Η κυβέρνηση Καραμανλή συνεχίζει την αντιδραστική επίθεσή της στην Παιδεία με στήριγμα-δεκανίκι την ηγεσία του «Κ»ΚΕ

Αρ. Φύλ. 275 1-15 Ιούνη 2008
Η κυβέρνηση Καραμανλή συνεχίζει την αντιδραστική επίθεσή της στην Παιδεία με στήριγμα-δεκανίκι την ηγεσία του «Κ»ΚΕ

Απ’ τα εύσημα Στυλιανίδη στα συγχαρητήρια Καραμανλή στην Παπαρήγα

Εκνευρισμένος, έξαλλος και προκλητικός εμφανίστηκε στα τέλη Μάη στη Βουλή ο πρωθυπουργός των «νταβατζήδων» στη συζήτηση για τη Παιδεία, φιλοτεχνώντας ταυτόχρονα περίτεχνα, με άνωθεν υποδείξεις, αλλά ανεπιτυχώς, για τις ανάγκες της τηλεοπτική του εμφάνισης, εικόνα σοβαροφάνειας «άδειου κοστουμιού». Μιμούμενος όμως τις εναλλασσόμενες γελοίες πόζες του πάλαι ποτέ «ένδοξου» ιταλού «κοκορόφτερου», γελοιοποιήθηκε, μπροστά στα μάτια του οργισμένου από την καθημερινή εξαθλίωση λαού, πολύ περισσότερο από όσο φαντάζονται ακόμα και οι πιο «υποψιασμένοι» τηλεοπτικοί σύμβουλοί του.

Σε πομπώδες, ως συνήθως, ύφος, προσπαθώντας να αποκρύψει την ταραχή και αμηχανία του (χαρακτηριστικές οι εικόνες στη Βουλή), επανέλαβε για πολλοστή φορά από το βήμα της Βουλής ότι η κυβέρνησή του είναι αποφασισμένη να προωθήσει την εφαρμογή του αντιδραστικού νόμου-πλαίσιο και διακήρυξε επιπλέον προκλητικά ότι θα προχωρήσει στην ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων (ψευδόμενος βέβαια με τα περί «αμφισβήτησης κάποιων βολεμένων»), παραβιάζοντας, προφανώς, το Σύνταγμα της χώρας και παρακάμπτοντας το άρθρο 16: «οφείλουμε να αμφισβητήσουμε την απόλυτη κυριαρχία κάποιων βολεμένων και να επιτρέψουμε – όχι σε κερδοσκόπους που τρυπώνουν από την πίσω πόρτα στην εκπαίδευση – αλλά σε αυστηρά δομημένους μη κρατικούς-μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς να αξιοποιήσουν τις σύγχρονες δυνατότητες» για να συνεχίσει: «υπήρχε και υπάρχει δυνατότητα νομοθετικής ρύθμισης, η οποία να ορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με τη μορφή Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου γενικότερα»

Στη συνέχεια δεν παρέλειψε να επιτεθεί με σφοδρότητα στο ΣΥΡΙΖΑ για τη στάση του απέναντι στους κινητοποιήσεις των φοιτητών, λέγοντας ότι «δεν μπορούν κάποιοι να πρωτοστατούν σε ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής ενάντια στη νομιμότητα και, την ίδια στιγμή, να παριστάνουν τους προστάτες, τάχα, της συνταγματικότητας»

Με τις έξαλλες αντιδραστικές επιθέσεις του ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ, ο Καραμανλής έδειξε ότι κινήθηκε και αυτή τη φορά πολιτικά, όπως και πριν δυο χρόνια, ακροβατώντας πάνω στο τεντωμένο σκοινί φασιστικής εκτροπής: αμφισβήτησε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «κόμμα δημοκρατικό», ότι με τη στάση του «ενθαρρύνει τις ακραίες μειοψηφίες» και επιπλέον απαίτησε να «καταδικάσει τη βία που πλήττει την ίδια την ποιότητα της δημοκρατίας»: «αρέσκονται να δηλώνουν «κόμμα δημοκρατικό», αλλά το νόμο που εμπεδώνει τη δημοκρατία στα πανεπιστήμια, τον πολεμούν» και τον κατηγόρησε ότι «με τη στάση τους ενθαρρύνουν ακραίες μειοψηφίες που επιδιώκουν την απαξίωση, την απομόνωση, την υποβάθμισή του». Έξαλλος και φανερά εκνευρισμένος μίλησε για «διγλωσσία, αντιφάσεις, ακρότητες, ύβρεις. Απίστευτες, ηθελημένες, συνειδητές ανακρίβειες. Αλλά και δυστοκία. Μεγάλη δυστοκία – σιωπή πολλές φορές – απέναντι στη βία που πλήττει, όχι μόνο το χώρο της Παιδείας, αλλά και την ίδια την ποιότητα της δημοκρατίας»

Αυτές οι έξαλλες, φασιστικού τύπου, επιθέσεις Καραμανλή στο ΣΥΡΙΖΑ οφείλονται τόσο στη γενικότερη, ασυνεπή βέβαια αλλά υπαρκτή, αντιπολιτευτική του στάση στην πολιτική της κυβέρνησης αλλά και στα θέματα της Παιδείας και τη στήριξη των φοιτητικών αγώνων όσο και στην εύστοχη παρέμβαση Αλαβάνου που κουρέλιασε για πολλοστή φορά τη σοβαροφανή εικόνα του πρωθυπουργού (οι παρεμβάσεις αυτές φαίνεται να έχουν γίνει μόνιμος εφιάλτης στη ζωή του Κ.Καραμανλή).

Απ’ τα κόμματα της αντιπολίτευσης που πήραν μέρος στη συζήτηση για την Παιδεία, ο αρχηγός του ναζι-φασιστικού ΛΑΟΣ, Γ. Καρατζαφέρης, μόνιμος σύμμαχος της αντιδραστικής κυβέρνησης Καραμανλή, μίλησε για «αλβανοποίηση των ΑΕΙ» και δήλωσε: «χαιρόμαστε που ο πρωθυπουργός μας άκουσε στο θέμα της Παιδείας». Ο αρχηγός του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ πιπίλισε τη γνωστή καραμέλα περί «ακραίων στοιχείων», ζητώντας απ’ την ακαδημαϊκή κοινότητα να τα απομονώσει και δήλωσε: «η πόλωση φέρνει βία. Βία, που πάντα καταδικάζω απερίφραστα, που καταδικάζουμε σύσσωμοι στο ΠΑΣΟΚ, αλλά έχουμε και μία υποχρέωση να αναρωτηθούμε: γιατί φτάσαμε ως εδώ, γιατί ένα μέρος της νεολαίας μας φτάνει σήμερα σε αυτά τα άκρα;».

Απ’ τους ηγέτες των δυό σοσιαλδημοκρατικών κόμματων, «Κ»ΚΕ-ΣΥΝ, ο μεν Αλαβάνος άσκησε έντονη κριτική, αν και όχι ολοκληρωμένη και συνεπή, στην κυβερνητική πολιτική για την Παιδεία, η δε Α.Παπαρήγα κινήθηκε συνολικά απ’ τη μια σε αυστηρά φιλοκυβερνητικά πλαίσια, εκφυλίζοντας τη διαβόητη «απειθαρχία» σε υποταγή στην αντιδραστική κυβερνητική πολιτική για την Παιδεία και απ’ την άλλη συνέχισε την επίθεση κατασυκοφάντησης των φοιτητικών αγώνων, κατηγορώντας τους φοιτητές για «τυχοδιωκτικές ενέργειες»: «οι τυχοδιωκτικές ενέργειες που γίνονται αυτή την περίοδο στα πανεπιστήμια – δυστυχώς – είναι βούτυρο στο ψωμί σας» («Ρ» 31/5/2008, σελ. 7) δηλ. στο ψωμί της κυβέρνησης Καραμανλή.

Και επιχειρεί αυτή την κατασυκοφάντηση των αγωνιζόμενων φοιτητών η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα, όταν είναι πασίγνωστο ότι η στάση του «Κ»ΚΕ υπηρετεί εξόφθαλμα και με προκλητικό τρόπο την κυβερνητική πολιτική στην περίπτωση του νόμου-πλαίσιο (κατά της ΑΠΟΣΥΡΣΗΣ, ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ, κλπ.) τη στιγμή που η ίδια έχει αποσπάσει δικαιολογημένα, γι’ αυτήν ακριβώς την προδοτική της στάση, και μάλιστα «εις διπλούν», τα κυβερνητικά συγχαρητήρια (Στυλιανίδη-Καραμανλή), κάτι που δεν παρέλειψε να σημειώσει-σχολιάσει ο ομοϊδεάτης της, σοσιαλδημοκράτης Αλαβάνος, δηλώνοντας στην απάντησή του προς τον Καραμανλή: «φάνηκε και από τη σημερινή σας απάντηση κι όπως είχε φανεί όλα τα χρόνια, σε πολιτικό επίπεδο υπάρχει μια μεγάλη σύγκρουση ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατανοώ εντελώς το γεγονός ότι είχατε ακόμα και επαίνους προς το «Κ»ΚΕ, που μίλησε προηγουμένως, ενώ είχατε τις χειρότερες επιθέσεις και συκοφαντίες προς τον ΣΥΡΙΖΑ» («Αυγή» 31/5/2008, σελ.5).

Οι δημοσιογραφίσκοι του «Ριζοσπάστη» είναι τόσο χολωμένοι και συγχυσμένοι απ’ τις κυβερνητικές «επιβραβεύσεις» προς το κόμμα τους, που πάνω στη παραζάλη τους, μη ξέροντας πώς να τις δικαιολογήσουν στους αναγνώστες, τους επινόησαν μια τραλαλά «διέξοδο»: τις δήθεν «προβοκατόρικες επιθέσεις του ΣΥΝ ενάντια στο ΚΚΕ»: «τσακωμένοι με την αλήθεια, αυτοαποκαλούμενοι «υπερασπιστές» των αιτημάτων των φοιτητών, τολμούν να επιτίθενται ενάντια στο ΚΚΕ. Ο λόγος για το ΣΥΝ, που, δια στόματος του μέλους της ΚΠΕ, Νίκου Παυλίδη, επανέλαβε την προβοκάτσια περί «επιβραβεύσεων» του ΚΚΕ από την κυβέρνηση! Δεν του έφτανε του ΣΥΝ η συμμετοχή στις τυχοδιωκτικές ενέργειες στη χτεσινή Σύγκλητο του ΠΑΜΑΚ…» («Ρ» 5/6/2008, σελ. 32). Και χωρίς να ησυχάζουν επανέρχονται την επόμενη: «για να συγκαλύπτουν το ρόλο τους δε διστάζουν να προβούν και σε δηλώσεις που ξεπερνούν τα όρια της φαιδρότητας: «οι επιβραβεύσεις του (σ.σ. του ΚΚΕ) από την κυβέρνηση έπιασαν τόπο» (Νικος Παυλίδης, γραμματέας της ΠΕΘ και μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ). Χρειάζεται περίσσευμα θράσους για τέτοιες δηλώσεις…» («Ρ» 6/6/2008, σελ. 6).

Αλλά προς τι αυτός ο εκνευρισμός και πολιτικός στρουθοκαμηλισμός των γκεμπελίσκών δημοσιογραφίσκων του «Ριζοσπάστη», όταν, και οι ίδιοι, καλύτερα από τον καθένα, γνωρίζουν ότι και μόνο για την τωρινή φιλοκυβερνητική στάση του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ τα εύσημα-επιβραβεύσεις-συγχαρητήρια προέρχονται απ’ τα πλέον αρμόδια και επίσημα χείλη και έχουν ήδη αποσταλεί απ’ το κεντρικότερο και επισημότερο σημείο της χώρας, την αίθουσα του αστικού κοινοβουλίου, και κυκλοφόρησαν πανελλαδικά, και μάλιστα «εις διπλούν», σε ελάχιστο χρονικό διάστημα: την πρώτη φορά με αποστολέα το Στυλιανίδη: «τιμώ την ξεκάθαρη τοποθέτησή σας και θεωρώ ότι είσθε από τις δυνάμεις της Αριστεράς που σέβονται το δημόσιο Πανεπιστήμιο, διότι και με τις πρόσφατες τοποθετήσεις σας δείξατε ότι αποδοκιμάζετε τη βία. Εν πάση περιπτώσει, μπορεί να διαφωνείτε με το νόμο-πλαίσιο, αλλά σέβεστε τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών μέσα στο αυτόνομο εκπαιδευτικό ίδρυμα» («Ρ» 17/5/2008, σελ. 6) και τη δεύτερη με αποστολέα τον Καραμανλή: «είναι εμφανής η διαφοροποίηση του (σ.σ. εννοεί το «Κ»ΚΕ) από τα ακραία μικροσύνολα, που επιδιώκουν να καταλύσουν τη δημοκρατία στα πανεπιστήμια και να απαξιώσουν τα δημόσια ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν κρύβεται, δεν μεταμορφώνεται, δεν δραπετεύει, όπως κάνουν άλλοι» («Αυγή 31/5/2008, σελ 4 και «Ρ» 31/5/2008, σελ. 6)

Πέρα απ τις όποιες στάσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης, το φοιτητικό κίνημα και οι συσπειρωμένοι γύρω απ’ την ΠΟΣΔΕΠ πανεπιστημιακοί έχουν χρέος να συνεχίσουν την πάλη τους για την ΑΠΟΣΥΡΣΗ του αντιδραστικού νόμου-πλαίσιο στο σύνολό του. Φοιτητές-πανεπιστημιακοί μπορούν και πρέπει να πετύχουν την απόσυρση του νόμου. Είναι όμως απαραίτητο απ’ τη πλευρά του φοιτητικού κινήματος να υπάρξει σταθερή εμμονή στον κεντρικό στόχο της ΑΠΟΣΥΡΣΗΣ – η μόνη που μπορεί να κινητοποιήσει τη μεγάλη μάζα των φοιτητών – και στενή συνεργασία με τους πανεπιστημιακούς της ΠΟΣΔΕΠ.

Η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή είναι εντελώς αδύναμη και απομονωμένη, κι αυτό εκφράζεται, εκτός των άλλων, και στις πρόσφατες φιλοκυβερνητικές εκκλήσεις των Πρυτάνεων για «συνεννόηση» αλλά και στην έκκληση προς την κυβέρνηση του αντιδραστικού Βερέμη να παραιτηθεί απ’ την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων.