ΚΛΥΔΩΝΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΕ
«από την άποψη των οικονομικών όρων του ιμπεριαλισμού… οι «Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης» μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς είτε είναι απραγματοποίητες είτε είναι αντιδραστικές» (ΛΕΝΙΝ)
Τους τελευταίους μήνες πληθαίνουν οι συναντήσεις και οι διαβουλεύσεις μεταξύ των ηγετών των κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών χωρών της ΕΕ, αλλά και συνάμα πολλαπλασιάζονται οι απαισιόδοξες «φωνές» σε όλες τις χώρες – μέλη της για την τύχη και το μέλλον όχι μόνο του ευρώ μα και της ίδιας της ΕΕ στο σύνολό της, κι αυτό εξαιτίας της διαρκούς όξυνσης των προβλημάτων που παρατηρούνται στο εσωτερικό της με αποτέλεσμα τους πρόσφατους κραδασμούς και τους έντονους κλυδωνισμούς στο χώρο της ευρωζώνης, που επιτείνονται, μεταξύ άλλων, και από την «κρίση χρέους» του νότιου τμήματός της που επεκτάθηκε τελευταία ακόμα και σε μια μεγάλη χώρα - μέλος της, όπως είναι η Ιταλία, γεγονός που θα οξύνει πολύ περισσότερο την ήδη τεταμένη κατάσταση στην ευρωζώνη.
Η πορεία των πραγμάτων στην ΕΕ ως τώρα έδειξε ότι το εγχείρημα των ηγετικών μονοπωλιακών κύκλων της Ευρώπης συγκρότησης της ιμπεριαλιστικής ΕΟΚ-ΕΕ που ξεκίνησε αρχές – μέσα της δεκαετίας του ’50 του περασμένου αιώνα και διαρκεί 6 σχεδόν δεκαετίες χωρίς να έχει ολοκληρωθεί (δεν έχει καλά - καλά φτάσει στα μισά του δρόμου) είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, αν όχι εντελώς απραγματοποίητο. Η εξαιρετικά δύσκολη, πολύπλοκη και αντιφατική αυτή εξέλιξη σε ΕΟΚ-ΕΕ εξαιτίας της λειτουργίας των αντικειμενικών οικονομικών νόμων ανάπτυξης και λειτουργίας του καπιταλισμού και κυρίως της ύπαρξης και δράσης του νόμου της ανισόμετρης ανάπτυξής του στην περίοδο του ιμπεριαλισμού αλλά και οι τελευταίοι ισχυροί κλυδωνισμοί στην ΕΕ επιβάλλουν να υπενθυμιστεί, για άλλη μια φορά, η σχετική αναφορά του Λένιν στο σύνθημα των λεγόμενων «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» και να προβληθούν οι εκεί «ξεχασμένες» αλλά ορθές επισημάνσεις του γιατί αυτές ήταν πάντα επίκαιρες και χρήσιμες για την καλύτερη κατανόηση της ως τώρα πορείας της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, αλλά και για τα σημερινά προβλήματά της.
Ο Λένιν ήδη απ’ το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου του 1915 (πριν τις 11 Αυγούστου 1915) αναφερόμενος στο θέμα των «Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» έγραφε: «το σύνθημα των «Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» δεν είναι σωστό από οικονομική άποψη. Είτε αυτό το σύνθημα είναι απραγματοποίητο στον καπιταλισμό, που σημαίνει όχι μόνο δόσιμο των αποικιών, αλλά και καθιέρωση σχεδιασμού της παγκόσμιας οικονομίας σε συνθήκες μοιράσματος των αποικιών, των σφαιρών επιρροής, κλπ ανάμεσα στις διάφορες χώρες. Είτε είναι ένα σύνθημα αντιδραστικό, που σημαίνει προσωρινή συμμαχία των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης» για την καταλήστευση άλλων χωρών, ενώ, λίγες μέρες αργότερα, αρχές του τελευταίου δεκαήμερου του ίδιου μήνα (23/8/1915) συνεχίζοντας σημείωνε ότι «από την άποψη των οικονομικών όρων του ιμπεριαλισμού… οι «Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης» μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς είτε είναι απραγματοποίητες είτε είναι αντιδραστικές» και «η δημιουργία των «Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» με την σημερινή οικονομική βάση δηλ. στις συνθήκες του καπιταλισμού θα σήμαινε οργάνωση της αντίδρασης» και «φυσικά είναι δυνατές προσωρινές συμφωνίες ανάμεσα σε καπιταλιστές και ανάμεσα σε κράτη. Μ’ αυτή την έννοια μπορεί να δημιουργηθούν και οι «Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης», σαν συμφωνία των Ευρωπαίων καπιταλιστών… με σκοπό να πνίξουν από κοινού το σοσιαλισμό στην Ευρώπη, να περιφρουρήσουν από κοινού τις ληστεμένες αποικίες».
Οι κατά καιρούς κραδασμοί των ΕΟΚ-ΕΕ και οι σημερινοί κλυδωνισμοί της ευρωζώνης οφείλονται κατά πρώτον στην όξυνση των αντιθέσεων των ηγετικών ιμπεριαλιστικών χωρών της ΕΕ Γερμανίας – Γαλλίας – Βρετανίας, κυρίως μεταξύ Γερμανίας – Γαλλίας από τη μια και Βρετανίας από την άλλη, και μεταξύ των Γερμανίας – Γαλλίας στην ευρωζώνη, κατά δεύτερο στην όξυνση μεταξύ των αντιθέσεων των κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών χωρών Γερμανίας – Γαλλίας στην ευρωζώνη και των αδύναμων εξαρτημένων από αυτές χωρών (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία κλπ) και επιπλέον στην όξυνση των αντιθέσεων της ΕΕ με τις ΗΠΑ που εκδηλώνεται, μεταξύ άλλων, και ως διαμάχη μεταξύ δολαρίου – ευρώ που αυτή τη στιγμή πλήττεται ιδιαίτερα από την οικονομική πολιτική των ΗΠΑ. Επιπλέον, οι σημερινοί ισχυροί κλυδωνισμοί στην ΕΕ και η παρούσα κρίση στην ευρωζώνη επηρεάζεται έντονα και απ’ την σημερινή παγκόσμια καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής που εξακολουθεί να πλήττει ολόκληρο των καπιταλιστικό κόσμο, που κι αυτή έχει την αιτία - βάση της στη βασική αντίφαση του καπιταλισμού δηλ. «την αντίφαση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στον ατομικό χαρακτήρα της ιδιοποίησης» (Λένιν) και δεν «πρόκειται για κρίση υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου» (= συνονθύλευμα αντιμαρξιστικών απόψεων των H. Grossmann – H. Neisser – P. Mattick – D. Yaffe – E. Altvater, κλπ) όπως «μολογάει» η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα («Ρ», 11/12/2011, σελ.4).
Σ' αυτό το γενικό πλέγμα των αντιθέσεων και το βαρύ κλίμα των οξυμένων προβλημάτων πραγματοποιήθηκε και η τελευταία (8-9 Δεκέμβρη 2011) σύνοδος κορυφής των ηγετών των χωρών της ΕΕ, που δεν κατάφερε ούτε «κοινά» αποδεκτές λύσεις για τα συμφέροντα όλων των μερίδων του κεφαλαίου των ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών της ΕΕ ούτε να πετύχει έστω μια σχετική προσωρινή «άμβλυνση» - συμβιβασμό των αντιθέσεων στην ΕΕ, αφού μία από τις μεγαλύτερες ιμπεριαλιστικές χώρες της, η Βρετανία, απόρριψε τις προτάσεις του Γαλλογερμανικού άξονα για τις αλλαγές που έγιναν στην ευρωσυνθήκη επειδή θίγονταν τα συμφέροντα του Βρετανικού κεφαλαίου, προκαλώντας δημόσια την έντονη δυσαρέσκεια των Μέρκελ – Σαρκοζί κατά την διάρκεια της διήμερης συνόδου με τον Σαρκοζί να δηλώνει μετά το πέρας της: «Θα προτιμούσαμε μια συμφωνία με τους 27, αυτό δεν κατέστη δυνατόν λόγω της θέσης των Βρετανών φίλων μας που πρόβαλλαν απαράδεκτες απαιτήσεις». Ο Βρετανός πρωθυπουργός Κάμερον δήλωσε χαρακτηριστικά από την πλευρά του: «Αν δεν μπορεί να έχει κανείς μια ασπίδα προστασίας εντός της συνθήκης, είναι προτιμότερο να μείνει έξω… αυτό που επιτεύχθηκε δεν ήταν προς το συμφέρον της Βρετανίας και επομένως δεν το δέχτηκα… δεν θα μπορούσα να παρουσιάσω αυτή τη νέα συνθήκη στο κοινοβούλιό μας… τα βρετανικά συμφέροντα στους κόλπους της ΕΕ έπρεπε να προστατευθούν».
Από την πλευρά της η «νικήτρια» της συνόδου κορυφής καγκελάριος της Γερμανίας Α. Μέρκελ μίλησε για «καλό αποτέλεσμα για το ευρώ», που θα του επιτρέψει την ανάκτηση της αξιοπιστίας του: «Ανέκαθεν έλεγα ότι απαιτείται οι 17 χώρες της ευρωζώνης να ανακτήσουν την αξιοπιστία τους και πιστεύω ότι με τις σημερινές αποφάσεις το ευρώ μπορεί και θα τα καταφέρει».
Η νέα συνθήκη και οι αποφάσεις της πρόσφατης συνόδου κορυφής οδήγησαν σε δυο αρνητικά αποτελέσματα για την παραπέρα πορεία της ιμπεριαλιστικής ΕΕ επειδή: πρώτο, διεύρυναν πολύ περισσότερο το χάσμα που χωρίζει την ιμπεριαλιστική Βρετανία με τις άλλες δυο ιμπεριαλιστικές χώρες Γερμανία – Γαλλία αλλά και με την Ιταλία και το σύνολο των κρατών-μελών της ΕΕ, οξύνοντας ακόμα παραπέρα τις αντιθέσεις της απέναντι στην ΕΕ, γεγονός που επισημάνθηκε τόσο από τον πρωθυπουργό της Ιταλίας, Μάριο Μόντι, που δήλωσε ότι «ο Κάμερον πρόβαλλε απαιτήσεις που ήταν απαράδεκτες ακόμα και για μένα» και ότι η Βρετανία απέκλεισε τον εαυτό της για να «βρεθεί στο άμεσο μέλλον σε σχετική απομόνωση» όσο και ο πρόεδρος της ΕΕ Χέρμαν Βαν Ρομπάι που δήλωσε ότι η νέα συνθήκη θα ολοκληρωθεί στα μέσα του 2012 και ότι αυτή «η συνθήκη θα είναι ανοιχτή και στις χώρες εκτός ευρωζώνης, εκτός μιας, όλες θεωρούνται ότι συμμετέχουν», δεύτερο, διεύρυναν περισσότερο το ήδη μεγάλο χάσμα που χωρίζει τις κυρίαρχες ιμπεριαλιστικές χώρες Γερμανία – Γαλλία με τις εξαρτημένες από αυτές αδύναμες καπιταλιστικές χώρες, ενώ οι νέες ρυθμίσεις «ισοσκελισμένων προϋπολογισμών» που η παραβίασή τους επισύρει «αυτόματη επιβολή κυρώσεων» και η ανάθεση στην Κομισιόν ελέγχου, κλπ δυναμώνουν παραπέρα την εξάρτησή τους. Επιπλέον ούτε η συμβιβαστική στάση της Γαλλίας απέναντι στις Γερμανικές απαιτήσεις φαίνεται να ικανοποίησε το Γαλλικό κεφάλαιο, συμβιβασμός που δεν αμβλύνει και πολύ περισσότερο δεν εξαλείφει τις μεταξύ τους αντιθέσεις, αλλά αποτελεί αφετηρία νέων οξύνσεων μελλοντικά.
Τέλος, πέραν των παραπάνω, όλες οι αποφάσεις και αυτής της συνόδου κορυφής των εκπροσώπων των μονοπωλίων της ΕΕ στρέφονται κατά της εργατικής τάξης και των λαών όλων των χωρών-μελών της ΕΕ και θα συμβάλλουν στην ένταση της εκμετάλλευσης, θα επιδεινώσουν παραπέρα την ήδη άσχημη κατάστασή τους, θα αυξήσουν την ανεργία, την φτώχεια και την απόλυτη εξαθλίωσή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου