Γράμμα-καταγγελία, προς τους Πολιτικούς Πρόσφυγες στις λαϊκές Δημοκρατίες, για τα επαίσχυντα γεγονότα του Μάη 1962 στην Κ.Ο. Τασκέντης.

«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 59, 1-15 Ιούνη 1996, σελ. 3

Από την ιστορία της πάλης των ελλήνων κομμουνιστών κατά του χρουτσωφικου ρεβιζιονισμού

34 χρόνια από τη βίαιη ματαίωση της εκδήλωσης για την ενίσχυση των εξόριστων και φυλακισμένων κομμουνιστών στην Ελλάδα

Δημοσιεύουμε παρακάτω γράμμα-καταγγελία του σ. Γιάννη Β. Καραστάθη από την εξορία που αναφέρεται στα όσα διαδραματίστηκαν εκείνες τις μέρες στην Τασκέντη

ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΔΕΝ ΕΞΟΝΤΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΒΙΑ

1. Γράμμα-καταγγελία, προς τους Πολιτικούς Πρόσφυγες στις λαϊκές Δημοκρατίες, για τα επαίσχυντα γεγονότα του Μάη 1962 στην Κ.Ο. Τασκέντης.

Ακριβοί μου σύντροφοι!
Τον τελευταίο καιρό σας έστειλα δυο γράμματα για τα πρόσφατα γεγονότα εδώ. Το τελευταίο μου γράμμα ήταν μια αναλυτική εισήγηση για τα αιματηρά γεγονότα που συνέβησαν στην Τασκέντη στις 19 του Μάη 1962. Στις 29 του Μάη σας ξαναέγραψα, όμως απάντησή σας ακόμα δεν έλαβα, και, όπως φαίνεται δεν θα πάρω, γιατί οι εδώ φραξιονιστές μας απαγόρευσαν αυστηρά την αλληλογραφία. Γι’ αυτό σήμερα σας γράφω από άλλον δρόμο.
Μετά την προσωπική συνάντηση, αλλά και τις άλλες επαφές που είχαμε με τον εκτοπισμένο Γ.Γ. του Κ.Κ Ελλάδας σ. Νίκο Ζαχαριάδη, το ηθικό των συντρόφων μας, το οργανωτικό δυνάμωμα των οργανώσεών μας, η θέληση για αγώνα στέργιωσαν πιο πολύ. Ενώ αντίθετα το ηθικό των οπορτουνιστών πέφτει συνεχώς. Δυσπιστία και απογοήτευση κυριαρχούν σε όλους τους οπαδούς τους. Αυτήν την αλλαγή την βλέπουν όλοι, ακόμα και οι πιό μύωπες. Γι ‘ αυτόν ακριβώς το λόγο οι σοβιετικοί επεμβασίες παίρνουν όλα τα μέτρα, ώστε αυτή τη φορά με τη φωτιά και το σίδερο να καταφέρουν συντριφτικό χτύπημα κατά της Οργάνωσής μας, που με τίποτα δεν λυγίζει.
Έπειτα από πολλά γράμματα, που λαβαίνουμε από τους φυλακισμένους και εξορίστους συντρόφους μας στην Ελλάδα, οι οποίοι ζητούν υλική και ηθική βοήθεια, αποφασίσαμε σε πλατιά σύσκεψη και συνελεύσεις να οργανώσουμε στην Τασκέντη μεγαλειώδη, μαζική συγκέντρωση αφιερωμένη σ’ αυτούς.
Η 27 του Μάη 1962 επέτειος του κατεβάσματος, από τον Μ. Γλέζο και Α. Σάντα της χιτλερικής σβάστικας από την Ακρόπολη, καθορίστηκε μέρα της εκδήλωσης. Η διοργάνωση της εκδήλωσης ήταν από κάθε άποψη άριστη και η συμμετοχή των συντρόφων μας σ’ αυτή Θα ήταν καθολική.
Από σύμπτωση η 27 του Μάη 1962 ήταν και μέρα Συνδιάσκεψης των οπορτουνιστών. Έτσι η καθολική συμμετοχή των συντρόφων μας στην πανηγυρική συγκέντρωση ανησύχησε στα σοβαρά τους οπορτουνιστές, οι οποίοι με αλλεπάλληλα διαβήματα στην Κ.Ε. του ΚΚ Ουζμπεκιστάν, απαιτούσαν να ληφθούν τα πιο αυστηρά μέτρα ώστε να μην πραγματοποιηθεί η συγκέντρωση. Το ζήτημα το έθεσαν έτσι: “εμείς ή αυτοί. Αν πραγματοποιηθεί η συγκέντρωση εμείς σβήνουμε”. Και τα μέτρα ελήφθησαν.
Από τις 15 του Μάη 1962 άρχισε η πιο σκληρή καταδίωξη των καθοδηγητικών οργάνων, όλων των συντρόφων μας, από την πολιτοφυλακή και την ΚΟΒ. Στις 17 και 18 του Μάη ο πρόεδρος της ΚΟΒ και υφυπουργός των Εσωτερικών στρατηγός Σλανέτσκι, κάλεσε στο Υπουργείο όλους τους Γραμματείς και άλλα καθοδηγητικά στελέχη. Η ομιλία ήταν σύντομη, 2-3 λεπτά. Μας καλούσε ξεχωριστά τον καθένα, ελπίζοντας στο σπάσιμο κάποιων αδύνατων, λέγοντας λίγες μόνο λέξεις ότι: “Η συγκέντρωση δεν πρέπει να γίνει, γιατί αυτή είναι αντισοβιετική”.
Η απάντηση όλων μας ήταν επίσης κοφτή: Η ειρηνική συγκέντρωση θα γίνει.
Την επόμενη μέρα 19 του Μάη 1962 τα όργανα συνέλαβαν το Γραμματέα της Κομματικής Οργάνωσης Νο 8 σ. Δήμο Σιδηρόπουλο, Πολιτικό Επίτροπο της 9ης Μεραρχίας του ΔΣΕ. Η Επιτροπή που πήγε να διαμαρτυρηθεί για την παράνομη σύλληψη του σ. Δήμου, κρατήθηκε κι’ αυτή. Τότε συγκεντρώθηκαν 500-600 σύντροφοι και πήγαν να διαμαρτυρηθούν και για τη σύλληψη της Επιτροπής. Τα όργανα της ΚΟΒ, με ψεύτικες υποσχέσεις προσπαθούσαν να κερδίσουν χρόνο ώσπου να νυχτώσει, γιατί τη μέρα φοβόντουσαν να πραγματοποιήσουν το εγκληματικό τους σχέδιο. Όταν έπεσε το σκοτάδι, ισχυρές δυνάμεις στρατού και πολιτικοφυλακής, περικύκλωσαν με διπλή, τριπλή ζώνη όλο το τετράγωνο και σαν κανίβαλοι έπεσαν πάνω στους συγκεντρωμένους, οι οποίοι, χωρίς να υποψιάζονται το παραμικρό, περίμεναν την απελευθέρωση των κρατουμένων.
Αυτό που επακολούθησε είναι δύσκολο να περιγραφεί. Τα μέτρα που είχε πάρει η ελληνική αστυνομία ενάντια στους φοιτητές διαδηλωτές στην Αθήνα ωχριούν μπροστά στα μέτρα των χρουστσιοφικών οργάνων καταστολής κατά των Ελλήνων αγωνιστών. Τα αποτελέσματα είναι τα εξής: αρχίζοντας από το 1955 στην Τασκέντη, για δεύτερη φορά χύνεται αθώο αίμα Ελλήνων κομμουνιστών. Χωρίς υπερβολή ζούμε τις μέρες του Στολύπιν. Οι Πολιτείες στις οποίες ζούνε Έλληνες και οι αντίστοιχες συνοικίες φρουρούνταν από την πολιτοφυλακή. Η δε 10η Πολιτεία, όπου πρόκειται να πραγματοποιηθεί η συγκέντρωση, ελέγχεται από ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις με κράνη και πλήρη πολεμική εξάρτηση. Εμείς δεν κοιμώμαστε στα σπίτια μας.
Στις 21 και 22 του Μάη 1962, όλοι εμείς οι Γραμματείς, αποτανθήκαμε στο Γραφείο της Κ.Ε. Τασκέντης του ΚΚ Ουζμπεκιστάν να μας δεχτεί σε ακρόαση. Μας δέχτηκαν στο Γραφείο της Πόλης. Τους εξηγήσαμε την όλη κατάσταση και το σκοπό της συγκέντρωσης και διαμαρτυρηθήκαμε για τις παράνομες συλλήψεις και τ ‘ άλλα μέτρα σε βάρος μας. Η απάντησή τους ήταν: ‘Έχουμε εντολή από τη Μόσχα να μην επιτρέψουμε να γίνει η συγκέντρωση και γι ‘ αυτό θα πάρουμε όλα τα απαιτούμενα μέτρα”. Βέβαια μαζί μας συζητούσαν υπεύθυνοι, ανώτεροι αξιωματικοί της Κρατικής Ασφάλειας. Αυτή τη στιγμή συνέλαβαν το Γραμματέα της Κ.Ο. Νο 13. σ. Πέτρο Τουλούδη. Η κατάσταση είναι τεταμένη.
Με τις επαφές που είχαμε με τα κομματικά και κρατικά όργανα, σφιγμομετρήσαμε και διαπιστώσαμε, ότι οι αναθεωρητές-ανανεωτές... “με το ανθρώπινο πρόσωπο” είναι αποφασισμένοι να πνίξουν την οργάνωσή μας στο αίμα.
Γι' αυτό σε ειδική συνεδρίαση του Γραφείου αποφασίσαμε να αναβάλουμε τη συγκέντρωση, για να μην συγκρουστούμε με τα όργανα της εξουσίας. (Είναι μια σωστή απόφαση παρμένη την πιο κρίσιμη στιγμή). Γιατί το ίδιο διάστημα η κυβέρνηση κυκλοφόρησε ειδική απόφαση, που απαγόρευε όλες και τις παραμικρότερες, μη κομματικές συγκεντρώσεις, δραστηριότητες, κλπ. Την απόφασή μας η ΚΟΒ τη θεώρησε παραπλανητική, γι ‘ αυτό συνέχισαν να παίρνουν πιο ενισχυμένα μέτρα, συνεχίζοντας παράλληλα να μεταδίδουν από τους αναμεταδότες των Πολιτειών στα ρωσσικά και στα ελληνικά, ότι εμείς είμαστε αλήτες, κακοποιοί, αντισοβιετικά στοιχεία και άλλα παρόμοια, γι ‘ αυτό ο σοβιετικός λαός πρέπει να επαγρυπνεί, κλπ.
Εκτός από μένα, που είμουνα εκτοπισμένος από τις 3.5.1962, εξόρισαν τώρα άλλους τρεις Α’ Γραμματείς Κομ. Οργανώσεων τους: Γιάννη Βλαμόπουλο, Σπύρο Σταματάκο και Αχιλλέα Παπαϊωάννου. Τους συντρόφους μας ξεπροβύδισαν στο σταθμό εκατοντάδες συντρόφων μας. Εγώ ήδη είμαι δυο μήνες εκτοπισμένος. Λίγες μέρες πριν συνέλαβαν το Γραμματέα της Κ.Ο Οργάνωσης Νο 4 σ. Κώστα Σουμελίδη και δεκάδες άλλα στελέχη όπως τους:
Λάμπρο Στάμο, Λάζαρο Ουνουφρυάδη με 15 μέρες κρατήσεις για κερδοσκοπία και άλλες κατηγορίες!... Τους Π. Τουλούδη και Λ. Ουνουφρυάδη για κερδοσκοπία και μαύρη αγορά για τη λαχειοφόρο που οργανώσαμε για τους φυλακισμένους και εξόριστους στην Ελλάδα.
Εμείς, σύντροφοι, ετοιμάσαμε 5000 Λαχεία τα οποία εξαντλήθηκαν μέσα σε λίγη ώρα Αρχισαν να κάνουν έρευνες, τα όργανα της Ασφάλειας κατέσχεσαν όλα τα χρήματα που εισπράχθηκαν από τα λαχεία Οι ίδιοι οι ασφαλίτες στο μίσος τους ξέσκιζαν τα πορτραίτα των ηρώων αγωνιστών της Ηλέκτρας, του Ν. Μπελογιάννη, του Μ. Γλέζου. κ.ά. που είχαμε φτιάξει σε ζωγράφους ειδικά για τη γιορτή. Στην αντίσταση που πρόβαλαν οι σύντροφοί μας για τους βανδαλισμούς τους, αυτοί απαντούσαν με γροθιές, κλωτσιές, συλλήψεις όπως το σ. Γιώργο Κοτρώτσο, τον οποίο απομόνωσαν άγνωστο που!; Μπορεί και να τον σκότωσαν, σαν το Ρήγα Φεραίο, αφού ήδη πέρασε μήνας χωρίς να δώσει σημεία ζωής.
Η Συνδιάσκεψή τους επίσης αναβλήθηκε, ο δε Κολιγιάννης και οι συνεργάτες του έφυγαν για συνομιλίες στη Μόσχα.
26 και 27 του Μάη, Σαββατοκύριακο, οι Πολιτείες μας μοιάζουν με πολυορκιμένα κάστρα. Όλοι οι σιδηροδρομικοί σταθμοί, κατά μήκος, είναι περικυκλωμένοι σε δεκάδες χιλιόμετρα. Κάθε Έλληνα, ανεξάρτητα σε ποιά παράταξη ανήκει, τον θεωρούν αντισοβιετικο και επικίνδυνο εχθρό. Ξαναζούμε τις μέρες του Κιλελέρ και τα χιτλερικά μπλόκα. Σήμερα 27 του Μάη 1962, Κυριακή. Εμάς (τους Γραμματείς), μας κρατάνε σε απόλυτη απομόνωση.
Έτσι αυτή η τόσο ανθρώπινη συγκέντρωση, αφιερωμένη στη βοήθεια των κρατουμένων συντρόφων μας στην Ελλάδα, τυπικά δεν έγινε. Πραγματοποιήθηκε όμως στις Πολιτείες, στις φυλακές, στην απομόνωση και στα πεζοδρόμια που βάφτηκαν ακόμα μια φορά με κουκουέδικο αίμα.
Όμως οι “ανανεωτές” δεν ικανοποιήθηκαν μ ‘ αυτά μόνο τα μέτρα. Φοβούμενοι επανάληψη των εκδηλώσεων, συνεχίζουν δημόσια τις απειλές για να μας τρομοκρατήσουν, ότι αν συνεχίσουμε τον ίδιο αγώνα θα μας πάρουν τις ταυτότητες και θα μας δώσουν άλλες, σαν αυτές που χορηγούν στους αλήτες, κακοποιούς, κλπ. Δηλαδή χωρίς δικαίωμα μετακίνησης σε ακτίνα πάνω από 500 μέτρα, κάτι σαν κατ ‘ οίκον εξόριστοι. Κι αυτά όμως τα μέτρα δεν Θα σταθούν ικανά να λυγίσουν την ατσαλένια πίστη και αποφασιστικότητα των συντρόφων μας ν’ αγωνιστούμε.
Ακριβοί μου σύντροφοι! Εμείς από την πρώτη στιγμή καταγγείλαμε στα αδελφά κόμματα την επέμβαση των σοβιετικών αναθεωρητών στο ΚΚΕ και τα καλούσαμε σε επαγρύπνηση.
Το δικό σας καθήκον, όπως και το καθήκον όλων των συντρόφων μας που βρίσκονται στο εξωτερικό είναι: στη βάση αυτού του κειμένου να ενημερωθούν όλα τα αδελφά κόμματα, ο λαός της Ελλάδας, σι φυλακισμένοι και εξόριστοι σύντροφοι για όλο το συνεχιζόμενο δράμα στην Κ.Ο.Τ. και σε όλο το Κόμμα μας. Κι αυτό όχι γιατί εμείς φοβόμαστε, όχι! Αλλά για να σπάσουμε τις αλυσίδες των αντεπαναστατών και φραξιονιστών, για να επιστρέψουν οι φυλακισμένοι και εκτοπισμένοι σύντροφοί μας στις Οργανώσεις τους. Για να απελευθερωθεί ο νόμιμος Γ.Γ. του ΚΚΕ σύντροφος ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ:
Οι μανάδες μας, τ’ αδέλφια μας στην Ελλάδα ή όπου αλλού βρίσκονται, πρέπει να μάθουν την αλήθεια όπως αυτή έχει στην πραγματικότητα. Οι οπορτουνιστές και τροτσκιστές, αποθρασυμένοι πια, καταπατώντας κάθε καταστατική αρχή και κομματική ηθική, προσπαθούν να λύσουν τα εσωκομματικά ζητήματα με τη βία, με τη βοήθεια των όπλων, με τη φωτιά και το σίδηρο.
Πόσο όμως πέφτουν έξω! Οι ιδέες, όπως είναι γνωστό, δεν εξοντώνονται με τη βία και την τρομοκρατία, αλλά με ανώτερες ιδέες τις οποίες οι μετα-σταλινικοί ηγέτες δεν διαθέτουν.

Σας χαιρετώ με την αγάπη μου στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας

Ο σύντροφός σας ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΑΡΑΣΤΑΘΗΣ

Γραμματέας της Κ.Ο. Νο 14 και μέλος του Συντονιστικού Γραφείου της ΚΟ. Τασκέντης
Χωριό Χαν Νταϊλίκ
30 Ιούνη 1962

Σημείωση: Η καταγγελία αυτή, μαζί με άλλα 4 γράμματα πολιτικών προσφύγων από την Βουλγαρία και εξορίστων στη Σιβηρία δημοσιεύτηκε από την Κ.Ε. του Κ. Ε. Αλβανίας σε ειδικό βιβλιαράκι στα Αλβανικά, Ρωσσικά και Γαλλικά (Γ.Β.Κ.).