70 Χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ (μέρος Α')

1.Ν.Ζαχαριάδης: εμπνευστής και αρχιτέκτονας της μεγάλης ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣΙΤΙΚΗΣ εποποιίας και πρώτος ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ του τόπου

Στις 27 Σεπτέμβρη συμπληρώθηκαν 70 χρόνια απ’ την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) με ηγετικό πυρήνα-καθοδηγητική δύναμη το επαναστατικό ΚΚΕ (δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό αστικό-σοσιαλδημοκρατικό χρουστσοφικό «Κ»ΚΕ).

Στην πολύ δύσκολη και εξαιρετικά πολύπλοκη για τη χώρα μας και το κομμουνιστικό κίνημα περίοδο – κατά τη διάρκεια της επίθεσης των στρατιωτικών ορδών του φασίστα Μουσολίνι κατά της Ελλάδας – ο οξυδερκής και διορατικός γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης κατόρθωσε να αναλύσει σωστά την εξαιρετικά περίπλοκη κατάσταση που είχε διαμορφωθεί, διατυπώνοντας με παραδειγματική σαφήνεια και αξιοθαύμαστα συμπυκνωμένο τρόπο την πολιτική γραμμή του Κόμματος σ’ εκείνη τη φάση της πάλης στο γνωστό του «ανοιχτό γράμμα προς το λαό της Ελλάδας» (31 Οκτώβρη 1940) απ’ τα μπουντρούμια της Ασφάλειας του μοναρχοφασίστα δικτάτορα Μεταξά.

Τόσο η συγκρότηση του ΕΑΜ όσο και η μετέπειτα δράση των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αναπτύχθηκε με καθοδηγητικό νήμα την επαναστατική μαρξιστική γραμμή που χάραξε ο μεγάλος επαναστάτης κομμουνιστής ηγέτης Νίκος Ζαχαριάδης σ’ αυτό το γράμμα – ο μεγαλύτερος κομμουνιστής επαναστάτης της χώρας στον 20^ου αιώνα και ως τα σήμερα και «μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος», όπως έλεγε ο Νιγιάζοφ, πρώτος γραμματέας ως το 1956 της ΚΕ του ΚΚ Ουζμπεκιστάν, στον οποίο ο Στάλιν είχε πει, κατά τη διάρκεια του 19^ο συνεδρίου του ΚΚΣΕ (1952): «τον βλέπεις αυτόν; Αυτός είναι μεγάλος ηγέτης. Θα κάνει την επανάσταση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη» (Πάνος Δημητρίου: ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ, σελ. 202-203, Αθήνα 1997), που δολοφόνησε η αποστάτρια προδοτική σοσιαλφασιστική χρουστσοφική κλίκα των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΦΛΩΡΑΚΗ, μετά 17 χρόνια εξορίας, στο Σουργκούτ της Σιβηρίας τον Αύγουστο του 1973:    

«ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι έλληνες παλαίβουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλαίβει αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.

Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ ένα πραγματικό παλλαϊκό πολιτισμό.

Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θάναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.

Αθήνα 31 του Οχτώβρη 1940

Νίκος Ζαχαριάδης

Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ»

Ο γραμματέας του ΚΚΕ είχε, μαζί με το γράμμα, βάλει 4 όρους στη μοναρχοφασιστική δικτατορία του Μεταξά: «1) Αυτή η γραμμή του γράμματος θα ισχύει  μέχρι το τέλος του πολέμου. 2) Να βγει ο «Ριζοσπάστης». 3) Να δοθεί γενική αμνηστία. 4) Όποιος δε συμφωνεί με τη γραμμή του γράμματος αυτού θα διαγράφεται από το ΚΚΕ» («Βοήθημα για την ιστορία του ΚΚΕ», σελ. 192, εκδοτικό της ΚΕ του ΚΚΕ, Ιούνης 1952).

Το παραπάνω γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη καθόριζε σωστά, με σαφήνεια και ακρίβεια το χαρακτήρα του πολέμου Ιταλίας-Ελλάδας: «Ο πόλεμος που έκανε ο Μουσσολίνι ενάντια στην Ελλάδα ήταν άδικος, ιμπεριαλιστικός, ληστρικός πόλεμος. Από τη μεριά της Ελλάδας ήταν δίκαιος, εθνικοαπελευθερωτικός πόλεμος»(«Βοήθημα για την ιστορία του ΚΚΕ», σελ. 191, εκδοτικό της ΚΕ του ΚΚΕ, Ιούνης 1952). Αργότερα ο σύντροφος Ν.Ζαχαριάδης έγραψε και άλλα δυο γράμματα: ένα στις 26 Νοέμβρη 1940 και ένα στις 15 Γενάρη 1941, στα οποία ξεσκέπαζε τη σοβινιστική πολιτική του φασίστα δικτάτορα Μεταξά και τις διαστρεβλώσεις του πρώτου γράμματός του (δημοσιεύτηκαν μετά τον πόλεμο).

Με το ιστορικό του γράμμα ο Ν.Ζαχαριάδης αναδεικνύεται στο μεγάλο εμπνευστή και αρχιτέκτονα της μετέπειτα μεγάλης ΕΑΜΟ-ΕΛΑΣΙΤΙΚΗΣ εποποιίας. Επιπλέον: δυο ιστορικά γεγονότα αναδεικνύουν το Ν.Ζαχαριάδη σε πρώτο ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟ της χώρας: 1) το γράμμα του και 2) η παράδοσή του απ’ τους φασίστες του Μεταξά στους γερμανούς ναζι-φασίστες κατακτητές.

Το ιστορικό γράμμα του Ν.Ζαχαριάδη αποτελεί μεγάλο τίτλο τιμής των κομμουνιστών και του επαναστατικού ΚΚΕ αλλά και της εργατικής τάξης μα και ολόκληρου του αντιφασίστα λαού της χώρας μας, και επιπλέον είναι: α) το πρώτο ιστορικό ντοκουμέντο του ευρωπαϊκού επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος που διαψεύδει τους εντελώς ανυπόστατους και ψευδέστατους ισχυρισμούς της αστικής αντίδρασης ότι τα κομμουνιστικά κόμματα άρχισαν τάχα τον αγώνα κατά του χιτλεροφασισμού μετά τη στρατιωτική επίθεση της Γερμανίας κατά της Σοβιετικής Ένωσης (ως γνωστόν η επίθεση της Γερμανίας στη Σοβιετική Ένωση εξαπολύθηκε τον Ιούνη του 1941, ενώ το γράμμα του Ζαχαριάδη έχει ημερομηνία 31 Οχτώβρη 1940).

Ταυτόχρονα αυτό αποτελεί και το πρώτο ιστορικό ντοκουμέντο του ελληνικού αλλά και του ευρωπαϊκού κομμουνιστικού κινήματος που προσδιορίζει ορθά το χαρακτήρα του πολέμου απ’ την πλευρά μιας χώρας που δέχθηκε στρατιωτική επίθεση ως «εθνικοαπελευθερωτικό»: «ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι».

 Κι αυτόν το μεγάλο τίτλο τιμής δεν δίστασαν να διασύρουν, κατασυκοφαντήσουν και λασπώσουν με τον πλέον άθλιο και χυδαίο τρόπο οι προδότες χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ (Κολιγιάννης-Τσολάκης-Φλωράκης-Παπαρήγα κλπ.) και του «Κ»ΚΕ εσ. (Παρτσαλίδης-Ζωγράφος-Δημητρίου-Δρακόπουλος κλπ. )ισχυριζόμενοι: «στο γράμμα όμως εκείνο κάνει ένα χοντροκομμένο πολιτικό λάθος ότι «στον πόλεμο αυτόν που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, εμείς (δηλαδή οι έλληνες κομμουνιστές) πρέπει να δώσουμε ανεπιφύλαχτα όλες μας τις δυνάμεις» … Η υπόδειξη για ανεπιφύλαχτη υποστήριξη του φασίστα δικτάτορα Μεταξά δεν μπορούσε να μη δημιουργήσει συγχύσεις για το ρόλο της μοναρχοφασιστικής δικτατορίας του Μεταξά και κείνων που βρίσκονταν πίσω της» («Σαράντα Χρόνια του ΚΚΕ 1918 – 1958, Επιλογή Ντοκουμέντων», σελ. 644, Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις, Οκτώβρης 1958).

Αυτή η χυδαία ελεεινή και τρισάθλια συκοφαντική επίθεση των ντόπιων προδοτών χρουστσοφικών σοσιαλδημοκρατών («Κ»ΚΕ) στο ιστορικό γράμμα του Ζαχαριάδη: πρώτο, αποκαλύπτει μια τερατώδη και χονδροειδή διαστρέβλωση, γιατί πουθενά στο γράμμα δε γίνεται λόγος «για ανεπιφύλαχτη υποστήριξη του φασίστα δικτάτορα Μεταξά», και επιπλέον δεύτερο, μια κραυγαλέα αγραμματοσύνη των δεξιών οπορτουνιστών ηγετών, γιατί η φράση «όλοι μας πρέπει να δόσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη» δεν αναφέρεται στο «φασίστα δικτάτορα Μεταξά», όπως ισχυρίζονται τα αγράμματα χρουστσο-μπρεζνιεφικά ρετάλια, αλλά στον «πόλεμο».

Οι σημερινοί σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ παραθέτουν το γράμμα του Ζαχαριάδη αλλά συνάμα διατηρούν σιωπηρά τη θέση αυτής της συκοφαντικής επίθεσης, όπως το ίδιο κάνουν και με το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ) που τον έχουν χαρακτηρίσει «τυχοδιωκτισμό του Ζαχαριάδη»: «αριστερίστικη, τυχοδιωκτική γραμμή του Ζαχαριάδη στην περίοδο του ένοπλου αγώνα 1946-1949» («Σαράντα Χρόνια του ΚΚΕ 1918 – 1958», σελ. 657) και τώρα δημαγωγικά «υποστηρίζουν» τον αγώνα του, διατηρώντας όμως και πάλι σιωπηρά τη θέση περί «τυχοδιωκτισμού» αλλά και στο «Πρόγραμμα» του 15^ου συνεδρίου προβάλλουν την αντιμαρξιστική σοσιαλδημοκρατική θέση του λεγόμενου «ειρηνικού κοινοβουλευτικού δρόμου» («κυβέρνηση … με βάση το κοινοβούλιο», σελ.39, Αθήνα 1996).

Τώρα, χωρίς καλά-καλά να έχει τελειώσει η θεατρική παράσταση της χρουστσο-τροτσκίζουσας σοσιαλδημοκρατικής αντιζαχαριαδικής κλίκας των Παπαρηγο-Γοντικο-Μαϊληδων της λεγόμενης «αποκατάστασης» του Νίκου Ζαχαριάδη σε μια εντελώς πρόσφατη μπροσούρα, στο σημείο 2,  επαναλαμβάνεται για πολλοστή φορά η αισχρή συκοφαντία και λάσπη: «ένα από τα πιο πολυσυζητημένα σημεία του πρώτου γράμματος είναι η φράση «στον πόλεμο αυτό που διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά» απασχόλησε ακόμα και την 6^η Ολομέλεια της ΚΕ (1956) καθώς και την 7^η (1957)», και παρακάτω: «δεν υπάρχει αμφιβολία πως στο σημείο αυτό ο Ν.Ζαχαριάδης έκανε έναν συμβιβασμό» («η 28^η Οκτώβρη 1940,Τα τρία γράμματα του Νίκου Ζαχαριάδη», σελ. 13, εκδ. «Ριζοσπάστης»29-30 Οκτώβρη 2011).

Η ρεφορμιστική ηγετική ομάδα της Παπαρήγα δεν μπόρεσε να μην εκδηλώσει τον αντιζαχαριαδισμό της: έναν αντιζαχαριαδισμό με «κέρατα».

Τέλος, το ιστορικό γράμμα του Αρχηγού του ΚΚΕ δεν είχε καλύτερη μεταχείριση ούτε στο χώρο των αντιζαχαριαδικών εξωκοινοβουλευτικών Οργανώσεων.

Συνεχίζεται...