P. Zyablov: Οι Πατριώτες της Γιουγκοσλαβίας Αντιστέκονται στον Τιτοϊκο Φασισμό

P. Zyablov: Οι Πατριώτες της Γιουγκοσλαβίας Αντιστέκονται στον Τιτοϊκο Φασισμό

(USSR Information Bulletin, Τόμος 12,Τεύχος 13, 14 Ιούλη 1952, σελ. 415-416)

Σε συνέχιση της πολιτικής της ενάντια στα συμφέροντα του λαού, η τιτοϊκή κλίκα της Γιουγκοσλαβίας μετατρέπει τη χώρα, την οποία έχει σκλαβώσει, σε προπύργιο επιθετικότητας. Οι ηγέτες του Βελιγραδίου επιταχύνουν την κατασκευή νέων στρατιωτικών αεροδρομίων και στρατηγικών λεωφόρων και χτίζουν οχυρωματικά έργα στα σύνορα με τις Λαϊκές Δημοκρατίες. Αυτές οι ενέργειες υποσκάπτουν τα ίδια τα θεμέλια της Γιουγκοσλαβικής Οικονομίας, η οποία είναι αδύναμη ήδη και σήμερα. Τρία τέταρτα του προϋπολογισμού του 1952 προορίζονται για στρατιωτικούς σκοπούς. Στο τέλος του περασμένου χρόνου, ο ειδικός απεσταλμένος του Σουηδικού Τηλεγραφικού Γραφείου ανέφερε από την Λιουμπλιάνα τα εξής:

«Η Γιουγκοσλαβία είναι σήμερα ένα τεράστιο και ενιαίο στρατόπεδο. Η μέριμνα για τις ανάγκες των καταναλωτών έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Οι εργατικές κατοικίες, οι βιομηχανικές μονάδες και τα γραφεία έχουν είτε παραμεληθεί ή εγκαταλειφθεί εντελώς».

Η παραγωγή αγαθών μαζικής κατανάλωσης περιορίζεται, και οι τιμές των τροφίμων και των βιομηχανικών προϊόντων έχουν ξεπεράσει όλες τις προηγούμενες μέγιστες τιμές. Σήμερα μια λίμπρα ψωμιού κοστίζει 50 δηνάρια ή και παραπάνω, μια γιάρδα χαμηλής ποιότητας υφάσματος για κουστούμι 7.000 έως 9.000, ένα ζευγάρι γυναικεία παπούτσια 12.000 έως 13.000, και ένα ζευγάρι εσωρούχων 1800. Στα τέλη του 1951 οι δημόσιες υπηρεσίες του Τίτο αύξησαν τις τιμές του αλατιού, του καπνού και των φάρμακων από 500 έως 700 τα εκατό.

Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος την αξιολύπητη ζωή του λαού όταν η αμοιβή ενός μισο-ειδικευμένου εργάτη κυμαίνεται από 3000 έως 4000 δηνάρια το μήνα. Η ανέχεια και η πείνα έχουν φέρει κύμα επιδημιών. Ο ρυθμός θανάτων έχει αυξηθεί. Το 80 τα εκατό των βιομηχανικών εργατών υποφέρουν από φυματίωση.

Ο ζυγός της τιτοϊκής κλίκας βαραίνει πολύ στις πλάτες της εργαζόμενης αγροτιάς. Με πρόσχημα τις λεγόμενες κρατικές παραδόσεις, παίρνουν από τους αγρότες σχεδόν όλα τα σιτηρά και τα ζώα και περίπου 2.000.000 έχουν διωχθεί από τα αγροκτήματά τους για να εργαστούν σε καταναγκαστικά έργα.

Οι φασίστες του Βελιγραδίου μετέτρεψαν την Γιουγκοσλαβία σε μια χώρα φυλακών και στρατοπέδων συγκέντρωσης. Ακόμα κι αν πιστέψουμε τον Ράνκοβιτς, περίπου 300.000 ποινές επιβλήθηκαν από τα γιουγκοσλαβικά δικαστήρια το 1950.

Αλλά οι φύλακες, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και η ματοβαμμένη τρομοκρατία απέτυχαν να σταματήσουν τον γενναίο αγώνα των λαών της Γιουγκοσλαβίας για την λευτεριά και ανεξαρτησία της χώρας τους. Όλο και πλατυτέρα τμήματα του πληθυσμού αγανακτούν για την αντιλαϊκή πολιτική της κλίκας του Τίτο.

Μορφές πάλης, όπως αποχή από την εργασία, μαζική φυγή από τις καταναγκαστικές θέσεις εργασίας, το σαμποτάζ και η αχρήστευση βιομηχανικού εξοπλισμού, ιδίως στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις, παίρνουν συνέχεια μεγαλύτερες διαστάσεις.

Οι απουσίες από την εργασία έχουν πάρει μαζικό χαρακτήρα σε όλη τη Γιουγκοσλαβία. Η διοίκηση του ορυχείου στο Μπάνοβιτς ανέφερε 23.345 τέτοιες περιπτώσεις απουσίας μέσα στους δυο μήνες του Νοεμβρίου και του Δεκεμβρίου της τελευταίας χρονιάς, και το 30 τα εκατό περίπου των εργατών που απασχολούνται στα εργοστάσια σιδήρου και ατσαλιού στο Μπάρες απουσιάζουν από την δουλειά τους κάθε μέρα, με αποτέλεσμα η παραγωγή χυτοσιδήρου και ατσαλιού να μειώνεται σταθερά.

Οι εργάτες της μεταλλουργίας στο Κραγκούγιεβατς και στη Rakovica, και οι εργάτες ατσαλιού στη Kikinda καταστρέφουν τους ηλεκτρικούς κινητήρες και άλλο εξοπλισμό. Το εργοστάσιο κινητήρων της Rakovica ανέφερε έλλειμμα 80.000.000 δηναρίων σαν αποτέλεσμα της συστηματικής αχρήστευσης κινητήρων και εργοστασιακού εξοπλισμού, και το εργοστάσιο σιδήρου και ατσαλιού στο Yastrebec έπαθε ζημιά πολλών δισεκατομμυρίων δηναρίων για τον ίδιο λόγο. Οι Τιτοϊκοί περνούν δύσκολα ακόμη και μέσα στο ίδιο το Βελιγράδι. Πρόσφατα οι Γιουγκοσλάβοι πατριώτες έθεσαν εκτός λειτουργίας τον βασικό σταθμό παράγωγης ηλεκτρικής ενέργειας του Βελιγραδίου, αφήνοντας για 15 μέρες χωρίς ηλεκτρισμό όλα τα εργοστάσια.

Οι Γιουγκοσλάβοι σιδηροδρομικοί αποδιοργάνωσαν την μεταφορά πολεμικών εξοπλισμών. Πολλές αμαξοστοιχίες που μετέφεραν στρατιωτικές προμήθειες εκτροχιάστηκαν στις γραμμές Βελιγραδίου-Νις και Βελιγραδίου Σαράγιεβο από πατριώτες εργαζόμενους και διακόπηκε τέσσερις φορές η σιδηροδρομική συγκοινωνία μεταξύ Βελιγραδίου και Devdelija.

Η πάλη που διεξάγουν οι Γιουγκοσλάβοι πατριώτες ενάντια στη κλίκα του Τίτο συνδέεται όλο και περισσότερο με τη πάλη για ειρήνη των λαών όλων των χωρών και ηπείρων. Στη διάρκεια των πρώτων πέντε μηνών του 1951, το 45 τα εκατό των εργατών και των αναγκαστικά επιστρατευμένων αγροτών εργαζομένων στα Γιουγκοσλαβικά λιμάνια της Αδριατικής αρνήθηκαν να ξεφορτώσουν πυρομαχικά και άλλα φορτία με στρατιωτικό περιεχόμενο που έφταναν εκεί, και πάνω από 20.000 λιμενεργάτες πήραν μέρος στις απεργίες.

Η αντίσταση των Γιουγκοσλάβων εργατών στο καθεστώς του Τίτο έχει πάρει τελευταία την μορφή απεργιών σε ολόκληρα εργοστάσια. Μια τέτοια απεργία έγινε στο εργοστάσιο κατασκευής σιδηροδρομικών οχημάτων στη Λιουμπλιάνα. Οι Τιτοϊκοί συνέλαβαν 23 πατριώτες για την οργάνωση της απεργίας. Οι εργάτες στο ορυχείο Puracic στη Tuzla Basin προχώρησαν σε απεργία και πραγματοποίησαν διαδήλωση διαμαρτυρίας. Η απεργία στο εργοστάσιο Primorje έσπασε μόνο μετά από αιματηρές συγκρούσεις με τους εργάτες. Πραγματοποιήθηκαν αντιπολεμικές εκδηλώσεις στο εργοστάσιο Alija Alijajic (σ.τ.μ. από το όνομα του γνωστού κομμουνιστή επαναστάτη) στο Σαράγιεβο.

Τοποθετώντας προβοκάτορες και προδότες της εργατικής τάξης στην ηγεσία των Γιουγκοσλαβικών συνδικάτων, οι Τιτοϊκοί έχουν μετατρέψει τα συνδικάτα σε παραρτήματα της φασιστικής κρατικής μηχανής. Ο εργαζόμενος λαός, ο οποίος δεν θέλει να συμβιβαστεί με τη προδοτική δράση των Τιτοϊκων συνδικάτων, έχει φύγει από αυτά μαζικά.

Και η εργαζόμενη αγροτιά της υπαίθρου παίρνει μέρος στον αγώνα ενάντια την Τιτοϊκή κλίκα. Οι καλλιεργητές γης αρνούνται όλο και πιο αποφασιστικά να εκτελέσουν τις λεγόμενες κρατικές παραδόσεις της αγροτικής παραγωγής. Σε πολλές επαρχίες της Κροατίας, στο Ζάγκρεμπ και στη Bjelovar τα τρία τέταρτα των αγροτών δεν παραδίδουν στους Τιτοϊκούς ούτε μια χούφτα σιτηρών.

Αυτή η αντίσταση εκ μέρους των αγροτών στη προδοτική πολιτική της κλίκας του Τίτο εκδηλώνεται εντυπωσιακά με την αποτυχία του σχεδίου σποράς. Είναι γνωστό ότι 6.600.000 έικρ (σ.τ.μ. 1 έικρ είναι περίπου 4 στρέμματα) έχουν μείνει άσπαρτα το 1950, και περισσότερα από 7.400.000 την άνοιξη του 1951. Σύμφωνα με το Τιτοϊκό τύπο, η σπορά του τελευταίου φθινοπώρου ήταν ακόμη πιο καταστροφική αποτυχία. Το σχέδιο για τη σπορά εκπληρώθηκε μόνο κατά 10 τα εκατό στην Κροατία, και η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη στη Βοσνία, Ερζεγοβίνη και Βοϊβοδίνα, τον κυριότερο σιτοβολώνα της χώρας.

Σε κάποιες περιοχές συμβαίνουν ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ Γιουγκοσλάβων αγροτών και του Τιτοϊκού καθεστώτος. Το τελευταίο φθινόπωρο συνέβησαν αναταραχές κοντά στη Στρώμνιτσα της Μακεδονίας σε σχέση με την επίταξη σιτηρών, και τον τελευταίο χρόνο έλαβε χώρα μια μεγάλη ένοπλη σύγκρουση ανάμεσα στους αγρότες και τις αρχές στη περιοχή Ζάγκρεμπ, Κροατία.

Οι νέοι άνθρωποι παίρνουν ενεργά μέρος στην αντίσταση του λαού στο Τιτοϊκό καθεστώς. Νεαροί άνδρες και γυναίκες σαμποτάρουν την προκαταρκτική στρατιωτική εκπαίδευση. Τα επίσημα στοιχεία που εμφανίζονται στο Τιτοϊκό τύπο παραδέχονται ότι μέχρι το 12 τα εκατό των νέων της υπαίθρου παρακολουθούν μαθήματα στρατιωτικής εκπαίδευσης. Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στις πόλεις.

Η πάλη εναντίον της κλίκας Τίτο-Ράνκοβιτς αναπτύσσεται επίσης και στο στρατό. Εκδηλώθηκε με την καταστροφή στρατιωτικών εγκαταστάσεων, όπως η πρόσφατη πυρκαγιά σε μια μεγάλη αποθήκη στρατιωτικών προμηθειών από δυο αξιωματικούς και δυο υπαξιωματικούς,ζημίες σε όπλα, άρνηση επανακατάταξης στο στρατό και σε ένα πλήθος περιπτώσεων ολόκληρες ομάδες στρατιωτών πέρασαν με το μέρος εξεγερμένων εργατών και αγροτών.

Είναι γνωστό ότι στρατιώτες του 179ου Συντάγματος, στους οποίους ανατέθηκε να καταστείλουν ξεσηκωμό αγροτών στη επαρχία Ντάζα, αρνήθηκαν να πυροβολήσουν τα αδέλφια τους.

Στο στρατό δραστηριοποιείται μια μυστική αντί-Τιτοϊκή οργάνωση, γνωστή με το όνομα Πατριωτική Ένωση. Μοιράζει αντι-Τιτοϊκά φυλλάδια σ’ ολόκληρη τη χώρα, δίχως να περιορίζει τη δράση της στις στρατιωτικές μονάδες. Όλο και πιο συχνά κάνει την εμφάνιση του στους στρατώνες το σύνθημα : «Κάτω η κλίκα του Τίτο».

Η μυστική υπηρεσία του Ράνκοβιτς τιμωρεί αλύπητα τους πατριώτες στρατιώτες και αξιωματικούς. Από την αρχή της χρονιάς, πάνω από 20.000 στρατιώτες, υπαξιωματικοί και αξιωματικοί συνελήφθησαν, και πολλοί στρατιωτικοί εκτελέστηκαν επειδή παρέμειναν αφοσιωμένοι στον Γιουγκοσλαβικό λαό.

Οι λαοί της Γιουγκοσλαβίας διεξάγουν έναν ανυποχώρητο αγώνα για λευτεριά, και θα βρουν το τρόπο να απελευθερωθούν και να απαλλαγούν από το φασιστικό καθεστώς του Τίτο. Οι Γιουγκοσλάβοι πατριώτες

γνωρίζουν ότι, σε αυτή τη πάλη τους, έχουν την υποστήριξη και την συμπάθεια όλης της προοδευτικής ανθρωπότητας.

*Τον περασμένο μήνα συμπληρώθηκαν 64 χρόνια απ’ την καταγγελία της ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ της τιτοϊκής κλίκας που πρόδωσε το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, διέκοψε την προοδευτική πορεία της χώρας και έθεσε τη Γιουγκοσλαβία σε καπιταλιστική τροχιά, εγκαθιδρύοντας σ’ αυτή φασιστικό καθεστώς και μετατρέποντάς την σε αποικία των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Ακριβώς αυτό το καπιταλιστικό-φασιστικό καθεστώς των Τίτο- Ράνκοβιτς οι χρουστσοφικοί αποστάτες, που κι αυτοί ακολούθησαν τον τιτοϊκό καπιταλιστικό δρόμο, θεωρούσαν μετά το ΄56 «σοσιαλισμό» (μαζί τους και οι χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες των «Κ»ΚΕ –«Κ»ΚΕεσ.)

Αναδημοσιεύομε το παραπάνω άρθρο για να σχηματίσουν οι κομμουνιστές μια περισσότερο ολοκληρωμένη εικόνα της τότε εσωτερικής κατάστασης της καπιταλιστικής-φασιστικής Γιουγκοσλαβίας. Τον ίδιο καπιταλιστικό δρόμο ακολούθησαν μετά το θάνατο-δολοφονία του Στάλιν η Σοβιετική Ένωση και οι πρώην λαϊκές δημοκρατίες της ανατολικής Ευρώπης.