ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ

Η απάτη των ευρωεκλογών σε μια χώρα πλήρως εξαρτημένη και παραγωγικά κατεστραμμένη

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ

ΕΞΩ η Ελλάδα, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, από ΕΥΡΩ-ΕΥΡΩΖΩΝΗ-ΕΕ

Πλησιάζουν ευρωεκλογές και οι καμπάνιες έχουν επικεντρωθεί στο πόσο ιδιαίτερες είναι οι συγκεκριμένες και πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν / θα παίξουν για το λαό και τη χώρα. Το σύνθημα; «Δράσε, αντίδρασε, επηρέασε»...

Ευρωεκλογές που βρίσκουν την χώρα σε κατάσταση διάλυσης. Στην οποία ο λαός θα κληθεί να εκλέξει ένα νέο Ευρωκοινοβούλιο. Ένα Ευρωκοινοβούλιο που 4 χρόνια μετά το 1ο μνημόνιο τώρα μόλις άρχισε να ψελλίζει κάτι για την κοινωνική καταστροφή και την φτώχεια στις χώρες της Ε.Ε. και κυρίως τις μνημονιακές. 4 χρόνια σιωπής και διακριτικής παρακολούθησης - συμφωνίας του ξεπουλήματος των αδύναμων και εξαρτημένων χωρών στις ιμπεριαλιστικές, που οικονομικά και πολιτικά ηγεμονεύουν στην ΕΕ (Γερμανία, Γαλλία, κλπ.). Ένα Ευρωκοινοβούλιο που δεν λαμβάνει καμία ουσιαστική απόφαση, μιας και όλα κρίνονται στις Συνόδους Κορυφής.

Στην χώρα μας αυτά τα 5 χρόνια που προηγήθηκαν τα περισσότερα εργασιακά δικαιώματα χάθηκαν. Η ανασφάλιστη εργασία έγινε κανόνας. Οι συνδικαλιστικοί αγώνες ποινικοποιήθηκαν, τρομοκρατήθηκαν από τους μηχανισμούς καταστολής, ξεπουλήθηκαν από τις ρεφορμιστικές ηγεσίες των συνδικάτων, διασπάστηκαν από τους ρεφορμιστές σοσιαλδημοκράτες του «Κ»ΚΕ. Παράλληλα στα σπλάχνα της «δημοκρατικής ιδέας της ΕΕ» εκκολάφθηκε και έσπασε το αυγό του φιδιού που λέγεται Ναζι-φασισμός. Τα ΜΜΕ σε συνδυασμό με το μεγάλο κεφάλαιο, την ολοένα και εντεινόμενη φασιστικοποίηση που προωθούσαν οι τελευταίες κυρίως κυβερνήσεις, τις σκανδαλώδεις νομοθετικές μεταρρυθμίσεις, την καταπάτηση ακόμα και του Αστικού Συντάγματος, την κατήφεια και απογοήτευση, τη μαζική φτωχοποίηση και την απόλυτη εξαθλίωση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων και τις διάφορες συμφωνίες σε επίπεδο ΕΕ (τύπου «Δουβλίνο ΙΙ») γιγάντωσαν Ναζι-φασιστικές γκρούπες, σέρνοντας σ’ αυτή την υπεραντιδραστική και πολύ επικίνδυνη κατεύθυνση κοινωνικά περιθωριοποιημένα αλλά και μεγάλα τμήματα μικροαστικών στρωμάτων και κάποια μεσο-αστικά.

Η χώρα μας εισέρχεται σε αυτές τις ευρωεκλογές παραγωγικά κατεστραμμένη, με επιχειρήσεις να εγκαταλείπουν τη χώρα, με μαζικές απολύσεις, με υψηλή ανεργία (που ειδικά στους νέους ξεπερνά το 67%) και διαφθορά δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Διαφθορά που γνώριζε, διόγκωσε και εκμεταλλεύτηκε η ΕΕ και κατ' επέκταση οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες αυτής, για να ελέγξουν τις κυβερνήσεις, να αγοράσουν κάθε σπιθαμή γης, υπηρεσιών και πρώτων υλών κοψοχρονιά. Οι δηλώσεις υψηλών αξιωματούχων της ΕΕ που κατά καιρούς έρχονται στη δημοσιότητα επιβεβαιώνουν τα παραπάνω. Ακόμα, η ΕΕ μέσω των προγραμμάτων «μη-ανάπτυξης» ΕΣΠΑ (λεφτά των υπόλοιπων λαών της ΕΕ) προσπαθεί να εξαγοράσει συνειδήσεις, να χρηματοδοτήσει έργα για το θεαθήναι (μη παραγωγικά όπως πλατείες, δρόμους, πεζοδρόμια, προσωρινή εργασία), που δεν έχουν σαν στόχο την καταπολέμηση των δομικών προβλημάτων, αλλά και πάλι την ενδυνάμωση και εξυπηρέτηση του ξένου και ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου που καρπώνεται τεράστια κέρδη παρά τη σημερινή βαθιά κυκλική καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής.*

Οι νέες αυτές ευρωεκλογές μας βρίσκουν με νοσοκομεία κλειστά, τα ασφαλιστικά ταμεία λεηλατημένα (με αποφάσεις της ΕΕ) και γενικά με ένα σύστημα υγείας και ασφάλισης ισοπεδωμένο. Με τον λαό να πεθαίνει σε ράντζα χωρίς τη στοιχειώδη περίθαλψη, μια καταστροφική κρίση που θυμίζει αρχές της δεκαετίας του 1950 και σε κάποιο βαθμό τα χρόνια της ναζιστικής Κατοχής και της Αντίστασης.

Τα ΜΜΕ πλήρως ελεγχόμενα απ’ το μεγάλο κεφάλαιο, τις τράπεζες και από την κυβέρνηση που τα υπηρετεί. Πλήρως συγχρονισμένα σε μία τακτική ηττοπάθειας, διαστρέβλωσης και καταδίκης κάθε λαϊκής αντίστασης. Και όταν όλα αυτά δεν επαρκούν, σπεύδουν τα ΜΑΤ που τελευταία αιματοκυλούν καθημερινά τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων.

Απέναντι σε όλα αυτά μας ζητούν να πάμε και πάλι στην κάλπη. Προσπαθούν να μας δελεάσουν με σενάρια: «αν είναι μεγάλη η ήττα των μνημονιακών δυνάμεων τότε θα πιεστούν να διενεργήσουν σύντομα και Εθνικές εκλογές», αυταπάτη που κυρίως καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Μεγάλη αυταπάτη που δεν στηρίζεται πουθενά. Όπως δεν στηριζόταν πουθενά το «θα πέσουν μέχρι το φθινόπωρο» της ηγεσίας του λίγο μετά τις δεύτερες εκλογές του 2012, μιας και η κινηματική υποχώρηση και η έλλειψη οργάνωσης και ενότητας ήταν και είναι τόσο μεγάλη που την απολαμβάνει η κυβέρνηση.

«Μα αν δεν συμμετέχουμε θα μπουν οι ναζιστές της «Χρυσής Αυγής» στην Ευρωβουλή», λένε κάποιοι άλλοι.

Σχετικά μ’ αυτό, το όντως σημαντικό ζήτημα είναι αναγκαίο να υπενθυμιστεί πως στην Ευρωβουλή είναι «θρονιασμένοι» πολλοί, και καλo-πληρωμένοι με φόρους των ευρωπαϊκών λαών, Ναζι-φασίστες από διάφορες χώρες, μα και απ’ την Ελλάδα η γνωστή ναζι-φασίστρια Νίκη Τζαβέλλα του ΛΑΟΣ που τώρα βρίσκεται στη φιλόξενη «ζεστή αγκαλιά» της ΝΔ όπως και οι ναζι-φασίστες ομοϊδεάτες της Μ.Βορίδης-Α.Γεωργιάδης-Θ.Πλεύρης, κλπ.. Η ιμπεριαλιστική ΕΕ όχι μόνο καθόλου δεν ενοχλείται, αλλά στη χώρα μας προχώρησε, όπως είναι γνωστό, και στη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ), με δυο μάλιστα ανοιχτά Ναζι-φασίστες υπουργούς, τους Μ.Βορίδη-Α.Γεωργιάδη (ΛΑΟΣ), και ΚΑΝΕΝΑ απ’ τα άλλα πολιτικά κόμματα δεν ενοχλήθηκε τότε, και πολύ περισσότερο δεν αντιτάχθηκαν ούτε διαμαρτυρήθηκαν, ούτε βέβαια και τα ρεφορμιστικά σοσιαλδημοκρατικά «Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ, που επέδειξαν, για πρώτη φορά, μια προκλητικότατα ξενόδουλη στάση – με ΜΟΝΑΔΙΚΗ τιμητική εξαίρεση στο ελληνικό κοινοβούλιο το βουλευτή ΤΑΣΟ ΚΟΥΡΑΚΗ (ΣΥΡΙΖΑ) – απέναντι στην ωμή ανάμειξη της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, ΟΛΑ ζητούσαν τότε εκλογές για το πρώτο 10ήμερο του Δεκέμβρη του 2011, που κι’ αυτές δεν έγιναν τότε, αλλά το Μάη-Ιούνη 2012, όταν το αποφάσιζαν οι εκπρόσωποι των γερμανικών και γαλλικών μονοπωλίων Μέρκελ-Σαρκοζί, ώστε να εξυπηρετηθούν καλύτερα τα ταξικά συμφέροντα των ισχυρών μονοπωλίων της ΕΕ και του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου.

Όσον αφορά την ιμπεριαλιστική ΕΕ, αυτή, έτσι κι αλλιώς, όπως φάνηκε το αμέσως προηγούμενο διάστημα όποτε θέλει μπορεί να τους «συμμαζέψει» για να τους χρησιμοποιήσει όταν θα τους έχει πραγματικά ανάγκη.

Στις φετινές Ευρωεκλογές εμείς δεν θα «είμαστε», δεν θα συμμετέχουμε σ’ αυτές!

------

*Σε πλήρη αντίθεση και μόνιμη αντιπαράθεση βρίσκεται η μαρξιστική θεωρία των οικονομικών κρίσεων των κλασικών ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ-ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος της εποχής των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ μ’ όλες τις άλλες (ανοιχτά αστικές και ψευτομαρξιστικές) αλλά και με την αντιμαρξιστική-αντιλενινιστική θεωρία της «κρίσης υπερσυσσώρευσης» της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ («Προγρ. ΚΚΕ», σελ. 11, Αθήνα 2013, «Ρ» 15/9/2013, σελ.4, κλπ), δανεισμένη απ’ τον H.Grossmann: «Das Akkumulations-und Zusammenbruchsgesetz des kapitalistischen Systems» Leipzig 1929 (σελίδες 628), που αρνείται ως θεμελιώδη ΑΙΤΙΑ των κυκλικών καπιταλιστικών κρίσεων υπερπαραγωγής τη βασική ΑΝΤΙΦΑΣΗ του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής: δηλ. την αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την ατομική καπιταλιστική μορφή ιδιοποίησης των αποτελεσμάτων της παραγωγής (ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ), και, κατά συνέπεια, επιπλέον, ΑΡΝΕΙΤΑΙ-ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ προφανώς, πλην πολλών άλλων, και το ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ των οικονομικών κρίσεων στον καπιταλισμό, παρά τις όποιες παραπλανητικού χαρακτήρα φραστικές διατυπώσεις, αφού ΑΡΝΕΙΤΑΙ τη βασική ΑΝΤΙΦΑΣΗ – ΑΚΡΙΒΩΣ γι’ αυτό είναι αντιμαρξιστική η θεωρία της «κρίσης υπερσυσσώρευσης» – αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος.