Όσοι ψάχνουν για απάντηση στο μακελειό του Ρέντη, εκεί που συναντιέται-‘’σπουδάζει’’, η νέα βάρδια του προλεταριάτου, άδικα αναζητούν την αλήθεια στην ψυχανάλυση και τον πυρήνα της οικογένειας.
Όλα είναι αποτέλεσμα της πάλης των τάξεων, του ξενοφοβικού ρατσισμού όπως τα εισπράττει ένα παιδί εφηβικής-μετεφηβικής ηλικίας, με ευαισθησίες, δίψα για ζωή που τα συντρίβει η καπιταλιστική βαρβαρότητα και κάνει τα νεανικά του μάτια ‘’άγρια και γυάλινα’’.
Ο Δημήτρης Πατμανίδης με την οικογένειά του ξεριζωμένη από τη φρίκη του πολέμου στο Σοχούμι, έφτασε στην Ελλάδα με όλα τα χαρακτηριστικά της πολιτικής προσφυγιάς. Ο πατέρας με πανεπιστημιακή μόρφωση , βρίσκει δουλειά σε φορτηγό με τα χίλια ζόρια, η μάνα μένει άνεργη, η οικογένεια στοιβάζεται στις παλιές προσφυγικές πολυκατοικίες του Ρέντη.
Ο Δημήτρης φοβισμένος κι’ ευαίσθητος, έρχεται αντιμέτωπος με το φασιστικό ρατσισμό που μαθαίνουν ν’ αναπαραγάγουν οι φτωχοί έλληνες συνομήλικοί του.
Πριν γίνει ο ίδιος απομονωμένος και σκοτεινός, αντιμετωπίζει την απαξίωση, τη μοναξιά, τη χλεύη στο σχολείο: ‘’Γεωργιανέ γύρνα πίσω’’, και όλα φτάνουν στην ανοιχτή βία απέναντί του. Πέρασε στα ψιλά, πως συμμορία ‘’ελληναράδων’’ συμμαθητών, τον είχε ρίξει στο κάδο σκουπιδιών του σχολείου.
Μετά ο Δημήτρης, ντύνεται στα μαύρα, αναζητά και λατρεύει τα όπλα, ακούει ‘’σκοτεινή μουσική’’, η χαμένη του επικοινωνία γίνεται αδιέξοδα μόνο μέσω του ιντερνετ.
Στο τέλος, η ασταθής ισορροπία της δυστυχίας, σπάει.
Μια σπαραχτική ιστορία ρατσισμού, για την οποία κανείς δεν θα πληρώσει.
Γιατί δεν μας χρειάζονται κυρίως ψυχολόγοι, όσο κι’ αν η απουσία προσωπικού στα σχολειά του προλεταριάτου είναι απαράδεκτη. Χρειάζεται πάνω απ’ όλα το σπάσιμο του ‘’αυγού του φιδιού’’. Κι’ αυτό θέλει καθημερινό αντιφασιστικό-αντικαπιταλιστικό αγώνα, επίμονο και με υπομονή, κύρια ανάμεσα στα νέα παιδιά της τάξης μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου