Οι προνομιούχες τάξεις της Ονδούρας, με την αμέριστη υποστήριξη των αρχηγών του στρατού που είναι εκπαιδευμένος στις τεχνικές της αμερικάνικης σχολής, επέδειξαν για μια ακόμη φορά τη βάρβαρη αντιδραστικότητα τους. Συνηθισμένες για δεκαετίες να κυβερνούν με σιδερένιο χέρι τη χώρα, κάτω από την προστατευτική σκέπη των ΗΠΑ, δεν ήταν δυνατό να ανεχτούν ούτε ένα προαιρετικό για το λαό της Ονδούρας δημοψήφισμα. 
Αυτό το δημοψήφισμα δε θα έδινε μια επαναστατική στροφή στην πολιτική στην Ονδούρα, όπως ήταν ξεκάθαρο από το περιεχόμενο της πρότασης του προέδρου και της ίδιας της ολιγαρχικής προέλευσης του προέδρου Ζελάγια. Αλλά η εμπειρία των τελευταίων χρόνων στη Λατινική Αμερική έχει διδάξει στις προνομιούχες τάξεις ότι είναι πολύ δύσκολο να πάρουν πίσω τις πολιτικές και κοινωνικές κατακτήσεις του λαού, όταν αυτές έχουν κερδηθεί. Για αυτό το λόγο εξαπέλυσαν ένα ξαφνικό χτύπημα σε κάθε «δημοκρατική αστάθεια» όπως αυτή που θα διεξαγόταν αυτό το σαββατοκύριακο και η οποία θα σήμαινε ότι αποδέχονται την ισχύ της λαϊκής θέλησης για πολιτικές μεταρρυθμίσεις. Ο κυνισμός της ολιγαρχίας της Ονδούρας είναι αξιοσημείωτος, αφού κρύβεται πίσω από ένα νόμο με συγκεκριμένο σκοπό, τον οποίο ψήφισαν τον τελευταίο καιρό, με την πιστή υπηρεσία του κοινοβουλίου και των δικαστηρίων, προκειμένου να μπλοκάρουν κάθε κίνηση για τη σύγκληση της Εθνικής Συντακτικής Συνέλευσης, όπως προσπάθησε να κάνει ο Ζελάγια. Ένας νόμος που βασίζεται σε ένα Σύνταγμα (1982) που ψηφίστηκε στα πιο μαύρα χρόνια της επέμβασης του Ρέιγκαν στην Κεντρική Αμερική. Δεν είναι σύμπτωση ότι η τακτική που χρησιμοποιήθηκε τώρα στην Ονδούρα θυμίζει την τακτική εκείνης της περιόδου, με την ξαφνική απαγόρευση κυκλοφορίας, την καταστολή και το «μπλακάουτ της ενημέρωσης», αλλά πολύ περισσότερο θυμίζει το πραξικόπημα του Απρίλη του 2002 στη Βενεζουέλα. Ιδιαίτερα διαφωτιστική είναι η αξίωση του Μιτσελέτι, που διορίστηκε πρόεδρος από τους πραξικοπηματίες για να δοθεί η εντύπωση της συνταγματικής νομιμότητας, ο οποίος ανακοίνωσε ότι είναι πρόθυμος να δεχτεί πίσω τον Ζελάγια, αλλά «χωρίς την υποστήριξη του Ούγκο Τσάβες». Αυτή η αξίωση κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις των πραξικοπηματιών, οι οποίοι θορυβήθηκαν από την προσέγγιση του κράτους της Ονδούρας στην Βολιβαριανή Συμμαχία (ALBA). Αλλά η αξίωση του Μιτσελέτι είναι, επίσης, παραπλήσια με τις ανακοινώσεις του Μπάρακ Ομπάμα, ο οποίος, μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτή η ανακοίνωση, δεν έχει καταδικάσει το πραξικόπημα, ούτε το έχει χαρακτηρίσει ως τέτοιο, αλλά αξίωσε να λυθεί αυτή η σύγκρουση μέσω ενός «διαλόγου ελεύθερου από την ξένη ανάμιξη», απαίτηση που στρέφεται ενάντια στις προοδευτικές κυβερνήσεις της ηπείρου. Αυτές οι ασάφειες, μαζί με τη σιωπή της αμερικάνικης πρεσβείας την ώρα του πραξικοπήματος, υπογραμμίζουν, το λιγότερο, τον κυνισμό της νέας διακυβέρνησης των ΗΠΑ και ρίχνουν τις υποψίες τους πάνω στον «γείτονα από το Βορρά». Αλλά, επίσης, αξιοσημείωτη ήταν η αργή αντίδραση της ΕΕ τις πρώτες στιγμές του πραξικοπήματος, γεγονός που είναι επακόλουθο της παραδοσιακής αντιμετώπισης της προς τα αμερικανικά κράτη. Υπό αυτή την έννοια, ο ρόλος που έπαιξαν, γενικά, τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ και ειδικά αυτά της Ισπανίας ήταν θλιβερός και υπέρ της ολιγαρχίας, όπως ήταν και στις δύσκολες στιγμές της Βενεζουέλας.
Αυτή την ώρα, οι Ουνδουριανοί συγκεντρώνονται στην Τεγκουσικάλπα (σ.τ.μ. την πρωτεύουσα της Ονδούρας) για να δείξουν την αντίθεσή τους στο πραξικόπημα και έχουν καλέσει πανεθνική απεργία για τον ίδιο σκοπό. Η ικανότητα της λαϊκής αντίστασης θα εξαρτηθεί έντονα από την υποστήριξη που της παρέχεται από το εξωτερικό, γι’ αυτό είναι απαραίτητο όλος ο αριστερός κόσμος να αποδείξει ενεργά την αλληλεγγύη του, να υποστηρίξει τις κινητοποιήσεις που λαμβάνουν χώρα για την υποστήριξη της κυβέρνησης της Ονδούρας και να πιέσει το ισπανικό κράτος να πάρει θέση σθεναρά και σταθερά για την απόρριψη του πραξικοπήματος.
Για τον προλεταριακό διεθνισμό
Έξω οι ιμπεριαλιστές από τη Λατινική Αμερική
Κομμουνιστικό Κόμμα Ισπανίας (μαρξιστικό-λενινιστικό)
Γραμματεία της Κεντρικής Επιτροπής
Ανακοίνωση για τις εξελίξεις στην Ονδούρα έβγαλε και το Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Βενεζουέλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου