλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στραγγαλίζει τη χώρα με ολοκληρωτική λεηλασία του εθνικού πλούτου
Τα νέα εξοντωτικά μέτρα: ΦΤΩΧΕΙΑ-ΠΕΙΝΑ-ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ για τους εργαζόμενους και το λαό
Όλοι στους δρόμους σε ΚΟΙΝΕΣ συγκεντρώσεις – οι ξεχωριστές απεργοσπαστικές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ υπονομεύουν την ΕΝΟΤΗΤΑ-ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ και καθιστούν εκ των προτέρων ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ τις απεργιακές κινητοποιήσεις, υπηρετούν αποκλειστικά την προώθηση και εφαρμογή των εξοντωτικών μέτρων των Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ- κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ
Την τελευταία δεκαετία «πέρασαν» όλες οι επιθέσεις του κεφαλαίου σε βάρος της εργατικής τάξης – πλην μιας: εκείνη που αφορούσε στο Ασφαλιστικό (νομοσχέδιο Γιαννίτση) επί Σημίτη – και μαζί μ’ αυτές και τα τελευταία εξοντωτικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Την πρώτη, την κύρια και αποκλειστική ευθύνη γι’ αυτό φέρουν οι ρεφορμιστές των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-ΠΑΣΚΕ-ΠΑΜΕ-ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ που με την ρεφορμιστική γραμμή της ταξικής συνεργασίας υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου (τα φασιστοειδή της ΔΑΚΕ υπερασπίζουν έτσι κι αλλιώς ανοιχτά το κεφάλαιο), που δε θέλησαν ούτε επιδίωξαν να πετύχουν ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων ενάντια στα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα. Χωρίς ΕΝΟΤΗΤΑ-ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων είναι προφανές ότι είναι εντελώς αδύνατη η απόκρουση των επιθέσεων του κεφαλαίου. Χωρίς ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων, μέσα απ΄τη διαιώνιση της μιζέριας, δεν μπορεί να δοθεί ώθηση για να «επιστρέψουν» οι εργαζόμενοι στα συνδικάτα, για να δημιουργηθούν πρωτοβάθμια επιχειρησιακά σωματεία παντού. Μόνο η ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ μπορεί να ασκήσει υπολογίσιμη πίεση σε όποιες κυβερνήσεις για την απόσυρση των οποιωνδήποτε αντιλαϊκών μέτρων.
Όμως η ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ προϋποθέτει ΕΝΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων. Η ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ δεν μπορεί να επιτευχθεί διαφορετικά παρά μόνο με ΕΝΟΤΗΤΑ, ζήτημα με το οποίο συνδέεται άμεσα ο απεργοσπαστικός ρόλος των ρεφορμιστών ηγετών του ΠΑΜΕ.
Οι απεργοσπάστες ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ – μέσω της μόνιμης διάσπασης των απεργιακών κινητοποιήσεων – βοήθησαν στο παρελθόν την κυβέρνηση του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ με πρωθυπουργό τον Κ.Καραμανλή να προωθήσει και εφαρμόσει όλα τα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα, σήμερα, συνεχίζοντας την ίδια διασπαστική τακτική των απεργιακών κινητοποιήσεων, βρίσκονται στην υπηρεσία της κυβέρνησης του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ και τη διευκολύνουν-βοηθούν να περάσει τα τωρινά εξοντωτικά μέτρα. Γιατί δεν μπορεί να μην καταλαβαίνουν οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ, ότι με την απεργοσπαστική τακτική τους διασπούν άμεσα την ΕΝΟΤΗΤΑ των απεργιακών κινητοποιήσεων, ματαιώνουν τη ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ τους και καθιστούν έτσι τις απεργιακές κινητοποιήσεις εκ των προτέρων ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ.
Και τα νέα ακόμα πιο σκληρά και εξοντωτικότερα μέτρα δεν μπορούν να αποκρουστούν απ’ τους εργαζόμενους αν δεν υπάρξει ΕΝΟΤΗΤΑ-ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ που μόνο αυτές καθιστούν ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ τις απεργιακές κινητοποιήσεις δηλ. ικανές να ματαιώσουν-αποκρούσουν τις επιθέσεις του κεφαλαίου. Αυτό δείχνει η περίπτωση της μεγάλης απεργιακής κινητοποίησης των ρεφορμιστών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που ήταν η μόνη ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ (υποχρέωσε την κυβέρνηση Σημίτη να αποσύρει το προσχέδιο νόμου για το Ασφαλιστικό) – ακριβώς επειδή χαρακτηρίζονταν από ΕΝΟΤΗΤΑ-ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ (το ΠΑΜΕ δεν τόλμησε τότε να τη διασπάσει), αλλά και η πείρα των μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων, που και αυτές χαρακτηρίζονταν από ΕΝΟΤΗΤΑ-ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ, των ρεφορμιστικών συνδικάτων στη Γαλλία όπως και σε άλλες χώρες (επαναστατικά συνδικάτα δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή σε καμιά χώρα, υπάρχουν μόνο ελάχιστοι επαναστάτες συνδικαλιστές), ενώ επιπλέον στη Λατινική Αμερική έστειλαν και κάποιες «κυβερνήσεις στο σπίτι τους» με πιο γνωστή περίπτωση της Αργεντινής που εκδίωξαν διαδοχικά 4 κυβερνήσεις.
Για την κρίση και τη χρεοκοπία:
- να πληρώσουν οι καπιταλιστές βιομήχανοι-τραπεζίτες απ’ τα μυθώδη κέρδη τους αλλά και όλοι οι φοροφυγάδες,
- να αυξηθεί η φορολογία των επιχειρήσεων από 20-25% στο 35-40% με παραπέρα αύξηση της φορολόγησης, όταν απολύουν και δεν επενδύουν παραγωγικά,
- να φορολογηθεί συνολικά και όχι μόνο η ακίνητη αμύθητη περιουσία της εκκλησίας, που δεν της ανήκει,
- να μειωθούν οι έμμεσοι φόροι που πλήττουν αποκλειστικά τις πλατιές λαϊκές μάζες,
-η άμεση φορολογία να βαρύνει τους καπιταλιστές και σαν φυσικά πρόσωπα, χωρίς να χτυπιέται το αφορολόγητο της φτωχολογιάς,
- να μειωθούν δραστικά οι στρατιωτικές δαπάνες – ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Η ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ.
Νέα, χωρίς στρατεύματα, κατοχή της χώρας με τον τριπλό έλεγχο από: Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ
Σ΄ αντίθεση με τους εντελώς αβάσιμους ισχυρισμούς-μυθεύματα της κυβέρνησης-αστών πολιτικών πως «η χώρα δεν έχει χρεοκοπήσει» αλλά και των χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, που κι’ αυτοί αμφισβητούν την ύπαρξη χρεοκοπίας, μια ανάλυση των σχετικών οικονομικών δεδομένων δεν μπορεί παρά να καταλήξει στη διαπίστωση, ότι τα στοιχεία που συγκροτούν-καταδείχνουν με αδιαμφισβήτητο τρόπο τη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας είναι: 1. δυσθεώρητο εξωτερικό χρέος πλέον των 300 δις. Ευρώ ή περίπου 120% του ΑΕΠ (με ελάχιστη ως ανύπαρκτη βιομηχανική παραγωγή, ενώ από πέρυσι μειώθηκε ακόμα και η «παραγωγή» γκαρσονιών με την πτώση του τουρισμού) 2. τεράστιο έλλειμμα πάνω από 30 δις. Ευρώ ή 14% του ΑΕΠ, 3. τοκογλυφικό επιτόκιο δανεισμού 7-10% με spread 500-700 και πλέον μονάδες βάσης (επιτόκιο με το οποίο δανείζονται μόνο χρεοκοπημένες χώρες), 4. αδυναμία «διαχείρισης»-εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους, 5. τριπλή αυστηρότατη επιτήρηση της χώρας από: Κομισιον-ΕΚΤ-ΔΝΤ και καθορισμός της οικονομικής πολιτικής όχι απ’ την εκλεγμένη κυβέρνηση αλλά απ’ τα κλιμάκια των ιμπεριαλιστικών Οργανισμών, 6. προσφυγή στο λεγόμενο «μηχανισμό στήριξης»των ΕΕ-ΔΝΤ για περαιτέρω δανεισμόμε 5%
Η κατάσταση της σημερινής χρεοκοπημένης ελληνικής οικονομίας στην οποία οδήγησε η κυβέρνηση Καραμανλή – και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης – φορτώνοντάς την με ένα τεράστιο έλλειμμα 30 δισ. Ευρώ για το 2009, και εκτίναξη του εξωτερικού χρέους στο δυσθεώρητο ύψος των 300 δισ. Ευρώ που κατέληξε σε τριπλό έλεγχο-κατοχή της χώρας από: Κομισιόν-ΕΚΤ-ΔΝΤ είναι ζοφερότατη και η προοπτική της αδιέξοδη στα πλαίσια των ΟΝΕ-ΕΕ. Κι αυτό όχι μόνο εξαιτίας των υψηλών, κερδοσκοπικού χαρακτήρα, επιτοκίων δανεισμού αλλά και της αδυναμίας «διαχείρισης»-εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους γενικά που συνιστά για την ελληνική οικονομία μόνιμο φαύλο κύκλο.
Η σημερινή ζοφερή κατάσταση της οικονομίας είναι φανερό πως έχει οδηγήσει και σε κατάρρευση-διάψευση σειράς αστικών και ρεβιζιονιστικών μύθων (παλιών-καινούριων) γύρω απ’ τη σχέση Ελλάδας-ΕΕ περί 1) «ισότιμης συμμετοχής στην ΕΕ», 2) «διαρκούς ανάπτυξης μέσα στην ΕΕ», 3) «σύγκλισης των οικονομιών των χωρών-μελών της ΕΕ», 4) «διαρκούς ευημερίας», 5) «μείωσης του επιτοκίου δανεισμού», 6) «προστασίας-διαφύλαξης της χώρας απ’ τη χρεοκοπία», κλπ., κλπ.
Οι αρνητικές αυτές εξελίξεις στη σχέση Ελλάδας-ΕΕ σ’ όλα τα επίπεδα, το πλήρες σημερινό αδιέξοδο της χρεοκοπημένης ελληνικής οικονομίας και με δεδομένο ότι η μεγαλοαστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δε θα πολλαπλασιάσει μόνο τα εξοντωτικά αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα, αλλά και με το «ευαγγέλιο» της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής στα χέρια προτίθεται να ανοίξει παραπέρα την όρεξη των κερδοσκόπων-τοκογλύφων και του ΔΝΤ για ολοκληρωτική αρπαγή του όποιου εναπομείναντος κερδοφόρου τομέα της οικονομίας και άγριας λεηλασίας του συνολικού πλούτου της χώρας με ανάλογες καταστροφικές συνέπειες, γνωστές από δεκάδες άλλες χώρες που έπεσαν στα νύχια τους, η εργατική τάξη και ο λαός πρέπει να αγωνιστούν στην κατεύθυνση της εξόδου της χώρας από την ΟΝΕ-ΕΥΡΩ και την κήρυξη μονομερούς στάσης πληρωμών του εξωτερικού χρέους (ζήτημα που είχε θιχτεί στην «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» Νο 313, 1-15 Γενάρη 2010), σε συνδυασμό και με τη γενικότερη πάλη εξόδου της Ελλάδας απ’ την ιμπεριαλιστική ΕΕ, έξοδο που για τη σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα, αυτή τη στιγμή, «από μόνο του δε είναι λύση» («Ρ»5.3.2010, σελ.10) (είναι το πρώτο «απρόσεκτο»(;) αλλά απολαυστικό και χαρακτηριστικό στριπτίζ της Παπαρήγα υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην ΕΕ, γιατί ως τώρα ισχυρίζονταν, δημαγωγικά βέβαια, ότι ήταν τάχα υπέρ της εξόδου της χώρας απ’ αυτή). Ίσως σύμφωνα με τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ θα πρέπει να περιμένουμε τη σωτηρία από την «αυτοκτονία» της αστικής τάξης στα πλαίσια του καπιταλισμού, όπως αυτή εκφράζεται με το παροιμιώδες τους ρεφορμιστικό σύνθημα «Να πτωχεύσει η πλουτοκρατία»!
Μάης 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου