«Προσβλητικό για τον Ζαχαριάδη μύθευμα, μη αυθεντική η μαρτυρία»

Αναδημοσιεύουμε μια επιστολή που στάλθηκε στο σημερινό ΒΗΜΑ.

«Προσβλητικό για τον Ζαχαριάδη μύθευμα, μη αυθεντική η μαρτυρία»

Στις 27.1.2008, δημοσιεύτηκε στο «Αλλο Βήμα» ένα σημείωμα της προϊσταμένης της Υπηρεσίας Διπλωματικού και Ιστορικού Αρχείου του υπουργείου Εξωτερικών, κυρίας Φωτεινής Τομαή, όπου καταγράφεται η συγκλονιστική μαρτυρία ενός πρώην εγκλείστου στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου, του μακαρίτη πλέον, Γιάννη Σταθόπουλου. Δεν έχω κανένα λόγο να αμφιβάλλω για τα όσα τρομερά και αποτρόπαια γεγονότα αναφέρθηκαν στην εν λόγω μαρτυρία, πλην όμως ενός: εκείνου που αφορά τον τότε γενικό γραμματέα του ΚΚΕ, Νίκο Ζαχαριάδη. Λέγεται, λοιπόν, ότι ο Νίκος Ζαχαριάδης «απολάμβανε ιδιαίτερα προνόμια από τους Γερμανούς:ήταν υπεύθυνος για την καθημερινή επιλογή κρατουμένων για τα τάγματα εργασίας και συνόδευε ως επικεφαλής την μπάντα για την εκτέλεση των μελλοθανάτων». Ο συγκεκριμένος ισχυρισμός, ανεξαρτήτως των προθέσεων του εκλιπόντος, αποτελεί προσβλητικό μύθευμα που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Επ΄ αυτού, θα ήθελα να θέσω υπ΄ όψιν σας σειρά άλλων μαρτυριών, επίσης αναφερομένων στον ρόλο και στη δράση του Νίκου Ζαχαριάδη στο Νταχάου. Πρώτον, του Βαγγέλη Παπανίκου στο βιβλίο του «Ο Νίκος Ζαχαριάδης στο Νταχάου, μαρτυρία μιας εποχής» (εκδ. Φιλίστωρ) που παρουσιάστηκε στο «Βήμα» στις 7.11.1999. Δεύτερον, του γερμανού κομμουνιστή Οscar Ηinkel (βρίσκεται στα Αρχεία ΑΣΚΙ). Τρίτον, του Δημήτρη Σωτηριάδη στο βιβλίου του «Ελληνες κρατούμενοι στο Νταχάου» (εκδ. Φιλίστωρ). Τέταρτον, του γερμανού ιστορικού Christoph SchminckGustavus στα «Νέα» (6-7 Αυγούστου 2005, Βιβλιοδρόμιο). Ο Βαγγέλης Παπανίκος, ο Οscar Ηinkel και ο Δημήτρης Σωτηριάδης υπήρξαν συγκρατούμενοι του Νίκου Ζαχαριάδη, ενώ ο Christoph Schminck-Gustavus συνάντησε και μίλησε με αρκετούς άλλους. Σε καμία από τις παραπάνω μαρτυρίες δεν επιβεβαιώνονται, ούτε στο ελάχιστο, οι εξωφρενικοί ισχυρισμοί του Γιάννη Σταθόπουλου για τον Ζαχαριάδη. Αντίθετα, ο τελευταίος παρουσιάζεται ως ευφυές, διαλλακτικό, συντροφικό και πολιτικά ώριμο άτομο που βοηθούσε συστηματικά και αδιάκοπα τους συγκρατούμενούς του να επιζήσουν μέσα στις απίστευτες κακουχίες του στρατοπέδου. Πουθενά δεν γίνεται η παραμικρή νύξη ούτε για κάποια «ιδιαίτερα προνόμιά» του ούτε, φυσικά, για το ότι ήταν «επικεφαλής της μπάντας για την εκτέλεση των μελλοθανάτων»! Επομένως, η μαρτυρία του Γιάννη Σταθόπουλου για τον Νίκο Ζαχαριάδη δεν μπορεί να είναι αυθεντική. Δυσάρεστη έκπληξη και ταυτόχρονα αγανάκτηση προκαλεί η σπουδή της κυρίας Τομαή να την αναπαράγει χωρίς καμία επιφύλαξη και, απ΄ ό,τι φαίνεται, καμία διασταύρωση.

Δρ ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΤΑΡΓΙΑΣ
Πανεπιστήμιο του Λιντς Ηνωμένο Βασίλειο