Θόδωρου Παρλαπάνου: ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ Ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ 64 χρόνια από το θάνατό του

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ το 2009

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ

Ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ 64 χρόνια από το θάνατό του

Σαν ελάχιστο φόρο τιμής στον πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ, γράφω αυτό το σημείωμα για τη δράση και απόψεις για το ΕΑΜικό Κίνημα και την απελευθέρωση.

Ο Άρης, με τις σπάνιες οργανωτικές και στρατιωτικές ικανότητες και την πολιτική του διαύγεια, έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην ανάπτυξη του απελευθερωτικού κινήματος και, ιδιαίτερα, στον ένοπλο αγώνα, όπου αναδείχτηκε ο πρώτος αυτού του αγώνα.

Ο Άρης ήταν φλογερός επαναστάτης, πιστός στα οράματα του σοσιαλισμού, ακαταμάχητος υπερασπιστής των αδικημένων, της εργατιάς και των ξωμάχων του βουνού και του κάμπου, δίκαιος και τιμωρός σε αντιλαϊκές πράξεις, αδίστακτος απέναντι στους εχθρούς του λαού – ντόπιους και ξένους – ανελέητος στους παραβάτες του όρκου και της δικαιοσύνης. Μυαλό εύστροφο, πλατιά αντίληψη, αποφασιστικότητα, σωστή, γνήσια ρουμελιώτικη λεβεντιά που εμψύχωνε τους αγωνιστές για αυτοθυσία, ενέπνεε την εμπιστοσύνη στους συμπολεμιστές του και στο λαό. Πειστικός, συγκινητικός, με οξύτατη και ξεκάθαρη σκέψη – πραγματικός λαϊκός ηγέτης.

Για όλα αυτά τα χαρίσματά του οι εχθροί τον φοβούνταν και τον μισούσαν. Ο λαός όμως τον έκανε θρύλο. Με τις πρώτες πετυχημένες μάχες που έδωσε κατά του εχθρού, στη Ρεκά, στο Μικρό Χωριό, στο Γοργοπόταμο, στη Δόμνιτσα και τη διάλυση των ιταλικών τμημάτων, ο λαός τον τραγούδησε με τα παρακάτω λόγια:

Βγήκαν αντάρτες στα βουνά

τα ρουμελιώτικα παιδιά

με το πρώτο παλικάρι

όλοι τον φωνάζουν Άρη

Και με άλλο:

Λαμποκοπούν χρυσά σπαθιά

πέφτουν ντουφέκια ανάρια

ο Άρης κάνει πόλεμο

μ’ αντάρτες παλικάρια

Καθώς και με το εμβατήριο

«Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα

στέλνει περήφανο χαιρετισμό...»

Πολέμησε με πείσμα, όχι μόνο τους κατακτητές, αλλά και τους ντόπιους εθνοπροδότες, όπως τον μεγάλο τσιφλικά της Θεσσαλίας Μαραθέα. Η διορατικότητά του τον έκανε επιφυλακτικό απέναντι στην πολιτική των Άγγλων. Δεν του διέφευγε από το νου του ο ρόλος τους κατά την επανάσταση του 1821, γι’ αυτό κι έπρεπε απ’ την αρχή να τους κοπεί ο βραχνάς.

Όταν πήγε στην Ήπειρο για να συναντηθεί με τον Ζέρβα, ο Κρις ήθελε να πάρει μέρος στη συζήτηση σαν ισότιμο μέλος. Ο Άρης εξοργίσθηκε και του είπε «Ξένους εγώ δε δέχομαι να διοικούν αντάρτικο στρατό μας…». Οι συνομιλίες διακόπηκαν τότε γιατί ο Ζέρβας ήθελε δήθεν να συμβουλευτεί την ΚΕ του ΕΔΕΣ στην Αθήνα.

Οι Άγγλοι από την αρχή ακόμα προσπάθησαν να βάλουν στο χέρι το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Αυτό αποδείχτηκε από τα έργα τους. Με τις επαφές του Σκοτ στην Αθήνα με τους Γερμανούς γκεσταπίτες, με την προτροπή των ιταλικών τμημάτων με στρατηγό τους τον Ινφάντε να περάσουν στον Ζέρβα κ.α. Τον ύπουλο ρόλο τους τον έδειξαν στο Λίβανο το 1944, στην Πλάκα και την Καζέρτα, με τα Δεκεμβριανά και τη Βάρκιζα και στη συνέχεια με τον εμφύλιο πόλεμο 1946 – 1949 μαζί με τους Αμερικανούς.

Ο Άρης Βελουχιώτης πρόβλεπε τις συνέπειες όλων αυτών των συνομιλιών και συμφωνιών και απ’ την αρχή ήταν αντίθετος στο να μεταβεί στο Κάιρο αντιπροσωπεία της ΠΕΕΑ, του ΕΑΜ και του ΚΚΕ για διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση του Καΐρου. «Πρέπει να έρθουν αυτοί εδώ», έλεγε, «εμείς έχουμε και την κυβέρνηση και στρατό και Βουλή με εκλογές…».

Για τη συμφωνία της Καζέρτας έλεγε «Βάλαμε τον ΕΛΑΣ κάτω από τον Παπανδρέου και αυτός μας έβαλε κάτω από τον Σκόμπι. Αμ την Αθήνα να την κοιτάζουμε τώρα με τα κιάλια από την Πάρνηθα».

Για τη Συμφωνία της Πλάκας, στις 29.2.44, είπε «Έπρεπε τον Ζέρβα να τον πετάξουμε πέρα από τον Άραχθο, στο Ξηροβούνι».

Κι έλεγε και ξανάλεγε «Οι Γερμανοί μας δένανε με σιδερένιες αλυσίδες, αυτές κάποτε θα κοπούν. Των Άγγλων τα δεσμά είναι από χρυσάφι και δύσκολα κόβονται». Κι άλλοτε έλεγε «Απ’ τους Γερμανούς ξεσηκώθηκε όλος ο κόσμος, απ’ τους Άγγλους ποιος;». «Τώρα έχουμε στρατό, χιλιάδες ΕΛΑΣίτες, αύριο αν μας πάρουν τα όπλα τι θα είναι; Φυλακές, εξορίες, εκτελέσεις…» και δεν έπεσε έξω.

Αυτά έβαζε με το νου του και δεν πειθάρχησε στη Συμφωνία της Βάρκιζας και πήρε πάλι τα βουνά. Χάθηκε παράκαιρα στα 40 του χρόνια στα φαράγγια της Μεσούντας, στις 15 Ιούνη 1945, στη μέση του αγώνα. Δεν άντεχε την υποκρισία, την υποχωρητικότητα, την υπερτίμηση του εχθρού και την υποτίμηση του λαϊκού κινήματος.

Οι σκέψεις του και οι εκτιμήσεις του για το ρόλο των ξένων δυνάμεων δικαιώθηκαν απ’ τη ζωή, πράγμα που συνεχίζεται και σήμερα.

Το πρώτο λάθος για τον Άρη είναι του Γ. Σιάντου, του Παρτσαλίδη και του Ιωαννίδη που δεν μας έδωσαν «Φύλλο Πορείας» για έξω και επί τέσσερις μήνες τρέχαμε από Αθήνα μέχρι Αλβανία.

Τον Άρη τον έφαγαν οι μεταβαρκιζιανές κυβερνήσεις στη χώρα μας και έμεινε στην ιστορία σαν ένας μεγάλος στρατηλάτης, όπως ο Θ. Κολοκοτρώνης, ο Γ. Καραϊσκάκης, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο Μ. Μπότσαρης, ο Μακρυγιάννης και άλλοι. Ήταν ατρόμητος κομμουνιστής – επαναστάτης.

Ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ Θόδωρος Παρλαπάνος

ή «Κολοκοτρώνης»

Υ.Γ. Χαίρομαι ιδιαίτερα για τις χρονιάτικες εκδηλώσεις, ακόμα και μαραθώνιους – ημιμαραθώνιους που οργανώνονται από τις αντιστασιακές οργανώσεις με τη συμμετοχή των κατοίκων στη μνήμη των πεσόντων και των καταστροφών από τις ορδές του Μουσολίνι, του Χίτλερ και του Τσώρτσιλ. Και λυπάμαι που δεν παίρνω μέρος λόγω της ηλικίας (94 ετών) και τα τέσσερα τραύματα από τους αποικιοκράτες.