Πρωτοφανή απανωτά φιάσκο στον τομέα της Εξωτερικής πολιτικής

Σε όποιον παρακολούθησε, έστω και ευκαιριακά, τις τοποθετήσεις της ΝΔ κατά τη διάρκεια των συζητήσεων-αντιπαραθέσεων για τη «Συμφωνία των Πρεσπών», διαπίστωνε εύκολα, ότι αυτό το κόμμα, ευρισκόμενο τότε στην αντιπολίτευση, δεν είχε καμιά συγκροτημένη Εξωτερική πολιτική, περίσσευαν όμως οι έξαλλες φασιστικές εθνικιστικές κραυγές, που την είχαν υποκαταστήσει.

Έτσι η απουσία επεξεργασμένης Εξωτερικής πολιτικής διατηρήθηκε ως τα σήμερα με την αντιδραστική κυβέρνηση της ΝΔ να χαρακτηρίζεται από πρωτοφανή αδυναμία και παροιμιώδη ανικανότητα να ανταποκριθεί στα τωρινά πολύπλοκα, εξαιρετικά ευαίσθητα και καίρια ζητήματα της Εξωτερικής πολιτικής που την οδήγησε σ’ ένα πρωτοφανές και αδιανόητο φιάσκο: να «πληροφορηθεί κατόπιν εορτής» για τη Συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης απ’ τα διεθνή ΜΜΕ, και μάλιστα μετά την ανακοίνωση της Τουρκίας, μ’ αποτέλεσμα να βρεθεί η χώρα «προ τετελεσμένων γεγονότων» για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα τόσο για τις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας, όσο και για μια σειρά άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής, με άμεση εμπλοκή σειράς ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεών, που ανταγωνίζονται για τα συμφέροντά τους.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Παρά τη σπουδαιότητα του ζητήματος η κυβέρνηση αντί, παρά το φιάσκο, να κινηθεί αμέσως δραστήρια, επιχείρησε αντίθετα να υποβαθμίσει το ζήτημα, οδηγούμενη σε νέο φιάσκο, και μάλιστα όταν όλοι οι ειδικοί υπογράμμιζαν ότι έχει ήδη δημιουργηθεί τεράστιο πρόβλημα, που επειγόντως χρειάζεται αντιμετώπιση από ελληνικής πλευράς. Μετά και απ’ το δεύτερο φιάσκο ακολουθεί τρίτο: δεν καταφέρνει να πάρει μέρος στη διεθνή Συνάντηση του Βερολίνου στις 14 Γενάρη 2020 και σ’ ότι άλλο επακολούθησε, μ’ αποτέλεσμα να βρεθεί η χώρα σε πλήρη και επικίνδυνη απομόνωση με σειρά αρνητικές συνέπειες. Ακολουθεί η ανάμιξη της Ελλάδας στα εσωτερικά της Λιβύης και εμπλοκή της στα επικίνδυνα και τυχοδιωκτικά σχέδια των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που συνιστά ακραίας μορφής ανευθυνότητα.

Οι χειρισμοί αυτού του σπουδαίου ζητήματος δεν προδίδει μόνο κλασική ανικανότητα μα και ακραία ανευθυνότητα, καθιστώντας επιπλέον την κυβέρνηση της ΝΔ εντελώς ανεύθυνη και εξαιρετικά επικίνδυνη για τα συμφέροντα της χώρας.

Αλλά ποιός απ’ το τωρινό κυβερνητικό επιτελείο μπορεί να χειριστεί τα ζητήματα της Εξωτερικής πολιτικής; Μήπως ο αδαής και εντελώς άσχετος μ’ αυτά τα ζητήματα και προπαντός ανίκανος πρωθυπουργός ή μήπως οι άσχετοι Γ. Γεραπετρίτης, Α. Συρίγος, κλπ. οι οποίοι, πέραν του ακραίου εθνικισμού τους, μ’ αφορμή τη «Συμφωνία των Πρεσπών», διακρίθηκαν για το απελπιστικά χαμηλό επίπεδό τους σε θέματα Εξωτερικής πολιτικής (ακόμα και πληροφόρησης), που ήταν για «γέλια και για κλάματα», με τον δεύτερο να αυτόγελοιοποιείται, αποκαλώντας συνεχώς την πΓΔΜακεδονίας «κράτος των Σκοπίων»(!), λες και στον 21^ο αιώνα υπάρχουν «Πόλεις-κράτη»(!). Ο πιο «συγκρατημένος» Νίκος Δένδιας που «τώρα τρέχει και δεν φτάνει» να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, κι’ αυτός φαίνεται να έχει ελάχιστη γνώση στα θέματα Εξωτερικής πολιτικής.

Η μόνη «επιτυχία» που είχε η κυβέρνηση στον τομέα της Εξωτερικής πολιτικής ήταν η αναγνώριση του ανύπαρκτου «αυτοδιορισμένου»(!!!) προέδρου της Βενεζουέλας και πράκτορα της CIA, πληρωμένο απ’ τις ΗΠΑ Χουάν Γκουαϊδό, διασύροντας και γελοιοποιώντας έτσι τη χώρα μας, μα πρωτίστως επιβεβαιώνοντας το μέγεθος της αντιδραστικότητας της Κυβέρνησής της ΝΔ, με το Μητσοτάκη να φροντίζει επιπλέον στο Davos να φωτογραφηθεί σε χαζοχαρούμενες πόζες με τον Γκουαϊδό. Μια δεύτερη, παρά τον τραγέλαφο της επίσκεψης του στον Τραμπ, ήταν η υπογραφή Συμφωνίας για τις βάσεις, προσδένοντας τη χώρα εθελοντικά πιο σφιχτά στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.