Πέμπτη 12 Μαΐου 2016

70 χρόνια από τη μάχη του Λιτόχωρου και την έναρξη της ένοπλης πάλης κάτω από την καθοδήγηση του ΚΚΕ με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη

Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας
70 χρόνια από τη μάχη του Λιτόχωρου και την έναρξη της ένοπλης πάλης κάτω από την καθοδήγηση του ΚΚΕ με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη

Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΛΙΤΟΧΩΡΟΥ
30-31 Μάρτη 1946
Άνοιξη του 1946. Ένας και παραπάνω χρόνος πέρασε από τότε που ο ΕΛΑΣ και ο Λαός μας διώξαν τους Γερμανούς καταχτητές. Μα η Ελλάδα δεν αναπνέει ελεύθερα. Καινούριοι κατακτητές πατούν το ιερό χώμα της. Ο μοναρχοφασισμός που με τη βοήθεια των όπλων τους άρπαξε την εξουσία απ’ τα χέρια του Ελληνικού λαού οργιάζει. Συλλαμβάνει, φυλακίζει, δολοφονεί τους αγωνιστές της Εθνικής αντίστασης τους ελασίτες. Για να δικαιώσει τα εγκλήματα του και να νομιμοποιήσει το καθεστώς που επέβαλε στην Ελλάδα ο αγγλοαμερικάνικος ιμπεριαλισμός, ο μοναρχοφασισμός ετοιμάζεται να κάνει τις «εκλογές» της 31 Μάρτη. Το όργιο κορυφώνεται.
Λίγοι ελασίτες που ξέφυγαν το μαχαίρι των μοναρχοφασιστών τραμπούκων είναι κρυμμένοι στον Όλυμπο. Οι περισσότεροι τους είναι απ’ το Λιτόχωρο. Για αρχηγούς τους έχουν τον αξέχαστο ήρωα καπετάν Τζαβέλλα (Παππού), το Φωτεινό, τον Ανδρεάδη, τους ίδιους Λαϊκούς αγωνιστές που τους οδήγησαν στις δοξασμένες μάχες εναντία στους Γερμανούς. Με πόνο και αγανάκτηση πληροφορούνται για το δολοφονικό όργιο των μοναρχοφασιστών σε βάρος του δημοκρατικού λαού, που με το πιστόλι στον κρόταφο θα τον οδηγήσουν σε λίγες μέρες στις κάλπες για να ψηφίσει το μοναρχοφασισμό!
Στις 26 του Μάρτη σε μια σπηλιά οι καταδιωκόμενοι αγωνιστές του Ολύμπου υποδέχονται με συγκινητικές εκδηλώσεις τους παληούς ηγέτες Πάνο, Υψηλάντη κλπ. Όλοι μαζί αποφασίζουν πως από δω και πέρα πρέπει να υπερασπίσουν τη ζωή τους και τη ζωή του δημοκρατικού λαού πιο ενεργητικά.
Οι λίγοι εκείνοι καταδιωκόμενοι αγωνιστές αποφάσισαν να γίνει μια ένοπλη ενέργεια που θα είχε την έννοια της προειδοποίησης προς το μοναρχοφασισμό από μέρους του Λαού. Η ενέργεια αυτή θα σήμανε: αν ο μοναρχοφασισμός δεν θελήσει να αναγνωρίσει τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού και συνεχίσει τα εγκλήματά του, τότε ο Λαός θα επιβάλει τη θέλησή του μόνος του, με τη δύναμή του όπως έκανε και στη γερμανική κατοχή.
Στόχος της ένοπλης ενέργειας διαλέχτηκε το Λιτόχωρο όπου οι τρομοκράτες και χωροφύλακες έχουν σακατέψει το λαό με τα βασανιστήρια και πολλούς αγωνιστές έχουν δολοφονήσει.
«Παιδια, φτάνει πιά, ναμαστε κρυμμένοι στις σπηλιές σαν αφορεσμένοι. Πρέπει να βγούμε και να τιμωρήσουμε τους δολοφόνους του Λαού μας. Σκλάβοι δε θα ζήσουμε. Λεύτεροι θα πεθάνουμε …»! Τα λόγια του καπετάν Τζαβέλλα σκορπούν ρίγη συγκίνησης στα βασανισμένα παλληκάρια.
Νυχτα 30-31 του Μάρτη. Οι 33 Λαϊκοί αγωνιστές γλιστρούν μες’ το Λιτόχωρο. Το Λιτόχωρο σειέται απ’ τα πυρά. «Βροντάει ο Όλυμπος…»
Οι άνανδροι δολοφόνοι των άοπλων γυναικόπαιδων πληρώνουν με τη ζωή τους τα εγκλήματα τους. Ο εχθρός άφησε στο πεδίο της μάχης 23 νεκρούς. Στα χέρια των Λαϊκών εκδικητών περιήλθαν 4 αιχμάλωτοι και τα πρώτα λάφυρα της ένοπλης πάλης του Λαού μας: 4 αυτόματα, 7 ντουφέκια, πολλά πυρομαχικά.
Ο Μοναρχοφασισμός δεν άκουσε την προειδοποίηση του Λαού.
Σήμερα, ενάμισυ χρόνο αργότερα, οι 33 λαϊκοί εκδικητές του Λιτόχωρου έγιναν δεκάδες χιλιάδες και δεν θ’ αργήσει η μέρα που η χιλιάκριβη η λευτεριά θα θρονιαστεί οριστικά σ’ αυτή τη μαρτυρική γωνιά της γης που λέγεται Ελλάδα.

«ΕΞΟΡΜΗΣΗ» 28/10/1947

ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΣΕ Ο ΛΑΟΣ ΜΑΣ ΤΗ ΝΕΑ ΕΝΟΠΛΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ
«Όχι τα κλαριά να μας κάψεις, όχι τα δέντρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνο πέτρα πάνω στην πέτρα να μη μείνει εμείς δεν προσκυνούμε… μόνο ένας Έλληνας να μείνει πάλι θα πολεμάμε. Και μη ελπίζεις τη γη τούτη θα την κάνεις δική σου»
ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ
Πάνω σε τούτη την αδούλωτη γη που λέγεται Ελλάδα ο ίδιος ο λαός μένει πάντα. Έτσι πολέμησε η γενιά του Κολοκοτρώνη τους Μπραϊμηδες και τους προσκυνημένους. Έτσι πολέμησαν οι Ελασίτες του 40-44 τους χιτλερικούς κατακτητές. Έτσι απάντησε η ηρωική γενιά του Λιτόχωρου στους ιμπραϊμηδες της αμερικάνικης κατοχής.
***
Άνοιξη του 1946. Η ματωμένη βία της αγγλικής κατοχής μεσουρανεί. Στο Λιτόχωρο απαγορεύεται η κυκλοφορία μετά το σούρουπο. Σε κάθε γωνιά στήνουν καρτέρι οι χίτες. Κάθε λίγο γίνονται μπλόκα, έρευνες και συλλήψεις. Τον Γιάννη τον Κάλιο τον σακάτεψαν. Έμεινε 3 μήνες στο κρεβάτι και τώρα γυρνά με δεκανίκια. Τον Γιάννη Τσιτσιρίκο τον κρεμάσαν από τα πόδια, τον βασανίσαν και τον πυροβολούσαν από κοντά και το μπαρούτι έκαιγε τις σάρκες του. Το Γιώργη Παπαθανάση τον σκοτώσαν με τον βούρδουλα και τη φάλαγγα και έπειτα είπαν πως αυτοκτόνησε. Και ποιους να ιστορήσει κανείς; Το Βασίλη Σιούλα, το Νίκο Ματαπά, το Φούντο, τον Τηλέγραφο Διονύση, το γυιό του σκοτωμένου Θανάση, το γυιό του Τζαβέλλα;
Πολλοί απ’ αυτούς πήραν τα βουνά για να σωθούνε. 25 φύγαν από τότε. Πήγαν και βρήκαν τον Τζαβέλλα, τον ηρωικό παππού του ΕΛΑΣ, τον Ανδρεάδη, τον Φωτεινό και άλλους, που δεν μπόρεσαν μετά τη Βάρκιζα ούτε στο σπίτι τους να πάνε.
Παραμονές εκλογών στις 31 του Μάρτη. Η τρομοκρατία δυναμώνει πιο πολύ. Οι χίτες κάνουν προγραφές. Την άλλη μέρα από τις εκλογές θα «βάζαν μαχαίρι», όπως λέγαν σε 14 δημοκρατικούς πολίτες. Σαν το μάθαν φύγαν κι’ απ’ αυτούς 7 στο βουνό. Που θα κατέληγε αυτή η ιστορία: έπρεπε να διαλέξουν ή τις αλυσίδες ή τ’ άρματα. Διάλεξαν και πάλι τ’ άρματα. Γιατί μια ήταν η επίκληση των μαρτύρων. Μια η κραυγή των 15000 φυλακισμένων τότε αγωνιστών του ΕΛΑΣ. Μια η προσταγή του λαού: Χτυπάτε.
Η απόφαση πάρθηκε. Το σχέδιο είχε καταστρωθεί. Μαζεύτηκαν οι 33 έξω από το Λιτόχωρο εκεί στην Άγια Παρασκευή. Ήταν νύχτα της 30 του Μάρτη. Μια διμοιρία στρατού ήρθε να ενισχύσει τη φρουρά. Στο σπίτι του Παράσχου έμενε το αποσπάσιμα από 20 χωροφύλακες. Στην αστυνομία μέναν άλλοι 20. Και η διμοιρία μοιράστηκε στα δυο αυτά σπίτια. Ο υπομοίραρχος Ντίκας μαζί με τους χίτες μπήκαν σ’ ένα σπίτι και συσκεπτόταν για το πώς θα αναγκάσουν το λαό να ψηφίσει την άλλη μέρα.
Οι αποστολές από τον Τζάνο δοθήκαν με ακρίβεια. Βγάλαν όλοι τα παπούτσια τους για να πετύχουν καλύτερα τον αιφνηδιασμό. Δυό πήγαν να κόψουν τις τηλεφωνικές γραμμές. Τρεις αυτοματιστές θα χτυπούσαν τη σύσκεψη των Χιτών. 7 μέναν εφεδρεία στη Διοίκηση και οι υπόλοιποι χωρισμένοι σε δυό ομάδες θα κύκλωναν τον σταθμό χωρ/κής και το σπίτι του Παράσχου. Το σύνθημα της γενικής επίθεσης θα τόδιναν οι αυτοματιστές. Πέρασαν κοντά από τις ενέδρες, αθόρυβα, κυκλωσαν τους στόχους και περίμεναν το σύνθημα. Τα μεσάνυχτα ακούστηκαν οι πρώτες μπαταριές. Χτυπηθήκαν με το περίπολο που πήγε και τρύπωσε σ’ ένα σπίτι. Ο σταθμός χωρ/κής αφού σκοτώθηκε ο σκοπός, με την πρώτη χειροβομβίδα καταλαμβάνεται εξ’ εφόδου. 4 χωροφύλακες αιχμαλωτίζονται. Αρκετοί σκοτώνονται και τραυματίζονται, οι άλλοι από την πίσω πόρτα φεύγουν. Τα όπλα των πρωτοπόρων της λευτεριάς παθαίνουν αφλογιστία. Σκουριασμένες και νότιες είναι οι σφαίρες τους. Στο σπίτι του Παράσχου ή μάχη λυσσομανά. Απότομα σταματούν τα πυρά και ο Ανδρεάδης φωνάζει.
- Διακόπτουμε για 5 λεπτά τα πυρά για να σας πούμε να παραδοθείτε. Είστε και σεις παιδιά του λαού, αλλοιώς θα βάλλουμε φωτιά στο σπίτι και τη φωτιά δεν μπορούμε να τη σταματήσουμε. Οι χωροφύλακες απαντούσαν από μέσα με πυρά, βρισιές και κοροϊδίες. Μα ο Ανδρεάδης επέμενε κάθε τόσο να τους ειδοποιεί. Κι’ αυτοί απαντούσαν πάντα όπως πρώτα. Ρίξαν στο τέλος 3 φιάλες πετρέλαιο μα το σπίτι δεν παίρνει φωτιά. Τότε ο Ανδρεάδης κάτω από βροχή πυρών μαζεύει ξηρά κλαδιά και φτάνει στην πόρτα. Δίνει φωτιά στο σπίτι ενώ σκάγαν οι χειροβομβίδες γύρω του.
Η φωτιά σε λίγο έπιασε για καλά. Η σκάλα του δευτέρου πατώματος άναψε κι’ αυτή. Και σαν άρχισε η φωτιά να προχωρά στο επάνω πάτωμα και ο καπνός να τους πνίγει, έβαλαν τις φωνές:
- Είμαστε και μείς παιδιά του λαού, σώστε μας. Ήταν όμως αργά πιά. Όσοι πηδούσαν από τα παράθυρα μέσα στις φωτιές σκοτώνονταν και καίγονταν. Τα πυρά είχαν σχεδόν σταματήσει. Μόνο ένας εγκληματίας έβαζε ως τη στιγμή που οι φλόγες τον κυκλώσαν και κάηκε. Από το απόσπασμα αυτό μόνο ένας γλύτωσε για να πάει τα μαντάτα της καταστροφής στην Κατερίνη. 7 αγγλικά όπλα, 2 τόμιγκαν, 1 στεν, 1 τόμσον, πολλά πυρομαχικά και το αρχείο της αστυνομίας ήταν τα πρώτα λάφυρα του νέου αντάρτικου.
Έτσι άρχισε η νέα ένοπλη εξέγερση του ελληνικού λαού.
«ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ» 16/3/1949

ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΑΧΗΤΩΝ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΟΥ ΔΣ ΠΟΥ ΠΗΡΑΝ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΛΙΤΟΧΩΡΟΥ
(30 ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ 1946)
Δημοσιεύουμε τα ονόματα των μαχητών και στελεχών του ΔΣ που πήραν μέρος στην πρώτη μάχη του Λιτόχωρου στις 30 του Μάρτη 1946. Όπως δημοσιέψαμε σε άλλη μας έκδοση όλοι οι αγωνιστές αυτοί, με διάταγμα της ΠΔ Κυβέρνησης παίρνουν μετάλλια ανδρείας.
Προηγούνται τα ονόματα των τιμημένων νεκρών που πήραν μέρος στην πρώτη μάχη της νέας έντολης εξέγερσης του λαού μας.
Καπετάνιος Ευρυπίδης, Μτλωνάς Βαγγέλης, Παλάσκας Παναγιώτης, Παλάσκας Χρήστος, Τσιτσιλικας Δημήτριος, Κουφός Νικόλαος, Φούντος Νικόλαος, Φτίκας Θανάσης, Μπορνοβόλιας Δημήτριος, Πατσας Γρηγόριος, Γκέκας Νικόλαος, Τσακνής Γιώργος, Γρούνας Γεώργιος, Καζαμίας Ευάγγελος, Γκουωός Σταύρος, Γκούνος Νίκος, Νούλας Νίκος, Γκιμπης Ηλίας, Γκέκας Δημήτριος, Αλεξίου Κώστας, Αντωνίου Νίκος.
***
Τα ονόματα που ακολουθούν είναι των μαχητών και αξιωματικών που υπηρετούν σήμερα στις γραμμές του ΔΣΕ.
Ρόσιος Αλέκος, Σαρρής Μιχάλης, Κουκοτάσος Γ., Τσιτσιρίκος Γιάννης, Καστάνης Γιάννης, Ελευθερίου Γεώργιος, Ντούμτσιος Ζήνων, Τσιουκανάρας Κώστας, Παπαγεωργίου Θανάσης, Παπαθανασίου Θανάσης, Σούλας Βασίλης, Βρέτας Κώστας, Ζιάκας Γεωργιος, Παλάσκας Κώστας, Παπαγεωργίου Βασίλης, Πάτσας Νικόλαος, Σιαμήτρας Γιάννης, Σιαμήτρας Γιώργης, Παλιούρας Γεώργιος, Κουφός Λευτέρης, Τσακνής Κώστας, Δαδούλης Γρηγόρης, Γκαβοδήμος Βασίλης, Ανδρέας Κώστας, Νίκας Γιάννης, Τηλέγραφος Διονύσης, Ζαχουδάκης Κώστας, Παπανικολάου Βασίλης, Κυριάκος Δημήτρης.
«ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ» 11/4/1949

Δεν υπάρχουν σχόλια: