Η επιστροφή της Γαλλίας στη διοικητική δομή του ΝΑΤΟ, απειλή για όλους τους λαούς
Πριν ακόμα εκλεγεί πρόεδρος, είχε γίνει φανερό ότι ο Σαρκοζί ήθελε να προσεγγίσει περισσότερο τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και την πολιτική του Μπούς· εξ’ ου και το παρατσούκλι «Σαρκό ο Αμερικάνος». Η εκλογή Ομπάμα δεν μετρίασε τον φιλοαμερικανισμό του Σαρκοζί, αλλά, αντίθετα, τον έκανε να διακηρύσσει υποκριτικά ότι θα διευκολύνει τον Ευρω-Ατλαντικό διάλογο.
Κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, απέφυγε επιμελώς να πει οτιδήποτε για το σχέδιο να θέσει τέλος στην ειδική θέση της Γαλλίας στην διοικητική δομή του ΝΑΤΟ. Και όχι μόνο αυτό· όταν, τελικά, το ανακοίνωσε τον Μάρτη του 2008, το έκανε σε μια ομιλία στο Βρετανικό κοινοβούλιο και ταυτόχρονα δεσμεύτηκε να αυξήσει και τη γαλλική δύναμη που συμμετέχει, υπό ΝΑΤΟϊκή διοίκηση, στον βρώμικο πόλεμο του Αφγανιστάν. Επανέλαβε την απόφασή του στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ τον Απρίλιο του 2008 στο Βουκουρέστι, λίγους μήνες πριν ξεσπάσει ο πόλεμος στην Γεωργία. Αυτός ο πόλεμος, που παραλίγο να τυλίξει τον Καύκασο στις φλόγες και να επεκταθεί στην Ευρώπη, δεν μείωσε καθόλου την φιλοαμερικανική του στάση· ενώ βρισκόταν στην εξάμηνη προεδρία της ΕΕ, δήλωσε επανειλημμένως για την «στρατιωτική συμπληρωματικότητα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ», βασιζόμενος έτσι σε μια από τις πιο αμφιλεγόμενες διατάξεις του Ευρωπαϊκού Συντάγματος το οποίο αφού απορρίφθηκε από το γαλλικό και τον ολλανδικό λαό, αντικαταστάθηκε από την λεγόμενη Συνθήκη της Λισαβώνας.
Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός ήταν πάντα μέλος του ΝΑΤΟ
Και μάλιστα ενεργό μέλος: το δεύτερο από άποψη μεγέθους των προσφερόμενων στρατευμάτων και το τρίτο από οικονομικής άποψης. Οι γαλλικές ένοπλες δυνάμεις έχουν συμμετάσχει σ’ όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ και κύρια στον πόλεμο εναντίον της Σερβίας, όταν γαλλικά αεροσκάφη βομβάρδιζαν στόχους επιλεγμένους από τον αμερικανικό στρατό. Οι γαλλικές εκστρατευτικές δυνάμεις φέρουν τα διακριτικά του ΝΑΤΟ, ενώ το στρατιωτικό δόγμα του γαλλικού ιμπεριαλισμού στα επόμενα χρόνια, όπως αποτυπώθηκε το 2008 στην «Λευκή Βίβλο για την Άμυνα», ακολουθεί τους βασικούς άξονες της αμερικανικής στρατιωτικής πολιτικής: πόλεμος εναντίον της παγκόσμιας τρομοκρατίας, και ασφάλεια των κύριων οδών μεταφοράς πρώτων υλών, πετρελαίου κλπ. Ενδεικτική επ’ αυτού είναι η επικείμενη έναρξη λειτουργίας μια μεγάλης γαλλικής στρατιωτικής βάσης στο Αμπού Ντάμπι. Η συγκεκριμένη βάση, που θα συνδυάζει την εξυπηρέτηση πεζικού, αεροπορίας και ναυτικού θα εποπτεύει την ακτή του Ιράν με σκοπό τον έλεγχο των στενών του Χορμούζ απ’ όπου διέρχεται το 40% του πετρελαίου. Πρόκειται για μια από τις περιοχές με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση στρατευμάτων, πολεμικών πλοίων, βάσεων οι περισσότερες αμερικάνικες. Τα Αραβικά Εμιράτα του Κόλπου, σημαντικοί παραγγελιοδόχοι των γάλλων εμπόρων όπλων, διαθέτουν περισσότερα άρματα μάχης Λεκλέρκ απ’ ότι ο γαλλικός στρατός.
Η απόφαση του Σαρκοζί συναντά αντίθεση από πολλές μεριές
Κάποιοι από την δεξιά επικαλούνται το πνεύμα το Ντε Γκώλ και φωνάζουν για προδοσία. Καταλογίζουν στον Σαρκοζί ότι δεν έλαβε τίποτα ως αντάλλαγμα από την Ουάσινγκτον εκτός από το διορισμό λίγων γάλλων στρατηγών και 1000 αξιωματικών.
Τούτη την αντίρρηση δεν την συμμερίζεται ο ίδιος ο γαλλικός λαός ο οποίος ανησυχεί κυρίως:
Για την συμμετοχή στον βρώμικο πόλεμο του Αφγανιστάν το μόνο επίτευγμα του οποίου είναι η καταστροφή της χώρας. Η απώλειες γάλλων στρατιωτών στο πεδία των μαχών ενίσχυσε περισσότερο αυτή την αντίθεση.
Για την εμπλοκή της Γαλλίας σ’ ένα αδιαφανές σύστημα που μπορεί να την οδηγήσει σε πολέμους: πολλοί τονίζουν ότι αν η Γαλλία έπαιρνε μέρος στην διοίκηση του ΝΑΤΟ το 2003, θα είχε συμμετάσχει στην ολική καταστροφή του Ιράκ.
Η αντίσταση στην προσπάθεια της ΕΕ να ενισχύσει τους στρατιωτικούς δεσμούς της με το ΝΑΤΟ.
Η αντίσταση στην συνολική πολιτική του Σαρκοζί που υποστηρίζεται απ’ τους τραπεζίτες, τους μεγαλομετόχους και τους εργοδότες.
Για την οικονομική κρίση και την προσπάθεια της κυβέρνησης και των εργοδοτών να μετακυλήσουν το βάρος της στις λαϊκές μάζες. Απορρίπτουμε την χρήση των φόρων μας για να δοθούν δισεκατομμύρια όχι μόνο στις τράπεζες αλλά και για στρατιωτικές δαπάνες. Το σύνθημά μας επομένως είναι: «Δεν θα πληρώσουμε για την κρίσης σας, δεν θα πληρώσουμε για τους πολέμους σας. Όχι στο ΝΑΤΟ»
Μια απ’ τις απρόβλεπτες συνέπειες της απόφασης του Σαρκοζί είναι ότι ότι το ζήτημα του ΝΑΤΟ της έγινε μέρος της πολιτικής αντιπαράθεσης: πραγματοποιείται δημόσια συζήτηση για το πραγματικό ρόλο του ΝΑΤΟ και τους κινδύνους που εγκυμονεί για τους λαούς δεδομένων των επεκτατικών του βλέψεων. Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ σημαίνει μεγαλύτερο κίνδυνο πολεμικών συρράξεων που σχεδιάζονται για την προστασία του εν κρίση ιμπεριαλιστικού καπιταλιστικού συστήματος, πολέμων που στρέφονται εναντία στα απελευθερωτικά κινήματα και τους αγώνες χειραφέτησης των λαών και της εργατικής τάξης.
Τα εργατικά και τα λαϊκά κινήματα εντείνουν τις εκκλήσεις τους για διάλυση του ΝΑΤΟ.
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας - PCOF
http://www.pcof.net
Πριν ακόμα εκλεγεί πρόεδρος, είχε γίνει φανερό ότι ο Σαρκοζί ήθελε να προσεγγίσει περισσότερο τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και την πολιτική του Μπούς· εξ’ ου και το παρατσούκλι «Σαρκό ο Αμερικάνος». Η εκλογή Ομπάμα δεν μετρίασε τον φιλοαμερικανισμό του Σαρκοζί, αλλά, αντίθετα, τον έκανε να διακηρύσσει υποκριτικά ότι θα διευκολύνει τον Ευρω-Ατλαντικό διάλογο.
Κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, απέφυγε επιμελώς να πει οτιδήποτε για το σχέδιο να θέσει τέλος στην ειδική θέση της Γαλλίας στην διοικητική δομή του ΝΑΤΟ. Και όχι μόνο αυτό· όταν, τελικά, το ανακοίνωσε τον Μάρτη του 2008, το έκανε σε μια ομιλία στο Βρετανικό κοινοβούλιο και ταυτόχρονα δεσμεύτηκε να αυξήσει και τη γαλλική δύναμη που συμμετέχει, υπό ΝΑΤΟϊκή διοίκηση, στον βρώμικο πόλεμο του Αφγανιστάν. Επανέλαβε την απόφασή του στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ τον Απρίλιο του 2008 στο Βουκουρέστι, λίγους μήνες πριν ξεσπάσει ο πόλεμος στην Γεωργία. Αυτός ο πόλεμος, που παραλίγο να τυλίξει τον Καύκασο στις φλόγες και να επεκταθεί στην Ευρώπη, δεν μείωσε καθόλου την φιλοαμερικανική του στάση· ενώ βρισκόταν στην εξάμηνη προεδρία της ΕΕ, δήλωσε επανειλημμένως για την «στρατιωτική συμπληρωματικότητα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ», βασιζόμενος έτσι σε μια από τις πιο αμφιλεγόμενες διατάξεις του Ευρωπαϊκού Συντάγματος το οποίο αφού απορρίφθηκε από το γαλλικό και τον ολλανδικό λαό, αντικαταστάθηκε από την λεγόμενη Συνθήκη της Λισαβώνας.
Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός ήταν πάντα μέλος του ΝΑΤΟ
Και μάλιστα ενεργό μέλος: το δεύτερο από άποψη μεγέθους των προσφερόμενων στρατευμάτων και το τρίτο από οικονομικής άποψης. Οι γαλλικές ένοπλες δυνάμεις έχουν συμμετάσχει σ’ όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ και κύρια στον πόλεμο εναντίον της Σερβίας, όταν γαλλικά αεροσκάφη βομβάρδιζαν στόχους επιλεγμένους από τον αμερικανικό στρατό. Οι γαλλικές εκστρατευτικές δυνάμεις φέρουν τα διακριτικά του ΝΑΤΟ, ενώ το στρατιωτικό δόγμα του γαλλικού ιμπεριαλισμού στα επόμενα χρόνια, όπως αποτυπώθηκε το 2008 στην «Λευκή Βίβλο για την Άμυνα», ακολουθεί τους βασικούς άξονες της αμερικανικής στρατιωτικής πολιτικής: πόλεμος εναντίον της παγκόσμιας τρομοκρατίας, και ασφάλεια των κύριων οδών μεταφοράς πρώτων υλών, πετρελαίου κλπ. Ενδεικτική επ’ αυτού είναι η επικείμενη έναρξη λειτουργίας μια μεγάλης γαλλικής στρατιωτικής βάσης στο Αμπού Ντάμπι. Η συγκεκριμένη βάση, που θα συνδυάζει την εξυπηρέτηση πεζικού, αεροπορίας και ναυτικού θα εποπτεύει την ακτή του Ιράν με σκοπό τον έλεγχο των στενών του Χορμούζ απ’ όπου διέρχεται το 40% του πετρελαίου. Πρόκειται για μια από τις περιοχές με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση στρατευμάτων, πολεμικών πλοίων, βάσεων οι περισσότερες αμερικάνικες. Τα Αραβικά Εμιράτα του Κόλπου, σημαντικοί παραγγελιοδόχοι των γάλλων εμπόρων όπλων, διαθέτουν περισσότερα άρματα μάχης Λεκλέρκ απ’ ότι ο γαλλικός στρατός.
Η απόφαση του Σαρκοζί συναντά αντίθεση από πολλές μεριές
Κάποιοι από την δεξιά επικαλούνται το πνεύμα το Ντε Γκώλ και φωνάζουν για προδοσία. Καταλογίζουν στον Σαρκοζί ότι δεν έλαβε τίποτα ως αντάλλαγμα από την Ουάσινγκτον εκτός από το διορισμό λίγων γάλλων στρατηγών και 1000 αξιωματικών.
Τούτη την αντίρρηση δεν την συμμερίζεται ο ίδιος ο γαλλικός λαός ο οποίος ανησυχεί κυρίως:
Για την συμμετοχή στον βρώμικο πόλεμο του Αφγανιστάν το μόνο επίτευγμα του οποίου είναι η καταστροφή της χώρας. Η απώλειες γάλλων στρατιωτών στο πεδία των μαχών ενίσχυσε περισσότερο αυτή την αντίθεση.
Για την εμπλοκή της Γαλλίας σ’ ένα αδιαφανές σύστημα που μπορεί να την οδηγήσει σε πολέμους: πολλοί τονίζουν ότι αν η Γαλλία έπαιρνε μέρος στην διοίκηση του ΝΑΤΟ το 2003, θα είχε συμμετάσχει στην ολική καταστροφή του Ιράκ.
Η αντίσταση στην προσπάθεια της ΕΕ να ενισχύσει τους στρατιωτικούς δεσμούς της με το ΝΑΤΟ.
Η αντίσταση στην συνολική πολιτική του Σαρκοζί που υποστηρίζεται απ’ τους τραπεζίτες, τους μεγαλομετόχους και τους εργοδότες.
Για την οικονομική κρίση και την προσπάθεια της κυβέρνησης και των εργοδοτών να μετακυλήσουν το βάρος της στις λαϊκές μάζες. Απορρίπτουμε την χρήση των φόρων μας για να δοθούν δισεκατομμύρια όχι μόνο στις τράπεζες αλλά και για στρατιωτικές δαπάνες. Το σύνθημά μας επομένως είναι: «Δεν θα πληρώσουμε για την κρίσης σας, δεν θα πληρώσουμε για τους πολέμους σας. Όχι στο ΝΑΤΟ»
Μια απ’ τις απρόβλεπτες συνέπειες της απόφασης του Σαρκοζί είναι ότι ότι το ζήτημα του ΝΑΤΟ της έγινε μέρος της πολιτικής αντιπαράθεσης: πραγματοποιείται δημόσια συζήτηση για το πραγματικό ρόλο του ΝΑΤΟ και τους κινδύνους που εγκυμονεί για τους λαούς δεδομένων των επεκτατικών του βλέψεων. Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ σημαίνει μεγαλύτερο κίνδυνο πολεμικών συρράξεων που σχεδιάζονται για την προστασία του εν κρίση ιμπεριαλιστικού καπιταλιστικού συστήματος, πολέμων που στρέφονται εναντία στα απελευθερωτικά κινήματα και τους αγώνες χειραφέτησης των λαών και της εργατικής τάξης.
Τα εργατικά και τα λαϊκά κινήματα εντείνουν τις εκκλήσεις τους για διάλυση του ΝΑΤΟ.
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Γαλλίας - PCOF
http://www.pcof.net
Το κείμενο της Κομμουνιστικής Πλατφόρμας Ιταλίας για τα 60 χρόνια ΝΑΤΟ
Ιταλία: χώρα με περιορισμένη κυριαρχία, προκεχωρημένο φυλάκιο ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας
Στις 23 Απριλίου 1949, η Ιταλική κυβέρνηση, υπό τον έλεγχο των Χριστιανοδημοκρατών και άλλων αντικομμουνιστικών δυνάμεων, υπέγραψε το Βορειο-Ατλαντικό Σύμφωνο. Από τότε και μέχρι σήμερα, η ιταλική εθνική επικράτεια έχει μετατραπεί απ’ τις ΗΠΑ σ’ ένα «ολοκληρωμένο σύστημα» από περισσότερες από 100 αεροπορικές βάσεις και βάσεις λογιστικής υποστήριξης για στρατεύματα ξηράς: Αβιάνο, Γκέντι, Βιντσέτζα, Καμπ Ντάρμπι, Κάμπ Έντερλ, Γκαέτα, Μπρίντισι, Σινιονέλα, Κάπο Τελάδα και άλλες. Σε μερικές βάσεις είναι αποθηκευμένα πυρηνικά όπλα. Στη Νάπολη βρίσκεται το Γενικό Στρατηγείο της Νότιας Πτέρυγας του ΝΑΤΟ.
Έτσι, το ιταλικό έδαφος, έχει καταστεί – στην περιοχή της Μεσογείου – σε προνομιακή θέση εκκίνησης των επιθετικών επιχειρήσεων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, με σημασία και για άλλους ευρωπαϊκούς ιμπεριαλισμούς (συμπεριλαμβανομένου και του ιταλικού), και που στοχεύει διάφορους λαούς και χώρες, και πρώτα απ’ όλα, της Μέσης Ανατολής. Τούτο αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του άρθρου 11 του Ιταλικού Συντάγματος.
Στη Νάπολη και τη Βιντσέτζα σχεδιάζεται τώρα η εγκατάσταση της Africom, της νέας διοίκησης που θα είναι επιφορτισμένη με το στρατιωτικό έλεγχο της αφρικανικής ηπείρου, γεγονός το οποίο θα αναβαθμίσει την Ιταλία σ’ ένα πραγματικά προκεχωρημένο φυλάκιο για τις νέες επιθετικές επεμβάσεις και επιθέσεις στην Αφρική, την Ερυθρά Θάλασσα και τον Περσικό Κόλπο.
Η ιταλική συμμετοχή στο ΝΑΤΟ έχει σοβαρές συνέπειες στην εσωτερική πολιτική ζωή.
Η παρουσία της CIA, διαμορφώνει την πολιτική των ιταλικών κυβερνήσεων από το καιρό της απόβασης των αγγλο-αμερικανικών στρατευμάτων στην Σικελία το 1943 με τη βοήθεια της Μαφίας. Υπάρχουν επιπρόσθετα «μυστικά πρωτόκολλα» της ΝΑΤΟϊκής συνθήκης που ποτέ δεν αποκαλύφθηκαν στον ιταλικό λαό. Τούτο υπογραμμίζει την κατάσταση «περιορισμένης κυριαρχίας» της χώρας μας και την βαθιά ξενική ανάμειξη στις εσωτερικές της υποθέσεις.
Είναι πολύ καλά γνωστός ο ρόλος που έπαιξαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, σε συνεργασία με τις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες, στις σφαγές και τα εγκληματικά έκτροπα στα χρόνια της «στρατηγικής της έντασης». Μια στρατηγική με στόχο την αποσταθεροποίηση της πολιτικής κατάστασης, την ανακοπή της επίθεσης της εργατικής τάξης και του κομμουνιστικού κινήματος και την εξασφάλιση της συμμετοχής στο σύστημα υπό την κυριαρχία των ΗΠΑ.
Από οικονομικής άποψης, οι στρατιωτικές και οι πολιτικές υποχρεώσεις που έχουν αναληφθεί με το ΝΑΤΟ, έχουν οδηγήσει σε μια συνεχή αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, εις βάρος των δημοσίων δαπανών για την παιδεία, υγεία και άλλους κοινωνικούς σκοπούς.
Η αντίθεση προς το ΝΑΤΟ, υπήρξε πάντα έντονη στην Ιταλία. Στην δεκαετία του ’50, πολλές αντι-ιμπεριαλιστικές δυνάμεις συμμετείχαν στο Παγκόσμιο Κίνημα των Παρτιζάνων της Ειρήνης που αποσκοπούσε στην απαγόρευση των ατομικών όπλων. Πολλές ήταν οι εκδηλώσεις πάλης του αντι-ιμπεριαλιστικού κινήματος και του κινήματος ειρήνης μπροστά απ’ τις αμερικάνικες και ΝΑΤΟϊκές βάσεις στη δεκαετία του ’60. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν, κατά την δεκαετία του ’80, η μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση εναντίον της εγκατάστασης αμερικανικών πυραύλων στο Κορμίζο, στη Σικελία. Στη δεκαετία του ’90, αναπτύχθηκε η πάλη εναντίον της επίθεσης στην πρώην Γιουγκοσλαβία που εξαπολύθηκε από τη χώρα μας την εποχή διακυβέρνησης των σοσιαλδημοκρατών.
Τα τελευταία χρόνια, έχει σημειωθεί σημαντική κινητοποίηση πολιτικών, συνδικαλιστικών και κοινωνικών οργανώσεων υπέρ της απόσυρσης των στρατευμάτων απ’ το Ιράκ και το Αφγανιστάν και ενάντια στην επέκταση των αμερικανικών βάσεων στη Βιντσέτζα και στη Σινιονέλα, την εγκατάσταση του μεσογειακού συστήματος ραντάρ στο Νισέμι της Σικελίας, την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και τη κατασκευή της «αντιπυραυλικής ασπίδας». Στον αντίποδα βρίσκεται η αντιδραστική κυβέρνηση Μπερλουσκόνι η οποία υποστηρίζει όλα τα παραπάνω σχέδια.
Απόσυρση απ’ τις πολεμοκάπηλες και ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, το κλείσιμο των αμερικανικών και ΝΑΤΟϊκών βάσεων στην Ιταλία και σ’ όλο τον κόσμο, η δραστική μείωση των στρατιωτικών δαπανών, ενάντια στο πόλεμο της ιμπεριαλιστικής ληστείας, η ελευθερία και η ανεξαρτησία των λαών, όλοι αυτοί είναι οι στόχοι για τους οποίους οι κομμουνιστές θα αγωνιστούν μαζί με όλες τις επαναστατικές και αντιπεριαλιστικές δυνάμεις.
Κομμουνιστική Πλατφόρμα
http://www.geocities.com/scintilla_mail/
Στις 23 Απριλίου 1949, η Ιταλική κυβέρνηση, υπό τον έλεγχο των Χριστιανοδημοκρατών και άλλων αντικομμουνιστικών δυνάμεων, υπέγραψε το Βορειο-Ατλαντικό Σύμφωνο. Από τότε και μέχρι σήμερα, η ιταλική εθνική επικράτεια έχει μετατραπεί απ’ τις ΗΠΑ σ’ ένα «ολοκληρωμένο σύστημα» από περισσότερες από 100 αεροπορικές βάσεις και βάσεις λογιστικής υποστήριξης για στρατεύματα ξηράς: Αβιάνο, Γκέντι, Βιντσέτζα, Καμπ Ντάρμπι, Κάμπ Έντερλ, Γκαέτα, Μπρίντισι, Σινιονέλα, Κάπο Τελάδα και άλλες. Σε μερικές βάσεις είναι αποθηκευμένα πυρηνικά όπλα. Στη Νάπολη βρίσκεται το Γενικό Στρατηγείο της Νότιας Πτέρυγας του ΝΑΤΟ.
Έτσι, το ιταλικό έδαφος, έχει καταστεί – στην περιοχή της Μεσογείου – σε προνομιακή θέση εκκίνησης των επιθετικών επιχειρήσεων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, με σημασία και για άλλους ευρωπαϊκούς ιμπεριαλισμούς (συμπεριλαμβανομένου και του ιταλικού), και που στοχεύει διάφορους λαούς και χώρες, και πρώτα απ’ όλα, της Μέσης Ανατολής. Τούτο αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του άρθρου 11 του Ιταλικού Συντάγματος.
Στη Νάπολη και τη Βιντσέτζα σχεδιάζεται τώρα η εγκατάσταση της Africom, της νέας διοίκησης που θα είναι επιφορτισμένη με το στρατιωτικό έλεγχο της αφρικανικής ηπείρου, γεγονός το οποίο θα αναβαθμίσει την Ιταλία σ’ ένα πραγματικά προκεχωρημένο φυλάκιο για τις νέες επιθετικές επεμβάσεις και επιθέσεις στην Αφρική, την Ερυθρά Θάλασσα και τον Περσικό Κόλπο.
Η ιταλική συμμετοχή στο ΝΑΤΟ έχει σοβαρές συνέπειες στην εσωτερική πολιτική ζωή.
Η παρουσία της CIA, διαμορφώνει την πολιτική των ιταλικών κυβερνήσεων από το καιρό της απόβασης των αγγλο-αμερικανικών στρατευμάτων στην Σικελία το 1943 με τη βοήθεια της Μαφίας. Υπάρχουν επιπρόσθετα «μυστικά πρωτόκολλα» της ΝΑΤΟϊκής συνθήκης που ποτέ δεν αποκαλύφθηκαν στον ιταλικό λαό. Τούτο υπογραμμίζει την κατάσταση «περιορισμένης κυριαρχίας» της χώρας μας και την βαθιά ξενική ανάμειξη στις εσωτερικές της υποθέσεις.
Είναι πολύ καλά γνωστός ο ρόλος που έπαιξαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, σε συνεργασία με τις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες, στις σφαγές και τα εγκληματικά έκτροπα στα χρόνια της «στρατηγικής της έντασης». Μια στρατηγική με στόχο την αποσταθεροποίηση της πολιτικής κατάστασης, την ανακοπή της επίθεσης της εργατικής τάξης και του κομμουνιστικού κινήματος και την εξασφάλιση της συμμετοχής στο σύστημα υπό την κυριαρχία των ΗΠΑ.
Από οικονομικής άποψης, οι στρατιωτικές και οι πολιτικές υποχρεώσεις που έχουν αναληφθεί με το ΝΑΤΟ, έχουν οδηγήσει σε μια συνεχή αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, εις βάρος των δημοσίων δαπανών για την παιδεία, υγεία και άλλους κοινωνικούς σκοπούς.
Η αντίθεση προς το ΝΑΤΟ, υπήρξε πάντα έντονη στην Ιταλία. Στην δεκαετία του ’50, πολλές αντι-ιμπεριαλιστικές δυνάμεις συμμετείχαν στο Παγκόσμιο Κίνημα των Παρτιζάνων της Ειρήνης που αποσκοπούσε στην απαγόρευση των ατομικών όπλων. Πολλές ήταν οι εκδηλώσεις πάλης του αντι-ιμπεριαλιστικού κινήματος και του κινήματος ειρήνης μπροστά απ’ τις αμερικάνικες και ΝΑΤΟϊκές βάσεις στη δεκαετία του ’60. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν, κατά την δεκαετία του ’80, η μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση εναντίον της εγκατάστασης αμερικανικών πυραύλων στο Κορμίζο, στη Σικελία. Στη δεκαετία του ’90, αναπτύχθηκε η πάλη εναντίον της επίθεσης στην πρώην Γιουγκοσλαβία που εξαπολύθηκε από τη χώρα μας την εποχή διακυβέρνησης των σοσιαλδημοκρατών.
Τα τελευταία χρόνια, έχει σημειωθεί σημαντική κινητοποίηση πολιτικών, συνδικαλιστικών και κοινωνικών οργανώσεων υπέρ της απόσυρσης των στρατευμάτων απ’ το Ιράκ και το Αφγανιστάν και ενάντια στην επέκταση των αμερικανικών βάσεων στη Βιντσέτζα και στη Σινιονέλα, την εγκατάσταση του μεσογειακού συστήματος ραντάρ στο Νισέμι της Σικελίας, την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και τη κατασκευή της «αντιπυραυλικής ασπίδας». Στον αντίποδα βρίσκεται η αντιδραστική κυβέρνηση Μπερλουσκόνι η οποία υποστηρίζει όλα τα παραπάνω σχέδια.
Απόσυρση απ’ τις πολεμοκάπηλες και ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, το κλείσιμο των αμερικανικών και ΝΑΤΟϊκών βάσεων στην Ιταλία και σ’ όλο τον κόσμο, η δραστική μείωση των στρατιωτικών δαπανών, ενάντια στο πόλεμο της ιμπεριαλιστικής ληστείας, η ελευθερία και η ανεξαρτησία των λαών, όλοι αυτοί είναι οι στόχοι για τους οποίους οι κομμουνιστές θα αγωνιστούν μαζί με όλες τις επαναστατικές και αντιπεριαλιστικές δυνάμεις.
Κομμουνιστική Πλατφόρμα
http://www.geocities.com/scintilla_mail/
Το κείμενο της ΜΛ οργάνωσης "Επανάσταση" (Νορβηγία) για τα 60 χρόνια ΝΑΤΟ
Το ΝΑΤΟ είναι απειλή για την ελευθερία και την εθνική κυριαρχία
60 χρόνια ΝΑΤΟ είναι πολλά
Η δημιουργία του ΝΑΤΟ το 1949 στόχευε άμεσα το σοσιαλισμό, τη Σοβιετική Ένωση και τις λαϊκές δημοκρατίες στην Ευρώπη, οι οποίες είχαν προκύψει νικηφόρες ως επακόλουθο του αντι-φασιστικού 2ου Παγκόσμιου Πόλεμου. Είχε ως στόχο τον περιορισμό της επιρροής των ισχυρών κομμουνιστικών κομμάτων όλης της Ευρώπης, και ταυτόχρονα την τιθάσευση όλων των Ευρωπαϊκών χώρών-μελών και την περιστολή της εθνικής κυριαρχίας τους, υπό τον έλεγχο του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Το σχέδιο Μάρσαλ ήταν το κύριο οικονομικό και χρηματοπιστωτικό όργανο του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για να υποτάξει τις «ευεργετούμενες» χώρες στην ηγεμονία των ΗΠΑ. Το 1955, η Δυτική Γερμανία συμπεριλήφθηκε στη συμμαχία του ΝΑΤΟ, παραβιάζοντας κατά αυτό τον τρόπο όλες τις συμφωνίες μεταξύ των συμμάχων του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου για τη μη αποδοχή της επαναστρατιωτικοποίησης της Γερμανίας.
To κυρίαρχο Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (Κόμμα Εργασίας) έπαιξε, το 1948, τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο άνοιγμα του δρόμου για τη συμμετοχή της Νορβηγίας στο ΝΑΤΟ μέσω της επίθεσης και της καταδίωξης του Κομμουνιστικού Κόμματος (το οποίο είχε αποκτήσει μεγάλο κύρος κατά τη διάρκεια του πολέμου της αντι-φασιστικής αντίστασης και το οποίο εξέδιδε τη δεύτερη μεγαλύτερη εφημερίδα αμέσως μετά τον πόλεμο). Μέσω των ψεμάτων, της τρομοκράτησης και των διώξεων, οι διαμαρτυρίες και η αντίσταση από τους κομμουνιστές και τους δημοκράτες και ένα μεγάλο μέρος αντιπολιτευόμενων μέσα στο ίδιο το Κόμμα Εργασίας, σίγησαν και άνοιξε ο δρόμος για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.
Για σχεδόν μισό αιώνα η Νορβηγία έχει αποτελέσει ένα δυνητικό πεδίο μάχης και μια περιοχή ελιγμών για χιλιάδες στρατιώτες του ΝΑΤΟ και έχει, επίσης, αποτελέσει έναν κόμβο κατασκοπίας. Η Βόρεια και Αρκτική Θάλασσα είναι η παιδική χαρά του ΝΑΤΟ, με τη Νορβηγία να παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην επιτήρηση και την κατασκοπία. Παρόλο που η Νορβηγία προσποιήθηκε ότι έχει επίσημες «διαφωνίες» για την πυρηνική στρατηγική του ΝΑΤΟ, με τη δήθεν μη έγκριση της εγκατάστασης πυρηνικών όπλων στο έδαφος της, αυτό αποδείχτηκε μια απάτη. Στη δεκαετία του ΄60, το ΝΑΤΟ είχε σχέδιο να ρημάξει το μεγαλύτερο μέρος της Βόρειας Νορβηγίας με τη χρησιμοποίηση πυρηνικών ναρκών σα μέτρο «άμυνας»!
Το ΝΑΤΟ είναι ένα όργανο καταστολής του εσωτερικού αναβρασμού και της αντίστασης σε κάθε χώρα μέλος. Πριν από χρόνια, αποκαλύφθηκε ότι οι ασκήσεις του ΝΑΤΟ στη Νορβηγία είχαν στόχο να ελέγξουν τον κοινωνικό αναβρασμό ανάμεσα στους εργάτες και τους φοιτητές. Δεκάδες χιλιάδες προοδευτικών πολιτών, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών τους, βρίσκονται υπό παρακολούθηση από τη δεκαετία του ’50 και μετά. Είναι σίγουρο ότι το ΝΑΤΟ δίνει χείρα βοηθείας στα ιμπεριαλιστικά κράτη τα οποία φοβούνται την αυξανόμενη οργή των δικών τους εργατών και λαών που γίνονται τα θύματα των συνεπειών της εξελισσόμενης βαθιάς οικονομικής κρίσης.
Το «νέο σχέδιο» που υιοθετήθηκε από το ΝΑΤΟ στη δεκαετία του ΄90, αντιστοιχούσε σε μια σοβαρή και επιθετική αλλαγή στην εξωτερική και στρατιωτική πολιτική της Νορβηγίας. Ως μικρή, αλλά φιλόδοξη ιμπεριαλιστική χώρα, η Νορβηγία είναι πρόθυμη να υπερασπιστεί τα κεφάλαια της και τις επενδύσεις της στους ενεργειακούς πόρους του Καυκάσου και της Μέσης Ανατολής. Ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999 ήταν η πρώτη φορά που Νορβηγοί στρατιώτες ενεπλάκησαν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό, οι οποίες δεν είχαν την έγκριση του ΟΗΕ. Από το 1999, η Νορβηγία έχει πάρει μέρος ενεργά σε πολλούς εγκληματικούς πολέμους. Επί του παρόντος, περίπου 6-7000 στρατιώτες παίρνουν μέρος στην εγκληματική κατοχή του Αφγανιστάν. Αυτά συμβαίνουν στο πλαίσιο μιας κυβέρνησης συνεργασίας που αυτοαποκαλείται «κόκκινο και πράσινο» και αποτελείται από το Κόμμα Εργασίας, ένα αγροτικό κόμμα και το Σοσιαλιστικό Αριστερό Κόμμα(SV). Το τελευταίο προέρχεται και έχει στηθεί πάνω στην αντίθεση στο: ναι στο ΝΑΤΟ!
Σήμερα γίνεται πολύς λόγος για μια πιο στενή Σκανδιναβική Αμυντική Συνεργασία μεταξύ της Σουηδίας, Φιλανδίας, Δανίας, Νορβηγίας και Ισλανδίας. Ενώ οι πρώτες δύο χώρες δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ, οι δύο τελευταίες δεν είναι μέλη της ΕΕ. Η κύρια επιδίωξη αυτού του σχεδίου, το οποίο παρουσιάζεται ως μια θετική ενίσχυση της παραδοσιακής Σκανδιναβικής συνεργασίας, είναι στην ουσία αρκετά διαφορετική. Η επιδίωξη είναι να ανοίξει ο δρόμος για την ενσωμάτωση της Σουηδίας και της Φιλανδίας στην επιθετική συμμαχία του ΝΑΤΟ από τη μία μεριά και η ένταξη της Νορβηγίας και της Ισλανδίας στην ΕΕ από την άλλη. Αν ο Δανός πρωθυπουργός Φογκ Ρασμούσεν γίνει ο νέος γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, τότε αυτό το σχέδιο θα υποστηριχθεί.
Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ απειλούν την κυριαρχία και τις ελευθερίες του λαού μας και των άλλων λαών και εθνών παγκοσμίως. Και οι δύο πρέπει να απορριφθούν και να νικηθούν από τους λαούς και την εργατική τάξη.
Μαρξιστική Λενινιστική Οργάνωση «Επανάσταση»
http://www.revolusjon.no
60 χρόνια ΝΑΤΟ είναι πολλά
Η δημιουργία του ΝΑΤΟ το 1949 στόχευε άμεσα το σοσιαλισμό, τη Σοβιετική Ένωση και τις λαϊκές δημοκρατίες στην Ευρώπη, οι οποίες είχαν προκύψει νικηφόρες ως επακόλουθο του αντι-φασιστικού 2ου Παγκόσμιου Πόλεμου. Είχε ως στόχο τον περιορισμό της επιρροής των ισχυρών κομμουνιστικών κομμάτων όλης της Ευρώπης, και ταυτόχρονα την τιθάσευση όλων των Ευρωπαϊκών χώρών-μελών και την περιστολή της εθνικής κυριαρχίας τους, υπό τον έλεγχο του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Το σχέδιο Μάρσαλ ήταν το κύριο οικονομικό και χρηματοπιστωτικό όργανο του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για να υποτάξει τις «ευεργετούμενες» χώρες στην ηγεμονία των ΗΠΑ. Το 1955, η Δυτική Γερμανία συμπεριλήφθηκε στη συμμαχία του ΝΑΤΟ, παραβιάζοντας κατά αυτό τον τρόπο όλες τις συμφωνίες μεταξύ των συμμάχων του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου για τη μη αποδοχή της επαναστρατιωτικοποίησης της Γερμανίας.
To κυρίαρχο Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (Κόμμα Εργασίας) έπαιξε, το 1948, τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο άνοιγμα του δρόμου για τη συμμετοχή της Νορβηγίας στο ΝΑΤΟ μέσω της επίθεσης και της καταδίωξης του Κομμουνιστικού Κόμματος (το οποίο είχε αποκτήσει μεγάλο κύρος κατά τη διάρκεια του πολέμου της αντι-φασιστικής αντίστασης και το οποίο εξέδιδε τη δεύτερη μεγαλύτερη εφημερίδα αμέσως μετά τον πόλεμο). Μέσω των ψεμάτων, της τρομοκράτησης και των διώξεων, οι διαμαρτυρίες και η αντίσταση από τους κομμουνιστές και τους δημοκράτες και ένα μεγάλο μέρος αντιπολιτευόμενων μέσα στο ίδιο το Κόμμα Εργασίας, σίγησαν και άνοιξε ο δρόμος για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.
Για σχεδόν μισό αιώνα η Νορβηγία έχει αποτελέσει ένα δυνητικό πεδίο μάχης και μια περιοχή ελιγμών για χιλιάδες στρατιώτες του ΝΑΤΟ και έχει, επίσης, αποτελέσει έναν κόμβο κατασκοπίας. Η Βόρεια και Αρκτική Θάλασσα είναι η παιδική χαρά του ΝΑΤΟ, με τη Νορβηγία να παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην επιτήρηση και την κατασκοπία. Παρόλο που η Νορβηγία προσποιήθηκε ότι έχει επίσημες «διαφωνίες» για την πυρηνική στρατηγική του ΝΑΤΟ, με τη δήθεν μη έγκριση της εγκατάστασης πυρηνικών όπλων στο έδαφος της, αυτό αποδείχτηκε μια απάτη. Στη δεκαετία του ΄60, το ΝΑΤΟ είχε σχέδιο να ρημάξει το μεγαλύτερο μέρος της Βόρειας Νορβηγίας με τη χρησιμοποίηση πυρηνικών ναρκών σα μέτρο «άμυνας»!
Το ΝΑΤΟ είναι ένα όργανο καταστολής του εσωτερικού αναβρασμού και της αντίστασης σε κάθε χώρα μέλος. Πριν από χρόνια, αποκαλύφθηκε ότι οι ασκήσεις του ΝΑΤΟ στη Νορβηγία είχαν στόχο να ελέγξουν τον κοινωνικό αναβρασμό ανάμεσα στους εργάτες και τους φοιτητές. Δεκάδες χιλιάδες προοδευτικών πολιτών, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών τους, βρίσκονται υπό παρακολούθηση από τη δεκαετία του ’50 και μετά. Είναι σίγουρο ότι το ΝΑΤΟ δίνει χείρα βοηθείας στα ιμπεριαλιστικά κράτη τα οποία φοβούνται την αυξανόμενη οργή των δικών τους εργατών και λαών που γίνονται τα θύματα των συνεπειών της εξελισσόμενης βαθιάς οικονομικής κρίσης.
Το «νέο σχέδιο» που υιοθετήθηκε από το ΝΑΤΟ στη δεκαετία του ΄90, αντιστοιχούσε σε μια σοβαρή και επιθετική αλλαγή στην εξωτερική και στρατιωτική πολιτική της Νορβηγίας. Ως μικρή, αλλά φιλόδοξη ιμπεριαλιστική χώρα, η Νορβηγία είναι πρόθυμη να υπερασπιστεί τα κεφάλαια της και τις επενδύσεις της στους ενεργειακούς πόρους του Καυκάσου και της Μέσης Ανατολής. Ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999 ήταν η πρώτη φορά που Νορβηγοί στρατιώτες ενεπλάκησαν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό, οι οποίες δεν είχαν την έγκριση του ΟΗΕ. Από το 1999, η Νορβηγία έχει πάρει μέρος ενεργά σε πολλούς εγκληματικούς πολέμους. Επί του παρόντος, περίπου 6-7000 στρατιώτες παίρνουν μέρος στην εγκληματική κατοχή του Αφγανιστάν. Αυτά συμβαίνουν στο πλαίσιο μιας κυβέρνησης συνεργασίας που αυτοαποκαλείται «κόκκινο και πράσινο» και αποτελείται από το Κόμμα Εργασίας, ένα αγροτικό κόμμα και το Σοσιαλιστικό Αριστερό Κόμμα(SV). Το τελευταίο προέρχεται και έχει στηθεί πάνω στην αντίθεση στο: ναι στο ΝΑΤΟ!
Σήμερα γίνεται πολύς λόγος για μια πιο στενή Σκανδιναβική Αμυντική Συνεργασία μεταξύ της Σουηδίας, Φιλανδίας, Δανίας, Νορβηγίας και Ισλανδίας. Ενώ οι πρώτες δύο χώρες δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ, οι δύο τελευταίες δεν είναι μέλη της ΕΕ. Η κύρια επιδίωξη αυτού του σχεδίου, το οποίο παρουσιάζεται ως μια θετική ενίσχυση της παραδοσιακής Σκανδιναβικής συνεργασίας, είναι στην ουσία αρκετά διαφορετική. Η επιδίωξη είναι να ανοίξει ο δρόμος για την ενσωμάτωση της Σουηδίας και της Φιλανδίας στην επιθετική συμμαχία του ΝΑΤΟ από τη μία μεριά και η ένταξη της Νορβηγίας και της Ισλανδίας στην ΕΕ από την άλλη. Αν ο Δανός πρωθυπουργός Φογκ Ρασμούσεν γίνει ο νέος γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, τότε αυτό το σχέδιο θα υποστηριχθεί.
Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ απειλούν την κυριαρχία και τις ελευθερίες του λαού μας και των άλλων λαών και εθνών παγκοσμίως. Και οι δύο πρέπει να απορριφθούν και να νικηθούν από τους λαούς και την εργατική τάξη.
Μαρξιστική Λενινιστική Οργάνωση «Επανάσταση»
http://www.revolusjon.no
Το κείμενο του Επαναστατικού ΚΚ Τουρκίας για τα 60 χρόνια του ΝΑΤΟ
Η Τουρκία
προσχώρησε στο ΝΑΤΟ το 1952 με την αιτιολογία ότι αυτό θα προήγαγε τις
από κοινού αμυντικές ικανότητες και θα επωφελούταν όταν η εδαφική
ακεραιότητά της, η εθνική κυριαρχία της και η ασφάλειά της βρισκόταν σε
κίνδυνο ή σε επίθεση. Αυτή η αιτιολογία ήταν σύμφωνη με τα άρθρα 3, 4
και 5 της συνθήκης του ΝΑΤΟ αλλά ήταν μια δόλια τακτική εξαπάτησης των
μαζών.
Η κυβέρνηση του Μεντερές εξέφρασε την επιθυμία της να συμμετάσχει στο ΝΑΤΟ με την αποστολή 5000 στρατιωτών στον πόλεμο της Κορέας σε ενίσχυση των δυνάμεων ΗΠΑ και της Νότιας Κορέας. Η Τουρκική κυβέρνηση ήθελε να χρησιμοποιήσει τις «θυσίες» της στην Κορέα σα βάση για την ένταξη της στο ΝΑΤΟ. Είχαν αποδείξει την πίστη τους. Με ένα πρωτόκολλο συμφωνίας στις 17 Οκτώβρη 1951 δόθηκε το πράσινο φως στην ένταξη της Τουρκίας και της Ελλάδας. Η ένταξη της Τουρκίας επισημοποιήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου του 1952. Επτά μήνες αργότερα(8 Σεπτεμβρίου 1952) σχηματίστηκε στη Σμύρνη το Συμμαχικό Αρχηγείο Χερσαίων Δυνάμεων (νοτιοανατολικό) με επικεφαλής έναν αμερικανό αντιστράτηγο. Αυτή η στρατιωτική βάση ενισχύθηκε περαιτέρω με τη συμμετοχή Γαλλικών, Βρετανικών και Ιταλικών δυνάμεων το 1954. Η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Τουρκία έγινε ένα αναγνωρισμένο γεγονός με την υπογραφή της «Συνθήκης για το Καθεστώς των Δυνάμεων του ΝΑΤΟ» στις 10 Μαρτίου 1954. Ο αριθμός των Νατοϊκών «εγκαταστάσεων»(βάσεων) στην Τουρκία έφτασε τις 112 το 1966 και συνέχισε αυξάνεται με το χρόνο. Τούρκοι κυβερνητικοί δεν επιτρέπονταν στις βάσεις αυτές χωρίς την άδεια της Νατοϊκής κα αμερικανικής διοίκησης.
Η «Συμφωνία Τουρκίας-ΗΠΑ για την Άμυνα και τη Συνεργασία» του 1976 εγγυήθηκε το δικαίωμα των ΗΠΑ να χρησιμοποιούν κάποιες βάσεις όπως αυτές του Incirlik και του Kargaburun για λογαριασμό του ΝΑΤΟ. Μια άλλη «Συμφωνία Συνεργασίας», που υπογράφτηκε από την κυβέρνηση του στρατιωτικού πραξικοπήματος το 1980, παραχώρησε τη χρησιμοποίηση 12 στρατιωτικών βάσεων από τις ΗΠΑ για την εξυπηρέτηση Νατοϊκών συμφερόντων για πέντε χρόνια. Παρά το γεγονός ότι η συμφωνία έχει λήξει, αυτή βρίσκεται ακόμα σε ισχύ λόγω της Αμερικανικής απαίτησης.
Ο αριθμός των Νατοϊκών και αμερικανικών βάσεων στην Τουρκία έχει αυξηθεί με το χρόνο και οι βάσεις αυτές έχουν γίνει πιο εξεζητημένες τεχνολογικά. Η αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ στα Άδανα είναι η πιο σημαντική και χρησιμοποιείται σαν η 39η κύρια βάση αεροπλάνων τζετ της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ. Χρησιμοποιείται ως το αρχηγείο για την κατοχή του Ιράκ και του Αφγανιστάν και για τις επιθέσεις εναντίον των γειτονικών χωρών. Η αεροπορική βάση του ΝΑΤΟ στο Cigli της Σμύρνης είναι η παλαιότερη βάση στην Τουρκία. Είναι υπό τη διοίκηση της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ (USAFE) και περιλαμβάνει πυραυλικά συστήματα I-HAWK και Roland, όπως επίσης 42 βομβαρδιστικά αεροσκάφη και στρατιωτικό προσωπικό. Το Νατοϊκό Νοτιοανατολικό Αρχηγείο μετακόμισε από τη Νάπολη στη Σμύρνη στις 11 Αυγούστου του 2004 και ακολούθησε η εγκατάσταση του 16ου Αεροπορικού Στόλου των ΗΠΑ από το Ράμσταϊν της Γερμανίας στην Σμύρνη την 1η Ιανουαρίου του 2006.
Ανάμεσα στις άλλες στρατιωτικές βάσεις στην Τουρκία βρίσκονται σιλό με πυραύλους, η Διοίκηση της 3ης Βάσης αεροπλάνων τζετ στην Konya για AWACS, η 9η Αεροπορική Βάση αεροπλάνων τζετ στο Balikesir με τους υπόγειους εκτοξευτήρες πυραύλων (συνολικά 6), όπως επίσης η ναυτική βάση στη Mugla Aksaz, στην Ankara-Ahlatlibel, στην Amasya-Merzifon, στη Bartin, στο Chanakkale, στο Diyarbakir-Pirinclik, στο Eskishehir, στην İzmir-Bornova, στο İzmit, στην Kutahya, στο Luleburgaz, στο Sivas-Sarkısla, στο Iskenderun, στο Ordu-Persembe, στο Rize-Pazar, στο Erzurum και στο Mardin, όπου εδρεύει το «CAOC6», το κοινό Νατοϊκό αεροπορικό επιχειρησιακό κέντρο.
Αυτό που καθόρισε τις συνθήκες και το πλαίσιο της συμμετοχής της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ ήταν το γεγονός ότι ήταν το αποτέλεσμα των στρατιωτικών πολιτικών των μεγάλων δυτικών δυνάμεων υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ, όπως διαμορφώθηκαν από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και τις μεταπολεμικές συνθήκες. Η ένταξη στο ΝΑΤΟ έφερε περαιτέρω εξάρτηση της Τουρκίας και μεγάλωσε τη σφαίρα επιρροής και στρατιωτικής δραστηριότητας του ΝΑΤΟ μέχρι τη Σοβιετική Ένωση, ενώ παράλληλα συνετέλεσε στο να βλέπουν οι γειτονικές χώρες την Τουρκία σαν προχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και να ανοίξει ο δρόμος για ένταση στις γειτονικές σχέσεις.
Την περίοδο που το ΝΑΤΟ θεωρούσε την ΕΣΣΔ και τις λαϊκές δημοκρατίες στην Ανατολική Ευρώπη ως στρατιωτικό στόχο, η Τουρκία έγινε μία από τις δύο κύριες δυνάμεις - δεύτερη ήταν το Ιράν του Σάχη - της περικύκλωσης της ΕΣΣΔ από τους καπιταλιστές του ΝΑΤΟ. Το γεγονός ότι το Νοτιοανατολικό Νατοϊκό Αρχηγείο έδρευε στη Σμύρνη ήταν ένα καθαρό σημάδι του ρόλου που είχε δοθεί στην Τουρκία.
Μέσω του ΝΑΤΟ οι ΗΠΑ εγγυήθηκαν την συμβατική και πυρηνική στρατιωτική παρουσία τους στην Τουρκία, όπως ακριβώς και στην Ευρώπη. Η ένταξη στο ΝΑΤΟ σήμαινε ότι η Τουρκία γινόταν ένας υπεργολάβος της πολιτικής των δυτικών μεγάλων δυνάμεων με την καθοδήγηση των ΗΠΑ. Ήρθε στη δημοσιότητα ότι κατά τη διάρκεια της «κρίσης των πυραύλων» μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ το 1960-61, οι αμερικάνικοι ατομικοί πύραυλοι εγκαταστάθηκαν στη βάση Incirlik στα Άδανα. Στο όνομα των «υποχρεώσεων του μέλους του ΝΑΤΟ» η Τουρκία υπέβαλε τις «πολιτιστικές και ιστορικές σχέσεις» της με τα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή και τον Καύκασο στην υπηρεσία της Αμερικάνικης στρατηγικής: αγωνίστηκε για την επικράτηση αμερικανόδουλων κυβερνήσεων στις περιοχές αυτές, χειρίστηκε το Ισλάμ και την «Τούρκικη κουλτούρα» για αυτό το σκοπό, οργάνωσε εμφανής/συγκαλυμμένες παρασκηνιακές ενέργειες στη Γιουγκοσλαβία, στη Βουλγαρία, στην ΠΓΔ Μακεδονίας, στην Ελλάδα και την Αλβανία, Έπαιξε ρόλο στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την κατάληψη της εξουσίας από φιλο-Αμερικάνικες δυνάμεις στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη, επιχείρησε να λάβει μέρος στην οργάνωση πραξικοπήματος στο Αζερμπαϊτζάν και σε άλλες χώρες, έστειλε στρατιώτες στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, στο Κόσοβο και τη Σομαλία. Σα μέλος του ΝΑΤΟ, η Τουρκία έχει, σήμερα, στρατιωτική παρουσία σε 23 χώρες. Λόγω της συμμετοχής της, η Τουρκία χρησιμοποιήθηκε σα βάση για την κατοχή του Ιράκ και του Αφγανιστάν από τα Αμερικανικά και Βρετανικά στρατεύματα. Η κυβέρνηση δικαιολόγησε την ανάπτυξη στρατευμάτων στο Αφγανιστάν σαν υποχρέωση που απορρέει από τη συμμετοχή της.
Η παρουσία του ΝΑΤΟ στην Τουρκία και η συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ έχει οδηγήσει στην ενίσχυση των αντιδραστικών δυνάμεων, των στρατιωτικών πραξικοπημάτων και αύξησε την ένταση και τις συγκρούσεις στη χώρα και σε ολόκληρη την περιοχή. Ήταν κάτω από την κηδεμονία του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ που αυτές οι μαύρες δυνάμεις οργάνωσαν τα σαμποτάζ τους, τους φόνους και τα πραξικοπήματα προκειμένου να καταστείλουν την λαϊκή αντίσταση και να διατηρήσουν την εξουσία των αμερικανόδουλων. Οι Τουρκικές αντι-αντάρτικες δυνάμεις, που ως κρατική οργάνωση και σαν παραλλαγή της Gladio οργανώθηκαν από τις Αμερικανοβρετανικές μυστικές υπηρεσίες σαν τμήμα των δραστηριοτήτων του ΝΑΤΟ, είναι ενεργές κοντά 60 χρόνια.
Ένα από τα κύρια εμπόδια για να γίνει η Τουρκία μια ανεξάρτητη και δημοκρατική χώρα είναι το ΝΑΤΟ και η συνέχιση της συμμετοχής της Τουρκίας σε αυτό τον στρατιωτικό επιθετικό οργανισμό. Η Τουρκία είναι δεμένη με αλυσίδες λόγω της συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ, όπως επίσης λόγω των συμφωνιών στρατιωτικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ. Για να σπάσει η Τουρκία τις αλυσίδες πρέπει να βγει από το ΝΑΤΟ, να ακυρώσει όλες τις διμερείς και πολυμερείς συμφωνίες συνεργασίας με τις ΗΠΑ και τους άλλους ιμπεριαλιστές, όπως επίσης να κλείσει τις στρατιωτικές βάσεις και να καταστρέψει όλα τα αμερικανικά πυρηνικά-βιολογικά όπλα και πυρομαχικά που βρίσκονται στα εδάφη της. Οι Τούρκοι, οι Κούρδοι ή από άλλες εθνότητες, όλοι οι προοδευτικοί εργαζόμενοι και εργάτες στην Τουρκία και το επαναστατικό τους κόμμα και οι προοδευτικοί διανοούμενοι αγωνίζονται για αυτό το σκοπό. Αυτός είναι ένας αγώνας που διεξάγεται από τη δεκαετία του ΄60. Ισχυρές διαμαρτυρίες πραγματοποιήθηκαν το 2004 για τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη.
Βάζοντας ένα τέλος στη συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και στις πολιτικές που είναι σχεδιασμένες από τις στρατιωτικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ, θα έδινε ένα χτύπημα στη στρατηγική του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού σε μια ευρεία γεωγραφική περιοχή, από τα Βαλκάνια μέχρι τη Μέση Ανατολή και τον Καύκασο. Επίσης, θα ξεπερνιόταν ένα εμπόδιο για την πρόοδο των φιλικών σχέσεων μεταξύ των κρατών της περιοχής και να δυναμώσει τους αγώνες των λαών για την ανεξαρτησία και τη δημοκρατία. Για αυτό το λόγο, αυτή η χρονιά, που σηματοδοτεί την 60η επέτειο του ΝΑΤΟ και την 57η από την ένταξη της Τουρκίας, ορίστηκε να είναι η χρονιά του αγώνα ενάντια στο ΝΑΤΟ και του αγώνα για την έξοδο των χωρών από αυτό. Θα δούμε μεγάλες διαδηλώσεις, πολλές δημόσιες συζητήσεις και συναντήσεις για την διαπαιδαγώγηση των μαζών και αγώνες για το κλείσιμο των Νατοϊκών και αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων.
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας – TDKP
Η κυβέρνηση του Μεντερές εξέφρασε την επιθυμία της να συμμετάσχει στο ΝΑΤΟ με την αποστολή 5000 στρατιωτών στον πόλεμο της Κορέας σε ενίσχυση των δυνάμεων ΗΠΑ και της Νότιας Κορέας. Η Τουρκική κυβέρνηση ήθελε να χρησιμοποιήσει τις «θυσίες» της στην Κορέα σα βάση για την ένταξη της στο ΝΑΤΟ. Είχαν αποδείξει την πίστη τους. Με ένα πρωτόκολλο συμφωνίας στις 17 Οκτώβρη 1951 δόθηκε το πράσινο φως στην ένταξη της Τουρκίας και της Ελλάδας. Η ένταξη της Τουρκίας επισημοποιήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου του 1952. Επτά μήνες αργότερα(8 Σεπτεμβρίου 1952) σχηματίστηκε στη Σμύρνη το Συμμαχικό Αρχηγείο Χερσαίων Δυνάμεων (νοτιοανατολικό) με επικεφαλής έναν αμερικανό αντιστράτηγο. Αυτή η στρατιωτική βάση ενισχύθηκε περαιτέρω με τη συμμετοχή Γαλλικών, Βρετανικών και Ιταλικών δυνάμεων το 1954. Η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Τουρκία έγινε ένα αναγνωρισμένο γεγονός με την υπογραφή της «Συνθήκης για το Καθεστώς των Δυνάμεων του ΝΑΤΟ» στις 10 Μαρτίου 1954. Ο αριθμός των Νατοϊκών «εγκαταστάσεων»(βάσεων) στην Τουρκία έφτασε τις 112 το 1966 και συνέχισε αυξάνεται με το χρόνο. Τούρκοι κυβερνητικοί δεν επιτρέπονταν στις βάσεις αυτές χωρίς την άδεια της Νατοϊκής κα αμερικανικής διοίκησης.
Η «Συμφωνία Τουρκίας-ΗΠΑ για την Άμυνα και τη Συνεργασία» του 1976 εγγυήθηκε το δικαίωμα των ΗΠΑ να χρησιμοποιούν κάποιες βάσεις όπως αυτές του Incirlik και του Kargaburun για λογαριασμό του ΝΑΤΟ. Μια άλλη «Συμφωνία Συνεργασίας», που υπογράφτηκε από την κυβέρνηση του στρατιωτικού πραξικοπήματος το 1980, παραχώρησε τη χρησιμοποίηση 12 στρατιωτικών βάσεων από τις ΗΠΑ για την εξυπηρέτηση Νατοϊκών συμφερόντων για πέντε χρόνια. Παρά το γεγονός ότι η συμφωνία έχει λήξει, αυτή βρίσκεται ακόμα σε ισχύ λόγω της Αμερικανικής απαίτησης.
Ο αριθμός των Νατοϊκών και αμερικανικών βάσεων στην Τουρκία έχει αυξηθεί με το χρόνο και οι βάσεις αυτές έχουν γίνει πιο εξεζητημένες τεχνολογικά. Η αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ στα Άδανα είναι η πιο σημαντική και χρησιμοποιείται σαν η 39η κύρια βάση αεροπλάνων τζετ της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ. Χρησιμοποιείται ως το αρχηγείο για την κατοχή του Ιράκ και του Αφγανιστάν και για τις επιθέσεις εναντίον των γειτονικών χωρών. Η αεροπορική βάση του ΝΑΤΟ στο Cigli της Σμύρνης είναι η παλαιότερη βάση στην Τουρκία. Είναι υπό τη διοίκηση της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ (USAFE) και περιλαμβάνει πυραυλικά συστήματα I-HAWK και Roland, όπως επίσης 42 βομβαρδιστικά αεροσκάφη και στρατιωτικό προσωπικό. Το Νατοϊκό Νοτιοανατολικό Αρχηγείο μετακόμισε από τη Νάπολη στη Σμύρνη στις 11 Αυγούστου του 2004 και ακολούθησε η εγκατάσταση του 16ου Αεροπορικού Στόλου των ΗΠΑ από το Ράμσταϊν της Γερμανίας στην Σμύρνη την 1η Ιανουαρίου του 2006.
Ανάμεσα στις άλλες στρατιωτικές βάσεις στην Τουρκία βρίσκονται σιλό με πυραύλους, η Διοίκηση της 3ης Βάσης αεροπλάνων τζετ στην Konya για AWACS, η 9η Αεροπορική Βάση αεροπλάνων τζετ στο Balikesir με τους υπόγειους εκτοξευτήρες πυραύλων (συνολικά 6), όπως επίσης η ναυτική βάση στη Mugla Aksaz, στην Ankara-Ahlatlibel, στην Amasya-Merzifon, στη Bartin, στο Chanakkale, στο Diyarbakir-Pirinclik, στο Eskishehir, στην İzmir-Bornova, στο İzmit, στην Kutahya, στο Luleburgaz, στο Sivas-Sarkısla, στο Iskenderun, στο Ordu-Persembe, στο Rize-Pazar, στο Erzurum και στο Mardin, όπου εδρεύει το «CAOC6», το κοινό Νατοϊκό αεροπορικό επιχειρησιακό κέντρο.
Αυτό που καθόρισε τις συνθήκες και το πλαίσιο της συμμετοχής της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ ήταν το γεγονός ότι ήταν το αποτέλεσμα των στρατιωτικών πολιτικών των μεγάλων δυτικών δυνάμεων υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ, όπως διαμορφώθηκαν από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και τις μεταπολεμικές συνθήκες. Η ένταξη στο ΝΑΤΟ έφερε περαιτέρω εξάρτηση της Τουρκίας και μεγάλωσε τη σφαίρα επιρροής και στρατιωτικής δραστηριότητας του ΝΑΤΟ μέχρι τη Σοβιετική Ένωση, ενώ παράλληλα συνετέλεσε στο να βλέπουν οι γειτονικές χώρες την Τουρκία σαν προχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και να ανοίξει ο δρόμος για ένταση στις γειτονικές σχέσεις.
Την περίοδο που το ΝΑΤΟ θεωρούσε την ΕΣΣΔ και τις λαϊκές δημοκρατίες στην Ανατολική Ευρώπη ως στρατιωτικό στόχο, η Τουρκία έγινε μία από τις δύο κύριες δυνάμεις - δεύτερη ήταν το Ιράν του Σάχη - της περικύκλωσης της ΕΣΣΔ από τους καπιταλιστές του ΝΑΤΟ. Το γεγονός ότι το Νοτιοανατολικό Νατοϊκό Αρχηγείο έδρευε στη Σμύρνη ήταν ένα καθαρό σημάδι του ρόλου που είχε δοθεί στην Τουρκία.
Μέσω του ΝΑΤΟ οι ΗΠΑ εγγυήθηκαν την συμβατική και πυρηνική στρατιωτική παρουσία τους στην Τουρκία, όπως ακριβώς και στην Ευρώπη. Η ένταξη στο ΝΑΤΟ σήμαινε ότι η Τουρκία γινόταν ένας υπεργολάβος της πολιτικής των δυτικών μεγάλων δυνάμεων με την καθοδήγηση των ΗΠΑ. Ήρθε στη δημοσιότητα ότι κατά τη διάρκεια της «κρίσης των πυραύλων» μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ το 1960-61, οι αμερικάνικοι ατομικοί πύραυλοι εγκαταστάθηκαν στη βάση Incirlik στα Άδανα. Στο όνομα των «υποχρεώσεων του μέλους του ΝΑΤΟ» η Τουρκία υπέβαλε τις «πολιτιστικές και ιστορικές σχέσεις» της με τα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή και τον Καύκασο στην υπηρεσία της Αμερικάνικης στρατηγικής: αγωνίστηκε για την επικράτηση αμερικανόδουλων κυβερνήσεων στις περιοχές αυτές, χειρίστηκε το Ισλάμ και την «Τούρκικη κουλτούρα» για αυτό το σκοπό, οργάνωσε εμφανής/συγκαλυμμένες παρασκηνιακές ενέργειες στη Γιουγκοσλαβία, στη Βουλγαρία, στην ΠΓΔ Μακεδονίας, στην Ελλάδα και την Αλβανία, Έπαιξε ρόλο στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την κατάληψη της εξουσίας από φιλο-Αμερικάνικες δυνάμεις στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη, επιχείρησε να λάβει μέρος στην οργάνωση πραξικοπήματος στο Αζερμπαϊτζάν και σε άλλες χώρες, έστειλε στρατιώτες στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, στο Κόσοβο και τη Σομαλία. Σα μέλος του ΝΑΤΟ, η Τουρκία έχει, σήμερα, στρατιωτική παρουσία σε 23 χώρες. Λόγω της συμμετοχής της, η Τουρκία χρησιμοποιήθηκε σα βάση για την κατοχή του Ιράκ και του Αφγανιστάν από τα Αμερικανικά και Βρετανικά στρατεύματα. Η κυβέρνηση δικαιολόγησε την ανάπτυξη στρατευμάτων στο Αφγανιστάν σαν υποχρέωση που απορρέει από τη συμμετοχή της.
Η παρουσία του ΝΑΤΟ στην Τουρκία και η συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ έχει οδηγήσει στην ενίσχυση των αντιδραστικών δυνάμεων, των στρατιωτικών πραξικοπημάτων και αύξησε την ένταση και τις συγκρούσεις στη χώρα και σε ολόκληρη την περιοχή. Ήταν κάτω από την κηδεμονία του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ που αυτές οι μαύρες δυνάμεις οργάνωσαν τα σαμποτάζ τους, τους φόνους και τα πραξικοπήματα προκειμένου να καταστείλουν την λαϊκή αντίσταση και να διατηρήσουν την εξουσία των αμερικανόδουλων. Οι Τουρκικές αντι-αντάρτικες δυνάμεις, που ως κρατική οργάνωση και σαν παραλλαγή της Gladio οργανώθηκαν από τις Αμερικανοβρετανικές μυστικές υπηρεσίες σαν τμήμα των δραστηριοτήτων του ΝΑΤΟ, είναι ενεργές κοντά 60 χρόνια.
Ένα από τα κύρια εμπόδια για να γίνει η Τουρκία μια ανεξάρτητη και δημοκρατική χώρα είναι το ΝΑΤΟ και η συνέχιση της συμμετοχής της Τουρκίας σε αυτό τον στρατιωτικό επιθετικό οργανισμό. Η Τουρκία είναι δεμένη με αλυσίδες λόγω της συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ, όπως επίσης λόγω των συμφωνιών στρατιωτικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ. Για να σπάσει η Τουρκία τις αλυσίδες πρέπει να βγει από το ΝΑΤΟ, να ακυρώσει όλες τις διμερείς και πολυμερείς συμφωνίες συνεργασίας με τις ΗΠΑ και τους άλλους ιμπεριαλιστές, όπως επίσης να κλείσει τις στρατιωτικές βάσεις και να καταστρέψει όλα τα αμερικανικά πυρηνικά-βιολογικά όπλα και πυρομαχικά που βρίσκονται στα εδάφη της. Οι Τούρκοι, οι Κούρδοι ή από άλλες εθνότητες, όλοι οι προοδευτικοί εργαζόμενοι και εργάτες στην Τουρκία και το επαναστατικό τους κόμμα και οι προοδευτικοί διανοούμενοι αγωνίζονται για αυτό το σκοπό. Αυτός είναι ένας αγώνας που διεξάγεται από τη δεκαετία του ΄60. Ισχυρές διαμαρτυρίες πραγματοποιήθηκαν το 2004 για τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη.
Βάζοντας ένα τέλος στη συμμετοχή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και στις πολιτικές που είναι σχεδιασμένες από τις στρατιωτικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ, θα έδινε ένα χτύπημα στη στρατηγική του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού σε μια ευρεία γεωγραφική περιοχή, από τα Βαλκάνια μέχρι τη Μέση Ανατολή και τον Καύκασο. Επίσης, θα ξεπερνιόταν ένα εμπόδιο για την πρόοδο των φιλικών σχέσεων μεταξύ των κρατών της περιοχής και να δυναμώσει τους αγώνες των λαών για την ανεξαρτησία και τη δημοκρατία. Για αυτό το λόγο, αυτή η χρονιά, που σηματοδοτεί την 60η επέτειο του ΝΑΤΟ και την 57η από την ένταξη της Τουρκίας, ορίστηκε να είναι η χρονιά του αγώνα ενάντια στο ΝΑΤΟ και του αγώνα για την έξοδο των χωρών από αυτό. Θα δούμε μεγάλες διαδηλώσεις, πολλές δημόσιες συζητήσεις και συναντήσεις για την διαπαιδαγώγηση των μαζών και αγώνες για το κλείσιμο των Νατοϊκών και αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων.
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας – TDKP
Το κείμενο του ΚΚ Ισπανίας (μ-λ) για τα 60 χρόνια του ΝΑΤΟ
Η Ισπανία στο ΝΑΤΟ
Το 1981, η κυβέρνηση της Ισπανίας, υπό την ηγεσία εκείνη την εποχή του Κάλβο Σοτέλο, υποστηριχτή του φασίστα Φράνκο, ανακοίνωσε την πρόθεσή της να υποβάλει υποψηφιότητα για συμμετοχή στο ΝΑΤΟ. Ο αυτοαποκαλούμενος σοσιαλιστής Φελίπε Γκονζάλες, αφουγκραζώμενος το λαϊκό αίσθημα αντιτάχθηκε στον ιμπεριαλιστικό πολεμικό οργανισμό και ξεκίνησε μια καμπάνια με στόχο να κερδίσει τη ψήφο του λαού στις εκλογές του 1982. Εμείς λέμε ότι το έκανε υποκριτικά αφού το σύνθημα που χρησιμοποίησε το PSOE (σοσιαλιστικό κόμμα) μπορεί να ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως. Έλεγε «ΝΑΤΟ, Όχι στην είσοδο». Από εκείνη τη στιγμή η μεγάλη προδοσία είχε ξεκινήσει, μια προδοσία η οποία στην πραγματικότητα ήταν η συνέχεια της δεξιάς τοποθέτησης της σοσιαλδημοκρατίας, ακόμα και πριν το θάνατο του Φράνκο.
Για παράδειγμα, μπορούμε να επισημάνουμε ότι ο πραγματικός ηγέτης των εξωτερικών υποθέσεων του ΝΑΤΟ, ο Χαβιέ Σολάνα, ήταν μέχρι πρόσφατα, μέλος της ηγεσίας του PSOE και ότι στα φοιτητικά του χρόνια συμμετείχε σε διαδηλώσεις ενάντια στο ΝΑΤΟ. Στη συνέχεια χρήστηκε γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ και μ’ αυτή του την ιδιότητα, διέταξε τον εγκληματικό βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας.
Οι μεγάλες διαδηλώσεις ενάντια στο ΝΑΤΟ, κάποιες από τις οποίες είχαν συμμετοχή ένα εκατομμύριο ανθρώπους, ανάγκασαν το PSOE, υπό την προεδρία του Φελίπε Γκονζάλες, να οργανώσουν δημοψήφισμα. Η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση έκανε καμπάνια υπέρ της συμμετοχής στο ΝΑΤΟ, με τρεις υποσχέσεις: η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ δε θα σήμαινε και συμμετοχή στις στρατιωτικές του επιχειρήσεις, η τοποθέτηση πυρηνικών όπλων σε Ισπανικά εδάφη θα ήταν απαγορευμένη και η Αμερικάνικη στρατιωτική παρουσία θα μειώνονταν σταδιακά.
Το δημοψήφισμα πραγματοποιήθηκε στις 12 Μάρτη του 1986. Η κυβέρνηση του PSOE έκανε μια καμπάνια εκφοβισμού ενάντια σε όσους εναντιώνονταν στο ΝΑΤΟ. Διανοούμενοι με επιρροή «κόπηκαν» από την κρατική τηλεόραση και άλλα ΜΜΕ προσκείμενα στη σοσιαλδημοκρατία και στα δεξιά κόμματα, επειδή εναντιώνονταν στο έγκλημα του Φελίπε Γκονζάλες και το καταδίκαζαν, λέγοντας ότι οι υποσχέσεις του δεν θα εκπληρωθούν, ότι έχει συμφωνήσει με το δεξιό κόμμα το οποίο ακόμα ονειρεύεται το σύστημα του Φράνκο, κλπ.. Παρά τις πιέσεις, τις απειλές και τα κόλπα της κυβέρνησης και των συμμάχων της, αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν 52,54% υπέρ, 38,83% κατά και 6,54% λευκά. Κάποιες περιοχές ήταν στην πλειοψηφία τους ενάντια, για παράδειγμα η περιοχή των Βάσκων και τα Κανάρια.
Ούτε μια υπόσχεση δεν πραγματοποιήθηκε, ούτε από την κυβέρνηση του PSOE ούτε από τον συνεργάτη του Μπους, Αθνάρ. Η Ισπανία συμμετέχει πλήρως στο στρατιωτικό σκέλος του NATO. Για παράδειγμα, το Νοτιοδυτικό στρατηγείο βρίσκεται στο Retamares (κοντά στη Μαδρίτη) και υπάρχουν πολλές αποθήκες πυρηνικών βομβών στην Ισπανία (φυσικά κρυμμένες) και όσο για την Αμερικάνικη στρατιωτική παρουσία, αξίζει να αναφέρουμε τις μεγάλες χερσαίες και ναυτικές βάσεις (κάποιες υπόγειες) της Ρότα και της Μορόν, στην Ανδαλουσία, της Σαραγόσας στην Αραγονία, του Τορρεόν κοντά στη Μαδρίτη, χώρια τις διάφορες εγκαταστάσεις, όπως οι πετρελαϊκοί αγωγοί.
Η επέτειος αυτής της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας θα «γιορταστεί» στην Ισπανία, όπως και στις άλλες χώρες, με μεγάλες διαδηλώσεις εναντίον της, οι οποίες θα λάβουν χώρα όλο τον Ιούλη.
Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό) – PCE (ML)
http://www.pceml.info
Το 1981, η κυβέρνηση της Ισπανίας, υπό την ηγεσία εκείνη την εποχή του Κάλβο Σοτέλο, υποστηριχτή του φασίστα Φράνκο, ανακοίνωσε την πρόθεσή της να υποβάλει υποψηφιότητα για συμμετοχή στο ΝΑΤΟ. Ο αυτοαποκαλούμενος σοσιαλιστής Φελίπε Γκονζάλες, αφουγκραζώμενος το λαϊκό αίσθημα αντιτάχθηκε στον ιμπεριαλιστικό πολεμικό οργανισμό και ξεκίνησε μια καμπάνια με στόχο να κερδίσει τη ψήφο του λαού στις εκλογές του 1982. Εμείς λέμε ότι το έκανε υποκριτικά αφού το σύνθημα που χρησιμοποίησε το PSOE (σοσιαλιστικό κόμμα) μπορεί να ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως. Έλεγε «ΝΑΤΟ, Όχι στην είσοδο». Από εκείνη τη στιγμή η μεγάλη προδοσία είχε ξεκινήσει, μια προδοσία η οποία στην πραγματικότητα ήταν η συνέχεια της δεξιάς τοποθέτησης της σοσιαλδημοκρατίας, ακόμα και πριν το θάνατο του Φράνκο.
Για παράδειγμα, μπορούμε να επισημάνουμε ότι ο πραγματικός ηγέτης των εξωτερικών υποθέσεων του ΝΑΤΟ, ο Χαβιέ Σολάνα, ήταν μέχρι πρόσφατα, μέλος της ηγεσίας του PSOE και ότι στα φοιτητικά του χρόνια συμμετείχε σε διαδηλώσεις ενάντια στο ΝΑΤΟ. Στη συνέχεια χρήστηκε γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ και μ’ αυτή του την ιδιότητα, διέταξε τον εγκληματικό βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας.
Οι μεγάλες διαδηλώσεις ενάντια στο ΝΑΤΟ, κάποιες από τις οποίες είχαν συμμετοχή ένα εκατομμύριο ανθρώπους, ανάγκασαν το PSOE, υπό την προεδρία του Φελίπε Γκονζάλες, να οργανώσουν δημοψήφισμα. Η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση έκανε καμπάνια υπέρ της συμμετοχής στο ΝΑΤΟ, με τρεις υποσχέσεις: η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ δε θα σήμαινε και συμμετοχή στις στρατιωτικές του επιχειρήσεις, η τοποθέτηση πυρηνικών όπλων σε Ισπανικά εδάφη θα ήταν απαγορευμένη και η Αμερικάνικη στρατιωτική παρουσία θα μειώνονταν σταδιακά.
Το δημοψήφισμα πραγματοποιήθηκε στις 12 Μάρτη του 1986. Η κυβέρνηση του PSOE έκανε μια καμπάνια εκφοβισμού ενάντια σε όσους εναντιώνονταν στο ΝΑΤΟ. Διανοούμενοι με επιρροή «κόπηκαν» από την κρατική τηλεόραση και άλλα ΜΜΕ προσκείμενα στη σοσιαλδημοκρατία και στα δεξιά κόμματα, επειδή εναντιώνονταν στο έγκλημα του Φελίπε Γκονζάλες και το καταδίκαζαν, λέγοντας ότι οι υποσχέσεις του δεν θα εκπληρωθούν, ότι έχει συμφωνήσει με το δεξιό κόμμα το οποίο ακόμα ονειρεύεται το σύστημα του Φράνκο, κλπ.. Παρά τις πιέσεις, τις απειλές και τα κόλπα της κυβέρνησης και των συμμάχων της, αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν 52,54% υπέρ, 38,83% κατά και 6,54% λευκά. Κάποιες περιοχές ήταν στην πλειοψηφία τους ενάντια, για παράδειγμα η περιοχή των Βάσκων και τα Κανάρια.
Ούτε μια υπόσχεση δεν πραγματοποιήθηκε, ούτε από την κυβέρνηση του PSOE ούτε από τον συνεργάτη του Μπους, Αθνάρ. Η Ισπανία συμμετέχει πλήρως στο στρατιωτικό σκέλος του NATO. Για παράδειγμα, το Νοτιοδυτικό στρατηγείο βρίσκεται στο Retamares (κοντά στη Μαδρίτη) και υπάρχουν πολλές αποθήκες πυρηνικών βομβών στην Ισπανία (φυσικά κρυμμένες) και όσο για την Αμερικάνικη στρατιωτική παρουσία, αξίζει να αναφέρουμε τις μεγάλες χερσαίες και ναυτικές βάσεις (κάποιες υπόγειες) της Ρότα και της Μορόν, στην Ανδαλουσία, της Σαραγόσας στην Αραγονία, του Τορρεόν κοντά στη Μαδρίτη, χώρια τις διάφορες εγκαταστάσεις, όπως οι πετρελαϊκοί αγωγοί.
Η επέτειος αυτής της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας θα «γιορταστεί» στην Ισπανία, όπως και στις άλλες χώρες, με μεγάλες διαδηλώσεις εναντίον της, οι οποίες θα λάβουν χώρα όλο τον Ιούλη.
Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό) – PCE (ML)
http://www.pceml.info
Το κείμενο του ΚΚ Εργατών Δανίας για τα 60 χρόνια του ΝΑΤΟ
Δανία: Φλέγοντας σημαίεςΟ Δανός πρωθυπουργός Άντερς Φογκ Ρασμούσεν μνημονεύεται συχνά από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης ως ο πιο δημοφιλής υποψήφιος για γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ. Για πρώτη φορά, εν ενεργεία πρωθυπουργός μπορεί να παραιτηθεί απ’ τη θέση του για να γίνει ο διακοσμητικός ηγέτης αυτού του ιμπεριαλιστικού σχηματισμού που ενώ δημιουργήθηκε αρχικά «για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο απ΄ τη Σοβιετική Ένωση», έχει αναλάβει τώρα δράση στην Κεντρική Ασία και σ’ όλο το κόσμο. Ο διορισμός ενός εν ενεργεία αρχηγού κράτους θα έδειχνε την αυξημένη σημασία που έχει η ανάπτυξη του ΝΑΤΟ για τις ΗΠΑ και τις μεγάλες δυνάμεις της ΕΕ ως το κοινό τους στρατιωτικό όργανο.
Χωρίς αμφιβολία, ο κατ’ εξακολούθηση εγκληματίας πολέμου και νεοφιλελεύθερος μιλιταριστής Φογκ είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για τη δουλειά. Απ’ το 2001, είναι επικεφαλής της χειρότερης δεξιάς κυβέρνησης στη Δανία από τον καιρό της ναζιστικής κατοχής και έχει μετατρέψει τη χώρα σε μπροστάρη ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, ρατσισμού και ισλαμοφοβίας. Ως αντίλαλος του Τζορτζ Μπους, ο Φογκ διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην προετοιμασία του παράνομου πολέμου εναντίον του Ιράκ, ξεπερνώντας ακόμα και το αφεντικό του, λέγοντας ότι: «το Ιράκ διαθέτει όπλα μαζικής καταστροφής, Αυτό δεν είναι κάτι το οποίο απλώς πιστεύουμε. Το ξέρουμε ότι είναι γεγονός»!.
Ηττημένος και βαλλόμενος από το δανικό αντιπολεμικό κίνημα, ο Φογκ απέσυρε τους στρατιώτες του απ’ το Ιράκ το 2007-2008, ενισχύοντας σημαντικά τον αριθμό των δανικών μάχιμων στρατευμάτων στο Αφγανιστάν. Είκοσι δύο απ’ αυτούς έχουν σκοτωθεί μέχρι τώρα, οι μεγαλύτερες αναλογικά απώλειες μεταξύ των ΝΑΤΟϊκών κατακτητών.
Ο Φογκ, ο φίλος του σιωνιστικού Ισραήλ, υποστήριξε τις ίντριγκες της Jyllands Posten, της πιο αντιδραστικής ημερησίας της Δανίας, η οποία δημοσίευσε γελοιογραφίες του Μωάμεθ, με σκοπό να προκαλέσει τους άραβες και τους μουσουλμάνους. Στη δεκαετία του ’30 του περασμένου αιώνα, η συγκεκριμένη εφημερίδα επικρότησε τη πολιτική του γείτονα Αδόλφου Χίτλερ σχετικά με τους Γερμανούς εβραίους. Ο Φογκ, πρόβαλε τις γελοιογραφίες ως την πραγμάτωση της «Δυτικής αξίας της ελεύθερης έκφρασης», ενώ εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι βγήκαν στους δρόμους, καίγοντας τη δανική σημαία, και απεικονίζοντας δικαιολογημένα τον Φογκ ως το κυνηγόσκυλο του Τζορτζ Μπους και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Κατά το καιρό της πρωθυπουργίας του, το λεγόμενο κράτος πρόνοιας στη Δανία έχει μετατραπεί το ίδιο σε γελοιογραφία.
Αυτός είναι ο άνθρωπος, ο οποίος λέγεται ότι αποτελεί τον ευνοούμενο των μεγάλων δυνάμεων της ΕΕ, Γαλλίας, Γερμανίας και Ηνωμένου Βασιλείου για τον επόμενο γραμματέα του ΝΑΤΟ. Ανεξάρτητα από το αν θα διοριστεί ή όχι ο Φογκ, ο διακοσμητικός ηγέτης του ΝΑΤΟ θα είναι ένας καθιερωμένος μιλιταριστής και ιμπεριαλιστής. Η υποψηφιότητα του Φογκ έχει προκαλέσει οξεία κοινοβουλευτική κρίση στη Δανία και σε κάθε περίπτωση οι μέρες του ως πρωθυπουργού και ηγέτη του κόμματος του πολέμου είναι μετρημένες.
Στην περίοδο Ομπάμα, του Σαρκοζί, της Μέρκελ, του Μπράουν, το ΝΑΤΟ δεν θα είναι απλώς ένα βοηθητικό όργανο για τους πολέμους των ΗΠΑ αλλά το κύριο όργανο των αμερικάνικου και ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού για παγκόσμια ηγεμονία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση των πάλαι ποτέ αποικιακών δυνάμεων δεν αποτελεί το «προοδευτικό αντίβαρο στην μονομερή δράση των ΗΠΑ». Δεν πρέπει να τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Απ' τα 27 χώρες της ΕΕ, οι 21 είναι επίσης μέλη του ΝΑΤΟ. Πέντε είναι μέλη του «Συνεταιρισμού για την ειρήνη». Μόνο η Κύπρος δεν είναι ακόμα αναμεμειγμένη και μόνο η Μάλτα δεν έχει στρατιωτική δύναμη στο Αφγανιστάν. Απ' τις 28 χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, μόνο τα τρία μη Ευρωπαϊκά κράτη (ΗΠΑ, Καναδάς, Ισλανδία) και μια Ευρωπαϊκή χώρα (Νορβηγία) δεν είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το σχέδιο είναι να γίνει το ΝΑΤΟ η «η συμμαχία του 21ου αιώνα για την παγκόσμια κυριαρχία».
Η πλειοψηφία των Δανών ήταν και είναι, φυσικά, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και τη βάρβαρη Ισραηλινή καθυπόταξη των Παλαιστινίων. Μεγάλες διαδηλώσεις έχουν πραγματοποιηθεί στους δρόμους και αλλού εναντίον του Φογκ και της δανικής συμμετοχής στις εγκληματικές επιθετικές επιχειρήσεις. Στην παρούσα φάση, το αντιπολεμικό κίνημα επικεντρώνεται στην καταπολέμηση της επέκτασης του ΝΑΤΟ.
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Δανίας - APK
http://www.apk2000.dk/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου