Ο Χρουστσο-Μπρεζνιεφικός ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΣ είναι ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ

ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ: οι πρώτοι φιλο-Χιτλερικοί «Λαγοί» της ιστορίας

Οι ΑΝΤΙΣΤΑΛΙΝΙΚΟΙ Χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες αντικομμουνιστές ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ-ΤΣΙΠΡΑΣ

ΟΥΤΕ θέλουν ΟΥΤΕ τολμούν να καταγγείλουν ως φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ πράξη τη μετονομασία του ηρωικού «STALINGRAD» σε «WOLGOGRAD»

Τον περασμένο μήνα μετά το πρόσφατο αντικομμουνιστικό-φασιστικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου με τίτλο: «η σημασία της ευρωπαϊκής μνήμης για το μέλλον της Ευρώπης», ο ντόπιος εθνικιστικός, φασιστικός, ναζι-φασιστικός αλλά και ο ρεφορμιστικός σοσιαλδημοκρατικός Χρουστσοφικός τύπος «γέμισε» με προκλητικά αστικά «σκουπίδια» παραχάραξης της ιστορίας.

Σ΄ αυτό το σημείωμα δε θα γίνει αναφορά στα ανοιχτά εξόφθαλμα υπεραντιδραστικά «σκουπίδια» των εθνικιστών, φασιστών και Ναζι-φασιστών αλλά μόνο στα παραπλανητικά συγκαλυμμένα αποπροσανατολιστικά «σκουπίδια» των διαφόρων αντισταλινικών ρεφορμιστών της Χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας των «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ που παραχαράσσουν με χοντροειδέστατο και προκλητικότατο τρόπο την ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και παραπλανούν την αντιφασιστική και κομμουνιστική νεολαία σχετικά με τη μεγάλη Αντιφασιστική ΝΙΚΗ των λαών και την αποφασιστική-ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ Συμβολή του μεγάλου ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΗΝ σ’ αυτή, ως καθοδηγητή της γιγάντιας αυτής πάλης και Αρχιστρατήγου του επαναστατικού Κόκκινου Στρατού της Σοσιαλιστικής-Κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης που έσωσε το προλεταριάτο και τους λαούς αλλά και ολόκληρο τον πολιτισμό απ’ τη φασιστική και Ναζι-φασιστική βαρβαρότητα.

Έτσι στη ρεφορμιστική αστική φυλλάδα «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» ξεσπάθωσαν διάφοροι Χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες και εθνικιστές με πρώτη την ακραία εθνικίστρια-ρατσίστρια θρησκόληπτη Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ: «το ξίφος του Στάλινγκραντ και οι λαγοί …» («Ρ» 28-29/9/2019, σελ.9) και σύντομο σχόλιο του «Ρ», στο οποίο μεταξύ άλλων, αναφέρεται το Χιτλερικό απόβρασμα υπόδικος «ναζιστής ευρωβουλευτής Γ.Λαγός» που «ζήτησε από το Ευρωκοινοβούλιο… να «αποκαθηλώσει» την ονομασία «Στάλινγκραντ» από κεντρικό δρόμο των Βρυξελλών»(στο ίδιο, σελ.2), Λ. ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: «αντικομμουνιστική δυσωδία» («Ρ» 19-20/10/2019, σελ.18), ΑΓ. ΤΣΕΚΕΡΗΣ (Χρουστσοφικός σοσιαλδημοκράτης): «κομμουνισμός ίσον ναζισμός. Σοβαρά τώρα;» («ΑΥΓΗ» 28/9/2019, σελ.3, ολόκληρη σελίδα και φωτογραφεία της Κόκκινης Σημαίας στο Ραϊχσταγκ). Στη μεγαλοαστική φυλλάδα του Μαρινάκη ο ΠΑΝ. ΣΩΤΗΡΗΣ (χρουστσοφικός σοσιαλδημοκράτης): «ευρωπαϊκός ιστορικός αναθεωρητισμός» («ΝΕΑ» 25/9/2019, σελ.39), ΔΗΜ. ΜΗΝΑΣ (αστός δημοσιογράφος): «η γελοία θεωρία των δυο άκρων» («ΝΕΑ» 29/9/2019, σελ. 7), για να επανέλθει στα «ΝΕΑ» η παραγερασμένη στο βούρκο της αντιδραστικής Δεξιάς Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ: «αντικομμουνιστικός γενιτσαρισμός!» («ΝΕΑ» 12-13/10/2019, σελ. 40), ενώ είχε προηγηθεί ένα απ τα «νεογνά» της αντισταλινικής Χρουστσο-μπρεζνιεφο-γκορμπατσοφικής σφηκοφωλιάς του ΠΕΡΙΣΣΟΥ, ονόματι Λ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ: «Στάλινγκραντ» («ΝΕΑ» 1/10/2019, σελ. 10), που έμαθε πολύ νωρίς να επαναλαμβάνει τα Χρουστσο-μπρεζνιεφικά ΨΕΥΔΗ – αντισταλινικά αντιμαρξιστικά μυθεύματα προκλητικής παραχάραξης της ιστορίας και διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων. Χωρίς να «λείπει απ’ το μέτρο» αυτής της αντισταλινικής στρατιάς ένα απ’ τα πιο άθλια φιλο-Χιτλερικά φερέφωνα του JOSEPH GOEBBELS, ο Θ.ΓΙΑΛΚΕΤΣΗΣ: «το κόκκινο δεν είναι μαύρο» («Εφ. Συντακτών», 12-13/10/2019, σελ. 101), που με προκλητικότατο τρόπο απέδιδε, πριν 1 χρόνο, το ειδεχθέστατο έγκλημα των γερμανών Ναζι-φασιστών της σφαγής των Πολωνών Αξιωματικών (ΚΑΤΥΝ) στον Κόκκινο Στρατό «(«Εφ. Συντακτών» 17-18/3/2018, σελ. 4-5 «νησίδες», «Αλήθειες και Ψέματα για τη σφαγή του Κατίν»). Έτσι ο Θ.ΓΙΑΛΚΕΤΣΗΣ προστέθηκε στη δυάδα των άλλων φερέφωνων του GOEBBELS, ΒΛ.ΑΓΤΖΙΔΗ («Αυγή» 19/3/2017, σελ. 48) και ΧΡ.ΚΕΦΑΛΗ με το αισχρότατο συκοφαντικό λιβελογράφημα: «Υπόθεση ΚΑΤΙΝ» (Θεσσαλονίκη 2017), ο οποίος το 2012 είχε το απύθμενο θράσος να διαδίδει «ευφυώς» και «θριαμβευτικά» φιλο-ΧΙΤΛΕΡΙΚΑ υπεραντιδραστικές-σχιζοφρενείς ΠΑΛΑΒΡΕΣ: «ο Στάλιν επιδίδεται ουσιαστικά σε φιλο-ναζιστική προπαγάνδα, την ώρα που οι ναζί βρίσκονται έξω από τη Μόσχα»(!), κλπ. («ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ», τόμος 6^ος, σελ. 126, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2012).

Όμως ακόμα και μια απλή ανάγνωση της σημείωσης (14 Απρίλη 1943) στο ημερολόγιο του JOSEPH GOEBBELS αποκαλύπτει στον προσεκτικό αναγνώστη το μέγεθος του Ναζιστικού ΨΕΥΔΟΥΣ: «ο εντοπισμός των 12.000 δολοφονημένων από την GPU Πολωνών Αξιωματικών χρησιμοποιείται τώρα σε μεγάλη έκταση στην αντιμπολσεβίκικη προπαγάνδα… τώρα ο Fuerer έδωσε επίσης την άδεια, να δοθεί από μας μια δραματική είδηση στο Γερμανικό τύπο. Θα δώσω εντολή να χρησιμοποιηθεί αυτό το προπαγανδιστικό υλικό στην πιο πλατιά έκταση. Θα μπορούμε απ’ αυτό να ζήσουμε μερικές βδομάδες» (GOEBBELS TAGEBÜCHER, σελ. 298, Herausgegeben von LOUIS P. LOCHNER, Atlantis Verlag, Zuerich 1948) – ΨΕΥΔΟΣ που διαδόθηκε απ’ τους Ναζί ΑΚΡΙΒΩΣ μετά την καταστροφική συντριβή των γερμανικών Χιτλερικών στρατευμάτων στο ηρωϊκό STALINGRAD, με στόχο τη διάσπαση του αντι-Χιτλερικού μετώπου – απέλπιδα προσπάθεια που σημείωσε παταγώδη αποτυχία.

Δε θα σχολιαστούν εδώ τα παραπάνω ψεύδη των τροτσκιστών χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών ούτε εκείνα των αντιδραστικών αστών. Αντίθετα θα γίνει μόνο μια σύντομη αναφορά στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και ιστορική Αλήθεια

Το διεθνές επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα δηλ. η Γ΄ Κομμουνιστική Διεθνής των ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ, αφού διατύπωσε στη 13^η Ολομέλεια (Νοέμβρης 1933) της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ τον επιστημονικό μαρξιστικό ορισμό του φασισμού, που τον επαναλαμβάνει και στο 7^ο Συνέδριο της ΚΔ (2-20 Αυγούστου 1935): «φασισμός είναι η ανοιχτή τρομοκρατική διχτατορία των πιο αντιδραστικών, των πιο σοβινιστικών, των πιο ιμπεριαλιστικών στοιχείων του χρηματιστικού κεφαλαίου», προσδιόρισε ταυτόχρονα και τον ταξικό του χαρακτήρα, σ’ αντιπαράθεση με την τότε αντεπαναστατική προδοτική σοσιαλδημοκρατία και τ’ άλλα αντιμαρξιστικά ρεύματα που συγκάλυπταν τον πραγματικό ταξικό χαρακτήρα του φασισμού, αποπροσανατολίζοντας έτσι το προλεταριάτο και τις πλατιές εργαζόμενες μάζες, υπογράμμισε ότι «ο φασισμός είναι η εξουσία του ίδιου του χρηματιστικού κεφαλαίου», χαρακτηρίζοντας ως «αντιδραστικότερη μορφή του φασισμού το Γερμανικό φασισμό», διατύπωσε τη στρατηγική και τακτική για τη συντριβή του και καθόρισε τα αντίστοιχα καθήκοντα των Κομμουνιστικών Κομμάτων για την εντελώς αναγκαία ανάπτυξη μαζικού αντιφασιστικού κινήματος.

Επιπλέον η Γ’ ΚΔ προχώρησε άμεσα και στη λύση του άλλου πολύ σπουδαίου ζητήματος του κομμουνιστικού κινήματος εκείνης της εξαιρετικά κρίσιμης ιστορικής περιόδου: τον προσδιορισμό του χαρακτήρα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που ΔΕΝ ήταν, όπως ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, «ιμπεριαλιστικός» απ’ τις ΔΥΟ πλευρές, όπως ισχυρίζονται οι σημερινοί αντισταλινικοί-αντιζαχαριαδικοί Χρουστσοφικοί-τροτσκιστές σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ, επαναλαμβάνοντας τις παμπάλαιες (της δεκαετίας του 1940) αντεπαναστατικές και ολωσδιόλου ατεκμηρίωτες φλυαρίες του αντιμαρξιστή και προδότη της πατρίδας του ΤΡΟΤΣΚΙ και των τροτσκιστών που τότε βρέθηκαν στην υπηρεσία (υποκειμενικά-αντικειμενικά) του υπεραντιδραστικού ιμπεριαλιστικού φασιστικού επιθετικού Άξονα ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΡΩΜΗ-ΤΟΚΙΟ. Ιμπεριαλιστικός ήταν ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος ΜΟΝΟ από τη ΠΛΕΥΡΑ της Ναζι-φασιστικής Γερμανίας-Ιταλίας-Ιαπωνίας, ενώ από την ΠΛΕΥΡΑ της Σοσιαλιστικής-Κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης (αλλά και του αντιφασιστικού κομμουνιστικού κινήματος) ήταν Αντιφασιστικός-Απελευθερωτικός, κι’ αυτό ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ επειδή α) η Σοβιετική Ένωση ΔΕΝ διεξήγαγε στην πραγματικότητα «ιμπεριαλιστικό πόλεμο» (!) μα ΟΥΤΕ β) από τη φύση της – ως σοσιαλιστική-κομμουνιστική χώρα – θα ήταν ΠΟΤΕ δυνατό να διεξάγει «ιμπεριαλιστικό πόλεμο»(!).

Δεύτερο, αν το διεθνές Κομμουνιστικό κίνημα (μαζί και το παλιό επαναστατικό ΚΚΕ) δεχόταν σ’ εκείνη την περίοδο την αντιμαρξιστική θέση περί «Β’ ιμπεριαλιστικού Πολέμου» («Κ»ΚΕ: «Β’ Παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός Πόλεμος» («Ρ» 19/4/2015, σελ.7-24, και: «ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως και ο πρώτος, ήταν και αυτός ιμπεριαλιστικός»(«Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41» σελ.17, «Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα Μάρτης 1915), και αλλού), δηλ. ιμπεριαλιστικός Πόλεμος και απ’ τις ΔΥΟ πλευρές (ιμπεριαλιστικός Άξονας-Σοβιετική Ένωση), τότε, σύμφωνα με τη λενινιστική θεωρία, θα έπρεπε να ορισθεί ως καθήκον του κινήματος: η ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ, όπως έπραξε ο ΛΕΝΙΝ στην περίπτωση του Α’ ιμπεριαλιστικού παγκόσμιου πολέμου (1914-1918).

Όμως είναι εντελώς εξόφθαλμο ότι ο χαρακτηρισμός του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου (1939-1945) ως «ιμπεριαλιστικού», πέραν της ανακίνησης σειράς σημαντικών ζητημάτων, ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ αναπόφευκτα και το σημαντικότατο ζήτημα της επαναστατικής στάσης του Προλεταριάτου απέναντι στον ιμπεριαλιστικό Πόλεμο – κι’ αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΠΟΣΙΩΠΟΥΝ σκόπιμα οι Χρουστσοφικοί-Τροτσκιστές ηγέτες του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ – που ΔΕΝ μπορεί παρά να είναι ΕΚΕΙΝΗ που έχει καθορίσει ο ΛΕΝΙΝ, επικεφαλής του Κόμματος των Μπολσεβίκων, στην περίπτωση του Α΄ Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πόλεμου (1914-1918), αλλά και ΚΑΘΕ ιμπεριαλιστικού πολέμου: «ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΕ ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ» με στόχο την προώθηση της Προλεταριακής Επανάστασης και την ανατροπή της εξουσίας της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας – σ’ αντιπαράθεση με τα ρεφορμιστικά κόμματα της IΙ^ης Διεθνούς που πέρασαν τότε με το μέρος των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων, ψηφίζοντας τις πολεμικές πιστώσεις, παίρνοντας ταυτόχρονα ανοιχτά σοσιαλ-σοβινιστικές θέσεις με τη διαβόητη θέση-σύνθημα «υπεράσπιση της πατρίδας»(!) δηλ. υπεράσπιση της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας (μαζί τους και οι διαβόητοι «κεντριστές» KAUTSKY-TROTSKY, κλπ.) των χωρών τους.

Επομένως, ΠΟΛΥ εύκολα μπορεί να αντιληφθεί, ακόμα και σήμερα, κάθε επαναστάτης κομμουνιστής και αντιφασίστας ποιές θα ήταν οι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ συνέπειες του ξεσπάσματος ενός ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ στη σοσιαλιστική-κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες της αντι-Χιτλερικής συμμαχίας, πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου: θα ήταν, προφανώς, το καλλίτερο «δώρο θεού» στον υπεραντιδραστικό Φασιστικο–Ναζι-φασιστικό επιθετικό ιμπεριαλιστικό Άξονα ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΡΩΜΗ-ΤΟΚΙΟ, με τελική αρνητικότατη συνέπεια την καταστροφική ΗΤΤΑ των Αντιφασιστικών και επαναστατικών Κομμουνιστικών δυνάμεων, καταστροφή της ΠΡΩΤΗΣ σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής χώρας, της σταλινικής ΕΣΣΔ, επικράτηση της Χιτλερικής βαρβαρότητας για πολλές δεκαετίες.

Σ’ αντίθεση μ’ αυτές τις αντιμαρξιστικές τροτσκιστικές απόψεις, οι ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (Γ’ ΚΔ)–ΣΤΑΛΙΝ (αλλά κα τα ΚΚΕ-ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ) καθόρισαν το ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ως «αντιφασιστικό-απελευθερωτικό»:

« Έτσι, σαν αποτέλεσμα της κρίσης του κεφαλαιοκρατικού συστήματος της παγκόσμιας οικονομίας, γεννήθηκε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος και σαν αποτέλεσμα της δεύτερης κρίσης ήρθε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος.

Αυτό βέβαια δε θα πει πώς ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος είνε αντιγραφή του πρώτου. Απεναντίας, ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος διαφέρει ουσιαστικά από τον πρώτο. Πρέπει να 'χουμε υπόψη μας ότι τα κυριότερα φασιστικά κράτη — Γερμανία, Ιαπωνία, Ιταλία — πριν επιτεθούν κατά της Σοβιετικής Ένωσης εκμηδένισαν στις ίδιες τις χώρες τους και τα τελευταία λείψανα των αστικό-δημοκρατικών ελευθεριών, εγκαθίδρυσαν στις χώρες τους σκληρά καθεστώτα τρομοκρατίας, καταπάτησαν την αρχή της κυριαρχίας και της ελεύθερης ανάπτυξης των μικρών χωρών, διακήρυξαν σαν αρχή τους την πολιτική της αρπαγής ξένων εδαφών, δηλώνοντας απροκάλυπτα πως επιδιώκουν να καταχτήσουν την παγκόσμια κυριαρχία και να επιβάλουν παντού το φασιστικό καθεστώς. Με την κατά ληψη της Τσεχοσλοβακίας και των κεντρικών περιοχών της Κίνας έδειξαν πως είνε έτοιμα να πραγματοποιήσουν την απειλή τους για υποδούλωση όλων των φιλελεύθερων λαών. Γι' αυτό ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος ενάντια στα κράτη του άξονα πήρε από την πρώτη μέρα χαραχτήρα πολέμου αντιφασιστικού, απελευθερωτικού, που ένας από τους σκοπούς του ήταν και η αποκατάσταση των δημοκρατικών ελευθεριών. Η είσοδος της Σοβιετικής Ένωσης στον πόλεμο ενάντια στα κράτη του άξονα δε μπορούσε παρά να δυναμώσει — και πραγματικά δυνάμωσε — τον αντιφασιστικό και απελευθερωτικό χαραχτήρα του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου.

Πάνω σ’ αυτή τη βάση δημιουργήθηκε ο αντιφασιστικός συνασπισμός της Σοβιετικής Ένωσης, των Ενωμένων Πολιτειών, της Μεγάλης Βρετανίας και των άλλων φιλελεύθερων κρατών, που έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην υπόθεση της συντριβής των ενόπλων δυνάμεων του άξονα.

Έτσι έχει το ζήτημα της γέννησης και του χαραχτήρα του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου»(Ι.Β.ΣΤΑΛΙΝ: «Λόγος στους εκλογείς μου» σελ.9-10, εκδ. «Τα νέα βιβλία», Αθήνα 1946).

Ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ η επαναστατική μαρξιστική γραμμή της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ (Γ’ ΚΔ) δηλ. η γραμμή της ΕΝΟΠΛΗΣ ΠΑΛΗΣ του Προλεταριάτου (και όλων των εργαζομένων) και του ένοπλου αντιφασιστικού κινήματος υπό την καθοδήγηση των επαναστατικών κομμουνιστικών κομμάτων, προφανώς και της Σοβιετικής Ένωσης του ΣΤΑΛΙΝ, που οδήγησε στη συντριβή του φασισμού, τη μεγάλη αντιφασιστική ΝΙΚΗ των λαών και την απελευθέρωση τους, τη διάσωση της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής Σοβιετικής Ένωσης, την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας απ’ την εργατική τάξη και τους συμμάχους της σε σειρά χώρες και τη δημιουργία του σοσιαλιστικού στρατοπέδου μετά τον πόλεμο.

Μετά τη συντριβή των Χιτλερικών στρατευμάτων στο «STALINGRAD» και την κατάληψη του ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ απ’ τον επαναστατικό Κόκκινο Στρατό υπό την καθοδήγηση και τις στρατιωτικές διαταγές του λαμπρού στρατηλάτη, Αρχιστράτηγου του Κόκκινου Στρατού, ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ και την άνευ όρων παράδοση της Χιτλερικής Γερμανίας, στη σοσιαλιστική-κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση και στις τότε Λαϊκές Δημοκρατίες αλλά και σε σειρά καπιταλιστικές-ιμπεριαλιστικές χώρες, τιμώντας τη μεγάλη αποφασιστική-ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ συμβολή του ΣΤΑΛΙΝ στην πλήρη στρατιωτική συντριβή των Χιτλερικών στρατευμάτων και στη μεγάλη Αντιφασιστική ΝΙΚΗ των λαών, δόθηκε σε πολλούς δρόμους και πλατείες το όνομα του και εκείνο του «STALINGRAD». Τέτοιες ονομασίες υπάρχουν στο ΠΑΡΙΣΙ: στάση μετρό “STALINGRAD”μα και μεγάλη πλατεία στο κέντρο της πόλης με την ονομασία: «place de la bataille de Stalingrad Septembre 1942-Janvier 1943» (=«Πλατεία της μάχης του Στάλινγκραντ») και σ’ άλλα μέρη στη ΓΑΛΛΙΑ: “place Stalingrad” Bordeaux, “place Stalingrad” Reims, “place Stalingrad” Lyon, “rue Stalingrad” Toulouse, “avenue de Stalingrad” Dijon, κλπ. ΙΤΑΛΙΑ: “via Stalingrado” Bologna, “via Stalingrado” Savona, “via Stalingrado”, Reggio Emilia, “via Stalingrado” Prato, κλπ. ΒΕΛΓΙΟ: “avenue de Stalingrad” Bruxelles, “place Stalingrad” σε διάφορες πόλεις του Βελγίου, ΑΓΓΛΙΑ: “Stalin Avenue” Chatham, “Stalin Road” Colchester, κλπ., κλπ.)

Η σημερινή αντιφασιστική και κομμουνιστική νεολαία του τόπου πρέπει να γνωρίζει ότι ενώ οι παραπάνω ονομασίες προς ΤΙΜΗ της μεγάλης Αντιφασιστικής ΝΙΚΗΣ των λαών ΔΙΑΤΗΡΟΥΝΤΑΙ – ακόμα και ΣΗΜΕΡΑ – σε πολλές πόλεις των καπιταλιστικών-ιμπεριαλιστικών χωρών της δυτικής Ευρώπης, στη Σοβιετική Ένωση της Χρουστσο-Μπρεζνιεφικής περιόδου και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης εξαλείφτηκαν, κατεδαφίστηκαν και απαγορεύτηκαν τα ΠΑΝΤΑ μετά την επικράτηση της Χρουστσοφικής ρεβιζιονιστικής αντεπανάστασης. Οι αντισταλινικές ρεβιζιονιστικές σοσιαλδημοκρατικές προδοτικές κλίκες, με πρώτη εκείνη των ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ, ΔΕΝ ανέτρεψαν ΜΟΝΟ με βίαιο φασιστικό πραξικόπημα τη Διχτατορία του Προλεταριάτου και παλινόρθωσαν πλέρια τον καπιταλισμό μετά το θάνατο-δολοφονία του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ αλλά προχώρησαν πολύ παραπέρα, στο πλέον ακρότατο σημείο: κατάργησαν και απαγόρευσαν ΟΛΑ τα Σύμβολα της μεγάλης αντιφασιστικής ΝΙΚΗΣ των λαών στις χώρες τους.

Στα πλαίσια της αντεπαναστατικής τους πολιτικής της διαβόητης «αποσταλινοποίησης»(!) και της γελοίας επινόησης της ιδεαλιστικής «προσωπολατρίας»(!) προχώρησαν στην πλέον προκλητικότατη για τους αντιφασίστες λαούς ΟΛΩΝ των χωρών φιλο-Χιτλερική ΠΡΑΞΗ δηλ. τη μετονομασία του ΣΥΜΒΟΛΟΥ της Αντιφασιστικής ΝΙΚΗΣ και συνάμα ΣΥΜΒΟΛΟΥ της καταστροφικής ΗΤΤΑΣ του Χιτλερικού Ναζι-φασισμού “STALINGRAD” σε “WOLGOGRAD” (7 Νοέμβρη 1961), ικανοποιώντας ΜΟΝΟ τους ανά τον κόσμο Ναζι-φασίστες νοσταλγούς του ΧΙΤΛΕΡ, ξεπερνώντας έτσι, αυτοί οι φιλο-Χιτλερικοί χρουστσοφικοί σοβιετικοί φασίστες, κατά πολύ και τους δυτικούς ιμπεριαλιστές, που σεβόμενοι τη μεγάλη συμβολή του ΣΤΑΛΙΝ, διατήρησαν-διατηρούν, όπως προαναφέρθηκε, ακόμα και ΣΗΜΕΡΑ, στις χώρες τους τις ανάλογες, προς ΤΙΜΗΝ του, ονομασίες.

Ας σημειωθεί ακόμα πως η προδοτική αντικομμουνιστική και φιλο-χιτλερική κλίκα των ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ δεν μετονόμασε το “STALINGRAD” ούτε σε “ZARIZYN” (το πριν το 1925 όνομα), γιατί και το “ZARIZYN” θύμιζε τον ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ, αφού εκεί είχε συντρίψει τα αντεπαναστατικά στρατεύματα του στρατηγού Anton Ivanovich Denikin και στις 10 Απρίλη 1925 η πόλη, προς τιμή του ΣΤΑΛΙΝ, πήρε το όνομα «STALINGRAD».

Οι πρώτοι, λοιπόν, φιλο-Χιτλερικοί «Λαγοί» της ιστορίας ήταν οι ΧΡΟΥΣΤΣΟΦ-ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ και όχι το γνωστό Χιτλερικό Ναζι-φασιστικό απόβρασμα που «ζήτησε από το Ευρωκοινοβούλιο… να «αποκαθηλώσει» την ονομασία «Στάλινγκραντ» από κεντρικό δρόμο των Βρυξελλών».

Αυτή είναι εν συντομία η ιστορική Αλήθεια που παραχαράσσεται προκλητικά απ’ τους αντισταλινικούς Χρουστσοφικούς σοσιαλδημοκράτες των «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ που δεν θέλουν ούτε τολμούν να καταγγείλουν τη μετονομασία του “STALINGRAD” σε “WOLGOGRAD” ως φιλο-Χιτλερική ΠΡΑΞΗ.

Με την ευκαιρία ας δοθεί εδώ, ακόμα μια φορά η ΟΡΘΟΤΑΤΗ, μοναδικά σωστή συνεπή αντιφασιστική τοποθέτηση-στάση του ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ, μ’ αφορμή τη φιέστα στο ΤΑΛΙΝ, που δεν ήταν μόνο «αντικομμουνιστική» (όπως ισχυρίζονταν οι αντισταλινικοί ηγέτες του «Κ»ΚΕ και άλλοι οπορτουνιστές) μα ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ Ναζι-φασιστική:

«…Και από τον Στάλιν δεν θυμάστε παρά μόνο τα εγκλήματά του… Το μόνο που δεν άκουσα γι’ αυτόν είναι ότι με το πρωινό του έτρωγε τηγανητό ανθρώπινο κρέας. Για κείνον τον Στάλιν, τον Αρχιστράτηγο του Κόκκινου Στρατού με τις νίκες στο Στάλινγκραντ, στη Μόσχα, στο Λένινγκραντ και στο Βερολίνο, δεν έχετε τίποτα να πείτε;

Αν έλειπε ο Κόκκινος Στρατός και ο Στάλιν, τι θα είχαμε σήμερα; Άραγε το σκεφτήκατε; Ποιος θα εμπόδιζε τον Χίτλερ να γεμίσει την υφήλιο με χιλιάδες Άουσβιτς; Φαντάζεστε την Ελλάδα γεμάτη με στρατόπεδα εξόντωσης; Εκεί πάνω στην Ευρώπη και ειδικά στα ρατσιστικά κράτη, ξέρω γιατί πονάνε και τα βάζουνε με τον Στάλιν και τον κομμουνισμό. Γιατί νίκησε κατά κράτος τον πολυαγαπημένο τους Φύρερ. Τον Αδόλφο Χίτλερ!

Όμως εσείς εδώ, τι λόγο έχετε; Εσείς τους κομμουνιστές τους σκοτώνατε σαν μύγες. Με τις συμμορίες τύπου Σούρλα και Βρεττάκου. Με τα στρατοδικεία και τις εκτελέσεις 16.000, νέων κυρίως κομμουνιστών. Αγοριών και κοριτσιών. Με τα Μακρονήσια όπου μαρτύρησαν 100.000 Έλληνες κομμουνιστές. Με τα σφαγεία της Ασφάλειας, όπου βασανίστηκαν με τις πιο φρικαλέες μεθόδους χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες» (Επιστολή ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ στα «ΝΕΑ» 28/8/2017: “Με τρομάζει η αντικομμουνιστική σας υστερία”).

Ας τελειώσει το σημείωμα αυτό μ’ ένα απ’ τα πολλά ευτράπελα των χρουστσοφικών σοβιετικών ρεβιζιονιστών της δεκαετίας του 1960, για τα οποία τους ειρωνεύεται ο αυστριακός αστικός τύπος εκείνης της εποχής, παρμένο απ’ το μηνιάτικο θεωρητικό περιοδικό «Weg und Ziel» του ρεβιζιονιστικού «Κ»Κ Αυστρίας (KPÖ): «οι αυστριακές εφημερίδες με την ευκαιρία της 20^ης επετείου της μάχης του Stalingrad παρήγαγαν με επιμέλεια ειρωνικά σχόλια και γελοιογραφίες, που δηλώνουν τα παρακάτω: το Stalingrad σε λίγο θα ονομάζεται «Chruschtschowgrad» (=Χρουστσοφγκραντ), έτσι ξαφνικά – νέα προσωπολατρία ! – αφού οι σοβιετικοί ισχυρίζονται, ότι ο Χρουστσόφ υπήρξε ο μεγάλος ήρωας εκείνης της ιστορικής μάχης» («Weg und Ziel»: Chruschtschow und Stalingrad, σελ. 208, τεύχος 3/1963).

Η αντιδραστική θρησκόληπτη θεούσα Κανέλλη χαχανίζεται «αγκαλιά» με τους φίλους της «αντιφασί-στες»(!) δηλ. με τους φιλο-Χιτλερικούς εθνικιστές, ρατσιστές, αντισημίτες, χουντικούς, φασίστες, Ναζι-φασίστες και θαυμαστές των Ταγμάτων Ασφαλείας

1.Κάλαντα ΚΝιτών σε Ψωμιάδη 2.Κανέλλη-Μπαλτάκος 3.Κανέλλη-Σεραφείμ 4.Κανέλλη-Βορίδης 5.Κανέλλη-Μπαλτάκος-Σαμαράς κλπ.