Οι μετεκλογικές πολιτικές εξελίξεις στη χώρα, διαμορφώνονται με ταχύτητα και με γεγονότα πυκνά σε περιεχόμενο. Το γεγονός αυτό επιβάλει την προσεκτική εκτίμηση των καταστάσεων και μια ξεκάθαρη τοποθέτηση στα κεντρικά και ουσιαστικά προβλήματα και θέματα. Η συγκυβέρνηση ΣYRIZA-ΑΝ.ΕΛ, που προέκυψε από τις εκλογές της 25ης Γενάρη, προχώρησε σε μια σειρά σημαντικών κινήσεων και επιλογών, με κυριότερες: α) την πρόταση και εκλογή του Προκόπη Παυλόπουλου, βασικού στελέχους της ντόπιας μοναρχοφασιστικής παράταξης και του «καραμανλισμού» στην προεδρία, με θετική και την ψήφο της ΝΔ και β) την συμφωνία στο eurogroup, παράτασης του μνημονιακού συστήματος, συνοδευμένη απο την γνωστή λίστα Βαρουφάκη.
Είναι σαφές πως η νέα κυβέρνηση προχώρησε άμεσα και δρομολόγησε μια πολιτική συνύπαρξης και συμβιβασμού με την ντόπια ξεπουλημένη αστική τάξη και με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, τόσο στο πλαίσιο μιας υποτιθέμενης «εθνικής ενότητας» (που ερμηνεύει και τις αβανταδόρικες προς την κυβέρνηση δηλώσεις παραγόντων του μοναρχοφασισμού - Άνθιμος, Καρατζαφέρης, κλπ) όσο και στο πλαίσιο μιας πολιτικής για πάση θυσία παραμονή της χώρας στο ευρώ - ευρωζώνη - ΕΕ.
Στην βάση αυτής της πολιτικής, εγκαταλείπει, σημείο το σημείο, μια σειρά θέσεών της, ανάμεσα στις οποίες και τα κρίσιμα θέματα του λεγόμενου «χρέους» και των ιδιωτικοποιήσεων-ξεπουλημάτων. Έχει γίνει επίσης ξεκάθαρο, πως τα ευρωζωνικά και γενικότερα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αυξάνουν με ένταση και επιμονή την πίεση τους, με απροκάλυπτο στόχο την απόλυτη διασφάλιση των «κεκτημένων» τους στην χώρα, την αναπαραγωγή των λεγόμενων μνημονιακών πολιτικών και την (αδιαπραγμάτευτη) διαιώνιση του καθεστώτος της εντεινόμενης εθνικής εξάρτησης και σκληρής λαϊκής κοινωνικής εξαθλίωσης. Οι πιέσεις αυτές των ιμπεριαλιστικών κέντρων εξελίσσονται σε διάφορα επίπεδα και μορφές και ισχυροποιούνται, ενώ η κυβέρνηση, σταθερά προσανατολισμένη στις ευρωζωνικές επιλογές της, «διεκδικεί» μια δυνατότητα πολιτικής «ευελιξίας» χωρίς «μονομερείς» ενέργειες και χωρίς κυβερνητικά μέτρα που θα έρχονται σε αντίθεση με τις εντολές των ευρωζωνικών κέντρων.
Οι κυβερνητικές επιλογές έχουν – επίσης με ταχύτητα – αυξήσει την απογοήτευση και την διαμαρτυρία πλατιών λαϊκών στρωμάτων και προοδευτικών αριστερών τμημάτων του λαού, που στήριξαν εκλογικά την κυβέρνηση και που αντιλαμβάνονται τον εγκλωβισμό στις πολιτικές της εξάρτησης σε συνδυασμό με τα πρώτα σημάδια της «αναβλητικότητας» στην προώθηση των διακηρυγμένων ελάχιστών μέτρων στοιχειώδους λαϊκής ανακούφισης. Ευρύτερα λαϊκά και αριστερά τμήματα, προβληματίζονται και αντιλαμβάνονται περισσότερο σήμερα, από την εμπειρία τους, πως χωρίς μια σταθερή πολιτική εθνικής ανεξαρτησίας και ταξικής σύγκρουσης, η πορεία των εξελίξεων θα είναι δρομολογημένη και ο λαός (άνεργοι-εργαζόμενοι-νεολαία-συνταξιούχοι) και πάλι χαμένοι. Αυτά τα λαϊκά τμήματα, ορθώνουν αντίθεση - αντίσταση στην ευρώ τρομοκρατία και στο νέο κύμα κινδυνολογίας που αναπτύσσεται. Σήμερα, η κεντρική θέση του λαϊκοδημοκρατικού κινήματος για ΑΜΕΣΗ έξοδο της χώρας από ευρώ - ευρωζώνη και ΕΕ, για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κοινωνική προκοπή, για ανάπτυξη της ταξικής πάλης κατά του ιμπεριαλισμού και του ντόπιου κεφαλαίου, υπέρ των λαϊκών κοινωνικών διεκδικήσεων, σε συνδυασμό ταυτόχρονα με την πάλη κατά του εθνικισμού-ρατσισμού-φασισμού-Ναζι-φασισμού, πρέπει να ακουστεί ακόμα δυνατότερα ανάμεσα στον λαό της χώρας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου