Αυτό το μήνα συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την κατάπτυστη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, που κύριο στόχο είχε τον έλεγχο της «μεταναστευτικής ροής» από τις πρώην και νυν εμπόλεμες ζώνες στην Ευρώπη. Η συμφωνία αυτή που πολυδιαφημίστηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τα αστικά ΜΜΕ ως «μεγάλη επιτυχία» (βλ. «μια σημαντική διπλωματική νίκη και επιτυχία», δηλώσεις Α. Τσίπρα μετά τη Σύνοδο Κορυφής στις 18/3/2016), μέσα σε ένα χρόνο κατέληξε να είναι ο κύριος άξονας της πολλαπλής στυγνής εκμετάλλευσης των μεταναστών, ακόμα και μέσω της διασπάθισης των χρημάτων των λαών της Ευρώπης.
Στο χρόνο αυτό που μεσολάβησε, χιλιάδες πνίγηκαν στα νερά της Μεσογείου προσπαθώντας να διαφύγουν κυρίως από τις εμπόλεμες ζώνες της Συρίας και της Λιβύης, όπου πλέον τα κράτη έχουν καταστραφεί εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στις οποίες συμμετέχουν και τα ισχυρότερα κράτη της ΕΕ. Ο φράχτης του Έβρου (γνωστός ως «φράχτης του αίσχους» του φασίστα Α. Σαμαρά) όχι μόνο δεν έπεσε (όπως μάλλον περίμεναν όσοι στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές τον Ιανουάριο του 2015), αλλά παράλληλα ανεγέρθηκαν νέοι σε πολλά σημεία της διαδρομής των μεταναστών προς την Ευρώπη (βλ. Ισπανία, Ουγγαρία κλπ.). Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (Τσίπρα - Καμμένου, πρόθυμα ανδρείκελα των ιμπεριαλιστών), αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός υποτιμά τη νοημοσύνη του λαού μας λέγοντας ότι «η ιδέα του να πέσει ο φράχτης μονομερώς και να έρχονται οι πρόσφυγες από τον Έβρο φαίνεται καλή ιδέα για κάποιους που δεν έχουν ιδέα» (5/11/2015), αναδεικνύοντας ως δήθεν μεγάλο κίνδυνο τα ναρκοπέδια του Έβρου, που όμως, θεωρητικά τουλάχιστον, έχουν αποναρκοθετηθεί πολλά χρόνια τώρα μέσω Ευρωπαϊκών προγραμμάτων που έτρεξαν γι' αυτό το σκοπό.
Παράλληλα η συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας ανέδειξε ένα ακόμα «εμπόρευμα», τους μετανάστες. Τα χρήματα των λαών της Ευρώπης διασκορπίστηκαν σε μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες που αναλάμβαναν να διαμορφώσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών, για τα οποία έχουν επινοηθεί διάφοροι ευφάνταστοι τίτλοι όπως πχ «κέντρα φιλοξενίας». Αν κρίνει κανείς από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης σε αυτά, την ανεπάρκεια των εγκαταστάσεων και την έλλειψη φροντίδας σε ευπαθείς ομάδες των μεταναστών τότε το μόνο συμπέρασμα είναι ότι τα χρήματα αξιοποιήθηκαν για τη δημιουργία συνθηκών που θα μετατρέψουν τους μετανάστες σε εν δυνάμει χειραγωγίσιμη μάζα, που θα ενταχθεί στον καταμερισμό εργασίας με ιδιότυπο τρόπο προς όφελος των καπιταλιστών. Μεγάλοι κερδισμένοι ήταν ΜΚΟ του εσωτερικού και εξωτερικού (που ξεφύτρωσαν σαν «μανιτάρια» σε όλη τη χώρα), οι οποίες βασιζόμενες στα συγκεκριμένα κονδύλια και στην μαζική ανεργία που μαστίζει τους λαούς της Ισπανίας, της Ιταλίας και της Ελλάδας και εκμεταλλευόμενοι την προσπάθεια των ανεξάρτητων δομών αλληλεγγύης, παρουσίαζαν και παρουσιάζουν «έργο» μηδαμινό μπροστά σε αυτά που εισέπραξαν. Το συγκεκριμένο είδος διαφθοράς είναι, κατά κύριο λόγο, εισαγόμενο, κάτι που η ΕΕ και η ΚΟΜΙΣΙΟΝ γνωρίζουν πολύ καλά και αφήνουν να διαιωνίζεται.
Ενώ το 2015 η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ άφηνε να εννοηθεί ότι θα κλείσει το βασικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αμυγδαλέζα, τελικά, κάτω από την πίεση των Ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών κρατών και με την ομόφωνη προθυμία της - από γεννησιμιού αντιδραστικής - ντόπιας αστικής τάξης και όλων ανεξαιρέτως των αστικών κομμάτων, προχώρησε στο άνοιγμα παρόμοιων στρατοπέδων σε όλη τη χώρα. Όλως τυχαίως δίπλα σε πολλά από αυτά τα στρατόπεδα δημιουργήθηκαν ειδικές οικονομικές ζώνες (βλ. περιοχές όπου τα εργατικά δικαιώματα και το εργατικό δίκαιο της χώρας δεν ισχύει) για την στυγνή εκμετάλλευση των μεταναστών, επιβεβαιώνοντας έτσι την εκτίμησή μας για την ταξική και, κατ' επέκταση, ιμπεριαλιστική φύση των μέτρων.
Ενώ το 2015 η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ άφηνε να εννοηθεί ότι θα κλείσει το βασικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αμυγδαλέζα, τελικά, κάτω από την πίεση των Ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών κρατών και με την ομόφωνη προθυμία της - από γεννησιμιού αντιδραστικής - ντόπιας αστικής τάξης και όλων ανεξαιρέτως των αστικών κομμάτων, προχώρησε στο άνοιγμα παρόμοιων στρατοπέδων σε όλη τη χώρα. Όλως τυχαίως δίπλα σε πολλά από αυτά τα στρατόπεδα δημιουργήθηκαν ειδικές οικονομικές ζώνες (βλ. περιοχές όπου τα εργατικά δικαιώματα και το εργατικό δίκαιο της χώρας δεν ισχύει) για την στυγνή εκμετάλλευση των μεταναστών, επιβεβαιώνοντας έτσι την εκτίμησή μας για την ταξική και, κατ' επέκταση, ιμπεριαλιστική φύση των μέτρων.
Μια άλλη πτυχή της συμφωνίας αυτής ήταν το βάθεμα της στρατιωτικής εξάρτησης από την ιμπεριαλιστική Γερμανία, η οποία στα πλαίσια της Frontex, ανέλαβε να «περιφρουρεί» τα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της χώρας, πάντα υποστηρικτικά στο ΝΑΤΟ. Με αυτό το τρόπο Γερμανοί και Αμερικανοί «λύνουν και δένουν» στα σύνορα του Έβρου ή στο Αιγαίο.
Η συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας και ο κατ' επέκταση αποκλεισμός των μεταναστών από την κοινωνία (μιας και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης βρίσκονται συνήθως εκτός οικισμών και πόλεων) αποτελεί μία μεγάλη χαμένη ευκαιρία για το εργατικό κίνημα και την εργατική τάξη πιο συγκεκριμένα. Με εμπειρίες στυγνής εκμετάλλευσης σε βάρος Ελλήνων μεταναστών στο εξωτερικό, αλλά πολύ περισσότερο με την συσσωρευμένη πείρα από τη μαζική μετανάστευση και εκμετάλλευση στη χώρα μας μεταναστών από το πρώην «Ανατολικό μπλοκ», την Αλβανία, την Γιουγκοσλαβία, το Κουρδιστάν, το Ιράκ, το Μπαγκλαντές κλπ. τα ρεφορμιστικά συνδικάτα και οι συνδικαλιστικές ενώσεις θα έπρεπε να είχαν καταρτίσει ολοκληρωμένο σχέδιο απορρόφησής τους εντός του συνδικαλιστικού κινήματος και των δομών του. Έτσι ώστε πρώτον, να μην αποτελέσουν άθελά τους δούρειο ίππο των εργασιακών δικαιωμάτων των ντόπιων εργατών και δεύτερον, οργανωμένοι και ενωμένοι με την εργατική τάξη της χώρας (που διαρκώς γερνά) να αποτελέσουν την ελπίδα για την αγωνιστική ανάταση του εργατικού κινήματος της χώρας και ανάκτησης των εργασιακών δικαιωμάτων που χάθηκαν πρόσφατα.
- Για τη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας διαβάστε εδώ
- Για τη στάση των αστικών κομμάτων και το διαχωρισμό πρόσφυγα - μετανάστη εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου