Οι ιμπεριαλιστές, η διεθνής αστική τάξη και η παγκόσμια αντίδραση προσπάθησαν, προσπαθούν, μα και στο μέλλον ακόμα περισσότερο θα προσπαθήσουν να συσκοτίσουν και μειώσουν τον αποφασιστικό ρόλο που έπαιξε η Σοβιετική Ένωση στον αγώνα ενάντια στον φασισμό, το ναζισμό και το μιλιταρισμό.
Προς την κατεύθυνση αυτή, μεγάλη και απαράδεκτη βοήθεια έδωσαν σ' αυτούς οι χρουτσωφικοί σύγχρονοι αναθεωρητές με τις συκοφαντίες και τις επιθέσεις ενάντια στον ανώτατο διοικητή του πρώην Σοβιετικού Κόκκινου Στρατού Ι. Β. Στάλιν. Ομως ούτε οι χονδροειδείς πλαστογραφίες των αστών θανάσιμων εχθρών του σοσιαλισμού, οι οποίοι προσπάθησαν και προσπαθουν να παρουσιάσουν σαν κύριο παράγοντα της νίκης το μεγάλο οικονομικό και στρατιωτικό δυναμικό των ΕΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας και συγκρίνοντας τη μάχη του Στάλινγκραντ ή του Κούρσκ με εκείνη του Ελ Αλαμέιν την Αφρική η αλλού, μα ούτε οι πιό ποταπές συκοφαντίες των χρουτσωφικών, τιτοϊκών και γκορμπατσωφικών κατά του Στάλιν, του πρώην Σοβιετικού Κόκκινου Στρατού και ολοκλήρου του σοβιετικού λαού μπορούν να συσκοτίσουν την ιστορική αλήθεια.
Στη φωτιά του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, στις αποφασιστικές μάχες, αποδείχθηκε η ορθότητα της Σταλινικής στρατιωτικής επιστήμης και τέχνης, εκφράστηκε με μεγάλη και αδιαφιλονίκητη δύναμη ο ρόλος του Ι. Β. Στάλιν σαν έξοχου ηγέτη της τότε Σοβιετικής Ένωσης, του Κόκκινου Στρατού, σαν αρχιτέκτονα της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης κατά της χιτλερικής Γερμανίας.
Ο Στάλιν στηριζόμενος στις αρχές της μαρξιστικής-λενινιστικής επιστήμης σχετικά με τον πόλεμο και το στρατό, στην ορθή πολιτική που επεξεργάστηκαν το Κομμουνιστικό Κομμάτι των Μπολσεβίκων και το σοβιετικό κράτος, γνωρίζοντας βαθιά τους αντικειμενικούς νόμους της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και τους άλλους ηθικοπολιτικούς παράγοντες, ανέβασε σε υψηλότερη βαθμίδα τη στρατιωτική επιστήμη, συνέδεσε στενά τα στρατιωτικά με τα πολιτικο-οικονομικά προβλήματα και καθόρισε σταθερά την αλληλοεξάρτησή της.
Η στρατιωτική μεγαλοφυΐα του Στάλιν συνίσταται στην επεξεργασία πολλών προβλημάτων και αρχών της στρατηγικής, της επιχειρησιακής τέχνης, της τακτικής και προπαντός στον επιστημονικό καθορισμό των μόνιμων παραγόντων που δρουν συνεχώς στον πόλεμο, όπως είναι: η σταθερότητα του μετόπισθεν, το ηθικό του στρατού, ο αριθμός και η ποιότητα των μεραρχιών, ο εξοπλισμός του στρατού και οι οργανωτικές και διοικητικές ικανότητες των στελεχών. Ακριβώς στον καθορισμό των προβλημάτων αυτών έγκειται η ουσία της Σταλινικής στρατιωτικής τέχνης.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα των Μπολσεβίκων της τότε Σοβιετικής Ένωσης και η σοβιετική κυβέρνηση, με βάση τις αρχές αυτές της στρατιωτικής επιστήμης απ' την περίοδο ακόμη της ειρηνικής οικοδόμηστου σοσιαλισμού είχαν πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα για να μεγαλώνει και δυναμώνει η αμυντική ικανότητα της χώρας, οξύνοντας την επαγρύπνιση και στη όλων των σωμάτων των ενόπλων δυνάμεων. Σάν αποτέλεσμα των μέτρων αυτών, η τότε Σοβιετική Ένωση μπόρεσε και αντιμετώπισε την επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας, η οποία βοηθούμενη απο την διεθνή αστική τάξη, αφού προετοιμάστηκε γρήγορα για πόλεμο, αφού κατέλαβε όλη την Ευρώπη βάζοντας στο χέρι όλη την πολύ ανεπτυγμένη οικονομική βάση τις, κατεύθυνε όλες τις ένοπλες δυνάμεις στην Ανατολή, ρίχνοντας τις ενάντια στην τότε Σοβιετική Ένωση.
Το ανώτατο γερμανικό αρχηγείο, υπολογίζοντας ότι το πολυεθνικό σοβιετικό κράτος και ο στρατός του ήταν αδύνατα και θα συντρίβονταν ακόμα απ' τα πρώτα χτύπημα, κατάρτισε το πολεμικό σχέδιο "Μπαρμπαρόσα", το οποίο προέβλεπε με μερικά ισχυρά και αιφνιδιαστικά χτυπήματα να συντρίψει τις κύριες δυνάμεις του τότε σοβιετικού στρατού και στις παραμονές του χειμώνα να θέσει εκτός μάχης τη Σοβιετική Ένωση. Μα ο πόλεμος απόδειξε, ότι όλες οι προβλέψεις της ανώτατης γερμανικής διοίκησης, στηρίζονταν στους πρόσκαιρους παράγοντες του "κεραυνοβόλου πολέμου" ήταν βασικά εσφαλμένες πέρα για πέρα.
Στον "κεραυνοβόλο πόλεμο" του γερμανικού ναζιστικού στρατού αντιπαρατέθηκε η Σταλινική στρατιωτική ιδέα, η οποία στη δημιουργημένη κατάσταση της αρχικής περιόδου, έθεσε σα σκοπό, με επιμονή και ενεργό δράση, της εξασθένιση της δύναμης κρούσης του αντιπάλου, την εξασφάλιση χρόνου για την επιστράτευση, τη συγκέντρωση και τακτοποίηση για τη δημιουργία της υπεροχής σε έμψυχο και άψυχο υλικό, για την προσαρμογή όλης της βιομηχανίας και οικονομίας στις ανάγκες του πολέμου, ώστε να δημιουργηθούν έτσι ευνοϊκοί όροι για τη πλήρη συντριβή των εχθρικών δυνάμεων.
Στις μεγάλες αμυντικές μάχες που διεξήγαγε ο σοβιετικός στρατός το καλοκαίρι του 1941 ως το φθινόπωρο του 1942 αντιμετωπείσθηκαν τα ισχυρά χτυπήματα των πολύ μεγαλύτερων γερμανικών δυνάμεων, προξενήθηκαν σ' αυτές πολύ αισθητές ζημιές και έγινε έτσι δυνατό να σταματήσει οριστικά η παραπέρα προέλαση του εχθρού. Στις σφοδρές και αιματηρές αυτές μάχες απ' τις παραμεθόριες περιοχές ως τα ενδότερα της χώρας, ο γερμανικός στρατός προσέκρουσε παντού στην επιμονή άμυνα των μονάδων του σοβιετικού στρατού, η οποία μεγάλωνε συνεχώς. Μια τέτοια αντίσταση ο γερμανικός στρατός δεν είχε συναντήσει ποτέ. Στις αμυντικές επιχειρήσεις του Τεχβίν, Ροστόβ και Λένινγκραντ, της Οδησσού και Σεβαστούπολης, σε προετοιμασμένες απο πρίν ζώνες, προξενήθηκαν μεγάλες απώλειες στον εχθρό. Η ηρωική υπεράσπιση της Μόσχας, η οποία έγινε απροσπέραστη για το γερμανικό στρατό και η επίθεση που προετοίμασε και διεύθυνε ο στρατάρχης της Σοβιετικής Ένωσης Γ. Κ. Ζούκοφ, με βάση τις υποδείξεις του ανώτατου διοικητή, έφερε σαν αποτέλεσμα τη συντριβή της κύριας επιθετικής γερμανικής συσπείρωσης και σταμάτησε οριστικά την προέλαση της σ' αυτή την στρατιωτική κατεύθυνση. Ο "κεραυνοβόλος πόλεμος" απέτυχε πλέρια.
Σε τέσσερις μήνες πόλεμο η χιτλερική Γερμανία έχασε στο σοβιετικό μέτωπο γύρω στα 4 εκατομμύρια (νεκρούς, τραυματίες και αιχμαλώτους). Η ριζική αυτή καμπή στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πραγματοποιήθηκε απο τον τότε ηρωικό και ένδοξο Σοβιετικό Κόκκινο Στρατό στις θρυλικές μάχες του Στάλινγκραντ και του Κούρσκ. Στη μάχη του Στάλινγκραντ βρήκαν την πιο λαμπρή εφαρμογή οι ιδέες του Ι. Β. Στάλιν σχετικά με το πέρασμα σε στρατηγική αντεπίθεση, σχετικά με τα ισχυρά πλήγματα για την περικύκλωση και εκμηδένιση μεγάλων συσπειρώσεων του εχθρού, σχετικά με τη δημιουργία του εσωτερικού και εξωτερικού μετώπου της κύκλωσης, σχετικά με τη μυστική και γρήγορη συγκέντρωση των εφεδιών, σχετικά με την εκλογή της κατεύθυνσης του κύριου χτυπήματος, καθώς και με την τέλεια διεύθυνση των στρατευμάτων για την πραγματοποίηση του γενικού σκοπού της επιχείρησης.
Αν η επιχείρηση του Στάλινγκραντ ήταν πρωτοφανές παράδειγμα περικύκλωσης μιας πολύ μεγάλης συσπείρωσης του εχθρού και πλέριας εκμηδένισής της, η επιχείρηση του Κούρσκ ήταν ένας λαμπρός συνδυασμός της κλασσικής άμυνας με σύγχρονη αποφασιστική αντεπίθεση, με την οποία επιτεύχθηκε η εκμηδένιση των πιο ισχυρών στρατιών, κυρίως δε των στρατιών των τανκς του εχθρού. Η θρυλική μάχη του Κούρσκ πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με τις προτάσεις των διοικητών του κεντρικού μετώπου και του μετώπου του Βορόνεζ από το στρατάρχη της τότε Σοβιετικής Ένωσης Κ. Κ. Ρομοσόφσκι και του στρατηγού στρατιάς Ν. Φ. Βατιούνιν.
Η μεγάλη βαρύτητα των μαχών αυτών στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο φαίνεται και απ' την εκτίμηση που έκανε τότε ο Στάλιν, ο οποίος είχε πεί: "αν η μάχη του Στάλινγκραντ προανάγγειλε τη δύση του γερμανικού ναζιστικού στρατού, η μάχη του Κούρσκ τον οδήγησε στο χείλος της καταστροφής".
Το 1944, που είναι γνωστό στην ιστορία του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου σαν χρόνος των δέκα σταλινικών χτυπημάτων, καθόρισε οριστικά τις τύχες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Στις επιχειρήσεις αυτές ο τότε σοβιετικός στρατός πραγματοποίησε το λαμπρό και στρατηγικό ελιγμό δίνοντας αλλεπάληλα χτυπήματα, τα οποία έσπασαν το γερμανικό μέτωπο σε πολλές κατευθύνσεις και αφαίρεσαν απο την γερμανική διοίκηση τη δυνατότητα χρησιμοποιεί τις εφεδρίες τις στις απειλούμενες κατευθύνσεις κυκλώνοντας και εκμηδενίζοντας διαδοχικά μεγάλες συσπειρώσεις του εχθρού στο έδαφός του.
Οι επιτυχίες αυτές του τότε σοβιετικού στρατού έδωσαν παραπέρα ορμή στον εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα των σκλαβομένων λαών της Ευρώπης. Οι νίκες του σοβιετικού στρατού στις επιχειρήσεις του Δεύτερου Παγκοσμίου Πόλεμου απέδειξαν την υπεροχή της σοβιετικής στρατιωτικής τέχνης και γην εξασφάλιση, με δημιουργικό τρόπο των μονίμων παραγόντων που εξασφαλίζουν την έκβαση του πολέμου. Η σταθερότητα και η δύναμη των σοβιετικών μετόπισθεν που στηρίζονταν στο τότε κοινωνικό σύστημα, στη σοσιαλιστική οικονομία, στην οργάνωση των εργαζόμενων μαζών, στην ιδεολογία, στην επιστήμη, κλπ. επέδειξε τη μεγάλη ζωτικότητά της σ' όλο το διάστημα του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Οι βάσεις της βιομηχανικής άμυνας της τότε Σοβιετικής Ένωσης δημιουργήθηκαν σαν αποτέλεσμα της ορθής και διορατικής πολιτικής του Κομμουνιστικού Κόμματος των Μπολσεβίκων και της Σοβιετικής Κυβέρνησης για τη σοσιαλιστική εκβιομηχάνιση της χώρας, για την κολλεκτιβοποίηση της γεωργίας και για την ολόπλευρη ανάπτυξη της επιστήμης, τεχνικής και μόρφωσης.
Η οικονομία της τότε Σοβιετικής Ένωσης έλυσε με επιτυχία πολλά και περίπλοκα τεχνικο -επιστημονικά προβλήματα κάνοντας έτσι δυνατό να εφοδιαστεί ο στρατός μ' όλα τα μέσα και με την αναγκαία πολεμική τεχνική.
Στη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου η ενότητα και το υψηλό ηθικό των λαών και του σοβιετικού στρατού εκδηλώθηκαν όσο ποτέ πριν και μετατράπηκαν σε ασυγκράτητη δύναμη. Η αστείρευτη αυτή γιγαντιαία δύναμη πήγαζε απο το δίκαιο αγώνα που έκανε ολόκληρος και σύσσωμος ο λαός της τότε Σοβιετικής Ένωσης για την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής πατρίδας, καθοδηγούμενος απο το Κομμουνιστικό Κομμάτι των Μπολσεβίκων, τη σοβιετική κυβέρνηση, που επικεφαλής τους βρισκόταν ο μεγάλος Στάλιν.
«Φωνή της Αλήθειας», αρ. φυλ. 18, 15-31 Ιούλη 1994
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου