Στις 17 Φλεβάρη 1994 πέθανε στην Αθήνα στα 80 χρόνια του ο αγωνιστής ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΝΤΩΡΟΣ (ΕΚΤΟΡΑΣ).
Γεννήθηκε στο χωριό Δερβίζιανα Ιωαννίνων, όπου τελείωσε το δημοτικό σχολείο. Συνέχισε στο Γυμνάσιο, το οποίο και τελείωσε.
Λοχίας-ομαδάρχης πολυβόλων στο αιματοβαμμένο ύψωμα ΓΡΑΜΠΑΛΛΑ Καλπακίου και σε άλλα υψώματα των Αλβανικών βουνών έφραξε το δρόμο στους φασίστες Ιταλούς εισβολείς.
Πρωτοπόρος στο ΕΑΜ πιάστηκε από τους Γερμανούς και μετά από την δραπέτευσή του από τις φυλακές πολέμησε τους κατακτητές στα Τζουμέρκα και Αγραφα. Μετά από την αποφοίτησή του από την σχολή αξιωματικών του ΕΛΑΣ ανθυπολοχαγός διμοιρίτης του 3 / 40 συντάγματος του ΕΛΑΣ.
Μετά τη Βάρκιζα, διωκόμενος, εκπατρίστηκε αναγκαστικά στις βόρειες γειτονικές χώρες. Απ' τον Σεπτέμβρη του 1946 κατατάσσεται στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Διετέλεσε διαδοχικά διοικητής λόχου και τάγματος στις Α', Β', Γ', και Δ' σειρές της Σχολής Αξιωματικών του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ. Από το Φθινόπωρο του 1946 αγωνίστηκε για την Εθνική Ανεξαρτησία, την Ειρήνη, τη Δημοκρατία, τη Λαϊκή Δημοκρατία, και το σοσιαλισμό σαν εκπαιδευτής στη Σχολή Αξιωματικών και διοικητής τμημάτων του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Εκπατρίσθηκε αναγκαστικά τον Οκτώβρη του 1949 στην Τασκένδη της Σοβιετικής Ένωσης. Μετά τον επαναπατρισμό του συνέχισε τον αγώνα για την πραγματοποίηση των σκοπών που αγωνίσθηκε το 1940-49. Διακρίνονταν για την σεμνότητα, ευθύτητα, συνέπεια, αγωνιστικότητα, διορατικότητα, αισιοδοξία, πολιτική σταθερότητα, το θάρρος στην έκφραση της γνώμης του.
Στην κηδεία που έγινε στο νεκροταφείο του Ζωγράφου παραβρέθηκαν παρά πολλοί συναγωνιστές και συμπολεμιστές απ' την Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ, πρώην πολιτικοί πρόσφυγες απ' την Τασκένδη, φίλοι και συμπατριώτες του.
Γεννήθηκε στο χωριό Δερβίζιανα Ιωαννίνων, όπου τελείωσε το δημοτικό σχολείο. Συνέχισε στο Γυμνάσιο, το οποίο και τελείωσε.
Λοχίας-ομαδάρχης πολυβόλων στο αιματοβαμμένο ύψωμα ΓΡΑΜΠΑΛΛΑ Καλπακίου και σε άλλα υψώματα των Αλβανικών βουνών έφραξε το δρόμο στους φασίστες Ιταλούς εισβολείς.
Πρωτοπόρος στο ΕΑΜ πιάστηκε από τους Γερμανούς και μετά από την δραπέτευσή του από τις φυλακές πολέμησε τους κατακτητές στα Τζουμέρκα και Αγραφα. Μετά από την αποφοίτησή του από την σχολή αξιωματικών του ΕΛΑΣ ανθυπολοχαγός διμοιρίτης του 3 / 40 συντάγματος του ΕΛΑΣ.
Μετά τη Βάρκιζα, διωκόμενος, εκπατρίστηκε αναγκαστικά στις βόρειες γειτονικές χώρες. Απ' τον Σεπτέμβρη του 1946 κατατάσσεται στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Διετέλεσε διαδοχικά διοικητής λόχου και τάγματος στις Α', Β', Γ', και Δ' σειρές της Σχολής Αξιωματικών του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ. Από το Φθινόπωρο του 1946 αγωνίστηκε για την Εθνική Ανεξαρτησία, την Ειρήνη, τη Δημοκρατία, τη Λαϊκή Δημοκρατία, και το σοσιαλισμό σαν εκπαιδευτής στη Σχολή Αξιωματικών και διοικητής τμημάτων του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Εκπατρίσθηκε αναγκαστικά τον Οκτώβρη του 1949 στην Τασκένδη της Σοβιετικής Ένωσης. Μετά τον επαναπατρισμό του συνέχισε τον αγώνα για την πραγματοποίηση των σκοπών που αγωνίσθηκε το 1940-49. Διακρίνονταν για την σεμνότητα, ευθύτητα, συνέπεια, αγωνιστικότητα, διορατικότητα, αισιοδοξία, πολιτική σταθερότητα, το θάρρος στην έκφραση της γνώμης του.
Στην κηδεία που έγινε στο νεκροταφείο του Ζωγράφου παραβρέθηκαν παρά πολλοί συναγωνιστές και συμπολεμιστές απ' την Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ, πρώην πολιτικοί πρόσφυγες απ' την Τασκένδη, φίλοι και συμπατριώτες του.
Φωνή της Αλήθειας, αρ.φυλ. 14-15, 1-31/5/1994, σελ. 2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου