Σήμερα απ’ τα
παραπάνω είναι φανερό, ότι το προτσές
της απόλυτης εξαθλίωσης της εργατικής
τάξης και των πλατιών λαϊκών μαζών έχει
βαθύνει στο έπακρο, και εξακολουθεί να
βαθαίνει παραπέρα, με τη μεγάλη στρατιά
ανέργων, τους χαμηλότατους μισθούς ,
τους άστεγους, τις μεγάλες αυξήσεις
τιμών και φόρων, την διαρκή πτώση των
πραγματικών μισθών των εργαζομένων, τη
γενικότερη άνοδο του κόστους ζωής, τη
χειροτέρευση της διατροφής και των
συνθηκών κατοικίας, την ένταση της
εκμετάλλευσης και την εντατικοποίηση
της εργασίας με συνέπια την αύξηση των
ατυχημάτων, τη χειροτέρευση των συνθηκών
εργασίας γενικά που συνεπάγεται αύξηση
των ασθενειών, κλπ.,κλπ.
Ορθά σημείωνε
ο ΛΕΝΙΝ: «ο εργάτης εξαθλιώνεται
α π ό λ υ τ α δηλ. γίνεται πραγματικά
πιο φτωχός από πριν, είναι αναγκασμένος
να ζει χειρότερα, να τρέφεται λιγότερο,
να υποσιτίζεται περισσότερο, να στεγάζεται
στα υπόγεια και στις σοφίτες» (ΛΕΝΙΝ:
τομ.18, σελ. 428).
Η σημερινή
κατάσταση σε όλες τις καπιταλιστικές
χώρες επιβεβαιώνει ακόμα μια φορά την
ορθότητα της μαρξιστικής θεωρίας της
σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης του
προλεταριάτου.
Η θεωρία της
απόλυτης εξαθλίωσης του προλεταριάτου
έχει δεχθεί κατά καιρούς απ’ τους αστούς
και τους ρεβιζιονιστές (παλιούς
σοσιαλδημοκράτες αλλά και τους
χρουστσοφικούς σοσιαλδημοκράτες)
οξύτατες επιθέσεις, θεωρώντας την
«ξεπερασμένη».
Το νόμο της
απόλυτης εξαθλίωσης του προλεταριάτου
αρνούνται οι αστοί ιδεολόγοι, οι
ρεβιζιονιστές απ’ το Μπέρνσταϊν,
Κάουτσκι, κλπ. ως τους χρουστσοφικούς,
οι τροτσκιστές, οι σοσιαλδημοκράτες
κλπ. και μάζί τους οι εκάστοτε
σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες του «Κ»ΚΕ
(Ν.Κυρίτσης: «Νέος Κόσμος», 9/1971, σελ.
121, Θ.Ζάχος: «Νέος Κόσμος», 1/1972, σελ.
40-41, Σ.Ζορμπαλάς: «Ο μαρξισμός και η
εποχή μας», σελ.41, Αθήνα 1976, Γ.Φαράκος:
«Η επιστημονικοτεχνική επανάσταση και
η εργατική τάξη», σελ. 76, Αθήνα 1974,
κλπ.,κλπ.).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου