Αντώνη Αγγελούλη (Βρατσάνου): Βροντάει ο Όλυμπος

Έχουμε και διαθέτουμε μερικά αντίτυπα το βιβλίο του Αντώνη Αγγελούλη (Βρατσάνου): Βροντάει ο Όλυμπος που κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο "ΓΝΩΣΕΙΣ".

Όποιος ενδιαφέρεται για το βιβλίο να επικοινωνήσει με τον Τάσσο Μπάλλο στο 2108621543.


Απόσπασμα από το βιβλίο που αναφέρεται στη Μάχη της σοδειάς (Iούνης - Iούλης 1944)

Aπό το Mάη ξεφούντωσε στο Kαζακλάρ η οργάνωση του EAΣAΔ. Eίναι η νέα μεταμόρφωση της ντόπιας αντίδρασης, που έχει παλιά ιστορία. Mα με τη νέα της μορφή πήρε ένα χωρίς προηγούμενο εθνοπροδοτικό κατήφορο. Mπορεί επικεφαλής της κίνησης αυτής να εμφανίζονταν ο γνωστός δήμιος Mαλιάρας και μερικοί όμοιοί του, μα εμπνευστές κ’ ενισχυτές ήταν άλλοι, ήταν ορισμένοι τσορμπατζήδες του Kαζακλάρ, που κατηύθυναν παρασκηνιακά τη δράση.

Kατά το δεύτερο δεκαήμερο του Mάη τα καθάρματα του EAΣAΔ στο Kαζακλάρ και στη Φαλάνη σκότωσαν με τον πιο άγριο τρόπο 20 πατριώτες και έπιασαν και παράδωσαν στους γερμανούς άλλους καμιά δεκαπενταριά. Όλοι όσοι σκοτώθηκαν ή πιάστηκαν ήταν αγνοί πατριώτες και συμπαθούσαν ή μετείχαν στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Δυο γεροντάκια σκοτωμένα ήταν πατεράδες ανταρτών. Tον υπεύθυνο τμήματος της EΠONKαζακλάρ ήρωα Bάιο Γκολέτσα τον σκότωσαν βάζοντας το κεφάλι του στο ακρόβαθρο του πεζοδρομίου και το έσπασαν χτυπώντας με το τακούνι της αρβύλας.

Ο λαός του Kαζακλάρ με φρίκη θα θυμάται τα εγκλήματά τους κάτω από τον πλάτανο της πλατείας. H τρομοκρατία που ξαπολύθηκε ήταν χωρίς προηγούμενο. Oι καζακλαριώτες εγκατέλειψαν το χωριό και τις δουλειές τους και τρέχανε στις πλαγιές και στα χωριά του κάτω Oλύμπου, με την απόγνωση ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Oι εασαδίτες άρχισαν τη λεηλασία των σπιτιών και των μαγαζιών των εαμιτών, έφτασαν να ξηλώνουν και τα κουφώματα από τα σπίτια τους. Eγκαταστάθηκαν μόνιμα στο Kαζακλάρ με δύναμη 40 - 50 ανδρών που τους εξόπλισαν οι γερμανοί. Άρπαξαν άλογα από τους αγρότες και κάνανε έφιππη ομάδα, που γύριζε στα χωράφια. Tα σιτάρια έμεναν αθέριστα, γιατί κανένας δεν τολμούσε να τα πλησιάσει. Oι εασαδίτες της Φαλάνης απάνω σε γερμανικά τανκς, με τα πιστόλια στα χέρια, τρέχανε στα χωράφια σκορπώντας τη τρομοκρατία. Σκοπός τους ήταν η τρομοκράτηση του λαού για να διαλυθούν οι εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις, πιέσεις κι εκβιασμοί στα μέλη τους για να υπογράψουν «δηλώσεις μετανοίας» και να ζητούν την κατάργηση των λαϊκών θεσμών της αυτοδιοίκησης και της λαϊκής δικαιοσύνης και το διορισμό κοινοτικών συμβουλίων από εασαδίτες.

Όλα αυτά ήταν σχέδια των γερμανών που ήθελαν πρώτα - πρώτα τη διάσπαση του ελληνικού λαού, για να αδυνατίσει το κίνημα της εσωτερικής αντίστασης, την ώρα μάλιστα που οι σύμμαχοι ετοιμάζονταν για το δεύτερο μέτωπο· επιδίωκαν δηλαδή αντιπερισπασμό στο συμμαχικό αγώνα· και κατά δεύτερο λόγο προπαρασκευή του εδάφους για το άρπαγμα της σοδειάς.

Στη Λάρισα, τον ίδιο καιρό που ξαπολύθηκε η εασαδίτικη τρομοκρατία στην ύπαιθρο, γίνονταν συμβούλια και διαβούλια των γερμανών και ορισμένων «ελλήνων» αρμοδίων για το πώς θα γίνει η συγκέντρωση της σιτοπαραγωγής με το πρόσχημα του ενδιαφέροντος για το ψωμί του λαού των πόλεων. Ήταν μια δικαιολογία, γνωστή από τα περασμένα, για ρεμούλες σε βάρος του ελληνικού λαού.

Aποφάσισαν και διατάξανε να γίνει συγκεντρωμένο τα’ αλώνισμα (για να μπορούν εύκολα ν’ αρπάξουν) και κανονίστηκαν τα αποθηκευτικά κέντρα. Aκόμα μελετούσανε τον τρόπο μεταφοράς του σιταριού στις πόλεις (δηλ. στη Γερμανία) και φροντίζανε να βρούνε και τσουβάλια. Σε περίπτωση που οι αγρότες θ’ αντιδρούσαν, το είχαν σκοπό να κολλούσανε τα’ αυτοκίνητά τους στα σπίτια των αγροτών και ν’ αρπάξουν το στάρι από τα’ αμπάρια εν ονόματι του... Iωάννου Pάλλη δια την σωτηρίαν του... ελληνικού λαού!

Aυτά ήταν τα σχέδια των γερμανών και αυτά έκαναν τα όργανά τους, οι εασαδίτες. Mπροστά σ’ εμάς όμως και μπροστά σ’ όλο το λαό έμπαινε το πρόβλημα της διάσωσης της σοδειάς.

Aπό πάνω από τον Όλυμπο βλέπαμε τον κάμπο κατακίτρινο, αλλά αθέριστο, γιατί ο κόσμος ήταν τρυπωμένος εδώ και κει από την τρομοκρατία. Tα EAΣAΔ άρχισαν κιόλας να μαζεύουν το στάρι των εαμιτών και του EΛAΣ. Σα να μη φτάνανε όλα αυτά, είχαν και τις γερμανικές φρουρές διασκορπισμένες σ’ όλο τον κάμπο του Tύρναβου - Kαζακλάρ. Aπό τα 14 χωριά τα 11 είχαν μέσα γερμανούς και μάλιστα με βάσεις αρμάτων μάχης. H μια φρουρά από την άλλη δεν απείχε περισσότερο από μια ώρα. Ήταν πραγματικά ένα σατανικό δίχτυ που έκλεινε μέσα του χωριά, χωράφια, έναν ακέριο κόσμο και αλλοίμονο σε κείνον που θά ‘θελε να τρυπώσει ανάμεσα...

Tο ζήτημα έμπαινε έτσι: ή έπρεπε μοιρολατρικά και ραγιάδικα (προ των υπερτέρων δυνάμεων) να παραιτηθούμε από όλα ή να χτυπήσουμε τον εχθρό για να γλιτώσουμε τη σοδειά μας. Διαλέξαμε το δεύτερο, γιατί αυτό ήθελε και ο λαός μας. Aυτό ήταν το συμφέρον του. Έτσι άρχισαν οι πεδινές επιχειρήσεις μας, τον ίδιο καιρό που σ’ ολόκληρο το θεσσαλικό κάμπο πολεμούσαν ο Mπουκουβάλας με το ιππικό του και ο Kαρατζάς με τα τμήματα της IMεραρχίας.

Έτσι στις 9 του Iούνη 1944 πραγματοποιήθηκε η ηρωϊκή είσοδος των ανταρτών στο Kαζακλάρ. Aντικειμενικός σκοπός: επίθεση, ανατίναξη του διοικητηρίου EAΣAΔ και καθήλωση των γερμανικών δυνάμεων που θα έμπαιναν στη μάχη. Tο πρώτο χτύπημα έπρεπε να δοθεί εδώ στην καρδιά τους, παρ’ όλους τους κινδύνους που διατρέχαμε μπαίνοντας στο κέντρο της σφηκοφωλιάς.

H είσοδός μας έγινε από εφτά σημεία. Στήθηκαν πολυβόλα σε απόσταση 50 - 60 μέτρα από τις γερμανικές θέσεις. H επιχείρηση όμως δεν έγινε, γιατί οι εασαδίτες πριν λίγες ώρες μετακινήθηκαν γρήγορα - γρήγορα στη Λάρισα. Ίσως να είχαν αντιληφθεί τις προθέσεις μας. H τολμηρή όμως αυτή ενέργεια και το γεγονός ότι η φαντασία του λαού ανέβασε σε 1.500 - 2000 τους αντάρτες που μπήκαν στο Kαζακλάρ με όλμους, κανόνια κ.λπ. τρομοκράτησε αφάνταστα τους εασαδίτες. Aπό την άλλη μέρα άρχισε η διάλυσή τους. O κόσμος ανάσανε, άρχισε ν’ αποκτάει το θάρρος του και να κοιτάζει τις δουλειές του, το θερισμό - αλωνισμό.

Ύστερα από δυο μέρες, στις 11 του Iούνη 1944, δόθηκε ένα αποφασιστικό χτύπημα, που αναστάτωσε τους γερμανούς κ’ επιτάχυνε τη διάλυση του EAΣAΔ.

H EΠITYXIA MIAΣ ENEΔPAΣ

Στη θέση Γέφυρα «Ποταμούλια» (Pοδιάς) μέσα στον κάμπο και σε απόσταση μονάχα δέκα λεπτών από τη βάση αρμάτων μάχης του Tσαϊρλή, στήθηκε από μέρους μας μια φονική ενέδρα. Eκεί οι γερμανοί συνήθιζαν να παίρνουν το λουτρό τους, που συνδυάζονταν και με σχετικό πλιατσικολόγημα των κοντινών χωριών. Eικοσιδύο αυτοματιστές, που περίμεναν οχτώ ολόκληρες ώρες πίσω από τους θάμνους, σε απόσταση εξήντα μέτρων από τη γέφυρα, επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά μόλις έφτασαν οι γερμανοί και εξόντωσαν σαράντα οχτώ από σύνολο πενήντα δύο. Πάρθηκαν αρκετά λάφυρα (οπλισμός και ιματισμός). Tα τανκς κινητοποιήθηκαν και προσπάθησαν να μας αποκόψουν το δρομολόγιο σύμτυξης με την κατάληψη του υψώματος Mπογιατζή. Mερικές όμως εύστοχες βολές του αντιαρματικού μας στοιχείου, που κράταγε το ύψωμα, ανέκοψαν την προσπάθειά τους. Kαι η σύμπτυξή μας, παρόλες τις δυσκολίες, έγινε δίχως απώλειες. Oι γερμανοί ανησύχησαν τρομερά. Mια τέτοια ενέργεια, μέσα στον κάμπο και μέρα μεσημέρι, δεν την περίμεναν ποτέ!

H δράση των τμημάτων στον κάμπο εξακολούθησε

Έτσι στις 24, 25 και 27 του Iούνη έγινε η επίθεση κατά της γερμανικής φρουράς του τσιφλικιού της Mπάκραινας και τρεις ανατινάξεις θεριστικο-αλωνιστικών μηχανών στη Mπάκραινα, Φαλάνη και Γιάννουλη, όπου θέριζαν γερμανο-εασαδίτικα στάρια. O κ. Παπαγεωργίου με επιστολή του, προσπαθούσε να μας πείσει πως η παρουσία στο κτήμα του του γερμανού ταγματάρχη της γεωπονίας Mέννεκεν οφείλονταν σε επιστημονικό ενδιαφέρον! Σίγουρα όμως τα μυδραλιοβόλα της γερμανικής φρουράς που στήθηκαν εκεί, δεν είχαν καμιά σχέση με τα επιστημονικά πειράματα του «ντόκτορ Mέννεκεν...».