Η συντρόφισσα Στέλλα γεννήθηκε το 1926 στο χωριό Φούστανη του νομού Πέλλας, όπου και μεγάλωσε.
Κατά τη διάρκεια της τριπλής φασιστικής Κατοχής (1941-44) της χώρας απ’ τα γερμανο-ιταλο-βουλγάρικα στρατεύματα αγωνίστηκε κατά των κατακτητών απ’ τις γραμμές των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Οργανώθηκε στο ΕΑΜ του χωριού της τον Οκτώβρη του 1942 και πήρε δραστήρια μέρος στον αγώνα του λαού μας.
Μετά την απελευθέρωση της πατρίδας και την προδοτική συμφωνία της Βάρκιζας, μ’ αποκορύφωμα την παράδοση των όπλων, διώχθηκε, μαζί με δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές, «απ’ το κράτος της μισαλλόδοξης δεξιάς, όπως αναφέρει σ’ ένα βιογραφικό της σημείωμα: «σύρθηκα κι εγώ στις φυλακές, δάρθηκα και διασύρθηκα».
Αργότερα, ακολουθώντας το νέο προσκλητήριο σάλπισμα (1946) του επαναστατικού ΚΚΕ, μ’ επικεφαλής το μεγάλο κομμουνιστή ηγέτη Νίκο Ζαχαριάδη, βγήκε στο βουνό και πολέμησε απ’ τις γραμμές του ένδοξου και ηρωικού ΔΣΕ τον ντόπιο μοναρχοφασισμό και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ βρέθηκε πολιτικός πρόσφυγας στη μεγάλη πατρίδα του σοσιαλισμού, τη Σοβιετική Ένωση του μεγάλου Στάλιν, στην πόλη της Τασκένδης, πρωτεύουσας του Ουζμπεκιστάν, όπου δούλεψε στην παραγωγή. Έπαιρνε συνάμα δραστήρια μέρος στην κομματική ζωή, ακολουθώντας πάντα πιστά και υπερασπίζοντας με συνέπεια την επαναστατική γραμμή του ΚΚΕ.
Κατά τη διάρκεια της ανοιχτής, ωμής και βάρβαρης επέμβασης της προδοτικής κλίκας των Χρουστσοφ-Μπρέζνιεφ-Μικογιάν κλπ. στο ηρωικό μας Κόμμα το Σεπτέμβρη του ’55, η συντρόφισσα Στέλλα Δεληφώτη υπεράσπισε μαχητικά τη γραμμή του ΚΚΕ και την ΚΕ ενάντια σε μια χούφτα δεξιών οπορτουνιστών προδοτών της ομάδας Δημητρίου-Χατούρα-Ρόσιου-Τσολάκη, κλπ.
Στην αιματηρή σύγκρουση της Τασκένδης (9-10 Σεπτέμβρη), που σκηνοθέτησαν οι χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές με όργανα τους ελάχιστους οπορτουνιστές, πιάστηκε για την επαναστατική της στάση απ’ τη σοβιετική Ασφάλεια, όπως και πολλές εκατοντάδες κομμουνιστές αντάρτες των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ, και κλείστηκε για μήνες στα χρουστσο-μπρεζνιεφικά φασιστικά μπουντρούμια της Τασκένδης.
Όταν αποφυλακίστηκε συνέχισε την επαναστατική της δράση ακολουθώντας πάντα την επαναστατική γραμμή και υπερασπίζοντας μαχητικά και αδιάλλακτα τον επαναστατικό δρόμο των Στάλιν-Ζαχαριάδη.
Στη συνέχεια διαγράφτηκε, όπως και χιλιάδες άλλοι κομμουνιστές, συνεχίζοντας όμως δραστήρια την πάλη κατά του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού τόσο στην Τασκένδη όσο και στην Πολωνία που βρέθηκε αργότερα.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα από την προσφυγιά συνέχισε την πάλη κατά του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού, συνδέθηκε με την «Κίνηση για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55», διάδωσε και υπεράσπισε πάντα την επαναστατική σταλινική-ζαχαριαδική γραμμή.
Παρά τα προβλήματα υγείας που είχε τα τελευταία χρόνια και την είχαν καθηλώσει στο διαμέρισμά της δεν έχασε ποτέ την αισιοδοξία και την αξιοζήλευτη μαχητικότητά της, με μόνο μέσο πλέον επαφής με τους συντρόφους και τους συμπολεμιστές της το τηλέφωνο.
Η κομμουνίστρια Στέλλα Δεληφώτη ήταν από εκείνες τις αγωνίστριες που οι σύντροφοι και συναγωνιστές της εκτιμούσαν ιδιαίτερα τη μαχητικότητά της στην πάλη για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και τη συνέπειά της στις επαναστατικές κομμουνιστικές Αρχές, μια αδιάλλακτη υπερασπίστρια του επαναστατικού έργου των Στάλιν-Ζαχαριάδη και όλων των επαναστατών κομμουνιστών, αλλά και την ανοιχτή θαρραλέα στάση και ειλικρινή συμπεριφορά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου