Η ΚΕ του ΚΚ Ισπανίας (μ-λ) ενέκρινε έκθεση για την διεθνή και την εσωτερική κατάσταση. Παρουσιάζουμε πολύ μικρά αποσπάσματα. Ολόκληρο το κείμενο βρίσκεται στα Ισπανικά στην ιστοσελίδα http://www.pceml.info.
Η μετάφραση είναι πρόχειρη και έχει ως στόχο να δώσει μια μικρή ιδέα για τις αναλύσεις και τους στόχους του ΚΚ Ισπανίας (μ-λ). Πολύ πιθανό να υπάρξουν προσθήκες και διορθώσεις.
anasintaxi.blogspot.com
---
[...] Τις πιο άγριες επιθέσεις ενάντια στο προλεταριάτο τις έχει εξαπολύσει, για μια ακόμη φορά, ο σοσιαλφιλελευθερισμός. Ο ρεβιζιονισμός συνεχίζει την πολιτική του ως την αριστερή συμπλήρωμα της κυβέρνησης, αρνείται να κάνει την υπέρβαση και να έρθει σε ρήξη […] Οι προσπάθειες μας να συμμετέχουν και άλλες δυνάμεις στις διεργασίες για τη Δημοκρατία, το σχηματισμό ενός λαϊκού μετώπου με στόχο την αντιμετώπιση της μοναρχίας, δεν έχουν προχωρήσει μέχρι στιγμής, λόγω των φόβων και της πολιτικής αδράνειας των ηγετών του ΚΚ Ισπανίας (PCE) , το οποίο έχει εμπλακεί σε μια συνεχιζόμενη μάχη μεταξύ ρεβιζιονιστικών κλικών.
Με αυτό το υπόβαθρο, ήταν προβλέψιμο το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών: μια μετατόπιση προς τα δεξιά του εκλογικού σώματος, επιτρέποντας μια κρίσιμη επιδείνωση της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης στη χώρα μας.
[…] Δεν είναι εύκολη δουλειά, αλλά δεν μπορούμε να περιμένουμε αποτελέσματα με άλλο τρόπο. Το κόμμα πρέπει να πληροί το σύνθημα ότι, σε συνθήκες πάρα πολύ δύσκολες, όπως λέει και ο σύντροφος Δημητρόφ:
«Θέλουμε τα κόμματά μας στις καπιταλιστικές χώρες να εμφανίζονται και να δρουν ως πολιτικά κόμματα της εργατικής τάξης, να γίνονται στην πράξη πολιτικός παράγοντας της ζωή της χώρας τους, να αναζητούν ανά πάσα στιγμή μια ενεργή Μπολσεβίκικη μαζική πολιτική και να μην περιορίζονται μόνο στην προπαγάνδα και την κριτική και απλές διακηρύξεις για την πάλη για την προλεταριακή δικτατορία [...] Θέλουμε να βρούμε μια κοινή γλώσσα με τις ευρύτερες μάζες για την καταπολέμηση του ταξικού εχθρού: να βρουν τους τρόπους με τους τους να ξεπεράσει η επαναστατική πρωτοπορία την απομόνωσή της από τις προλεταριακές μάζες ... » (Έκθεση στο VII Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, 2 Αυγούστου 1935)
[...] Δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε στις δάφνες μας.
Στη διεθνή κατάσταση
Τρεις παράγοντες γίνονται και θα συνεχίσουν να είναι καθοριστικοί για την εξέλιξη της διεθνούς κατάστασης τους επόμενους μήνες:
Πρώτον, η κρίση του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού δεν αντιμετωπίζει πλέον τις κυκλικές κρίσεις του υπερπαραγωγής, αλλά μια από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του. […]
Δεύτερον, βλέπουμε μια όξυνση στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Από καιρό ήταν σε εφαρμογή ένας επαναπροσδιορισμός των σφαιρών επιρροής των διαφόρων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και συμμαχιών μεταξύ τους, και μιας τάση μιας, όλο και πιο έντονης, για το σχηματισμό δύο κύριων τμημάτων: οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις περιλαμβάνουν: ΗΠΑ, Ευρώπη, Ιαπωνία και τις αναδυόμενες δυνάμεις (οι λεγόμενες BRIC), με επικεφαλής την Κίνα, η οποία περιλαμβάνει την Ινδία, τη Ρωσία, τη Βραζιλία.
Οι ΗΠΑ παραμένουν η κορυφαία δύναμη […]. Η καπιταλιστική Ευρώπη, όπου η Γερμανία παίζει το ρόλο του προστάτη, […] βρίσκεται σε μια συνεχή συζήτηση για το συντονισμό μεταξύ των ιδιωτικών συμφερόντων της κάθε εθνικής ολιγαρχίας [..] Η Ιαπωνία, από την πλευρά της μετά το σεισμό στα μέσα Μαρτίου, έχει εκ νέου εισέλθει σε μια δίνη, βυθίζοντας τη σε μια νέα και βαθύτερη οικονομική κρίση που δένει με τη σειρά της με το γεγονός ότι από τα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα, έχει αποδυναμωθεί η θέση της ως υπερδύναμη.
Από την πλευρά των αναδυόμενων δυνάμεων, η Κίνα στέκεται πρώτη μεταξύ ίσων. Η διείσδυσή της στην Αφρική είναι συντριπτική, στη Λατινική Αμερική, ένα μεγάλο μέρος των περιφερειακών οικονομιών έχουν ανοίξει τις επενδύσεις τους, είναι ένας σημαντικός αγοραστής του ισπανικού δημόσιου χρέους και ο κύριος πιστωτής των ΗΠΑ [..]
Μερικοί ρεβιζιονιστές προσπαθούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, παρουσιάζοντα την Κίνα ως ανιδιοτελής φίλο των λαών, και την πολιτική της ιμπεριαλιστικής διείσδυσης [...] ως μια πολιτική αλληλεγγύης προς τις αναπτυσσόμενες χώρες. Είναι καιρός να αρχίσουμε να ανασκευάζουμε αυτή την κραυγαλέα ρεβιζιονιστική απάτη και να καταγγείλουμε την ιμπεριαλιστική πολιτική των ηγετών του Πεκίνου.
[..]
Τέλος, ένα νέο είδος κινήματος, χωρίς μια σαφή πολιτική κατεύθυνση, στο οποίο συμμετέχουν οι μάζες[..] Αυτά τα ξαφνικά ξεσπάσματα ταχείας επέκτασης, ξεκίνησαν αυθόρμητη (αν και μερικοί ρεβιζιονιστές επιμένουν σε όλα τα είδη θεωριών συνωμοσίας για να δικαιολογήσουν την ενδυνάμωσή του), διαδίδονται αστραπιαία. [..] Αποτελούν μια ξεκάθαρη έκφραση της λανθάνουσας ταξικής πάλης, έχουν μια γενική προσέγγιση, με έμφαση σε αιτήματα εκδημοκρατισμού, οικονομικού και πολιτικού περιεχομένου.
Η εσωτερική κατάσταση
Η εσωτερική κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία. Η επιδείνωση της κρίσης: πέντε εκατομμύρια άνεργοι (το 21,29% κατά το πρώτο τρίμηνο, στους νέους ξεπερνά το 40%). […]
Σχετικά με το κίνημα 15Μ
Το κίνημα που προέκυψε μετά τις διαδηλώσεις στις 15 Μάη είναι ένα αυθόρμητο κίνημα οργής ενάντια στο σύστημα. [...] Οι συνθήκες διαβίωσης εκατομμύρια οικογενειών είναι πολύ δύσκολες και η μόνη προοπτική που υπάρχει για τα επόμενα χρόνια είναι αυτές οι συνθήκες να χειροτερέψουν. […]
Μαδρίτη, Ιούνιος 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου