Η ηγεσία του “Κ”ΚΕ και το “Κ”Κ Ιράκ

Το τελευταίο διάστημα, μέσα από αρθρογραφία στο “Ριζοσπάστη”, η ηγεσία του “Κ”ΚΕ εμφανίζεται να παίρνει “αποστάσεις” από διάφορα άλλα κόμματα της ίδιας ιδεολογικής κατεύθυνσης με αυτή (δηλαδή του αντεπαναστατικού χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού) χωρίς βέβαια να κάνει αυτοκριτική και στην ουσία διατηρώντας αυτούσιες τις αντιδραστικές θέσεις της . Ακραία είναι η περίπτωση του “Κ”Κ Ιράκ όπου η ηγεσία του “Κ”ΚΕ καταφεύγει σε μια πρωτοφανή “υποκρισία που ποντάρει στην πολιτική αμνησία” (όπως κατηγορεί ο Κ. Παπαδάκης τον ΣΥΝ σε άρθρο του στο “Ριζοσπάστη” 3/4/2011 κάνοντας τα “στραβά μάτια” για την ταχτική του κόμματός του).

Γράφει λοιπόν ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του “Κ”ΚΕ: “Αποκαλύπτεται και στην περίπτωση της Λιβύης ότι η προβολή από ορισμένα ΚΚ της λαθεμένης στρατηγικής ότι μεσολαβεί εθνικοαπελευθερωτικό - δημοκρατικό στάδιο ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό, αποσπώντας την πάλη για εργατικά, λαϊκά, δημοκρατικά δικαιώματα από την πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, αντικειμενικά οδηγεί στην ενσωμάτωση. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική ως προς αυτό είναι η πείρα του ΚΚ Ιράκ, που στήριξε τις κατοχικές κυβερνήσεις. Αυτή η στάση αντικειμενικά συντελεί στο να υιοθετούνται οι επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών ως δήθεν λαϊκά αιτήματα. Συμβάλλει στο να αντιμετωπίζονται οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί σαν την ΕΕ με αυταπάτες ότι μπορεί αυτή να γίνει φιλολαϊκό αντίβαρο στις ΗΠΑ, όπως προβάλλει το ΚΚ Ισπανίας, κόμμα - μέλος του προεδρείου του ΚΕΑ, στην ανακοίνωσή του για την επέμβαση στη Λιβύη.” (“Ριζοσπάστης”, 3/4/2011, σελ. 8)

Από που να ξεκινήσει κανείς να σχολιάζει αυτή την παράγραφο; Η ηγεσία του “Κ”ΚΕ διαστρεβλώνει την ταχτική του “Κ”Κ Ιράκ για να συγκαλύψει τη δικιά της ακραία και προκλητική στάση κατά τη διάρκεια του πολέμου του Ιράκ, γιατί το “Κ”Κ Ιράκ δε στήριξε μόνο τις κατοχικές κυβερνήσεις συμμετείχε το ίδιο σ' αυτές και αυτό ακριβώς αποσιωπά η σοσιαλδημοκράτική ηγεσία του “Κ”ΚΕ.

Το “Κ”Κ Ιράκ κατά τη διάρκεια της ιμπεριαλιστικής επίθεσης δεν καλούσε ούτε καν σε διμέτωπο αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστές και τον Σαντάμ. Καλούσε ανοιχτά σε ανατροπή του Σαντάμ από του Αμερικάνους ιμπεριαλιστές όπως ακριβώς κάνουν σήμερα οι “εξεγερμένοι” της Βεγγάζης στη Λιβύη. Το κόμμα αυτό στήριξε την Αμερικανικοαγγλική στρατιωτική κατοχή και συμμετείχε στην πρώτη συγκροτημένη από τα ξένα στρατεύματα κατοχική κυβέρνηση δείχνοντας ότι τα κόμματα που καθοδηγούνται από τον αντεπαναστατικό χρουτσωφικό ρεβιζινισμό μπορούν να φτάσουν μέχρι και στο έσχατο σημείο προδοσίας του λαού τους, δηλ. να συμμετέχουν σε κυβερνήσεις Κουίσλιγκ που συγκροτούν τα όποια ιμπεριαλιστικά στρατεύματα κατοχής.

Από την πρώτη στιγμή σύμμαχος και διακινητής των απόψεων του “Κ”Κ Ιράκ στην Ευρώπη ήταν η ηγεσία του “Κ”ΚΕ. Το “Κ”Κ Ιράκ καλέστηκε στον Περισσό στις 19-20.6.2003, λίγους μήνες μετά την ιμπεριαλιστική επίθεση κατά του Ιράκ και ενώ η Ιρακινή Αντίσταση διεξήγαγε ηρωικό αγώνα κατά των ιμπεριαλιστών επιδρομέων, καθώς και τις δύο επόμενες χρονιές. Το 2006-2009 βρέθηκε με το “Κ”ΚΕ σε όλες τις διεθνείς συναντήσεις. Ο σοσιαλδημοκράτης Μάκης Μαϊλης έγραφε «είναι βέβαια γνωστοί και σεβαστοί οι λόγοι για τους οποίους το KK Ιράκ αποφάσισε τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση” (24 Ιουλίου 2003). Το 2004 το “Κ”ΚΕ συνυπέγραφε κείμενο όπου έλεγε “εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στο Ιρακινό Κομμουνιστικό Κόμμα και στις Ιρακινές Δημοκρατικές δυνάμεις στο αγώνα τους για τον τερματισμό της κατοχής, την αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας, για την δημιουργία ενός νέου ενωμένου δημοκρατικού ομοσπονδιακού Ιράκ”. Ο δε Μπάμπης Αγγουράκης έστειλε συλλυπητήρια επιστολή στο “Κ”Κ Ιράκ στις 29/11/2005 για τη δολοφονία στελέχους του “Κ”Κ Ιράκ από την Ιρακινή Αντίσταση, κ.α.

Αντίστοιχες προδοτικές θέσεις είχε και έχει και το “Κ”Κ ΗΠΑ το οποίο έπρεπε να φτάσει στο σημείο να συζητά την αυτοδιάλυσή του και την προσχώρησή του στους Δημοκρατικούς του Ομπάμα για να να αναγκαστεί η ηγεσία του “Κ”ΚΕ να πάρει αποστάσεις από αυτό. Έτσι αναγκάστηκαν να γράψουν για το “Κ”Κ ΗΠΑ: “Η στάση απέναντι σε επιδιώξεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού (λ.χ. απόρριψη του αιτήματος για άμεση αποχώρηση από το Ιράκ). Το μπλοκάρισμα της Κοινής Διακήρυξης της Έκτακτης Συνάντησης των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων της Δαμασκού, επειδή στο τελικό κείμενο, υπήρχε η θέση της αποχώρησης των κατοχικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων από το Ιράκ.” (“Ριζοσπάστης”, 17/4/2011, σελ. 17)

Συμπερασματικά: Το “Κ”Κ Ιράκ και “Κ”Κ ΗΠΑ είχαν ευθύς εξαρχής προδοτικές φιλοιμπεριαλιστικές θέσεις, θέσεις που διατηρούν μέχρι και τα σήμερα.

Η ηγεσία του “Κ”ΚΕ καταγγέλλοντας αυτά τα κόμματα με καθυστέρηση σχεδόν δεκαετίας προσπαθεί να δημιουργήσει την ψευδή εντύπωση ότι αυτό έχει άλλες-διαφορετικές θέσεις. Αυτό είναι ένα ψέμα.

Όπως αναφέραμε και παραπάνω το “Κ”ΚΕ συνυπέγραψε το 2004 κείμενο που μιλάει για “ομοσπονδιακό Ιράκ”. Συντάχθηκε λοιπόν ανοιχτά με τις επιδιώξεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού τον οποίο αθώωνε καθ' όλη τη διάρκεια της ιμπεριαλιστικής επέμβασης. Γράφαμε το 2003:

“Όσον αφορά τους στόχους της πάλης του αντιπολεμικού κινήματος -πέρα απ' την πασιφιστική χρουτσωφική διασπαστική γυμναστική των σοσιαλδημοκρατών ηγετών «Κ»ΚΕ-Συνασπισμού και των άλλων οπορτουνιστών- οι ρεβιζιονιστές ηγέτες περνούν από την άρνηση της ύπαρξης και όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην οργάνωση «αντιπολεμικών(!) συλλαλητηρίων με ΠΡΩΤΟ(!) σύνθημα «Έξω η Ελλάδα από τον πόλεμο» αντί να είναι ως ΠΡΩΤΑ και ΚΕΝΤΡΙΚΑ συνθήματα της αντιπολεμική πάλης τα: «ΑΜΕΣΟΣ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΗΠΑ-ΑΓΓΛΙΑΣ» – «ΕΞΩ ΤΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ-ΑΓΓΛΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΚΑΤΟΧΗΣ ΑΠ’ ΤΟ ΙΡΑΚ», αφήνοντας έτσι
α) Εντελώς στο απυρόβλητο τους πραγματικούς εισβολείς στο Ιράκ αμερικανο-άγγλους ιμπεριαλιστές και
β) συγκαλύπτοντας με προκλητικό τρόπο τη διαρκώς αυξανόμενη επιθετικότητα του σημερινού υπ. αριθμόν 1 τρομοκράτη όλων των λαών και όλων των χωρών του κόσμου του ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ – πολιτική στάση που αντικειμενικά βρίσκεται στην υπηρεσία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και διευκολύνει άμεσα τα επεχτατικά-επιθετικά σχέδια του στην περιοχή του Περσικού Κόλπου και ευρύτερα. (“Α”, αρ. φυλ. 156,15-30/4/2003)

Στις αρχές του Φλεβάρη 2003 δόθηκε στη δημοσιότητα κοινό ανακοινωθέν 38 κομμάτων με πρωτοβουλία του “Κ”ΚΕ με τίτλο «STOP στον επιθετικό πόλεμο κατά του Ιράκ» (!), στο οποίο ο πόλεμος δεν χαρακτηρίζονταν ούτε καν “ιμπεριαλιστικός”.

Όμως το σοβαρότερο όλων είναι ότι από τη στιγμή που η ηγεσία του Κ”ΚΕ όχι μόνο δεν καταδικάζει αλλά επιπλέον αποκρύπτει τη συμμετοχή του αδελφού της χρουτσωφικού “Κ”Κ Ιράκ σε μια κυβέρνηση δοσιλόγων τύπου Κουίσλιγκ-Τσολάκογλου στο Ιράκ, συγκροτημένης από τα καταχτητικά Αμερικανοαγγλικά στρατεύματα κατοχής, παραμένει αναπάντητο το ερώτημα αν, σε περίπτωση κατάληψης της χώρας μας από τα όποια ιμπεριαλιστικά στρατεύματα, θα συμμετάσχει και η ίδια σε μια νέα κυβέρνηση Τσολάκογλου συγκροτημένης από τα καταχτητικά στρατεύματα.

Ο κατάλογος είναι μακρύς και δεν έχουμε σκοπό να τον εξαντλήσουμε. Αυτά αρκούν για να διαπιστώσει κάθε τίμιος αγωνιστής ότι το “Κ”ΚΕ ακολουθεί με συνέπεια τον δρόμο του αντεπαναστατικού χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού και ότι η “αντιπαράθεσή” του με κόμματα της ίδιας ιδεολογική κατεύθυνσης με αυτό γίνεται μόνο όταν αυτά εκτεθούν πλήρως στα μάτια των αγωνιστών και αποτελούν προπέτασμα καπνού για να κρυφτούν οι προδοτικές θέσεις του.