Κομμουνιστικό Κόμμα Κολομβίας (μαρξιστικό – λενινιστικό): Για το δημοψήφισμα και το βραβείο Νόμπελ στο Σάντος

Μετά την ανάλυσή μας στο περιοδικό “Ενότητα & Πάλη” για διάφορες διεθνείς εξελίξεις, επιθυμούμε τώρα να αναφερθούμε σε δύο γεγονότα που καταλαμβάνουν θέση στις κύριες εφημερίδες παγκοσμίως. Το πρώτο αφορά στα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στις 2 Οκτώβρη, και το δεύτερο στο βραβείο Νόμπελ Ειρήνης που πρόσφατα απονεμήθηκε στον πρόεδρο Χουάν Μανουέλ Σάντος.

Το δημοψήφισμα και τα αποτελέσματά του

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος της 2ας Οκτώβρη, είναι υποχρεωτικό να αναφέρουμε τα παρακάτω. Προσήλθαν στις κάλπες 12.806.885 κολομβιανοί σε σύνολο 34.889.945 εγγεγραμμένων. Αυτό σημαίνει ότι μόνο το 36,7% των εκλογέων ανταποκρίθηκε στο κυβερνητικό κάλεσμα, ενώ το 63,29% απείχε. Στο ερώτημα: “Στηρίζετε την τελική συμφωνία για τον τερματισμό της σύγκρουσης και της οικοδόμηση μιας διαρκούς και σταθερής ειρήνης;”, οι εκλογείς που απάντησαν “Ναι” ανήλθαν σε 6.377.482, δηλαδή, 49,7% των ψηφισάντων, ενώ όσοι ψήφισαν “Όχι”, απορρίπτοντας τις συμφωνίες της Αβάνας, ήταν 6.431.376, δηλαδή, το 50,2% των ψηφισάντων.

Αναμφίβολα, είναι πολλαπλές οι αναγνώσεις αυτών των αποτελεσμάτων. Από πλευράς μας, θα συνεχίσουμε να επιμένουμε στο γεγονός ότι η ανάλυση των γεγονότων πρέπει να βασίζεται σε μια ακριβή και αντικειμενική ανάγνωση αυτών, όπως απαιτεί η κοσμοαντίληψή μας, τα συμφέροντα και οι φιλοδοξίες του προλεταριάτου. Σε αυτή και άλλες περιπτώσεις, οφείλουμε να ξεχωρίσουμε από πραγματιστικές και λαϊκιστικές οπτικές, οι οποίες τείνουν να προκαθορίζουν την μοίρα των ανθρώπων αγνοώντας ότι οι κοινωνίες μας αποτελούν θέατρο μιας οξυνόμενης ταξικής πάλης που προκαλείται από τα διαφορετικά και αλληλοσυγκρουόμενα κοινωνικά και πολιτικά συμφέροντα και ιδιοτέλειες.

Ένα πρώτο ουσιαστικό συμπέρασμα από αυτό το δημοψήφισμα, αναδεικνύει ότι η ειρήνη στην Κολομβία περνά μέσα από την πιο πλατιά και αποφασιστική συμμετοχή των διάφορων κοινωνικών και πολιτικών τομέων της χώρας. Όσο κυριαρχούν ο αποκλεισμός και ο στιγματισμός, όσο η πλειοψηφία θα συνεχίσει να αποφεύγει ανοιχτά να συζητήσει και να καθορίσει τα πανεθνικά προβλήματα, η ειρήνη θα συνεχίσει να είναι η πλατφόρμα και ο δρόμος κάποιων για τη διασφάλιση των ιδιαίτερων οικονομικών και πολιτικών προνομίων, όμως όχι η ειρήνη της πανεθνικής πλειοψηφίας η οποία επιζητά ουσιαστικές αλλαγές, τόσο στο επίπεδο ζωής, όσο και στην άσκηση των δικαιωμάτων και την ελευθερία της.

Η καμπάνια και τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος μάς λένε ότι η ειρήνη στην Κολομβία δεν είναι η ειρήνη που προωθούν πομπωδώς η κυβέρνηση και οι FARC-EP. Μία σταθερή και διαρκής ειρήνη έχει περισσότερο και πιο υπερβατικό περιεχόμενο από αυτό που προνοούν οι συμφωνίες της Αβάνας. Η ειρήνη που διεκδικεί ο λαός και θέλει η Κολομβία, απαιτεί από το κράτος και την κυβέρνηση Σάντος το άνοιγμα και την ανάπτυξη ενός πλατιού εθνικού διαλόγου, ο οποίος να περιλαμβάνει, πέραν των θεσμών, όλους τους κολομβιανούς, τις διάφορες αντάρτικες οργανώσεις, τα πολιτικά κόμματα, τις κοινωνικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις, τους αγρότες, τη νεολαία, τις γυναίκες και όλα τα θύματα ενός πολέμου που διαρκεί πάνω από 50 χρόνια.

Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος λένε ότι δεν αρκεί μία συμφωνία με τις FARC-EP, ότι υπάρχει ανάγκη μιας συμφωνίας στην οποία θα εκπροσωπούνται ο Εθνικος Απελευθερωτικός Στρατός (ELN) και ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός (EPL) ως οργανώσεις που έχουν εξεγερθεί ένοπλα· μία συμφωνία επαρκώς συζητημένη από την κολομβιανή κοινωνία με τρόπο όπου οι αλλαγές που η ίδια απαιτεί θα διασφαλίζονται από μία τάξη που αποτελεσματικά θα τις διευκολύνει και θα τις αξιοποιεί. Απ’ αυτή την άποψη, μπορούμε να υπογραμμίσουμε ότι, πέραν της προφανούς και γενικής απόρριψης των συμφωνιών της Αβάνας, η κολομβιανή κοινωνία, είτε συμμετείχε είτε όχι στο δημοψήφισμα, έχει τοποθετηθεί υπέρ μιας ειρήνης χωρίς αποκλεισμούς, συμμετοχικής, η οποία να λαμβάνει πλήρως υπ’όψη τα λαϊκά δικαιώματα και κυριαρχία.

Για το κόμμα μας, η μαθηματική ανάγνωση των αποτελεσμάτων είναι σημαντική, αλλά δεν μπορεί να μας οδηγεί στο να παραβλέψουμε να παρατηρήσουμε τα περιεχόμενα, τα συνθήματα, τα σύμβολα και τις μορφές συμμετοχής τόσο στην προεκλογική εκστρατεία όσο και στο ίδιο το δημοψήφισμα, γιατί από τη μελέτη τους προκύπτουν αποκαλυπτικά συμπεράσματα για την ψυχολογία, τη λαϊκή συνείδηση, τις αγωνιστικές δράσεις, τις πολιτικές εναλλακτικές και προτάσεις. Κατά τη δική μας ανάλυση, το δημοψήφισμα της 2ας Οκτώβρη αναδεικνύει, ενισχύει και επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα για μια Συντακτική Εθνοσυνέλευση πλατιού δημοκρατικού και λαϊκού περιεχομένου, η οποία να απηχεί το εκφρασμένο αίσθημα του λαού για μια ειρήνη χωρίς αποκλεισμούς, συμμετοχική, κυρίαρχη και με κοινωνική δικαιοσύνη.

Απομακρύνονται από την πραγματικότητα όσες αναλύσεις χαρακτηρίζουν νικητή τον Ουρίμπε και ηττημένο το Σάντος. Από την πλευρά μας, και οι δύο είναι χαμένοι, γιατί και οι δύο ήταν υποστηρικτές της παράδοσης και υποταγής των FARC – EP, όπως και όλων των αντάρτικων οργανώσεων στην Πολιτική Οικονομική και Δικαστική Τάξη, που, όπως έχουμε δει επανειλημμένα, προωθεί τον αποκλεισμό και τη βία της αστικής τάξης, του ιμπεριαλισμού, των μονοπωλίων και των θεσμών ενάντια στο λαό, τις οργανώσεις του και τους ηγέτες του. Ο λαός, αντίθετα, ζητά κοινωνική δικαιοσύνη και μια Πολιτική Οικονομική και Νομική Τάξη που να διευκολύνει την πρώτη και να τη διασφαλίζει.

Μεγάλες χαμένες είναι οι FARC – EP, στις οποίες ο λαός προσάπτει έλλειψη αφοσίωσης και προσήλωσης στην υπεράσπιση και προώθηση των λαϊκών συμφερόντων και φιλοδοξιών. Ο λαός απορρίπτει τις λάθος και κακές ενέργειές τους, τους πολεμικούς φόρους και την αρνητική θέση τους αναφορικά μια σοβαρή διαδικασία που να επιτρέπει ουσιαστικές αλλαγές στη ζωή της χώρας. Το μοντέλο της προωθημένης δημοκρατίας, ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων και της βελτίωσης των θεσμών που προτείνουν οι FARC-EP δεν έλαβαν τη λαϊκή έγκριση γιατί, όπως ισχυρίζονται ο εκπρόσωπος των θυμάτων, οι ηγέτες των κοινοτήτων στις ζώνες της κύριας σύγκρουσης και οι επικεφαλής σημαντικών συνδικαλιστικών και κοινωνικών οργανώσεων, ωριμάζει τις οργανώσεις μας η ιδέα ότι τα διάφορα προβλήματα της χώρας δεν μπορούν να επιλυθούν με καταπραϋντικά, αλλά επιζητούν λύσεις σε βάθος και δομικές.

Μεταξύ των ηττημένων δεν μπορούμε να παραβλέψουμε να εντάξουμε και τους δημοσιογράφους και όσους δημοσιολόγους που με τους τόνους ψεμάτων τους για το Ναι και για το Όχι απέκρυπταν τα πραγματικά πανεθνικά προβλήματα. Ήταν ένα σημαντικό μάθημα και για τους υποστηρικτές των “κοινωνικών δικτύων” που υπερβάλλοντας την πραγματικότητα των τελευταίων, πιστεύουν ότι είναι αυτοί που εκπροσωπούν σήμερα τη συνείδηση και τη συμπεριφορά των κοινοτήτων μας· σίγουρα επηρεάζουν, όμως δεν είναι αυτά τα οποία καθορίζουν την κοινωνική αλλαγή.

Οφείλουμε να καταγράψουμε τις επιπτώσεις από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Έχουμε μια συμφωνία όπως αυτή της Αβάνας η οποία δεν εγκρίθηκε από το δημοψήφισμα και σήμερα δεν έχει νομική, ούτε πολιτική ισχύ· έχουμε κάποιες ηττημένες FARC-EP, σε πορεία ακινητοποίησης και αφοπλισμού, χωρίς νόμο για αμνηστία και κίνητρα που να ευνοούν την είσοδο των μελών και των ηγετών τους στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας· έχουμε στη χώρα πολλά προπετάσματα καπνού τα οποία στοχεύουν στην επανανομιμοποίηση των θεσμών· και βέβαια έχουμε την αβεβαιότητα πολλών ηγετών και κοινοτήτων που δεν βλέπουν ένα ξεκάθαρο πανόραμα μπροστά στη συνέχιση των επιθετικών και πολεμικών πολεμικών των θεσμών.

Το κόμμα μας αναδεικνύει εκ νέου την αναγκαιότητα για μια πολιτική λύση της σύγκρουσης που να ευνοεί το διάλογο και την αλλαγή που επιθυμούν ο λαός και οι οργανώσεις του. Απορρίπτουμε τα καλέσματα για μια Εθνική Συμφωνία υπεράσπισης των συμφωνιών της Αβάνας και το κάλεσμα για μια Κοινωνική Συμφωνία του Ουρίμπε και των κυρίων του Κόμματος του Δημοκρατικού Κέντρου για την υπεράσπιση των θεσμών της χώρας. Οι επαναστάτες γνωρίζουν καλά ότι αυτά είναι απλώς χαρτιά που σήμερα πουλάνε η αστική τάξη και οι φατρίες που βρίσκονται στην εξουσία για να επανανομιμοποιήσουν το μηχανισμό κυριαρχίας και να φράξουν το δρόμο σε μια διαδικασία λαϊκής συμμετοχής που να προκρίνει τη σύγκληση μιας αυθεντικά δημοκρατικής Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης.

Θα συνεχίσουμε να προωθούμε την ιδέα για ένα μεγάλο μαζικό Πολιτικό Μέτωπο ενάντια στις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις που αυτή η κυβέρνηση θέλει να προωθήσει για να βαθύνει το νεοφιλελευθερισμό, τον αποκλεισμό και τη βία στη χώρα, θα συνεχίσουμε να προωθούμε τις κινητοποιήσεις και τους αγώνες με τους οποίους προετοιμάζεται η Πανεθνική Απεργία των Πολιτών και με τη στήριξη και τη συμμετοχή της εργατικής τάξης, των εργαζομένων και του λαού θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για μια Δημοκρατική και Κυρίαρχη Πατρίδα, επιμένοντας τις αλλαγές που ζητά η πλειοψηφία της χώρας.

Το Νόμπελ στο Σάντος

Στις 7 Οκτώβρη, η διεθνής κοινή γνώμη έμαθε για την απονομή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στο Σάντος. Οι αναλυτές δεν σταματούν να αναδεικνύουν ότι ο κ. Σάντος είναι φίλος και άνθρωπος προσηλωμένος στην ειρήνη όχι μόνο στην Κολομβία, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι ακούραστοι υποστηρικτές των συμφωνιών της Αβάνας λένε ότι το βραβείο συνιστά κλείσιμο του ματιού της διεθνούς κοινότητας υπέρ του διαλόγου με τις FARC-EP· και δεν λείπουν οι σχολιαστές που παρουσιάζουν το βραβείο ως αναγνώριση του Σάντος ως ενός μεγάλου υπερασπιστή των θυμάτων.

Και οι μεν και οι δε σφάλλουν, γιατί η ειρήνη του Σάντος, όπως είδε το σύνολο των κολομβιανών, δεν είναι η ειρήνη με κοινωνική δικαιοσύνη που ζητεί η πανεθνική πλειοψηφία. Είναι η παξ ρομάνα, η ειρήνη της υποταγής και του καταναγκασμού σε σιωπή όλων όσων αντιτίθενται σε μια δημοκρατία περιφραγμένη, η οποία δεν αναγνωρίζει δικαιώματα και ελευθερίες.

Η διεθνής κοινότητα πρέπει να βλέπει τον κ. Σάντος ως τον άνθρωπο που προώθησε την ένταξη της χώρας και των ενόπλων δυνάμεών της στο ΝΑΤΟ, στην ομάδα των Συμμάχων, οι οποίοι είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι για τις σφαγές και τη γενοκτονία του συριακού λαού. Όλοι αυτοί, υπό τις εντολές του βορειοαμερικάνικου ιμπεριαλισμού, είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι για τον πόλεμο που προωθείται σε διάφορες γωνιές του πλανήτη ενάντια στους λαούς που παλεύουν για την αυτοδιάθεσή τους.

Σφάλλουν όσοι πιστεύουν ότι με αυτό τον τρόπο εγκρίνονται οι συμφωνίες της Αβάνας, γιατί ο λαός στο δημοψήφισμα της 2ας Οκτώβρη εκφράστηκε απορρίπτοντας απερίφραστα αυτές τις συμφωνίες. Οι Πανεθνική Συμφωνία για την οποία καλούν οι διάφορες δυνάμεις των θεσμών, πέραν του να αναβιώνουν τις καταστροφικές στιγμές του Εθνικού Μετώπου της Κολομβίας των δεκαετιών ’60, ’70 και ’80, σήμερα, στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του 21υ αιώνα, δεν έχουν άλλο σκοπό από το να επανανομιμοποιήσουν το δόγμα Εθνικής Ασφαλίας και αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία ο οποίος, πό την καθοδήγηση των ΗΠΑ, στοχεύει στην εξάλειψη κάθε έκφρασης διαφωνίας απέναντι στα σχέδια νεοφιλελεύθερης προσαρμογής και τη φασιστικοποίηση.

Τα θύματα του πολέμου δεν έχουν το Σάντος ως τον ευγενή υποστηρικτή τους. Η αλήθεια, η δικαιοσύνη και η αποζημίωση για τα θύματα αποτελούν προϋποθέσεις για τη δικαιοσύνη, οι οποίες υποστηρίζονται από τις αγωνιζόμενες για τη διεύρυνση των δικαιωμάτων και ελευθεριών τους κοινότητες. Η διεθνής κοινότητα είναι σήμερα υποχρεωμένη να καταγγείλει τις σφαγές και τη γενοκτονία, τους βομβαρδισμούς αδιακρίτως, τις παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου από το Νέο Στρατιωτικό Δόγμα και την Πολιτική Υποταγής που βρίσκουν στο Κολομβιανό Κράτος και τον κ. Σάντος, τους κύριους υποστηρικτές τους.

Το Νόμπελ στο Σάντος το ερμηνεύουμε ως εξής: πρόκειται για το βραβείο που οι ιμπεριαλιστές απονέμουν σε αυτή την εποχή όξυνσης των κοινωνικών αντιθέσεων και εποχή αγωνίας του καπιταλιστικού συστήματος σε έναν φανατικό υποστηρικτή της τάξης και των πολιτικών ταξικής εκμετάλλευσης και καταστολής αυτού του συστήματος.

Προς τη διεθνή κοινότητα δε θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι ούτε ο Ομπάμα ούτε ο Σάντος εκπροσωπούν την ειρήνη στην οποία προσβλέπουν οι λαοί του κόσμου. Καλούμε τις οργανώσεις, τα κόμματα και τις προοδευτικές και δημοκρατικές προσωπικότητες να απορρίψουν αυτό το βραβείο που απονεμήθηκε στον κ. Σάντος.

7 Οκτώβρη 2016

Κομμουνιστικό Κόμμα Κολομβίας (μαρξιστικό – λενινιστικό)

Κεντρική Εκτελεστική Επιτροπή

Μετάφραση: parapoda.wordpress.com