«ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ»: προεκλογική έξαρση του αντιδραστικού αστικού εθνικισμού

Α. Η Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ στις εθνικιστικές επάλξεις καλοκαιριάτικα, συνεχίζοντας

τις υπερ-«πατριωτικές» της «μελωδίες»

Ακόμα καλά-καλά δεν είχε στεγνώσει στις στήλες του «Ριζοσπάστη» το δηλητηριώδες καθημερινό μελάνι του πιο ακραίου επιθετικού αντιδραστικού αστικού ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ για τον ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟ «αλυτρωτισμό-εθνικισμό»(!) της ΔΙΜΕΡΟΥΣ «Συμφωνίας των Πρεσπών» που ΤΑΧΑ «συντηρεί τα σπέρματα του αλυτρωτισμού» («Ρ» 13/12/2018, σελ. 6) και η ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ αποφάσισε να δώσει συνέχεια στον κατήφορο του αντιδραστικού αστικού εθνικισμού, «βουτώντας» βαθύτερα – φαίνεται «για λίγη δροσιά» το κατακαλόκαιρο(!) – στα αποπνικτικά νερά του ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΥ ΒΟΥΡΚΟΥ.

Έτσι, παραμονές των εκλογών (μόλις μια βδομάδα πριν) επέλεξε να ανεβάσει στην ταράτσα του πανύψηλου «ΠΥΡΓΟΥ» του ΠΕΡΙΣΣΟΥ το Κυριακάτικο «χωνί» του «Ριζοσπάστη» δηλ. τη νεο-«ορθόδοξη» θρησκόληπτη ακραία εθνικίστρια-ρατσίστρια τουρκοφάγα Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ για να συνεχίσει τις παλιές γνώριμες «μελωδίες» του αντιδραστικού αστικού εθνικισμού, η οποία ασυγκράτητη μπήκε αμέσως στον «πειρασμό», απευθυνόμενη στους αντισταλινικούς-αντιζαχαριαδικούς χρουστσοφικούς ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ «συντρόφους» της: «αναρωτιέμαι σύντροφοι πόσο δύσκολο είναι να αποτιμηθεί η ψήφος στο ΚΚΕ εκτός των άλλων και ως βαθιά και ειλικρινά πατριωτική» («Ρ» 29-30 Ιούνη 2019, σελ. 6) και αφού ωρυόμενη ούρλιαξε αρκετές φορές γοερά – ΚΑΙ μάλιστα σε «ειρηνική περίοδο»(!) – «πατρίδα»(!), «πατρίδα»(!)… a la KARL KAUTSKY σε εμπόλεμη όμως περίοδο, κατέληξε «θριαμβευτικά» (!) : «η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος στο λαό και στην πατρίδα του για να ζήσει» (στο ίδιο).

Δεν αποτελούν καθόλου έκπληξη για τους επαναστάτες κομμουνιστές μαρξιστές δηλ. λενινιστές-σταλινιστές μα ούτε και για τους συνεπείς Αντιφασίστες οι αντιδραστικές ακραίες εθνικιστικές υπερ-«πατριωτικές» «μελωδίες» της θρησκόληπτης θεούσας Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ.

Ας απαριθμηθούν μόνο κάποια ελάχιστα απ’ το «λαμπρό»(=αντιδραστικό) παρελθόν αλλά και το ανάλογο παρόν της για πληροφόρηση των νεότερων, ήταν:

Α1) στα νιάτα της φιλο-Χουντική, και στη συνέχεια,

Α2) μια «φανταχτερή δημοσιογραφίνα που πολλά χρόνια υπηρέτησε με φλογερό πάθος τη Δεξιά και την αντίδραση» (ΒΑΣΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, αρχισυντάκτης του «Ριζοσπάστη» προπολεμικά),

Α3) θήτευσε στο εθνικιστικο-φασιστικό «Δίκτυο 21»,

Α4) «πέρασε» στο «Κ»ΚΕ, εγκαινιάζοντας στον Κυριακάτικο «Ριζοσπάστη» τη διαβόητη στήλη με το χαρακτηριστικό ακραίο εθνικιστικό τίτλο «Πατριδογνωμόνιο», δίπλα στο «χάρτη της Ελλάδας» - έμβλημα δανεισμένο απ’ την εφημερίδα «ΧΩΡΑ» του ομοϊδεάτη της ακραίου εθνικιστή, φασιστοειδές Γ.ΤΡΑΓΚΑ, πρωτοπόρο στην προβολή των ναζι-φασιστικών αποβρασμάτων της «Χρυσής Αυγής»,

Α5) υπήρξε προστατευόμενη του ΧΟΥΝΤΟ-Χριστόδουλου και είχε στενότατες σχέσεις μαζί του, όσο αυτός ζούσε («ορφάνεψε» όμως πολύ νωρίς), ο οποίος επειδή «διάβαζε» κατά τη διάρκεια της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας δεν «γνώριζε»(!) ΟΥΤΕ για βασανισμούς ούτε για δολοφονίες, ενώ η ίδια στήριξε δραστήρια τη δράση και τις γνωστές απάτες της ΜΚΟ «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ», δηλώνοντας όταν επισκέφτηκε το ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ (14/1/2005): «όταν ξέρεις ποιος δίνει χρήματα, ποιος τα χειρίζεται, τι αγοράζει και που τα πηγαίνει – γιατί θα πάνε και σε συγκεκριμένους φορείς με συγκεκριμένα αποδεικτικά – με κάνει να αισθάνομαι λίγο καλύτερα και ως χριστιανός και ως φιλάνθρωπος και ως πολίτης και ως βουλευτής» (!!!),

Α6) τάχθηκε ΚΑΤΑ της κατάργησης του θρησκεύματος από τις ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ, στήριξε τις φασιστικές συγκεντρώσεις, τις λεγόμενες «λαοσυνάξεις» του ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ και συμμετείχε σε αυτές, ενώ «αλώνιζε» μέρα-νύχτα τα κανάλια ουρλιάζοντας ασυνάρτητα, συνοδευόμενη απ’ το «Ριζοσπάστη» που κλαψούριζε καθημερινά για το «διχασμό του λαού»(!), μ’ αποτέλεσμα ο μεγαλοαστός πολιτικός ΣΗΜΙΤΗΣ να τους βγει απ τα αριστερά ΚΑΤΑΡΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ («η χώρα δεν αντέχει ανάλογο «διχασμό» με εκείνο που προκάλεσε η απόφαση της κυβέρνησης Σημίτη για τις ταυτότητες», «Ρ» 7/9/2006, σελ. 31),

Α7) στήριξε την προκλητική εθνικιστική-σοβινιστική, ρατσιστική και φασιστική του δράση κατά την περίοδο της θητείας του στον «Αρχιεπισκοπικό θρόνο», αλλά και τις ακραίες σκοταδιστικές θρησκευτικές του απόψεις.

Β. Ο αντιδραστικός ΑΣΤΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ

Ο αντιδραστικός ΑΣΤΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ είναι πολύ παλιότερος από εκείνον της Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ. Πρωτοεμφανίστηκε στις γραμμές της διορισμένης δεξιάς οπορτουνιστικής προδοτικής ηγεσίας το Μάρτη του 1956, στο νέο αστικό σοσιαλδημοκρατικού τύπου «Κ»ΚΕ (1956) που ΑΝΤΙΚΑΤΕΣΤΗΣΕ το επαναστατικό λενινιστικό-σταλινικό ΚΚΕ μ’ επικεφαλής το μεγάλο επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη ΝΙΚΟ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ, μετά την επίσημη οριστική ανοιχτή ΔΙΑΛΥΣΗ του, στη Χρουστσοφική παρασυναγωγή της διαβόητης «6^ης πλατιάς Ολομέλειας». Εμφανίστηκε:

Β1. με την ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ στάση απέναντι στους Σλαβομακεδόνες αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ και τη Σλαβομακεδόνικη μειονότητα – εθνικισμός που

Β2. πέρασε σε νέα φάση με τη ΔΙΠΛΗ, εθνικιστικού χαρακτήρα, ΠΡΟΔΟΣΙΑ δηλ.: α. την ΑΠΟΔΟΧΗ απαγόρευσης της ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ των Σλαβομακεδόνων ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, β. την ΑΡΝΗΣΗ αναγνώρισης ύπαρξης Σλαβομακεδόνικης μειονότητας (Χ.ΦΛΩΡΑΚΗΣ: «για το ΚΚΕ μακεδονική μειονότητα δεν υπάρχει», «Ρ» 16/9/1988, σελ.3), με τη Συμφωνία, κατά τη διάρκεια της φασιστικής δικτατορίας, της ηγεσίας του αποστάτη σοσιαλδημοκράτη ΦΛΩΡΑΚΗ του «Κ»ΚΕ με τους αντιδραστικούς πολιτικούς ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ-ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ (=εκφραστές των πιο ακραίων εθνικιστικών κύκλων της χώρας), όπως «αποκάλυψε-ομολογεί ανοιχτά (για πρώτη φορά το 1995) ο ΚΩΝ/ΝΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ στον Πρόλογό του στο βιβλίο του Θ.ΣΚΥΛΑΚΑΚΗ: «Στο όνομα της Μακεδονίας», σελ. 3-4, Αθήνα 1995. Συμφωνία που ΔΕΝ διαψεύστηκε από ΚΑΝΕΝΑΝ (ΦΛΩΡΑΚΗ-«Κ»ΚΕ) μα ΟΥΤΕ θα μπορούσε να διαψευστεί, αφού ΚΑΙ οι ΔΥΟ παραπάνω ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ υλοποιήθηκαν στην ΠΡΑΞΗ κατά τη διάρκεια της «μεταπολίτευσης»: η μεν α) με την «Κοινή Απόφαση υπουργών Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης», Αθήνα 29.12.1982, Αρθ. Πρωτ. 106841 (ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ-ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΗ), η οποία ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕ την επιστροφή των περήφανων και γενναίων ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ στον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν και για τον οποίο έχυσαν ποτάμια αίμα, επειδή «δεν είναι Έλληνες στο γένος»(!), η δε β) με την ανοιχτή επαίσχυντη ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ Δήλωση του αποστάτη σοσιαλδημοκράτη, λακέ της αντιδραστικής αστικής τάξης, Χ.ΦΛΩΡΑΚΗ: «για το ΚΚΕ μακεδονική μειονότητα δεν υπάρχει» («Ρ» 16/9/1988, σελ.3) με την οποία κηρύσσεται ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ η ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ μειονότητα. (βλέπε «Πρόλογο» Κ.ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ σε Θ.ΣΚΥΛΑΚΑΚΗ: «Στο όνομα της Μακεδονίας», σελ. 3-4, Αθήνα 1995 και Αποσπάσματα «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» Νο 446 Ιούνη-Ιούλη-Αύγούστου 2018, σελ. 2) – μ’ αυτή του τη δήλωση ο αποστάτης Χ.ΦΛΩΡΑΚΗΣ αναδεικνύεται ΕΠΙΠΛΕΟΝ στο πιο θλιβερό, αδίστακτο και κυνικότατο σοβαροφανές ενεργούμενο των πιο ακραίων εθνικιστικών-σοβινιστικών κύκλων της ντόπιας αντιδραστικής αστικής τάξης.

Ας προσεχθεί ιδιαίτερα, ότι η Δήλωση ΦΛΩΡΑΚΗ για «ανυπαρξία»(!) της Σλαβομακεδόνικης μειονότητας (1988) έγινε 7 χρόνια νωρίτερα από την ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ (1995) - δήλωση που έγινε κατ’ εντολή των ακραίων εθνικιστικών κύκλων και αποτελεί επανάληψη του ψευδέστατου και εντελώς ατεκμηρίωτου ισχυρισμού του ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ότι «τέτοια μειονότητα, μετά το 1950, είναι πράγματι βέβαιο ότι δεν υπάρχει στη χώρα μας» (Θ.ΣΚΥΛΑΚΑΚΗ: «Στο όνομα της Μακεδονίας», σελ. 3, Αθήνα 1995)» («ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» Νο 451, Γενάρη 2019).

Β3. ο αστικός ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ εκφράζεται και στα σύμβολα του Χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ με την τοποθέτηση στα κεντρικά γραφεία του πολυώροφου μεγάρου του ΠΕΡΙΣΣΟΥ ΔΥΟ Σημαιών: δίπλα στην κόκκινη Σημαία με σφυροδρέπανο (που εκφράζει τα επαναστατικά κομμουνιστικά Κόμματα, ενώ τα ρεφορμιστικά Χρουστσοφικά τη χρησιμοποιούν για εξαπάτηση των εργαζομένων) κυματίζει και η Ελληνική Σημαία, λες και ο Περισσός ΔΕΝ βρίσκεται στην Αθήνα-Ελλάδα – ο συνδυασμός και των δυο εκφράζει τον αντιδραστικό αστικό ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ στις γραμμές του «Κ»ΚΕ,

Β4. ισχυροποίηση του αστικού εθνικισμού εκφράζει ΚΑΙ η αποδοχή της τοποθέτησης στον Κυριακάτικο «Ριζοσπάστη» απ’ την ακραία εθνικίστρια θεούσα Λ.ΚΑΝΕΛΛΗ του επαίσχυντου υπερ«πατριωτικού»(!) «Πατριδογνωμόνιου», δίπλα στο «χάρτη της Ελλάδας», λες και τις άλλες μέρες ο ρεφορμιστικός «Ριζοσπάστης» ΔΕΝ είναι «πατριωτική» εφημερίδα.

Β5. Στήριξαν τις ακραίες εθνικιστικές-σοβινιστικές απόψεις του αντιδραστικού Ιερατείου για το βιβλίο Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού και συμπαρατάχθηκαν με την Αντίδραση απαιτώντας να αποσυρθεί, με τον «Ελεύθερο Τύπο» (28/3/2007) να προβάλλει περιχαρής πρωτοσέλιδα την ΚΟΙΝΗ θέση «απόσυρσης» των «Κ»ΚΕ-ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: «διμέτωπος για την Ιστορία, Ιερά Σύνοδος και ΚΚΕ ζητούν να αποσυρθεί το βιβλίο», και όταν αυτό αποσύρθηκε απ’ την αντιδραστική κυβέρνηση ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία πανηγύριζε μαζί με το ντόπιο μεσαιωνικό Ιερατείο και την εθνικιστική φασιστική αντίδραση και αισθάνονταν δικαιωμένη που ικανοποιήθηκε το αίτημά της («Ρ» 26/9/2007, σελ. 3).

Β6. Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ εκφράστηκε και στην περίπτωση που το φέρετρο του αποστάτη σοσιαλδημοκράτη Φλωράκη σκεπάστηκε με ΔΥΟ Σημαίες: κόκκινη-ελληνική (ανεξάρτητα απ’ το αν ήταν επιθυμία του ή όχι), λες και ΔΕΝ ήταν Έλληνας, σ’ αντίθεση μ’ εκείνη του Πορτογάλου Χρουστσοφικού ΑΛΒΑΡΟ ΚΟΥΝΙΑΛ που το φέρετρό του ήταν σκεπασμένο ΜΟΝΟ με την κόκκινη Σημαία (παρά τη δημαγωγική ρεφορμιστική απάτη).

Β7. Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ εκφράζεται μόνιμα και στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής απέναντι στις γειτονικές χώρες: Τουρκία, Αλβανία, Βουλγαρία, κλπ., και τελευταία με ιδιαίτερη σφοδρότητα απέναντι στην πΓΔΜακεδονίας και το λαό της.

Β8. Επειδή στην περίπτωση της εξομάλυνσης των σχέσεων Ελλάδας-πΓΔΜακεδονίας, μ’ αφορμή την ιστορική «Συμφωνία των Πρεσπών», ο αστικός ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ πήρε ακρότατη επιθετική μορφή σε βάρος της γειτονικής χώρας και του λαού της ας δοθεί εδώ ένα παλιότερο απόσπασμα («ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» Νο 451, Γενάρη 2019), σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα με υπότιτλο:

«Συμφωνία των Πρεσπών»: εθνικιστική ηγεσία του «Κ»ΚΕ: «θαρραλέα» μαχητική ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ της πιο ακραίας αστικής εθνικιστικής Αντίδρασης και Εμπροσθοφυλακή της

1. Η ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ηγεσία του «Κ»ΚΕ, μ’ αφορμή τη «Συμφωνία των Πρεσπών» συγκρότησε ΚΟΙΝΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ επιθετικό αντιδραστικό μέτωπο κατά του ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟΥ «αλυτρωτισμού-εθνικισμού»(!) της πΓΔΜακεδονίας μ’ όλες τις αντιδραστικές εθνικιστικές δυνάμεις: απ’ τις Ναζι-φασιστικές της «Χρυσής Αυγής», φασιστική ΝΔ, φασιστοειδές ΚΑΜΜΕΝΟ, κλπ. ως τους εθνικιστές των άλλων μεγαλοαστικών κομμάτων και την εκκλησιαστική Αντίδραση στη βάση της ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ-ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΗΣ της «Συμφωνίας των Πρεσπών»

2. Όμως το «Κ»ΚΕ ξεπέρασε απ’ τα δεξιά όλες τις ακραίες εθνικιστικές δυνάμεις και αναδείχθηκε όχι μόνο σε «θαρραλέα» μαχητική ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ της πιο ακραίας αστικής εθνικιστικής Αντίδρασης αλλά και σε Εμπροσθοφυλακή της, επειδή όλα τα κόμματα ΔΕΝ έκαναν ξεχωριστές κομματικές εθνικιστικές συγκεντρώσεις: συμμετείχαν μόνο στις εθνικιστικές φασιστικές συγκεντρώσεις υπό την αιγίδα των διαφόρων εθνικιστικών φασιστικών συλλόγων «Μακεδονομάχων». ΜΟΝΟ το «Κ»ΚΕ έκανε ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ εθνικιστικές συγκεντρώσεις σε διάφορες πόλεις κατά του ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟΥ «αλυτρωτισμού-εθνικισμού»(!) της πΓΔΜακεδονίας και του λαού της.

3. ΚΑΝΕΝΑ εθνικιστικό κόμμα ΔΕΝ τύπωσε αφίσες για τη «Συμφωνία των Πρεσπών». Το έπραξε ΜΟΝΟ το «Κ»ΚΕ.

4. ΚΑΝΕΝΑ εθνικιστικό κόμμα ΔΕΝ κόλλησε αφίσες. ΜΟΝΟ το «Κ»ΚΕ γέμισε τους δρόμους των διαφόρων πόλεων, ξεκινώντας απ’ την ολοσέλιδη αφίσα που κάλυπτε ολόκληρη την πρώτη σελίδα του «Ριζοσπάστη»: «ΟΧΙ: στη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ , στα σχέδια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, στον αλυτρωτισμό και τον εθνικισμό» και στο τέλος, μετά το επιθετικό εθνικιστικό ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ, σε μικρότερο μέγεθος έρχεται η πικάντικη εύγευστη σάλτσα «ΝΑΙ: στη φιλία-αλληλεγγύη και κοινή πάλη των λαών»

Χαρακτηριστικό είναι ότι πουθενά στις αφίσες ΔΕΝ υπάρχει σύνθημα κατά του ΝΤΟΠΙΟΥ «αλυτρωτισμού-εθνικισμού» αλλά ΜΟΝΟ κατά του ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΟΥ «αλυτρωτισμού-εθνικισμού»(!) της πΓΔΜακεδονίας.

5. Έφτασε δε στο σημείο να κρεμάσει(!) στην «ΑΚΡΟΠΟΛΗ» αφίσες-πανό στα ελληνικά-αγγλικά με το ίδιο περιεχόμενο. Φαίνεται πως η ηγεσία του «Κ»ΚΕ είχε «πληροφορίες» ότι τα ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ της πΓΔΜακεδονίας βρίσκονταν καθοδόν να καταλάβουν «Ακρόπολη-Παρθενώνα». Αν είχε κρεμάσει τα «πανό» στη «Βεργίνα» ή στο «Λευκό Πύργο» ίσως αποκτούσαν μεγαλύτερη «πειστικότητα»(!)»

Την ακραία εθνικιστική στάση-θέση ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ-ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΗΣ της «Συμφωνίας των Πρεσπών» η ηγεσία του «Κ»ΚΕ προσπάθησε ανεπιτυχώς να συγκαλύψει-αποκρύψει απ’ την εργατική τάξη και το λαό μ’ έναν εντελώς διάτρητο ψευτο- «αντιιμπεριαλιστικό» μανδύα (περί ΝΑΤΟ,ΕΕ, κλπ.) που δεν είναι παπά ένας ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ για το λαό μασκαρεμένος αντιδραστικός αστικός ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ. Βέβαια οι σοσιαλδημοκράτες ΖΑΕΦ-ΤΣΙΠΡΑΣ-ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ ΔΕΝ είναι και δεν μπορεί να είναι, ως Σοσιαλδημοκράτες, «αντιιμπεριαλιστές» (περισσότερα: «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» Νο 450, Δεκέμβρη 2018).

Κλείνοντας, ας δοθεί ακόμα μια φορά η επαναστατική γραμμή του ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΟΥ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ. Σε πλήρη αντιπαράθεση απέναντι στον έξαλλο αντιδραστικό αστικό ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ της ντόπιας εθνικιστικής αντίδρασης και του ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΥ «Κ»ΚΕ, οι αντιιμπεριαλιστικές-αντιεθνικιστικές και επαναστατικές δυνάμεις πρέπει να κινηθούν και να δράσουν στην εντελώς ΑΝΤΙΘΕΤΗ κατεύθυνση: στην ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ μιας Πολιτικής φιλίας και καλής γειτονίας απέναντι στους γειτονικούς λαούς αλλά ΚΑΙ εξομάλυνσης των εκκρεμοτήτων με τις γειτονικές χώρες, Πολιτική Αλληλεγγύης και ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΟΥ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ – μοναδικά και αποτελεσματικά ΟΠΛΑ πάλης κατά του αντιδραστικού αστικού ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ και του Ιμπεριαλισμού.

Οι αντιιμπεριαλιστές και σε πρώτη γραμμή οι επαναστάτες μαρξιστές κομμουνιστές, ακολουθώντας το ΛΕΝΙΝ, αντιπαρέθεταν πάντοτε και αντιπαραθέτουν και ΤΩΡΑ στον αντιδραστικό αστικό ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ του χρουστσοφικού σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ τον Προλεταριακό Διεθνισμό: «ο μαρξισμός προβάλλει στη θέση του κάθε Εθνικισμού το Διεθνισμό» (ΛΕΝΙΝ: τομ. 24, σελ 121, Αθήνα 1981), δηλ. τον Προλεταριακό Διεθνισμό και την Πολιτική φιλίας και Αλληλεγγύης απέναντι στους λαούς και προπαντός στους λαούς των γειτονικών χωρών, επειδή, σημειώνει αλλού ο ΛΕΝΙΝ: «ο αστικός Εθνικισμός και ο Προλεταριακός Διεθνισμός – αυτά είναι δυο συνθήματα ανειρήνευτα εχθρικά, που αντιστοιχούν στα δυο μεγάλα ταξικά στρατόπεδα όλου του καπιταλιστικού κόσμου» (ΛΕΝΙΝ: τομ. 24, σελ 122, Αθήνα 1981), εφιστώντας συνάμα την προσοχή των κομμουνιστών: «Ο μαρξισμός είναι ανειρήνευτος απέναντι στον αστικό Εθνικισμό, ακόμα και στον πιο «δίκαιο», «καθαρούτσικο», ραφιναρισμένο και πολιτισμένο» (ΛΕΝΙΝ: τομ. 24, σελ 130, Αθήνα 1981).

Σ’ άλλο σημείο τονίζει: «το Κεφάλαιο είναι δύναμη διεθνής. Για να νικηθεί, χρειάζεται η διεθνής ένωση των εργατών, η διεθνής αδελφοσύνη τους. Είμαστε εχθροί του εθνικού μίσους, της εθνικής διχόνοιας, της εθνικής απομόνωσης. Είμαστε διεθνιστές» (LENIN: Ausgewählte Werke, Bd.II, s. 640, Verlag für fremdsprachige Literatur, Moskau 1947), για να συστήσει με τη μέγιστη δυνατή σαφήνεια: «όποιος θέλει να υπηρετήσει το προλεταριάτο, οφείλει να αγωνίζεται για την ενότητα των εργατών όλων των εθνών, οφείλει να αγωνίζεται χωρίς λιποψυχία και σταθερά ενάντια στον αστικό εθνικισμό, πρώτα-πρώτα ενάντια στο «δικό» του εθνικισμό και ύστερα ενάντια στον εθνικισμό του εξωτερικού» (διαφορετική απόδοση από εκείνη που υπάρχει στο: ΛΕΝΙΝ: τομ. 24, σελ 121, Αθήνα 1981).

Ο αντιδραστικός αστικός ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ δηλητηριάζει τους λαούς των Βαλκανίων και ταυτόχρονα την ελληνική εργατική τάξη και το λαό μας: «ο επιθετικός αστικός εθνικισμός που αποκτηνώνει, αποβλακώνει και διαιρεί τους εργάτες, για να τους σέρνει στο άρμα της μπουρζουαζίας – να πιο είναι το γεγονός της σύγχρονης πραγματικότητας» (ΛΕΝΙΝ: τομ. 24, σελ 121, Αθήνα 1981).