Ανασύνταξη, αρ φυλ. 45, 1-15/9/1998
Αρθρο στην εφημερίδα "Για σταθερή ειρήνη, για τη λαϊκή δημοκρατία!", όργανο του Γραφείου Πληροφοριών των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, 1-8-1949 Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Δημοκρατικός Στρατός», τεύχος 8, Αύγουστος 1949
Το λαϊκοεπαναστατικό κίνημα στη χώρα μας αντιμετώπιζε και στο παρελθόν, όταν το Δεκέμβρη του 1944 είχαμε την ένοπλη αγγλική επέμβαση, αντιμετωπίζει και σήμερα σοβαρές δυσκολίες στον τραχύ δρόμο προς τη νίκη. Ο κάθε κάτοικος στη χώρα αυτή ξέρει, ότι αν έλειπε η ανοιχτή και ολόπλευρη υποστήριξη, που οι άγγλοι και οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές δίνουν στους έλληνες αντιδραστικός, ο μοναρχοφασισμός στην Ελλάδα δε θα μπορούσε ούτε λίγους μήνες να κρατηθεί. Οι κύριες δυσκολίες μας ξεκινάν απ΄ το γεγονός ότι ο αγγλοαμερικανικός ιμπεριαλισμός επιμένει να κρατήσει στην Ελλάδα, τόσο γιατί του παρέχει μια εξαιρετικής σπουδαιότητας στρατηγική θέση στην Ανατολική Μεσόγειο, όσο και γιατί τη χώρα μας την οργανώνει κα θέλει να τη διατηρήσει για να τη χρησιμοποιήσει σαν στρατιωτικοπολεμικό προγεφύρωμα ενάντια στις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας και τη Σοβιετική Ένωση. Είναι γνωστές από παλιά οι ερωτοτροπίες και οι προθέσεις του Τσόρτσιλ προς αυτή την κατεύθυνση.
Όταν όμως πέρσι ο μοναρχοφασισμός είχε στο Γράμμα-Βίτσι τη στρατιωτική αποτυχία του και είδε να καταρρέουν οι στρατηγικές επιδιώξεις του για το 1948, κλονίστηκε και η θέση του ξένου ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα. Το λαϊκοεπαναστατικό κίνημα και ο ΔΣΕ προωθούσαν και στερέωναν τη θέση τους στην Πελοπόννησο, Ρούμελη και Θεσσαλία και στα νησιά Σάμο, Εύβοια. Μα και σε μια σειρά άλλα νησιά, όπως η Μυτιλήνη, Ικαρία, Κεφαλονιά, Κρήτη ο μοναρχοφασισμός αποδεικνυότανε ανίκανος, παρά την τεράστια υπεροχή του, να πνίξει και να εξοντώσει το κίνημα μας.
Η αντίδραση στη χώρα μας περνούσε δύσκολες στιγμές. Οι εκθέσεις της ανώτατης μοναρχοφασιστικής στρατιωτικής ηγεσίας, στο πρόσωπο τέτοιων στρατηγών όπως οι Παπάγος, Βεντήρης, Τσακαλώτος, ομολογούσαν ανοιχτά ότι το ηθικό του στρατού των παρουσίαζε κάμψη. Τουφεκίστηκαν εκατοντάδες φαντάροι και αξιωματικοί. Ο Παύλος μίλησε για ηθική κρίση στο στρατό. Τα οικονομικά χάλια της κλίκας της Αθήνας δεν ήταν καλύτερα. Και η πολιτική κρίση υποσκάψτε ολοένα και πιο βαθιά τα θεμέλια του μοναρχοφασισμού. Ξένοι και ντόπιοι πολιτικοί παράγοντες, που κάθε άλλο παρά φίλοι μας μπορούσαν να θεωρηθούν, μόνο σε μια ειρηνική λύση και συνεννόηση άρχισαν να βλέπουν μια κάποια διέξοδο για την αντίδραση. Τα πράγματα για τους αμερικάνους δεν πήγαιναν και τόσο καλά και στην Αμερική ακούστηκαν φωνές ότι τζάμπα ξοδεύουν τα δολάρια τους στην Ελλαδα.
Τη στιγμή ακριβώς που η κρίση του μοναρχοφασισμού έτεινε προς την οξύτητα αυτή, παρουσιάστηκε η προδοσία του Τιτο. Και το γεγονός αυτό ήρθε να προσθέσει μια καινούργια σοβαρή δυσκολία στο Λαϊκοδημοκρατικό μας κίνημα, γιατί από τη μια μεριά διασπούσε την ενότητα της λαϊκοδημοκρατικής αλληλεγγύης προς τον αγώνα μας, ενώ από την άλλη δεκαπλασίαζε την απόφαση των αγγλοαμερικάνων ιμπεριαλιστών να διατηρήσουν με κάθε θυσία την Ελλάδα γιατί έτσι μόνο θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν την προδοσία της κλίκας του Τίτο και να ευρύνουν το προγεφύρωμα τους στα Βαλκάνια, ενώ ταυτόχρονα αναπτέρωνε το ξεπεσμένο ηθικό του μοναρχοφασισμού και του 'δινε καινούργιο κουράγιο. Η προδοσία του Τίτο ευκόλυνε τους Αμερικάνους στο να κρατήσουν την Ελλάδα και το κράτημα της Ελλάδας έκανε δυνατή την ολοκληρωτική αξιοποίηση της προδοσίας του Τίτο. Αυτές είναι οι συνέπειες της τιτικής προδοσίας. Το κίνημα μας δεχότανε μια μαχαιριά πισώπλατα.
Οι Τίτο και Τζιας μπορούν να ξεφωνίζουν τώρα όσο θέλουν ότι οι αντάρτες στην Ελλάδα άρχισαν να χάνουν το ηθικό τους και την πίστη τους προς τη νίκη. Γεγονός όμως παραμένει ότι κανένας άλλος δε χάρηκε τόσο από την προδοσία τους όσο οι έλληνες μοναρχοφασίστες και οι ιμπεριαλιστές δεσπότες τους . Και γεγονός ακόμα παραμένει, που επιβεβαιώνεται από την προδοσία αυτή, ότι το Λαϊκοδημοκρατικό κίνημα στη χώρα μας δε γνώρισε, ακόμα απ' τον καιρό της πρώτης κατοχής, τόσο ύπουλο και βδελυρό εχθρό, όσο η συμμορία του Τίτο. Αξίζει να σταθούμε στο ζήτημα αυτό.
Ο μεγαλοσερβικός σωβινισμός της κλίκας του Τίτο εκδηλώθηκε απέναντι στο κίνημα αντίστασης στην Ελλάδα απ' τα 1943 κιόλας και παρουσιαζότανε με την παρακάτω θέση: Το ΚΚΕ ακολουθεί εσφαλμένη πολιτική, προδίνει τον αγώνα. Προδότης είναι και ο Ζαχαριάδης. Ο Λαός της Μακεδονίας του Αιγαίου μπορεί να βρει την απελευθέρωση του μόνο στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβίας. Πρωταρχικό καθήκον για όλους του μακεδόνες πατριώτες μπαίνει η πάλη ενάντια στο ΚΚΕ και το ΕΑΜ και η συνεργασία με το ΚΚ Γιουγκοσλαβίας. Αυτή ήταν η θέση της κλίκας του Τίτο απ' τα 1943 και δω. Αυτή τη γραμμή εφάρμοζε από τότε κιόλας, στη Μακεδονία του Αιγαίου, το πρωτοπαλίκαρο του Τιτο, ο Τέμπο (Μπουκμανοβιτς), αυτή τη γραμμή εφάρμοζε από τότε ο κύριος πράκτορας τους Γκότσε. Την ίδια γραμμή ακολουθά τώρα και η συμμορία των Γκότσε-Κεραμιτζιέφ. Χιλιάδες πράκτορες έστειλε στα χρόνια αυτά η κλίκα του Τίτο μέσα στο ΚΚΕ καιι στο ΕΑΜ. Υπονόμευση του ΚΚΕ, διάσπαση του λαϊκοαπελευθερωτικού αγωνα μας - αυτή τη δουλειά κάνουν οι πράκτορες αυτοί. Και πρέπει να το πούμε ανοιχτά, ότι η ελληνική αντίδραση και ο αγγλοαμερικάνικος ιμπεριαλισμός δεν μπορούσαν να βρουν καλύτερο σύμμαχο στον αγώνα τους που έκαναν και κάνουν ενάντια στο λαϊκοδημοκρατικό κίνημα στην Ελλάδα.
Η κλίκα του Τίτο εξαπατούσε το λαό της Μακεδονίας του Αιγαίου όταν του έλεγε ότι τη λευτεριά του θα την έβρισκε μόνο στην ένωση του με την Γιουγκοσλαβία, ξεκόβοντας και πολεμώντας το ΚΚΕ, που χε προδώσει, όπως έλεγε η κλίκα αυτή. Ο μαρξισμός-λενινισμός λέει ότι το εθνικό ζήτημα στην κάθε χώρα και γενικά. είναι στην εποχή του ιμπεριαλισμού μια εφεδρεία του προλεταριακού-επαναστατικού κινήματος και ότι μόνο σε συμμαχία μ' αυτό μπορεί να λυθεί έτσι όπως συμφέρει στο λαό. Η κεφαλαιοκρατική αντίδραση καταβάλλει παντού κάθε προσπάθεια να ματαιώσει τη συμμαχία αυτή.
Ο λαός της Μακεδονίας του Αιγαίου είχε γνωρίσει πάντα στο ΚΚΕ τον πιο πιστό σύμμαχο και υπερασπιστή. Μόνο η νίκη της Λαϊκής Δημοκρατίας στην Ελλάδα θα έλυνε και το εθνικό ζήτημα για το λαό της Μακεδονίας του Αιγαίου. Η κλίκα του Τίτο, επιδιώκοντας το σοβινιστικό μεγαλοσέρβικο σκοπό της, να προσαρτήσει τη Μακεδονία του Αιγαίου μαζί με τη Θεσσαλονίκη, οργάνωσε την υπόσκαψη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ , και τη διάσπαση του Λαϊκοδημοκρατικού κινήματος στην Ελλάδα, στρέφοντας τους μακεδόνες ενάντια στους έλληνες εργαζόμενους. Έτσι η κλίκα του Τίτο χτυπούσε το μόνο κίνημα, που η επικράτηση του και μόνο θα εξασφάλιζε την εθνική αποκατάσταση των μακεδόνων του Αιγαίου. Σαν αντιστάθμισμα, τους πρότεινε την ένωση τους με την τιτική Γιουγκοσλαβία, ένωση που μπορούσε να γίνει μια και ο Τίτο χτυπούσε και υπονόμευε το λαϊκοαπελευθερωτικό κίνημα στην Ελλάδα, ή με τη συγκατάθεση των ιμπεριαλιστικών αφεντικών στην Ελλάδα, και τέτοιες διαπραγματεύσεις γίνονται και τώρα, ή με τυχοδιωκτικό πόλεμο ενάντια στο μοναρχοφασισμό και τους πατρόνες του, πράγμα που ο Τίτο δε μπορούσε ούτε να το σκεφθεί, γιατί τα πυρά του τα έστρεφε πάντοτε στο ΚΚΕ και το ΕΑΜ.
Αξίζει τον κόπο να αναφέρουμε εδώ μια σχετική, πολύ χαρακτηριστική "λεπτομέρεια". Όταν τον Οκτώβρη του 1944 οι άγγλοι αποβιβάσθηκαν στην Ελλάδα ο μπαζιμπουζούκος του Τιτο, Τέμπο (Μπουκμάνοβιτς), που πρωτοστατούσε στις συκοφαντίες κατά του ΚΚΕ δήλωσε σε κομμουνιστές της Μακεδονίας του Αιγαίου ότι από τον Τίτο ζήτησε δυο μεραρχίες για να καταλάβει τη Θεσσαλονίκη. Τότε δεν είχε γίνει ακόμα ο Δεκέμβρης και οι εγγλέζοι δεν ήταν ακόμα διόλου σίγουροι ότι θα κρατήσουν την Ελλάδα. Και τώρα είναι ολοφάνερο ότι οι άγγλοι ιμπεριαλιστές θα προτιμούσαν τότε τη Θεσσαλονίκη να την πάρει ο Τίτο, παρά να μείνει στο ΚΚΕ και τον ΕΛΑΣ.
Τότε, τον Οχτώβρη του 1944, οι άγγλοι έκαναν ρίψεις όπλων στο αεροδρόμιο της Χρουπίστας από όπου τα μετέφεραν στο Βαψώρι και τα παράδιναν στους πράχτορες του Τίτο και του Τέμπο, Γκότσε και Πέιο, για να τα χρησιμοποιήσουν κατά του ΕΛΑΣ. Οι Γκότσε και Πέιος είχαν σχηματίσει στο διάστημα της χιτλεροφασιστικής κατοχής ομάδες μακεδόνων που συνεργαζόταν με τον Τέμπο. Σήμερα για μας είναι αποδεδειγμένο ότι ο άγγλος Εβανς, που ήταν αντιπρόσωπος της αγγλικής στρατιωτικής αποστολής στην Μακεδονία, επέμεινε ξεχωριστά στο να δημιουργηθούν οι ομάδες αυτές, που οι ηγέτες τους Γκότσε- Πέιος- Κερμαιτζιέφ παίξανε διασπαστικό, ενάντια στο λαϊκοεπαναστατικό κίνημα στην Ελλάδα, ρόλο, όχι μόνο στα 1943-44 μα και στα 1945-46, κάτω από την καθοδήγηση του άγγλου προξένου στην Φλώρινα (!) Χιλς.
Ο Χιλς είναι που στα 1945-46 οργάνωσε στη Μακεδονία του Αιγαίου αυτονομιστικό κίνημα για να τους στρέψει ενάντια στο ΕΑΜ. Εδώ οι επιδιώξεις του συνέπιπταν με τις επιδιώξεις του Τίτο-Τέμπο.
Το Δεκέμβρη του 1944, ο Τίτο που ονειρευότανε να αρπάξει τη Θεσσαλονίκη από μια Λαϊκοδημοκρατική Ελλάδα, δεν έκανε απολύτως τίποτα, παρά τα παχιά του λόγια, για να μας βοηθήσει ενάντια στους άγγλους. Το μόνο που έκανε ήταν να μεγαλώσει ακόμα πιο πολύ τη συκοφαντία του για προδοσία του ΚΚΕ κατά πρώτο λόγω μέσα στο λαό της Μακεδονίας του Αιγαίου. Το αποτέλεσμα ήταν να εξασθενεί και να διασπά ο Τίτο το κίνημα μας και να δημιουργεί ένα ρεύμα προσφυγιάς μακεδόνων στη Γιουγκοσλαβία. Έτσι από τη μια μεριά άδειαζε σιγά-σιγά η Μακεδονία του Αιγαίου από τους μακεδόνες, πράγμα που τόσα χρόνια επεδίωκε ο μοναρχοφασισμός για να αλλοιώσει την εθνολογική σύνθεση στη Μακεδονία του Αιγαίου, ενώ απ΄ την άλλη, οι Τίτο και Κολισέφκσι στρατολογούσαν και εκπαίδευαν, μέσα από τους πρόσφυγες αυτούς, πράχτορες, που κατοπινά τους έστελναν στην Ελλάδα ενάντια στο ΚΚΕ, το ΕΑΜ και το λαϊκοεπαναστατικό μας κίνημα.
Έτσι τα χειροπιαστά και αναμφισβήτητα γεγονότα δείχνουν ότι τουλάχιστο από το 1943 και δω το ΚΚΕ και το επαναστατικό κίνημα στην Ελλάδα βρισκότανε και βρίσκεται ανάμεσα σε δυο πυρά. Από τη μια μεριά οι ξένοι ιμπεριαλιστές με τους μοναρχοφασίστες και από την άλλη μεριά η κλίκα του Τίτο με εκτελεστικά όργανα της τη συμμορία Γκότσε- Κεραμιτζίέφ, που διέθετε και διαθέτει και σήμερα ακόμα εκατοντάδες πράκτορες της ΟΖΝΑ και του ΙΙ Γραφείου του Γιουγκοσλαβικού Γενικού Επιτελείου στη Μακεδονία του Αιγαίου.
Ο Γκότσε στα 1944 ύστερα από διαταγή από τα Σκόπια, πήρε το σύνταγμα του και έφυγε στη Γιουγκοσλαβία προδίνοντας τον ΕΛΑΣ. Τώρα στα Σκόπια και οι Γκότσε- Κεραμιτζιέφ έχουν την έδρα τους και από κει οργανώνουν τις λιποταξίες από το ΔΣΕ. Στο ραδιοφωνικό σταθμό στα Σκόπια ομιλητής είναι λιποτάχτης του ΔΣΕ. Η ΚΕ του ΚΚΕ αποφάνθηκε επανειλημμένα προς την ΚΕ του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας, της κατήγγειλε με συγκεκριμένα και αδιάψευστα στοιχεία και γεγονότα τις αντεπαναστατικές αυτές πράξεις των πρακτόρων της και ζήτησε να σταματήσουν.
Η ΚΕ του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας ποτέ δεν πήρε κανένα μέτρο για να σταματήσει η κατάσταση αυτή.
Σήμερα πια έχει αποδειχθεί ότι ο Χρήστος Βλάχος που δολοφόνησε το 1947 στη Θεσσαλονίκη το Γιάννη Ζέβγο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ήταν πράκτορας της ΟΖΝΑ, που εκπαιδεύτηκε στα Σκόπια. Η ΟΖΝΑ τον έστειλε στη Θεσσαλονίκη όπου εγινε όργανο του πράκτορα της Ιντελλιτζενς Σέρβις στρατηγού Ζέρβα και δολοφόνησε το Ζέβγο. Πέντε μοναρχοφασίστες αιχμάλωτοι αξιωματικοί και ανάμεσα τους και δήμιοι του λαού, με τη βοήθεια πρακτόρων της ΟΖΝΑ έφυγαν από το στρατόπεδο αιχμαλώτων και κατέφυγαν στη Γιουγκοσλαβία.
Η ΚΕ του ΚΚ Γιουγκοσλαβίας δήλωσε άγνοια για το ζήτημα αυτό, ενώ εμείς της καταγγείλαμε πότε έγινε και από ποιο σημείο πέρασαν τα σύνορα και ενώ γιουγκοσλάβοι αξιωματικοί και στρατιώτες φρουροί στα σύνορα μας ομολόγησαν ότι οι μοναρχοφασίστες πέρασαν στη Γιουγκοσλαβία, παρ' ότι είχαν διαταγή από το Βελιγράδι να δηλώσουν άγνοια.
Δεκάδες πράκτορες της ΟΖΝΑ και του ΙΙ Γραφείου του Γιουγκοσλαβικού Γενικού Επιτελείου πιάσαμε μέχρι σήμερα. Το Δεκέμβρη του 1948 πιάσαμε στην Πρέσπας δυο πράκτορες της ΟΖΝΑ, τους Γούναρη Μένο και Μάλιο Μήτσο.
Οι πράχτορες αυτοί έδωσαν πλήρη στοιχεία, τα ονόματα των αξιωματικών της ΟΖΝΑ που τους έστειλαν και τη συγκεκριμένη αποστολή που τους έδωσαν. Το στρατοδικείο του ΔΣΕ τους καταδίκασε σε θάνατο.
Εμείς ρωτήσαμε το Βελιγράδι αν θέλει να τους επιστρέψουμε τους δυο κατάσκοπους του γιατί αλλιώς θα τους τουφεκίζαμε. Το Βελιγράδι αρνήθηκε όμως τους κατασκόπους του, παραδίνοντας τους έτσι στο εκτελεστικό απόσπασμα. Και οι δυο ήταν μακεδόνες, γι αυτό και η ζωή τους δεν ενδιέφερε και τόσο τους μεγαλοσέρβους σωβινιστές.
Το ΚΚΕ διαθέτει σωρεία από παρόμοιες αδιάψευστες αποδείξεις για τον προδοτικό και διασπαστικό ρόλο της κλίκας του Τίτο ενάντια στο επαναστατικό κίνημα στην Ελλάδα. Όλα αυτά αποδείχνουν πάντα το ίδιο πράγμα. Η εθνικιστική συμμορία της προδοτικής γιουγκοσλαβικής ηγεσίας στάθηκε πάντα ο πιο θανατερός εχθρός για το ΚΚΕ και ο πιο πιστός σύμμαχος του μοναρχοφασισμού και του αγγλοαμερικανικού ιμπεριαλισμού, ενάντια στο λαϊκό επαναστατικό κίνημα στην Ελλάδα.
Τα τελευταία γεγονότα αποδείχνουν για μια ακόμα φορά περίτρανα ότι η κλίκα του Τίτο βοηθούσε και βοηθά πάντα, τώρα όλο και πιο ανοιχτά τη ντόπια και διεθνή αντίδραση ενάντια στο λαό της Ελλάδας. Το ανακοινωθέν του ΓΑ του ΔΣΕ της 6ης Ιούλη του 1949 αποκάλυψε ότι τα μοναρχοφασιστικά στρατεύματα στις 5 Ιούλη 1949 χρησιμοποίησαν το γιουγκοσλαβικό έδαφος για να υπερφαλαγγίσουν τους αντάρτες στο Καϊμακτσαλάν. Την ίδια μέρα το πρακτορείο "Ελεύθερη Ελλάδα" στηριζόμενο σε επίσημα μοναρχοφασιστικά στοιχεία, δηλαδή στην αναφορά του διοικητή του 516 μοναρχοφασιστικού τάγματος, αντισυνταγματάρχη Πετρόπουλου, προς το διοικητή του Γ' Σώματος Στράτου, αντιστράτηγο Γρηγορόπουλο, αποκάλυπτε ότι στις 4 του Ιούλη 1949, δηλαδή μια μέρα πριν χρησιμοποιηθεί το γιουγκοσλαβικό έδαφος από τους μοναρχοφασίστες, στην περιοχή Ποποβόλοσι, στο Καϊμακτσαλάν, έγινε συνάντηση γιουγκοσλάβων και μοναρχοφασιστών αξιωματικών που είχαν επικεφαλής τους τον αντισυνταγματάρχη Πετρόπουλο, αυτόν που έκανε την αναφορά. Στη συνάντηση παραβρέθηκαν και αμερικάνοι και άγγλοι αξιωματικοί.
Το πρακτορείο " Τανγιουγκ" δεν διέψευσε το γεγονός ότι έγινε τέτοια συνάντηση. Εκπρόσωπος του Υπουργείου των µΕξωτερικών της Αγγλίας που ρωτήθηκε για τη συνάντηση αυτή δεν την αρνήθηκε. Ούτε ο Τίτο στο λόγο του, στην πόλη της Ιστρίας στις 11-7-49 αρνήθηκε τη συνάντηση αυτή. Θέλησε μόνο να διαψεύσει, όπως και το "Τανγιουγκ", ότι έγινε συμφωνία για χρησιμοποίηση του γιουγκοσλάβικου εδάφους από τους μοναρχοφασίστες. Κατηγόρησε το ραδιοσταθμό της "Ελεύθερης Ελλάδας", ότι είπε τέτοιο πράγμα, ενώ γεγονός είναι ότι το πρακτορείο "Ελεύθερη Ελλάδα" ανάφερε ξεχωριστά πρώτα το γεγονός της συνάντησης στις 4-7-49 και το γεγονός της χρησιμοποίησης του γιουγκοσλαβικού εδάφους από τους μοναρχοφασίστες στις 5-7-49.
Έτσι είχαν τα πράγματα όταν στις 21 Ιούλη 1949 στην Αθήνα η Βαλκανική Επιτροπή του ΟΕΕ, εξέδωσε ένα ανακοινωθέν που αποκλειστικό σκοπό έχει να καλύψει τη συνεργασία της κλίκας του Τίτο με το μοναρχοφασισμό που αποκάλυψαν το ΓΑ του ΔΣΕ και το πρακτορείο "Ελεύθερη Ελλάδα" στις 6 του Ιούλη 1949.
Το ανακοινωθέν αυτό της ΒΕ του ΟΕΕ είναι πραγματικά πολύ εύγλωττο, γιατί : πρώτο, για πρώτη φορά στην ιστορία της ομολογεί ότι οι μοναρχοφασίστες στο Καϊμακτσαλάν παραβίασαν πολλές φορές το γιουγκοσλαβικό έδαφος. Όχι όμως με στρατό, μα μόνο με πυροβολικό και αεροπορία.
Αυτό γίνεται για να καλυφθεί το γεγονός ότι στις 5-7-1949 ο μοναρχοφασιστικός στρατός χρησιμοποίησε το γιουγκοσλαβικό έδαφος για να υπερφαλαγγίσει τα τμήματα μας στο Καϊμακτσαλάν.
Δεύτερο, το ανακοινωθέν της ΒΕ του ΟΕΕ αναγνωρίζει ότι έγινε συνάντηση στο Καϊματσαλάν με γιουγκοσλάβους αξιωματικούς. Μα κάνει πάλι τις εξής πλαστογραφίες. Μετατοπίζει τη συνάντηση στις 7-7-49 και ισχυρίζεται ότι έγινε με παρατηρητές του κλιμακίου Θεσσαλονίκης της ΒΕ του ΟΕΕ.
Χαρακτηριστικό είναι ότι η ΒΕ χρειάστηκε πάνω από δυο βδομάδες για να μιλήσει, ενώ, όταν πρόκειται για τις συκοφαντίες της, τις ξαπολά αμέσως, την ίδια μέρα, όπως έγινε με το ανακοινωθέν της 22-7-49, που ισχυρίζεται ότι την ίδια μέρα αεροπλάνο της βλήθηκε από τους αντάρτες της με αντιαεροπορικό από αλβανικό έδαφος.
Οι γιουγκοσλάβοι αξιωματικοί έκαναν προκαταβολικά τη δήλωση που επανάλαβε ο Τίτο στην Πλα στις 11-7-49 ότι θα κλείσει τα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα. Αυτό ξεσκεπάζει την υποκρισία του προβοκάτορα. Τα αποκαλυπτήρια τα κάνει η ίδια η ΒΕ που βγάνει στα φορά ότι οι γιουγκοσλάβοι αξιωματικοί στις 7-7 είχαν κιόλας δηλώσει ότι τα σύνορα κλείστηκαν, ενώ ο Τίτο στις 11-7 δήλωνε στην Πόλα ότι αποφάσισε να αρχίσει να κλείνει προοδευτικά τα σύνορα πουταν κιόλας κλεισμένα! Για τη δήλωση αυτή του Τίτο οι "Ταϊμς" του Λονδίνου σε κύριο άρθρο τους της 14-7-49 έγραψαν : "Τίποτε δεν θα προσέφερε μεγαλύτερη βοήθεια στον ελληνικό στρατό από το κλείσιμο των ελληνογιουγκοσλαβικών συνόρων από τον Τίτο".
Και σε αυτό οι "Ταϊμς" έχουν απόλυτα δίκιο. Γιατί σήμερα ενόψει της Γενικής Συνέλευσης του ΟΕΕ και μπροστά στην αδυναμία τους να πετύχουν ένα στρατιωτικό αποφασιστικό αποτέλεσμα, ο μοναρχοφασισμός και οι αμερικανοάγγλοι ιμπεριαλιστές συγκεντρώνουν την προσοχή τους και στο διπλωματικό πεδίο, όπου στρέφουν τα πυρά τους ενάντια στη Βουλγαρία και την Αλβανία, με το ίδιο πάντα παραμύθι, ότι ο ΔΣΕ υπάρχει μόνο γιατί ενισχύεται από τις χώρες αυτές και ότι μπορεί να σταματήσει μόνο όταν κλείσουν τα σύνορα από ξένες στρατιωτικές δυνάμεις.
Έτσι οι ιμπεριαλιστές επιδιώκουν να καταφέρουν με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια. Να φέρουν στρατό για να πετύχουν ενάντια στο ΔΣΕ αυτό όπου απότυχε ο μοναρχοφασισμός και να συγκεντρώσουν στρατιωτικές δυνάμεις στην Ελλάδα για τις ευρύτερες τυχοδιωκτικές επιδιώξεις τους. Προς την κατεύθυνση αυτή η παγκόσμια αντίδραση ξεσηκώνει μια πρωτοφανή σε ένταση και φωνασκίες καμπάνια γύρω από το ελληνικό.
Κινητοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα και όλες οι δυνάμεις σε όλες τις μικρές και μεγάλες κεφαλαιοκρατικές χώρες. Αυτήν ακριβώς τη στιγμή έρχεται η δήλωση του Τίτο για το κλείσιμο των ελληνογιουγκοσλαβικών συνόρων να δώσει υπόσταση στον κύριο ιμπεριαλιστικό ισχυρισμό ότι το κύριο πρόβλημα στο ελληνικό ζήτημα είναι η βοήθεια απέξω προς το ΔΣΕ και κατά συνέπεια το κλείσιμο των συνόρων.
Η δήλωση του Τίτο δίνει έτσι ένα αναπάντεχο επιχείρημα στους ιμπεριαλιστές, τους επιτρέπει να δυναμώσουν τη συκοφαντική εκστρατεία και την πίεση τους ενάντια στην Αλβανία και τη Βουλγαρία και να παρασύρουν πιο εύκολα τις καθυστερημένες μάζες στις χώρες τους προς την κατεύθυνση μιας ένοπλης ανάμιξης στην Ελλάδα.
Να γιατί έχουν δίκιο οι "Ταϊμς" όταν διαπιστώνουν ότι η δήλωση του Τίτο για το κλείσιμο των ελληνογιουγκοσλαβικών συνόρων "προσφέρει τη μεγαλύτερη βοήθεια στον ελληνικό στρατό".
Και να μια απόδειξη γι αυτό. Στις 15-7-49, δηλαδή την άλλη μέρα από τη δημοσίευση του άρθρου των Τάιμς, η 42η μοναρχοφασιστική ταξιαρχία εξέδωσε την 141.600 εμπιστευτική διαταγή της όπου ανάμεσα στ' άλλα έλεγε: "ανηγγέλθη ότι ο Τίτο Γιουγκοσλαβίας διέταξε κλείσιμο συνόρων προς Ελλάδα. Δήλωσης αυτή αποτελεί ανεπανόρθωτο πλήγμα δια κομμουνιστικό μέτωπο. Τίτο αντελήφθη ότι εις κομμουνιστικό συγκρότημα κινδυνεύει αυτή η ύπαρξης εθνικού σέρβικου κομμουνιστικού κράτους. Ετάχθη ως εκ τούτου αντιμέτωπος προς την κλίκα αυτήν. Πρώτη και σημαντική εκδήλωσις τούτου είναι αναγγελθέν κλείσιμο συνόρων. Γεγονός να εξαρθεί εις άπαντας αξιωματικούς και οπλίτες".
Τα σχόλια περιττεύουν.
Και πριν κλείσουμε το κεφάλαιο αυτό πρέπει να πούμε δυο λόγια και για την τελευταία εκδήλωση της παρέας του Τιτο.
Ύστερα από τις αποκαλύψεις που γίνονται μπροστά στην προοδευτική ανθρωπότητα και το γιουγκοσλαβικό λαό για την προδοσία της κλίκας του Τίτο απέναντι στο Λαϊκοαπελευθερωτικό αγώνα του ελληνικού λαού, η προδοτική γιουγκοσλαβική ηγεσία βρέθηκε υποχρεωμένη να κινητοποιήσει και άλλο μεγάφωνο της για να προσπαθήσει να θολώσει τα νερα.
Έτσι, ύστερα από τον Τίτο και τον Τζίλας στο προσκήνιο εμφανίστηκε και ο Καρντελ με τις δηλώσεις του στο "Τανγιουγκ" στις 23 του Ιουλη 1949, γύρω από το ελληνικό. Το τροπάρι αρχίζει με τον ίδιο χαβά: συμπαθούμε τον αγώνα του λαού της Ελλάδας και τον βοηθήσαμε.
Όμως, λέει ο Καρντελ, οι έλληνες αντάρτες είναι αγνώμονες και προσχωρήσαν και αυτοί στις ραδιουργίες κατά της νέας Γιουγκοσλαβίας. Ο Καρντελ τα διαψεύδει όλα και τις συνεννοήσεις με τον Τσαλδάρη και τις συνομιλίες στο Καϊμακτσαλάν και τη χρησιμοποίηση του γιουγκοσλαβικού εδάφους από τους μοναρχοφασίστες.
Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται, λέει μια ελληνική παροιμία. Αυτό έπαθε και ο Καρντελ ,που δεν είχε την υπομονή να διαβάσει πρώτα το ανακοινωθέν της Βαλκανικής Επιτροπής που αναφέρουμε πιο πάνω και που αφήνει τώρα τον Καρντελ και την παρέα του στα κρύα του λουτρού. Ο Καρντελ, ενώ πήγαινε να τον καλύψει, την έπαθε σαν τον ίδιο τον Τίτο που δεν φρόντισε και αυτός να ρωτήσει τα αφεντικά του και έτσι έκανε τη δήλωση του για το ότι θα κλείσει προοδευτικά τα σύνορα, μέρες ολόκληρες ύστερα από την επίσημη βεβαίωση των αξιωματικών του προς τους μοναρχοφασίστες αξιωματικούς και τη ΒΕ του ΟΕΕ ότι τα σύνορα είναι κιόλας κλειστά. Έτσι η ΒΕ που πήγαινε να ξελασπώσει τον Τίτο τον βοήθησε όπως το σκοινί τον κρεμασμένο.
Ύστερα από όλες τις ντοκουμενταρισμένες αποκαλύψεις που παραθέσαμε πιο πάνω και που δεν αποτελούν παρά το πολλοστημόριο από αυτά που μπορεί κανείς να πει για τα εγκλήματα της κλίκας του Τίτο ενάντια στο λαό της Ελλάδας, καταλαβαίνει κανείς τι αξία μπορεί να χουν τα γαυγίσματα του Καρντελ ότι η ηγεσία του ΚΚΕ θυσιάζει, πάλι τώρα, τον ελληνικό δημοκρατικό αγώνα.
Συνεχίζεται όπως βλέπουμε η παλιά τιτική ταχτική, ότι το ΚΚΕ είναι προδοτικό, ταχτική που χρόνια κάλυπτε τη συνεργασία του Τίτο και Σια με τους μοναρχοφασίστες και τους αμερικανοάγγλους ιμπεριαλιστές, μα που τώρα ξεσκεπάστηκε οριστικά.
Καταλήγει ο Καρντελ με τις ιησουΐτικες βεβαιώσεις ότι η νέα Γιουγκοσλαβία συμπαθεί πάντα το κίνημα του λαού της Ελλάδας, ότι όπως δε μπορεί με το στανιό να του επιβάλλει τη βοήθεια της και ότι σ' όλα τα φταίνε οι συκοφαντίες του Τίτο από το Ινφορμπιρο.
Εμείς για τις συμπάθειες του γιουγκοσλαβικού λαού δεν αμφιβάλαμε ποτέ. Όσο για το ποιος φταίει μας το ΄παν οι "Ταϊμς" του Λονδίνου, όταν βεβαιώνουν ότι με τις δηλώσεις του στην Πόλα ο στρατάρχης Τίτο έδωσε προκαταβολικά τις προφορικές εγγυήσεις που χρειάζονταν οι αμερικανοί για να του δώσουν τα δολάρια που χρειάζεται. Ξέχασαν μόνο να προσθέσουν οι "Ταϊμς" ότι, πριν από την Πόλα, στο Καϊμακτσαλάν όπως αποκάλυψε η ΒΕ του ΟΕΕ, ο Τίτο είχε κιόλας δώσει τις υλικές αποδείξεις της προδοσίας. Έτσι η παρέμβαση του Καρντελ, χωρίς να προσθέσει τίποτα το ουσιαστικό, κατέρριψε μόνον το ρεκόρ στην τιτική υπουλότητα και υποκρισία.
Οι κατάπτυστοι προδότες Τίτο-Τζίλας και Σια, για να καλύψουν την προδοσία τους, ξεφωνίζουν τώρα ότι οι έλληνες αντάρτες χάνουν πια το ηθικό τους και την πίστη τους προς τη νίκη. Γεγονός είναι ότι οι προδότες από την πλευρά τους και με τους πράκτορες της ΟΖΝΑ και του ΙΙ Γραφείου κάνουν όλα όσα περνούν για να υποσκάψουν το ηθικό μας και τη νίκη μας. Μα γεγονός επίσης είναι ότι με αυτά που λένε και κάνουν επαναλαμβάνουν μόνο τα λόγια και τα έργα των ιμπεριαλιστών αφεντικών τους που είναι αφεντικά και για τους μοναρχοφασίστες. Χαρακτηριστικά το ΒΒC στην εκπομπή του στα ελληνικά της 22-7-49 ώρα 20.30. επαναλαμβάνει το τροπάρι που αναμασά η αντίδραση σ' όλον τον κόσμο: το ηθικό των ανταρτών καταπίπτει.
Ο Τιτο ξεσκεπάστηκε οριστικά σαν προβοκάτορας και πράκτορας του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού. Μέσα στη Γιουγκοσλαβία εξοντώνει τους κομμουνιστές, γδέρνει τους εργάτες και τους αγρότες και στηρίζεται στους κουλάκους, τους τσέσνικι, στους ουστασι. Γι αυτό ο Βασιλιάς Πέτρος δήλωσε στις 22-7, όπως μετάδωσε η Ρώμη: Οι μοναρχικοί στη Γιουγκοσλαβία θα απόσχουν από κάθε επαναστατικοί ενέργεια κατά του καθεστώτος.
Ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός τον χρησιμοποιεί σήμερα σαν κύριο όργανο του στην πάλη ενάντια στον ΔΣΕ και στα λαϊκοδημοκρατικά καθεστώτα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Και τον έχει σύμμαχο στην τερατώδικη συκοφαντική εκστρατεία ενάντια στο λαϊκοδημοκρατικό κίνημα στη χώρα μας.
Σκοπός της καμπάνιας αυτής είναι να παραπλανήσουν όσους ευκολόπιστους βρουν, να πετύχουν ένοπλη ανάμιξη στην Ελλάδα, και να ματαιώσουν έτσι την ειρήνευση στη χώρα μας που το πραγματοποιήσιμο της, τόσο χειροπιαστά και τόσο πειστικά το ΄δειξαν οι προτάσεις της Σοβιετικής κυβέρνησης για την ειρήνευση στην Ελλάδα, προτάσεις που τόσο συγκίνησαν την παγκόσμια κοινή γνώμη,
Η προδοσία του Τίτο και η μακρόχρονη υπονομευτική δουλειά του ενάντια στο λαϊκοδημοκρατικό κίνημα στην Ελλάδα μας δημιούργησαν σοβαρές δυσκολίες. Μας μπήχουν το μαχαίρι στην πλάτη.
Ο Τίτο μισεί θανάσιμα το λαϊκοαπελευθερωτικό μας κίνημα και το πολεμά λυσσασμένα. Γιατί ξέρει ότι αν νικήσουμε εμείς η προδοσία του θα κινδυνεύσει σοβαρά. Όμως τόσο αυτός και οι μοναρχοφασιστές σύμμαχοι του, όσο και τα κοινά αφεντικά τους γελιούνται αν νομίζουν ότι θα μπορέσουν να μας γονατίσουν. Σ' όλη την Ελλάδα, στη Ρούμελη, Θεσσαλία και Πελοπόννησο, στην Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη και στα νησιά ο ΔΣΕ παλεύει ενάντια σε τεράστια υπεροχή του εχθρού και με μεγάλες δυσκολίες, μα εξακολουθεί αδάμαστος στον αγώνα του. Στις πόλεις φουντώνει και ξεσπά ένα πλατύ μαζικό απεργιακό κίνημα που αγκαλιάζει πολλές δεκάδες χιλιάδες εργάτες και υπάλληλους. Εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες αφανίζονται στις πόλεις όπου τους εξόρισε ο μοναρχοφασισμός. Η αντίδραση στην Ελλάδα περνά μια αγιάτρευτη οικονομική, πολιτική και ηθική κρίση. Και στις μεγάλες μάχες που πλησιάζουν στο Γράμμο και στο Βίτσι, ο ΔΣΕ θα αντιμετωπίσει αποφασιστικά και το μοναρχοφασισμό.
Εμείς πολεμάμε γιατί θέλουμε την ησυχία, την ειρήνη, την ενότητα του λαού, τη δημοκρατία και την ανεξαρτησία για την Ελλάδα.
Η αντίδραση θέλει τον πόλεμο. Θέλει να μας συντρίψει μ όλα τα μέσα. Και η κλίκα του Τίτο της είναι ,στην προσπάθεια της αυτή, ένα ύπουλο και σκοτεινό όργανο.
Με τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη όλης της προοδευτικής ανθρωπότητας και του γιουγκοσλαβικού λαού, ο λαός της Ελλάδας θα νικήσει και στον πόλεμο και στην ειρήνη και θα καταχτήσει τη λαϊκή δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία.
23-7-49
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου