Ο Τσώρτσιλ για το Στάλιν

Αναδημοσιεύουμε παρακάτω την ομιλία-εκτίμηση του ΤΣΩΡΤΣΙΛ στη Βουλή των Λόρδων (28.12.1959) για την προσωπικότητα του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ, με την ευκαιρία των 80 χρόνων απ' τη γέννησή του, η οποία έχει ιδιαίτερα βαρύνουσα πολιτική σημασία, επειδή πρώτο, παρά τη φρασεολογία διακρίνεται για την αντικειμενικότητά της και ανταποκρίνεται στην ιστορική Αλήθεια, δεύτερο, προέρχεται από έναν σκληρό αντίπαλο και θανάσιμο εχθρό του κομμουνιστικού κινήματος και έναν αντικομμουνιστή του αναστήματος του Ουίνστον Τσώτσιλ, που όμως κατά τη διάρκεια του πολέμου και των συσκέψεων Γιάλτας-Τεχεράνης δήλωνε: «εγώ σηκώνομαι το πρωί και προσεύχομαι να είναι ο Στάλιν ζωντανός, υγιής. Μόνο ο Στάλιν θα σώσει τον κόσμο», και τρίτο έγινε το 1959 δηλ. σε μια χρονική περίοδο που η αντισταλινική-αντικομμουνιστική λασπολογική εκστρατεία προδοτικής ρεβιζιονιστικής φασιστικής ομάδας των Χρουστσόφ-Μικογιάν-Μπρέζνιεφ, κλπ. - πρακτόρων του διεθνούς ιμπεριαλισμού- σε βάρος του μεγάλου Στάλιν είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της. Η βαρύνουσα πολιτική σημασία αυτής της εκτίμησης συνίσταται στο ότι το μέγεθος της προσωπικότητας του Ιωσήφ Στάλιν δεν είναι δυνατό να αμφισβητείται ούτε από τους σοβαρότερους πολιτικούς αντιπάλους και ταξικούς εχθρούς.
«Το μεγάλο ευτύχημα για τη Ρωσία ήταν ότι στα χρόνια των δυσκολότατων δοκιμασιών επικεφαλής της χώρας ήταν ο μεγαλοφυής και ακλόνητος στρατηλάτης Ι.Β. Στάλιν. Ήταν ο πιο επιφανής, επιβεβλημένη, αξιοσέβαστη προσωπικότητα στη ρευστή και σκληρή εποχή της περιόδου εκείνης, στην οποία κύλησε η ζωή του.
Ο Στάλιν ήταν άνθρωπος ασυνήθιστης ενέργειας, πολυμορφωμένος και ακατάβλητης ισχυρής θέλησης. Δριμύς, σκληρός και αμείλικτος συζητητής, σε σημείο που, παρά τη μαθητεία μου στο Βρετανικό Κοινοβούλιο, μου ήταν αδύνατο να τον αντιμετωπίσω. Ο Στάλιν πριν απ' όλα κατείχε σε μεγάλο βαθμό το αίσθημα του χιούμορ και του σαρκασμού, την ικανότητα να αντιλαμβάνεται ακριβώς τον συνομιλητή του και να εκφράζει τη σκέψη του.
Τους λόγους του ο Στάλιν τους έγραφε μόνος του. Στα έργα του αντηχούσε πάντα η εκτελεστική δύναμη. Η δύναμη αυτή ήταν τόσο μεγάλη, ώστε αναδείχτηκε σε ανεπανάληπτο ηγέτη των καθοδηγητών των κρατών όλων των εποχών και όλων των λαών.
Ο Στάλιν προξενούσε μεγαλειώδικη εντύπωση. Η επιρροή του στους ανθρώπους ήταν ακαταμάχητη. Όταν έμπαινε στην αίθουσα συνεδριάσεων της Διάσκεψης της Γιάλτας όλοι εμείς σηκωνόμασταν όρθιοι σαμπώς να μας πρόσταζε κανείς και είναι αξιοπερίεργο και ανεξήγητο γιατί στεκόμασταν σε στάση προσοχής.
Διακατέχονταν από βαθιά, απαλλαγμένη από κάθε πανικό, λογική και συνετή σοφίας. Ήταν ανυπέρβλητος τεχνίτης να βρίσκει στις δύσκολες στιγμές διέξοδο και από τις πιο αδιέξοδες καταστάσεις. Επιπλέον ο Στάλιν στις πιο κρίσιμες στιγμές όπως και σε στιγμές θριάμβου ήταν το ίδιο συγκρατημένος και ποτέ δεν υπέκυψε σε φαντασιώσεις. Ήταν μια ασυνήθιστα πολυσύνθετη προσωπικότητα.
Ο Στάλιν δημιούργησε και καθυπόταξε μια τεράστια αυτοκρατορία. Ήταν ο άνθρωπος ο οποίος εκμηδένισε τον εχθρό του με τη βοήθεια του ίδιου του εχθρού του. Μάλιστα ανάγκασε κι εμάς, που μας ονόμαζε ιμπεριαλιστές να πολεμήσουμε ενάντια στους ιμπεριαλιστές.
Ο Στάλιν υπήρξε ο μέγιστος, απαράμιλλος δικτάτορας, ο οποίος παρέλαβε τη Ρωσία με ξύλινο αλέτρι και την άφησε μια πυρηνική υπερδύναμη.
Όχι, ότι και να λένε γι' αυτόν, η ιστορία και οι λαοί τέτοιους ανθρώπους δεν τους ξεχνούν».