Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Αγαπητοί σύντροφοι, τα περιθώρια που δίνετε να εκφραστούμε για ένα καίριας σημασίας ζήτημα που απασχολεί χιλιάδες κομμουνιστές, είναι ασφυκτικά συμπυκνωμένα. Ωστόσο θα προσπαθήσω όσο συνοπτικότερα είναι δυνατό να γράψω τις σκέψεις μου, παραλείποντας όμως σημαντικά στοιχεία και γεγονότα.

Η 40χρονη κρίση του ΚΚΕ έχει τις ρίζες της στο 20ό αντεπαναστατικό Συνέδριο του ΚΚΣΕ, που αναθεώρησε τη Σταλινική Στρατηγική πορείας προς τον κομμουνισμό, αντικαθιστώντας την με τη σοσιαλισμοκτόνα στρατηγική του «ειρηνικού-κοινοβουλευτικού περάσματος» από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Η κρίση του ΚΚΕ είναι αποτέλεσμα της επέμβασης του Ν. Χρουτσιόφ στην 6η πραξικοπηματική ολομέλεια το Μάρτη του 1956. Προκλήθηκε δηλαδή από λόγους ξένους προς την ίδια του εσωτερική ανάπτυξη, από λόγους που δεν πήγασαν από τη δική του πολιτική και πορεία, από τη δική του ιστορία. Η «6η ολομέλεια 1956» αναθεώρησε τη σωστή Στρατηγική και Τακτική, η «7η ολομέλεια 1957» διέγραψε με φιρμάνι χιλιάδες κομμουνιστές και μαχητές του Δ.Σ. Ελλάδας στο εξωτερικό, «8η ολομέλεια 1958» διέλυσε το ΚΚΕ στην Ελλάδα. Αποφάσεις καταστροφικές για το κίνημα, τις οποίες πρέπει να εξετάσει και να καταδικάσει το 15ο Συνέδριο για να προχωρήσει η ΕΝΟΤΗΤΑ.

Η φιλοσοφία των αναθεωρητών Χρουτσιόφ, Μπρέζνιεφ, Γκορμπατσόφ είναι η εξής: «Οι ιμπεριαλιστές έγιναν προοδευτικότεροι! Οι εργαζόμενοι των καπιταλιστικών χωρών μπορούν ειρηνικά-κοινοβουλευτικά να πάρουν την εξουσία, συνεπώς δεν χρειάζονται αγώνες και άσκοπες θυσίες!!!». Οι δικοί μας, στο μετά το 1956 Κόμμα το λένε αλλιώς: «Η Δεξιά στη χώρα μας άλλαξε, δεν είναι η παλιά Δεξιά!!!»

Η μεγάλη προδοσία του Χρουτσιόφ και της αντικομμουνιστικής σπείρας του συνίσταται στο ότι ανέτρεψε τον σοσιαλισμό στην ΕΣΣΔ, διέλυσε το πανίσχυρο σοσιαλιστικό στρατόπεδο δημιούργημα του Ι. Β. ΣΤΑΛΙΝ, διέσπασε τα ΚΚ στις καπιταλιστικές χώρες και αναχαίτησε για μισό τουλάχιστον αιώνα το νικηφόρο επαναστατικό κίνημα των λαών για εθνική ανεξαρτησία, ψωμί, δημοκρατία, σοσιαλισμό. Βοήθησε τους ιμπεριαλιστές ειρηνικά... να αποδιοργανώσουν τη Σοβιετική Ένωση και να διαλύσουν το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, πράγμα που ποτέ δεν θα κατόρθωναν σε καταμέτωπο αναμέτρηση με τη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν.

Όλες, οι μετά το 1956 διορισμένες από τους Χρουτσιόφ-Μπρέζνιεφ ηγεσίες –Κολιγιάννης, Παρτσαλίδης, κ.ά.- αναθεώρησαν κατά το πρότυπο του Χρουτσιόφ την επαναστατική Στρατηγική και Τακτική του ΚΚΕ με επικεφαλής το σ. Ν. Ζαχαριάδη, του συνδυασμού δηλαδή της κοινοβουλευτικής με την εξωκοινοβουλευτική και της ειρηνικής με την επαναστατική πάλη, για την διακυβέρνηση της χώρας από τους εργάτες, αγρότες και την προοδευτική διανόηση. Μια τακτική που με την ίδρυση της ΕΔΑ, δυο μόλις χρόνια από την υποχώρηση του ΔΣΕ και με την χρηματοδότησή της από τους πολιτικούς πρόσφυγες με 500 χιλιάδες δραχμές την ημέρα, είχαμε εκείνο το λαμπρό εκλογικό αποτέλεσμα στα 1956-1958 με τους 79 βουλευτές, και αυτό με 25.000 πρόσφυγες στο εξωτερικό και τις φυλακές γεμάτες αγωνιστές. Τη σωστή αυτή πολιτική, που μας οδήγησε τότε στη νομιμοποίηση του ΚΚΕ και τη γενική αμνηστία, χωρίς το Νόμο 79/10.1974, την αντικατέστησαν στείρα και δογματικά, απολυτοποιώντας και υποτάσσοντας όλη την πολιτική μας στην «ειρηνικο-κοινοβουλευτικό δρόμο» και φτάσαμε στο κατάντημα της πολυδιάσπασης που σαράντα χρόνια σπαράζει το τιμημένο ΚΚΕ και το δημοκρατικό κίνημα της χώρας.

Το Μάη θα συνέλθει το 15ο Συνέδριο του Κόμματος. Είναι μια τελευταία ευκαιρία να μας βρει η Αυγή του 21ου αιώνα Ενωμένους, Δυνατούς, Πρωτοπόρους. Εάν και αυτό το Συνέδριο συνεχίσει την ίδια πολιτική των προηγουμένων, 8ου έως 14ου, Συνεδρίων, τότε τίποτα δε θα αλλάξει για το ΚΚΕ και το δεινοπαθημένο λαό μας. Αντίθετα τα προβλήματα για το λαό θα αυξηθούν, η κρίση του κόμματος θα βαθύνει ακόμα περισσότερο, δίνοντας οξυγόνο και αναπνευστικό σωλήνα στην ανίκανη και σπαραζόμενη αστική τάξη να διατηρείται στην εξουσία. Γιατί δεν υπάρχει άλλο πολιτικό κόμμα που μπορεί να δώσει δουλιά, ψωμί και λύσεις σε όλα τα προβλήματα του λαού και του τόπου, εκτός από το επαναστατικό ΚΚΕ 1918-1955. Το Κόμμα που με τους αγώνες του το εμπιστεύονταν ο λαός, ενθουσίαζε και συσπείρωνε γύρω του τις πιο πλατιές κοινωνικές ομάδες της χώρας σε ένα ενιαίο μέτωπο πάλης. Ήταν τότε που οι Αμερικάνοι: «Μικρός ο τόπος, πολύς ο κομμουνισμός!»

Σήμερα η κατάσταση για την ανασυγκρότηση και ενότητα του παλιού, μα πάντα πρωτοπόρου ΚΚΕ είναι ώριμη, δυνατή και επιβεβλημένη και θα βοηθήσει και πολλά άλλα Κομμουνιστικά Κόμματα να ξαναβρούνε το σωστό δρόμο τους. Από επαφές που έχω με οργανώσεις και συντρόφους του εξωτερικού, ΕΣΣΔ κ.ά. οι σύντροφοι έχουν μεγάλη εμπιστοσύνη και εκτίμηση στο παλιό... ΚΚΕ και περιμένουν πολλά από το ανασυγκροτημένο επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Το ξεκίνημα πρέπει να γίνει μια αντικειμενική διαφώτιση των συντρόφων, του λαού για το τι τέλος πάντων συνέβη εκείνο το μοιραίο 1956 στο ΚΚΕ και ανατράπηκαν οι επιτυχίες μας και οι συσχετισμοί των δυνάμεων μας, και από την κορυφή βρεθήκαμε στον πάτο με εννέα βουλευτές και μάλιστα σε συνθήκες ιδανικές για το ΚΚΕ. Στην προσπάθεια αυτή δεν πρέπει να αποκλεισθεί κανένας κομμουνιστής οργανωμένος στο Κόμμα ή στις διάφορες μαρξιστικές οργανώσεις και προπαντός οι χιλιάδες ανοργάνωτοι πικραμένοι σύντροφοι και αγωνιστές δύο επαναστάσεων. Με δυο λόγια χρειάζεται σοβαρή διαφωτιστική δουλιά και υπεύθυνος διάλογος με όλα τα Μ.Μ. Ενημέρωσης.

Εδώ είναι επίκαιρη η εντολή του Β. Ι. ΛΕΝΙΝ που λέει: «Πριν ενωθούμε για να ενωθούμε, πρέπει στην αρχή σταθερά και αποφασιστικά να ξεκαθαρίσουμε!». Την ανάλυση και την εξέταση που θα κάνουμε θα πρέπει να τη χωρίσουμε σε δυο μέρη, μας συμβούλευε ο σ. Ν. Ζαχαριάδης:

«1. Πολιτικές εκτιμήσεις, διαπιστώσεις και θέσεις της φραξιονιστικής κλίκας (Κολιγιάννη, Παρτσαλίδη, Βαφειάδη, κ.ά.) για τη δουλιά και τη δράση του ΚΚΕ στην περίοδο 1945-1955.

2. Πολιτική γραμμή και πρακτική δουλιά (αποτελέσματα) της «νέας καθοδήγησης» από το 1956 μέχρι σήμερα».

Σήμερα, πρώτιστο, θεμελιακό κουκουέδικο καθήκον είναι: Το ξανασήκωμα του ΚΚΕ, η αναπέταση της κουκουέδικης σημαίας των Μαρξ, Ενγκελς. Λένιν και Στάλιν και πάνω σε αυτό το θεμέλιο η οργάνωση του λαού και η καθοδήγησή του στην πάλη για το ψωμί, την Ανεξαρτησία, την Ειρήνη, τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό.

Στα 1946 οι κουκουέδες εκπόρθησαν τον ουρανό σε μια άνιση και ανυπέρβλητη τιτανομαχία για να ξεπλύνουν το αίσχος της προδοσίας της Εθνικής Αντίστασης και της συνθηκολόγησης της Βάρκιζας.

Τώρα θα ανασκουμπωθούν και θα ξεπλύνουν και το αίσχος του οπορτουνισμού και θα σηκώσουν ψηλά την κουκουέδικη σημαία» (Ν. Ζαχαριάδη: «Προβλήματα Κρίσης του ΚΚΕ, σελ. 3 και 66).

Η Ιστορία όλων των κοινωνικών συστημάτων μας διδάσκει ότι: Η απελευθέρωση των σκλάβων και το δίκιο των αδικημένων δεν πέφτουν χάρισμα από τον ουρανό, αλλά κατακτώνται με σκληρούς αγώνες με το κεφάλαιο και τους αστυνομικο-στρατιωτικούς μηχανισμούς του. Η λύτρωση της εργατικής τάξης και των φτωχομεσαίων κοινωνικών τάξεων, καθώς και η ανεξαρτησία της Πατρίδας μας, βρίσκεται στην Ενότητα του επαναστατικού Κ.Κ. Ελλάδας, στην ισχυρή μαζική Οργάνωση και στην αποφασιστική δράση.

Γιάννης Καραστάθης,
Αλμυρός

ΚΟΜΕΠ, 1996, τ. 2, σελ. 88-90