Βάρβαρη δολοφονική επίθεση των ΜΑΤ στους απεργούς διαδηλωτές

Αιματοκύλησαν την ειρηνική διαδήλωση

Η καθυστέρηση κήρυξης δεύτερης πανεργατικής απεργίας μέσα στο 2011 από τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, δείχνει ότι αυτή η ολιγωρία δεν σημαίνει απλά την ανεπάρκεια τους να εκπροσωπήσουν επάξια το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα αλλά και την πραγματική τους στάση υποταγής απέναντι στο διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις-υπηρέτες τους. Ταυτόχρονα, είναι σαφής η ανεπάρκεια και των δυνάμεων που αναφέρονται στην Αριστερά να κάνουν στην άκρη τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατικές ηγεσίες των εργατοπατέρων τόσο των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ όσο και του ρεφορμιστικού ΠΑΜΕ, και να βοηθήσουν στην αναγέννηση του εργατικού κινήματος. Αυτό φάνηκε έντονα στην καθιερωμένη πολλαπλότητα συγκεντρώσεων για τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς, που βέβαια οδήγησε και στην πολύ μικρή μαζικότητα αυτών των συγκεντρώσεων. Παρόλα αυτά, η συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας ήταν αρκετά ικανοποιητική, με μαζικά μπλοκ σωματείων, εκπαιδευτικών και φοιτητών. Το ΠΑΜΕ, πιστό στην διασπαστική, νομιμόφρονα, και τελικά απεργοσπαστική τακτική του έκανε ξεχωριστή συγκέντρωση στην Ομόνοια και πορεία, εμποδίζοντας έτσι την ακόμη μεγαλύτερη μαζικότητα της απεργιακής κινητοποίησης.

Η απεργιακή διαδήλωση δέχτηκε μία από τις πιο άγριες και δολοφονικές επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής, οι οποίες εντελώς απρόκλητα επιτέθηκαν σε μπλοκ διαδηλωτών, χτυπώντας τους βάρβαρα με γκλομπ και χημικά. Το αποτέλεσμα ήταν να μεταφερθούν σε νοσοκομεία 97 διαδηλωτές, πολλοί εκ των οποίων με τραύματα στο κεφάλι. Όπως έγινε ευρέως γνωστό, ο διαδηλωτής Γιάννης Καυκάς τραυματίστηκε απ’ τη βάρβαρη δολοφονική επίθεση των ΜΑΤ βαριά στο κεφάλι και μεταφέρθηκε στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας, όπου όπως αναφέρει η ανακοίνωση της ΕΙΝΑΠ διαπιστώθηκε ότι βρισκόταν σε «βαριά, προθανάτιο κατάσταση» και με «τεράστιο επισκληρίδιο αιμάτωμα». Αναγκάστηκε να υποβληθεί σε χειρουργείο, όπου οι γιατροί πάλεψαν να τον κρατήσουν στη ζωή και για μέρες βρέθηκε σε κωματώδη κατάσταση στην εντατική. Η οικογένεια του Γιάννη Καυκά έχει απευθύνει έκκληση για συλλογή στοιχείων που να δείχνει την επίθεση των ΜΑΤ εναντίον του, ώστε να τιμωρηθούν οι αστυνομικοί που το έκαναν. Ακόμη, πραγματοποιήθηκε την επόμενη μέρα, από τα Προπύλαια προς τη Βουλή, καθώς και σε άλλες πόλεις, δυναμικό και μαζικό συλλαλητήριο καταγγελίας της κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας, όπου τα ΜΑΤ, παρά το όργιο καταστολής της προηγούμενη μέρας, έσπασαν την πορεία σε τρία κομμάτια με δακρυγόνα και κρότου λάμψης.

Βέβαια, δεν πρέπει να εκπλήσσει ιδιαίτερα αυτή η δολοφονική επίθεση των κρατικών κατασταλτικών δυνάμεων (παρά την ιδιαίτερη μανία με την οποία τα ΜΑΤ χτύπησαν τους διαδηλωτές), αφού εντάσσεται μέσα στο γενικότερο προτσές της φασιστικοποίησης που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια και οξύνεται μέρα με τη μέρα σε κάθε επίπεδο, με την αναβάθμιση της κρατικής τρομοκρατίας και τη συνεργασία του αστικού κράτους με τη ναζιστική συμμορία της «Χρυσής Αυγής». Μερικές μέρες πριν την απεργία της 11 Μαΐου, προσήχθησαν ξαφνικά τέσσερα άτομα ως «υπεύθυνοι» για τον εμπρησμό της Μαρφίν στις 5 Μαΐου 2010, που οδήγησε στο θάνατο τριών ανθρώπων, με βάση το «δήθεν» περιεχόμενο των χαφιεδοκάμερων, που βέβαια δεν ελέγχεται και δεν δίδεται στη δημοσιότητα, και φυσικά χωρίς κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο. Φυσικά, όπως αποδείχθηκε αυτές οι προσαγωγές εντάσσονται στο συνολικό κλίμα της τρομολαγνείας και της ιδεολογικής τρομοκρατίας που προτάσσουν τα αστικά ΜΜΕ, αφού τελικά αποτέλεσαν το προοίμιο για την καταστολή της απεργίας της 11^ης Μαΐου. Ακόμη, την Τρίτη 10 Μαΐου, προηγούμενη της απεργίας, οι ναζι-φασίστες της «Χρυσής Αυγής» προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τη δολοφονία τα ξημερώματα της ημέρας ενός ανθρώπου στο κέντρο της Αθήνας από αγνώστους (προφανώς με σκοπό τη ληστεία), ξεκινώντας ρατσιστικές συγκεντρώσεις στη Βικτώρια μαζί με άλλους «αγανακτισμένους» πολίτες και προχωρώντας μέρες τώρα σε ναζιστικά πογκρόμ με μαχαίρια ενάντια σε μετανάστες, καταλήγοντας στο τραυματισμό τουλάχιστον 17 και βέβαια τη δολοφονία ενός μετανάστη στα Κάτω Πατήσια, που μάλλον πέρασε στο «ντούκου» από τη πλευρά του κινήματος. Ταυτόχρονα, οι φασίστες επιτέθηκαν, με την συνεπή όπως πάντα αρωγή των αστυνομικών, στις καταλήψεις αναρχικών Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, και Villa Amalias στη Βικτώρια.

Όλα αυτά τα περιστατικά δεν είναι ξεκομμένα το ένα από το άλλο, ξεκίνησαν πριν την απεργία, και συνεχίστηκαν για μέρες μετά την επίθεση των ΜΑΤ στην απεργιακή διαδήλωση. Τελικά εντάσσονται στη συνολική πορεία φασιστικοποίησης της κοινωνικής ζωής, με την οποία, όπως έχει διαπιστώσει η «Κίνηση», το αστικό κράτος επιδιώκει την υποταγή της εργατικής τάξης και όλου του λαού στις επιταγές του κεφαλαίου, διεθνούς και ντόπιου, και την ένταση της εξάρτησης της χώρας από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά της ΕΕ. Συνεπώς είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ η δημιουργία ενός πλατιού ενωτικού αντιιμπεριαλιστικού και αντιφασιστικού κινήματος που θα δένει την πάλη τόσο ενάντια στην καταπάτηση των εργατικών δικαιωμάτων που έρχεται κατευθείαν από τα ιμπεριαλιστικά όργανα ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ, όσο και την αντίσταση στην αστυνομική καταπίεση και τρομοκρατία των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών και της φασιστικής τρομοκρατίας των θρασύδειλων ναζιστών της «Χρυσής Αυγής», αλλά και της ιδεολογικής τρομοκρατίας των ΜΜΕ. Μόνο έτσι μπορούν να έχουν επιτυχία οι απεργίες και οι αγώνες του εργατολαϊκού κινήματος, το οποίο συνεχίζει να είναι όμηρος των φιλοκυβερνητικών εργατοπατερίστικων ηγεσιών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αλλά και του επίσης φιλοκυβερνητικού (όπως αποδεικνύει η στάση του στις συγκεντρώσεις) ΠΑΜΕ-«Κ»ΚΕ.

Οι σύντροφοι της «Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55» συμμετείχαν στην απεργιακή-συγκέντρωση και πορεία της Αθήνας διακινώντας την προκήρυξη και εφημερίδα της «Κίνησης», αλλά και προπαγανδίζοντας, αναρτώντας πανό σε διάφορα μέρη και πετώντας τρυκάκια για την εκδήλωση-συζήτηση της 20^ης Μάη στο Πολυτεχνείο με θέμα την σημερινή πολιτική κατάσταση και την πολιτική μας πρόταση προς την εργατική τάξη και το κίνημα.