1η ΜΑΗ 2009

Κατεβάστε το συνημμένο αρχείο: 1_mai_2009.pdf (application/pdf)

Καπιταλιστική ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ: μαζική ανεργία εκατοντάδων εκατομμυρίων, μεγάλη ακρίβεια, άγρια εκμετάλλευση, φτώχεια, πείνα και εξαθλίωση, βαθιά κρίση, ρατσισμός, εθνικισμός-σοβινισμός, πορνεία και ναρκωτικά, φασιστικοποίηση και ναζι-φασισμός, πόλεμοι, εγκλήματα και καταστροφές, κλπ. ΘΑΝΑΤΟΙ ΠΑΙΔΙΩΝ: κάθε 3 δευτερόλεπτα πεθαίνει 1 παιδί

Ή

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ της ένδοξης λενινιστικής-σταλινικής εποχής 1917-1953

Ξένοι και ντόπιοι εργάτες-εργάτριες, άνεργοι, νέοι και νέες,

Η 1^η ΜΑΗ – μέρα διεθνούς μαχητικής αλληλεγγύης του προλεταριάτου όλων των χωρών – συμπίπτει φέτος με τα 60χρονα του επιθετικού στρατιωτικού συνασπισμού του ΝΑΤΟ που σκορπάει το θάνατο στους λαούς των διαφόρων χωρών αλλά και με το ξέσπασμα της μεγάλης οικονομικής κρίσης υπερπαραγωγής που πλήττει ολόκληρο τον καπιταλιστικο-ιμπεριαλιστικό κόσμο, μαζί και την οικονομία της χώρας μας.

Το σάπιο και ιστορικά ξεπερασμένο εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα δεν μπόρεσε στο παρελθόν, δεν μπορεί σήμερα, μα ούτε και στο μέλλον, να λύσει κανένα απ’ τα προβλήματα της εργατικής τάξης και των λαών. Επιπλέον το μόνο που έχει να τους προσφέρει είναι: μαζική ανεργία εκατοντάδων εκατομμυρίων, μεγάλη ακρίβεια, άγρια εκμετάλλευση, φτώχεια, πείνα και εξαθλίωση, βαθιά κρίση, ρατσισμό, εθνικισμό-σοβινισμό, πορνεία και ναρκωτικά, φασιστικοποίηση και ναζι-φασισμό, πολέμους, εγκλήματα και καταστροφές, κλπ., κλπ.

Η μοναδική απάντηση στην καπιταλιστική ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ και διέξοδος-προοπτική για την εργατική τάξη και τους λαούς είναι ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ. Μόνο ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ της ένδοξης λενινιστικής-σταλινικής περιόδου 1917-1953 μπορεί να λύσει τα προβλήματα της εργατικής τάξης και των λαών, όπως συνέβηκε στη Σοβιετική Ένωση (1917-53), τον οποίο κατέστρεψε η χρουστσοφική ρεβιζιονιστική αντεπανάσταση της προδοτικής κλίκας των Χρουστσοφ-Μπρέζνιεφ-Μικογιάν-Σουσλόφ, κλπ., η οποία πρωτοστάτησε και καθοδήγησε την παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση στη μετά το 1953 περίοδο (ολοκληρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ΄60), έχοντας και τη δραστήρια στήριξη όλων των προδοτών σοσιαλδημοκρατών ηγετών του διεθνούς χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, μεταξύ των οποίων και εκείνων των «Κ»ΚΕ-«Κ»ΚΕεσ. (=ΣΥΝ).

Η σημερινή βαθιά παγκόσμια καπιταλιστική κρίση διαλύει εκ νέου τους μύθους της αντιδραστικής αστικής τάξης αλλά και των υπηρετών της (= της παλιάς παραδοσιακής και της νέας χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας) για έναν «καπιταλισμό χωρίς κρίσεις» και απόλυτη εξαθλίωση του προλεταριάτου μα και το μύθο της διαβόητης «παγκοσμιοποίησης» που τάχα θα «βελτίωνε» διαρκώς το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, θα «καλυτέρευε» τη ζωή των λαών και θα συνέβαλε στην οικονομική ανάπτυξη «όλων» των καπιταλιστικών χωρών (ιμπεριαλιστικών-εξαρτημένων).

Παράλληλα η οικονομική κρίση οξύνει στο έπακρο τις αντιθέσεις μεταξύ μπουρζουαζίας-προλεταριάτου, μεταξύ ιμπεριαλιστικών-εξαρτημένων χωρών αλλά και τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, κυρίως μεταξύ των ΗΠΑ-ΕΕ-Ρωσίας-Ιαπωνίας, κλπ., αυξάνοντας την επιθετικότητα όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και τον κίνδυνο πολέμου – πρώτα και κύρια την επιθετικότητα του αμερικάνικού ιμπεριαλισμού υπαριθμόν 1 εχθρού όλων των λαών και όλων των χωρών του κόσμου που προσπαθεί να διατηρήσει την παγκόσμια ηγεμονία του.

Η αντιδραστική αστική τάξη προσπαθεί να ρίξει τα βάρη της κρίσης στις πλάτες της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων, καταδικάζοντάς τους στην πείνα και την εξαθλίωση, ενώ ταυτόχρονα προωθεί τον εκφασισμό των αστικών κρατών και το δραστικό περιορισμό των δημοκρατικών ελευθεριών, όμως ούτε οι εργαζόμενοι μένουν με «σταυρωμένα χέρια» αλλά παλεύουν για να αποκρούσουν τις απανωτές επιθέσεις του κεφαλαίου σ’ όλα τα επίπεδα.

Στη χώρα μας η αντιδραστική κυβέρνηση Καραμανλή με την ακραία νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική, αλλά και από κλασική ανικανότητα, οδήγησε τη χώρα σε ανοιχτή-πλήρη χρεοκοπία και την οικονομία της 2 φορές, σε διάστημα μόλις 5 χρόνων, σε επιτήρηση των Οργάνων της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και εκατομμύρια εργαζόμενους σε ραγδαία και πρωτοφανή χειροτέρευση του βιοτικού τους επιπέδου με τους διαρκώς αυξανόμενους φόρους, την πτώση των πραγματικών μα και των ονομαστικών μισθών αλλά και τα χωρίς προηγούμενα απανωτά κύματα κερδοσκοπικής μαφιόζικής ακρίβειας σε είδη πλατιάς κατανάλωσης (ψωμί πάνω από 2 Ευρώ το κιλό (ζυγισμένο), γάλα 1,40 Ευρώ έως 2,50 το λίτρο (γάλα κατσικίσιο), ενώ στη Γερμανία, με σχεδόν τριπλάσιους μισθούς, κοστίζει 0,55 Ευρώ το λίτρο, κλπ.). Ταυτόχρονα προώθησε τον εκφασισμό του αστικού κράτους με τη διαβόητη «επανίδρυση του κράτους» δηλ. την επάνδρωσή του με μοναρχοφασιστικά-χουντικά στοιχεία αλλά και την ακραία φασιστικοποίηση του συνόλου της κοινωνικής ζωής του τόπου, έχοντας ως πρώτο στήριγμα της πολιτικής της όχι μόνο το ναζι-φασιστικό ΛΑΟΣ αλλά και τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ που έφθασαν στο σημείο να «χαϊδεύουν τα αυτιά των ΜΑΤ» την ώρα που δολοφονούσαν τη νεολαία σε διάφορες πόλεις της χώρας.

Αν το κεφάλαιο κατάφερε να «περάσει» όλες τις επιθέσεις του στην εργατική τάξη και το λαό, αυτό οφείλεται όχι μόνο στην πλήρη έλλειψη αντιπολίτευσης στα κυβερνητικά μέτρα αλλά κυρίως στην προδοτική στάση των ρεφορμιστών ηγετών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αλλά και των ρεφορμιστικών συνδικαλιστικών παρατάξεων ΠΑΣΚΕ-ΠΑΜΕ-ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (οι αντιδραστικοί της ΔΑΚΕ ήταν μόνιμο στήριγμα της κυβέρνησης της ΝΔ). Το δρόμο της πάλης σε εργατιά-αγροτιά δείχνει η πρόσφατη εξέγερση της μαθητικής-φοιτητικής νεολαίας .

Στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, της εξαθλίωσης της εργατικής τάξης, της πείνας, της φασιστικοποίησης, των πολέμων, το καθήκον των κομμουνιστών, των μαρξιστών-λενινιστών-σταλινιστών, είναι διπλό:

Από τη μια να «ξαναφέρουν» στην εργατική τάξη την επιστημονική δική της ιδεολογία, απαραίτητο στοιχείο για την ανασύνταξη του επαναστατικού της κόμματος(συνέχεια του σταλινικού-ζαχαριαδικού ΚΚΕ 1918-55), για την μελλοντική νικηφόρα προλεταριακή επανάσταση και την εγκαθίδρυση της Διχτατορίας του Προλεταριάτου που θα σημάνει ξανά το πέρασμα απ’ την «προϊστορία» στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Από την άλλη, οι κομμουνιστές δεν είναι ονειροπόλοι μακριά απ’ το σήμερα, ούτε αναπολούν το επαναστατικό «χτες» σαν ρομαντικοί αλλά διδάσκονται απ’ αυτό. Αγωνίζονται με όλες τις δυνάμεις τους στους καθημερινούς αμυντικούς αγώνες της εργατικής τάξης για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της καπιταλιστικής κρίσης και αγωνίζονται για την ενότητα της τάξης, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσει το προλεταριάτο, νέοι και παλιοί εργάτες, άνεργοι, τα ταξικά μας αδέλφια οι μετανάστες, να έχουν εκπροσώπηση και αποτελεσματικότητα στον αγώνα τους. Σχετικά με το συγκεκριμένο αυτό ζήτημα ο ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ είχε επισημάνει και συνιστούσε στα 1925: «Που έγκειται η δύναμη της σοσιαλδημοκρατίας στη Δύση; Στο γεγονός ότι στηρίζεται στα συνδικάτα. Που έγκειται η αδυναμία των κομμουνιστικών μας κομμάτων στη Δύση; Στο γεγονός ότι δεν έχουν πετύχει στενή σύνδεση με τα συνδικάτα και ότι ορισμένα στοιχεία δε θέλουν καν να πετύχουν στενή σύνδεση με τα συνδικάτα. Γι’ αυτό, το κύριο καθήκον των κομμουνιστικών κομμάτων της Δύσης στην τωρινή περίοδο είναι, να αναπτύξουν και να διεξάγουν ως το τέλος την καμπάνια για την ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος, να βάλουν σε όλους ανεξαίρετα τους κομμουνιστές το καθήκον, να μπουν στα συνδικάτα, να κάνουν εκεί συστηματική υπομονετική δουλειά για το συμφέρον της ενότητας της εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο και να πετύχουν έτσι, ώστε να μπορούν τα κομμουνιστικά κόμματα να στηρίζονται στα συνδικάτα» ( Ι.Β. Στάλιν: Άπαντα ,τόμος 7, σελ. 115-116, εκδοτικό της ΚΕ του ΚΚΕ, 1953).

Αυτή είναι η στάση των επαναστατών κομμουνιστών την ώρα που οι χρουστσωφικοί σοσιαλδημοκράτες προδότες στο όνομα της δήθεν «ταξικής καθαρότητας», διασπούν απεργοσπαστικά την ενότητα της τάξης στα συνδικάτα της, κάνοντάς τα μαζί με τους παραδοσιακούς ρεφορμιστές, αναποτελεσματικά, άμαζα, απλές σφραγίδες που αποτρέπουν-εμποδίζουν την εργατική τάξη απ’ τον αναγκαίο αγώνα της και καθιστούν τον αγώνα της μόνιμα αναποτελεσματικό.

Μάης 2009

Κίνηση για ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ του ΚΚΕ (1918-55)
Τ.Θ. 3689, 102 10 Αθήνα. Τηλ. 2108621543 http://anasintaxi.awardspace.com