Στις 17 Οχτώβρη 2001 άφησε την τελευταία πνοή της στη Σταυρούπολη της Θεσσαλονίκης η αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης και μαχήτρια-αξιωματικός του ένδοξου ΔΣΕ συντρόφισσα Βασιλική (Πουπούλα) Μπουρσούκη.
Η επαναστάτρια-κομμουνίστρια γεννήθηκε το 1917 στο χωριό Λούπεδα της Ανατολικής Θράκης. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1921, η οικογένειά της εγκαταλείπει τη γενέτειρά της και εγκαταστάθηκε στο χωριό Νερόμυλοι Αλμωπίας του νομού Πέλλας.
Στα μαύρα χρόνια της τριπλής φασιστικής κατοχής (ιταλο-γερμανο-βουλγάρικης), το 1941, παντρεύτηκε τον Κώστα Μπουρσούκη, μέλος του ΚΚΕ, και απέκτησαν μια κόρη. Ο Κώστας Μπουλσούκης πολέμησε τους φασίστες κατακτητές από τις γραμμές του ΕΛΑΣ και αργότερα τους ντόπιους μοναρχοφασίστες απ' τις γραμμές του ένδοξου ηρωικού ΔΣΕ. Το 1948 τραυματίστηκε και από τότε αγνοείται η τύχη του.
Η γυναίκα του συντρόφισσα Βασιλική κυνηγήθηκε εξαιτίας της δράσης του συζύγου της και αναγκάστηκε μαζί με την κόρη της να περάσει το Αρχηγείο Τζένας του ΔΣΕ. Εντάχθηκε στο ΔΣΕ και τελείωσε τη Σχολή Νοσοκόμων. Ονομάστηκε αξιωματικός του ΔΣΕ και πήρε μέρος στις μάχες του Γράμμου.
Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ βρέθηκε στην Τασκένδη, όπως και πολλές άλλες χιλιάδες αγωνιστές, όπου έζησε και δούλεψε στην παραγωγή, 30 και πλέον χρόνια, ως τον επαναπατρισμό της το 1981.
Κατά τη διάρκεια της βίαιης χρουστσοφικής επέμβασης στο ΚΚΕ, στα χρόνια 1955-56 η κομμουνίστρια Βασιλική Μπουρσούκη υπεράσπισε την επαναστατική γραμμή της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής το μεγάλο και αλύγιστο μπολσεβίκο κομμουνιστή ηγέτη σύντροφο ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ.
Στις επόμενες δεκαετίες, παρά τις φασιστικές διώξεις και την τρομοκρατία των προδοτών χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών, σοβιετικών και ελλήνων υποτακτικών τους της διορισμένης σοσιαλδημοκρατικής κλίκας των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη-Βαφειάδη-Τσολάκη-Φλωράκη, κλπ. υπεράσπισε την επαναστατική γραμμή των Στάλιν-Ζαχαριάδη, αλλά και τους ίδιους απ' τις συκοφαντίες των χρουστσοφικών.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα συνδέθηκε με τους επαναστάτες κομμουνιστές σταλινιστές-ζαχαριαδικούς συντρόφους της Τασκένδης και συνέχισε να υπερασπίζει την επαναστατική γραμμή και τις αγωνιστικές παραδόσεις του ηρωικού ΚΚΕ (1918-55), κόντρα και ενάντια στο αντεπαναστατικό ρεύμα του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού που εκπροσωπείται από τις σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες των «Κ»ΚΕ-Συνασπισμού. Βάδισε πάντα και υπεράσπισε ως το τέλος της επαναστατικής της ζωής τον επαναστατικό δρόμο του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού, το δρόμο των ΣΤΑΛΙΝ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ.
Η επαναστάτρια-κομμουνίστρια γεννήθηκε το 1917 στο χωριό Λούπεδα της Ανατολικής Θράκης. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1921, η οικογένειά της εγκαταλείπει τη γενέτειρά της και εγκαταστάθηκε στο χωριό Νερόμυλοι Αλμωπίας του νομού Πέλλας.
Στα μαύρα χρόνια της τριπλής φασιστικής κατοχής (ιταλο-γερμανο-βουλγάρικης), το 1941, παντρεύτηκε τον Κώστα Μπουρσούκη, μέλος του ΚΚΕ, και απέκτησαν μια κόρη. Ο Κώστας Μπουλσούκης πολέμησε τους φασίστες κατακτητές από τις γραμμές του ΕΛΑΣ και αργότερα τους ντόπιους μοναρχοφασίστες απ' τις γραμμές του ένδοξου ηρωικού ΔΣΕ. Το 1948 τραυματίστηκε και από τότε αγνοείται η τύχη του.
Η γυναίκα του συντρόφισσα Βασιλική κυνηγήθηκε εξαιτίας της δράσης του συζύγου της και αναγκάστηκε μαζί με την κόρη της να περάσει το Αρχηγείο Τζένας του ΔΣΕ. Εντάχθηκε στο ΔΣΕ και τελείωσε τη Σχολή Νοσοκόμων. Ονομάστηκε αξιωματικός του ΔΣΕ και πήρε μέρος στις μάχες του Γράμμου.
Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ βρέθηκε στην Τασκένδη, όπως και πολλές άλλες χιλιάδες αγωνιστές, όπου έζησε και δούλεψε στην παραγωγή, 30 και πλέον χρόνια, ως τον επαναπατρισμό της το 1981.
Κατά τη διάρκεια της βίαιης χρουστσοφικής επέμβασης στο ΚΚΕ, στα χρόνια 1955-56 η κομμουνίστρια Βασιλική Μπουρσούκη υπεράσπισε την επαναστατική γραμμή της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής το μεγάλο και αλύγιστο μπολσεβίκο κομμουνιστή ηγέτη σύντροφο ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ.
Στις επόμενες δεκαετίες, παρά τις φασιστικές διώξεις και την τρομοκρατία των προδοτών χρουστσοφικών ρεβιζιονιστών, σοβιετικών και ελλήνων υποτακτικών τους της διορισμένης σοσιαλδημοκρατικής κλίκας των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη-Βαφειάδη-Τσολάκη-Φλωράκη, κλπ. υπεράσπισε την επαναστατική γραμμή των Στάλιν-Ζαχαριάδη, αλλά και τους ίδιους απ' τις συκοφαντίες των χρουστσοφικών.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα συνδέθηκε με τους επαναστάτες κομμουνιστές σταλινιστές-ζαχαριαδικούς συντρόφους της Τασκένδης και συνέχισε να υπερασπίζει την επαναστατική γραμμή και τις αγωνιστικές παραδόσεις του ηρωικού ΚΚΕ (1918-55), κόντρα και ενάντια στο αντεπαναστατικό ρεύμα του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού που εκπροσωπείται από τις σοσιαλδημοκρατικές ηγεσίες των «Κ»ΚΕ-Συνασπισμού. Βάδισε πάντα και υπεράσπισε ως το τέλος της επαναστατικής της ζωής τον επαναστατικό δρόμο του μαρξισμού-λενινισμού-σταλινισμού, το δρόμο των ΣΤΑΛΙΝ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ.
Αρ. Φύλ. 134 15-31 Μάη 2002
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου