Ιταλία: Η κρίση του κυβερνητικού Συνασπισμού

ΙΤΑΛΙΑ

Η κρίση του κυβερνητικού Συνασπισμού

Ο υπεραντιδραστικός ηγέτης του κόμματος της LEGA, υπουργός των Εσωτερικών Σαλβίνι, προκάλεσε τον Αύγουστο κυβερνητική κρίση. Ως πρόσχημα χρησιμοποίησε την διεξαγωγή ψηφοφορίας στη Βουλή για το προσχέδιο ΤAV (ανώτατο όριο ταχύτητας τρένων), όπου το Κίνημα των 5-Αστέρων (5SM) που ακόμα έχει την πλειοψηφία στην Κυβέρνηση, ψήφισε ενάντια στη LEGA, για να διατηρήσει το προσωπικό του κύρος, εξαιτίας των διαρκών αποτυχιών του.

Η κρίση είχε ήδη από καιρό προαναγγελθεί. Εδώ και 14 μήνες οι σχέσεις μεταξύ των δυο ποπουλιστικών κομμάτων της κυβέρνησης των 5-Αστερων-LEGA χαρακτηρίζονταν από διαρκείς πολεμικές, φαγωμάρες, συγκρούσεις, προσβολές, ίντριγκες και καρφώματα.

Στις διαμάχες για το TAV, για τη «διαφοροποιημένη περιφερειακή αυτονομία», για τον ενιαίο φόρο, για την εκλογή του Πρόεδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εκδηλώθηκε η ξεκάθαρα έντονη αντίθεση μεταξύ των διαφόρων παρατάξεων της μπουρζουαζίας και των μικροαστών στη βόρεια και νότια Ιταλία, δυο διχασμένες περιφέρειες.

Μετά τις Ευρωεκλογές που εκδηλώθηκε η αντιστροφή μεταξύ 5SM και LEGA, κυριαρχούσε γενικά η αναμονή ότι ο Salvini με την πρώτη καλύτερη ευκαιρία θα άφηνε να σπάσει ο κόμπος.

Οι «συναλλαγές» μεταξύ LEGA και Ρωσίας – ένα story διαφθοράς, στο οποίο είναι αναμεμειγμένοι συνεργάτες του Salvini – συνέβαλε στην επιτάχυνση της κρίσης.

Όμως ουσιαστικά διαλύθηκε η κυβερνητική πλειοψηφία εξαιτίας των εσωτερικών αντιθέσεων τους. Η «κιτρινο-πράσινη» συμμαχία στην πραγματικότητα δεν αποκαταστάθηκε ποτέ. Ήταν μόνο μια ιδιωτική συμμαχία χωρίς αντικείμενο πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι.

Ο Salvini τίναξε στον αέρα την κυβέρνηση φοβούμενος να μην τον καταστήσουν υπεύθυνο για τον επικίνδυνα απειλητικό Προϋπολογισμό. Μόνο έτσι μπορεί να συνεχίσει κατά τον εκλογικό αγώνα την κοινωνική δημαγωγία, το σοβινισμό, την ξενοφοβία, τα επιζήμια ψεύδη του για να αποσπάσει την έγκριση των πιο φτωχών προς όφελος των πλουσίων.

Σύντομα θα γνωρίζουμε, αν το φθινόπωρο θα έχουμε νέες πρόωρες εκλογές. Αυτές θα ήταν ιδιαίτερες εκλογές: ένα είδος Δημοψηφίσματος για μια απεριόριστη κυβερνητική εξουσία του Salvini, αφού ο ίδιος βρίσκεται στην υπηρεσία των πιο αντιδραστικών και πιο πολεμόχαρων τμημάτων του μονοπωλιακού κεφαλαίου, που απαιτεί μια αυταρχική κυβέρνηση.

Μια κυβέρνηση, που θα στηρίζεται σε μια πλατιά κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η οποία θα πάρει αμέσως μέτρα προς όφελος των κερδών, για παραπέρα επέκταση του ρατσιστικού αστυνομικού κράτους, που ο Salvini έχει αρχίσει να οικοδομεί με τον περιορισμό των δικαιωμάτων ελευθερίας μέσω των διαφόρων «διαταγμάτων ασφάλειας», που πρόσδεσαν την Ιταλία στην πολεμική μηχανή του Τραμπ.

Ο σκοτεινός ηγέτης της LEGA έχει σήμερα την ευκαιρία να το πράξει, επειδή διευκολύνεται από την ανικανότητα και την συνυπευθυνότητα των 5SM καθώς και από τις εσωτερικές διαμάχες του φιλελευθερου-ρεφορμιστικού Δημοκρατικού Κόμματος. Τα τελευταία δυο κόμματα συγκαλύπτουν τον ταξικό χαρακτήρα της LEGA. Δε θέλουν να κινητοποιηθεί η εργατική τάξη ενάντια στον αντιδραστικό κίνδυνο.

Μπροστά σ’ αυτά τα δεδομένα – αν υλοποιηθεί αυτό το ειδικό Δημοψήφισμα για την εξουσιοδότηση του Salvini – οι εργάτες, οι άνεργοι, η υποαπασχολούμενη νεολαία, οι καταπιεσμένες γυναίκες, οι χαμηλοσυνταξιούχοι θα δώσουν τη δική τους απάντηση και θα φράξουν το δρόμο στο αντιδραστικό σχέδιο Salvin, όπως αρνήθηκαν, πριν 3 χρόνια, το αντιδραστικό σχέδιο του Renzi.

Είναι άλλωστε επίσης δυνατό η φιλο-ΕΕ-παράταξη της μπουρζουαζίας, με τη βοήθεια του Mazzarella, προέδρου της Δημοκρατίας, και των ηγετών της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, να εγκαθιδρύσουν με επιτυχία μια «θεσμική κυβέρνηση», για να συνεχιστεί παραπέρα η πολιτική λιτότητας, με τη δικαιολογία, να αποφύγουν μια δραστική αύξηση του ΦΠΑ– με συνέπεια να ανοίξει ο δρόμος για μια διάδοχη Δεξιά κυβέρνηση.

Τους επόμενους μήνες θα ανεβεί παραπέρα το πολιτικό θερμόμετρο, ενώ αναπόφευκτα θα δυσκολευθεί παραπέρα η κατάσταση της οικονομίας της Ιταλίας, όταν ήδη τώρα εκατοντάδες επιχειρήσεις βρίσκονται σε κρίση.

Η μεγάλη αποτυχία του ιταλικού ιμπεριαλισμού θα πιέσει τη νέα κυβέρνηση, όποια κι’ αν είναι, για νέα σκληρά μέτρα ενάντια στην εργατική τάξη και τις λαϊκές μάζες, οι οποίες από την πλευρά τους πρέπει να ξανακερδίσουν την πρωτοβουλία με απεργίες και με περιφερειακές και πανιταλικές διαδηλώσεις.

Στον αγώνα της η εργατική τάξη ενάντια στα παλιά και νέα κόμματα της μπουρζουαζίας πρέπει να ξανακερδίσει την ανεξαρτησία της να υπερασπίσει τα συμφέροντά της αμέσως όπως επίσης και στο μέλλον να κινητοποιηθεί ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου, ενάντια στην πολιτική αντίδραση και ενάντια στον κίνδυνο του πολέμου.

Η μοναδική πραγματική δύναμή μας είναι η ενότητα της τάξης. Η μοναδική διέξοδος από αυτή την κατάσταση είναι ο αγώνας για μια πραγματική κυβέρνηση των εργατριών και εργατών.

13. Αυγούστου 2019

Α.Rossi, εκδότης της «Scintilla»