Για την παγκόσμια καπιταλιστική κυκλική κρίση υπερπαραγωγής

Η παγκόσμια καπιταλιστική κυκλική κρίση υπερπαραγωγής – δεν έχει καμιά σχέση με τα αντιμαρξιστικά αστικά μυθεύματα περί «κρίσης υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου» της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας («Κ»ΚΕ) (Προκήρυξη Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55, Μαής 2012)

Η πρόσφατη παγκόσμια καπιταλιστική κυκλική κρίση υπερπαραγωγής δεν έχει καμιά σχέση με τα παραπλανητικά σοσιαλδημοκρατικά μυθεύματα περί «κρίσης υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου» του ρεφορμιστικού «Κ»ΚΕ («Ρ» 11/12/2011, σελ.4) (Προκήρυξη Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55, Απρίλης 2012)

Η βάση της σημερινής παγκόσμιας καπιταλιστικής Κρίσης Υπερπαραγωγής, που εξακολουθεί να πλήττει ολόκληρο των καπιταλιστικό κόσμο, «βρίσκεται στην Αντίφαση που υπάρχει ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την καπιταλιστική μορφή ιδιοποίησης των αποτελεσμάτων της παραγωγής» (ΣΤΑΛΙΝ)* – δεν «πρόκειται για κρίση υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου» (= συνοθύλευμα αντιμαρξιστικών απόψεων των H.Grossman–H.Neisser–P.Mattick–D.Yaffe–E.Altvater, κλπ) όπως «μολογάει» η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα παραμυθιάζοντας την εργατική τάξη και το λαό («Ρ», 11/12/2011, σελ.4) ("Ανασύνταξη", αρ.φυλ. 363, 1-15/2/2012).

Οι σημερινοί ισχυροί κλυδωνισμοί στην ΕΕ και η παρούσα κρίση στην ευρωζώνη επηρεάζεται έντονα και απ’ την σημερινή παγκόσμια καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής που εξακολουθεί να πλήττει ολόκληρο των καπιταλιστικό κόσμο, που κι αυτή έχει την αιτία - βάση της στη βασική αντίφαση του καπιταλισμού δηλ. «την αντίφαση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στον ατομικό χαρακτήρα της ιδιοποίησης» (Λένιν)** και δεν «πρόκειται για κρίση υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου» (= συνονθύλευμα αντιμαρξιστικών απόψεων των H. Grossmann – H. Neisser – P. Mattick – D. Yaffe – E. Altvater, κλπ) όπως «μολογάει» η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα («Ρ», 11/12/2011, σελ.4). ("Ανασύνταξη", αρ.φυλ. 359-360, 1-31/12/2011).

Σε πλήρη αντίθεση και μόνιμη αντιπαράθεση βρίσκεται η μαρξιστική θεωρία των οικονομικών κρίσεων των κλασικών ΜΑΡΞ-ΕΝΓΚΕΛΣ-ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος της εποχής των ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ-ΚΟΜΙΝΦΟΡΜ μ’ όλες τις άλλες (ανοιχτά αστικές και ψευτομαρξιστικές) αλλά και με την αντιμαρξιστική-αντιλενινιστική θεωρία της «κρίσης υπερσυσσώρευσης» της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας του «Κ»ΚΕ («Προγρ. ΚΚΕ», σελ. 11, Αθήνα 2013, «Ρ» 15/9/2013, σελ.4, κλπ), δανεισμένη απ’ τον H.Grossmann: «Das Akkumulations-und Zusammenbruchsgesetz des kapitalistischen Systems» Leipzig 1929 (σελίδες 628), που αρνείται ως θεμελιώδη ΑΙΤΙΑ των κυκλικών καπιταλιστικών κρίσεων υπερπαραγωγής τη βασική ΑΝΤΙΦΑΣΗ του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής: δηλ. την αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την ατομική καπιταλιστική μορφή ιδιοποίησης των αποτελεσμάτων της παραγωγής (ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ), και, κατά συνέπεια, επιπλέον, ΑΡΝΕΙΤΑΙ-ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ προφανώς, πλην πολλών άλλων, και το ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ των οικονομικών κρίσεων στον καπιταλισμό, παρά τις όποιες παραπλανητικού χαρακτήρα φραστικές διατυπώσεις, αφού ΑΡΝΕΙΤΑΙ τη βασική ΑΝΤΙΦΑΣΗ – ΑΚΡΙΒΩΣ γι’ αυτό είναι αντιμαρξιστική η θεωρία της «κρίσης υπερσυσσώρευσης» – αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος (("Ανασύνταξη", αρ.φυλ. 396 1-31/3/2014 σελ. 2)

* Ι.Β. Στάλιν, Άπαντα, τόμος 12

**Β.Ι. Λένιν: Χαρακτηρισμός του Οικονομικού Ρομαντισμού, Άπαντα, τόμος 2

«Η βαθειά αιτία των οικονομικών κρίσεων υπερπαραγωγής, βρίσκεται στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα» (ΣΤΑΛΙΝ)