Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

Αλεξάντρ Ζινόβιεφ: Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΑΛΙΝΙΚΗ ΕΠΟΧΗ


Α. Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΑΛΙΝΙΚΗ ΕΠΟΧΗ
Αλεξάντρ Ζινόβιεφ, ρώσος φιλόσοφος
Η σταλινική εποχή ήταν μεγάλη σε έκταση με γεγονότα και εκδηλώσεις, στις οποίες συμμετείχαν πάρα πολλά εκατομμύρια σοβιετικοί άνθρωποι στην ειρηνική περίοδο της οικοδόμησης του κομμουνισμού, στον πόλεμο κατά του γερμανικού φασισμού και στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, όταν ανορθώθηκαν τα ερείπια του πολέμου σε συντομότατο διάστημα. Η χώρα μεταβάλλονταν σε έναν ενιαίο κοινωνικό οργανισμό μέσα σε βάσανα και απώλειες. Και με τεράστια αποτελέσματα. Η χώρα έγινε κομμουνιστική. Και όλα αυτά ήταν συνδεδεμένα με το όνομα του Στάλιν... Το χρουστσοφικό "πραξικόπημα" (1956) ξεφτέλησε και εκχυδαιοπίησε την πιο μεγάλη περίοδο της σοβιετικής ιστορίας. Ο μπρεζνιεφισμός δημιούργησε σε αυτή την περίοδο μια καρικατούρα. Ο  γκομπαρτσοφισμός συνένωσε μέσα του τη χυδαιότητα, την καρικατούρα και την αχαριστία του χρουστσοφισμού και του μπρεζνιεφισμού. Ακριβώς η σχέση προς τον Στάλιν και η σταλινική εποχή αποκαλύπτει τη μηδαμινότητα των καθοδηγητών της τωρινής σοβιετικής ιστορίας. Αποκαλύπτει τη μηδαμινότητα και την πρόστυχη φύση όλης της σοβιετικής κοινωνίας, που γεννήθηκε μέσα σε μεγάλα ιστορικά βάσανα και νίκες. Οι νάνοι γίνονται κριτές των πράξεων, που συντελέστηκαν από γίγαντες. Οι νάνοι σκοτώνουν τους γίγαντες για να δείξουν ότι είναι γίγαντες. Η μεγάλη ιστορική εποχή γίνεται αντικείμενο γελοιοποίησης και δημαγωγίας για τις μηδαμινότητες.
(Από το βιβλίο του Α. Ζινόβιεφ "Το πεπρωμένο της Ρωσίας", Μόσχα 1999, σελ. 303-304).

Β. ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΑΛΙΝΙΚΗ ΕΠΟΧΗ
Εγώ ήμουν αντισταλινιστής και δεν μεταβλήθηκα σε σταλινιστή. Σκεπτόμενος πολλά χρόνια κατέληξα σε ένα τέτοιο συμπέρασμα: ο σταλινικός δρόμος στις συνθήκες της χρεοκοπίας της Ρώσικης Αυτοκρατορίας μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-1918) και του ξεχαρβάλωματός της ήταν ο πιο τελεσφόρος δρόμος για την οικοδόμηση του κομμουνισμού και προφανώς ο μοναδικός. Λόγος γίνεται για το ότι η φύση της νέας κοινωνίας πρόβαλε τον εαυτό της πιο λαμπρά ακριβώς πάνω σε αυτό το δρόμο. Ο Στάλιν ήταν γιος της εποχής του, ο οποίος πιο ολοκληρωμένα και ξάστερα αυτοαπεικόνησε την ουσία του υπαρκτού κομμουνισμού. Η σταλινική περίοδος παραμένει μέχρι τώρα η πιο σημαντική στη σοβιετική ιστορία. Η περίοδος αυτή, βεβαίως, αξίζει να της γίνεται κριτική. Όμως αξίζει πιο πολύ να γίνεται η αντικειμενική της κατανόηση. Ο Στάλιν είναι και θα παραμείνει αιώνια η κύρια προσωπικότητα στην ιστορία του υπαρκτού κομμουνισμού.
Η αρνητική σχέση προς τον Στάλιν εξηγείται με το ότι ο Στάλιν αποκάλυψε την ουσία του μαρξισμού-λενινισμού σαν ιδεολογία και ουσία του υπαρκτού κομμουνισμού. Ο Στάλιν έπαιξε το δικό του ιστορικό ρόλο. Και τώρα μπορούν να ρίχνουν πάνω του όλα τα αρνητικά φαινόμενα, τα οποία ουσιαστικά είναι τα απαράγραπτα χαρακτηριστικά του κομμουνισμού. Τον έχουν κάνει αποδιοπομπαίο τράγο για όλες τια αμαρτίες της ιστορίας και για τις απρόβλεπτες συνέπειες της ύπαρξης του κομμουνισμού.
Μετάφραση: Δημήτρης ΠΑΝΟΣ

ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ, Αρ. Φύλ. 147 1-15 Δεκέμβρη 2002

Δεν υπάρχουν σχόλια: